Augsburger Straße

Nürnberger Platz is een voormalig station van de metro van Berlijn. Het metrostation bevond zich onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het station werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Met de opening van het slechts 200 meter verderop gelegen station Spichernstraße sloot station Nürnberger Platz voorgoed zijn deuren; de laatste treinen stopten er op 1 juni 1959.

De Tauentzienstraße is een straat in de Duitse hoofdstad Berlijn, die bekendheid geniet vanwege de vestiging van het Kaufhaus des Westens en vele andere grote winkels. De ongeveer 500 meter lange straat verbindt de Breitscheidplatz met de Wittenbergplatz en vormt het begin van de zogenaamde Generalszug, een as van straten en pleinen die genoemd zijn naar personen en plaatsen die een rol speelden in de napoleontische bevrijdingsoorlog. De Tauentzienstraße, gelegen in de stadsdelen Charlottenburg (westelijk deel) en Schöneberg (oostelijk deel), dankt zijn naam sinds 1864 aan de Pruisische generaal Bogislav Friedrich Emanuel von Tauentzien (1760-1824). De Tauentzienstraße kan beschouwd worden als het oostelijke verlengde van de Kurfürstendamm en is net als deze boulevard een geliefde winkelstraat. Oorspronkelijk was de Tauentzienstraße, die in 1890 flink verbreed werd, echter vooral residentieel van karakter. De ontwikkeling van de straat tot winkelpromenade zette pas goed in na de opening van het Kaufhaus des Westens, op de hoek van de Wittenbergplatz, in 1907. Na de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde zich rond station Zoo een nieuw West-Berlijns stadscentrum, aangezien de oude binnenstad in Oost-Berlijn was komen te liggen. De Tauentzienstraße, gelegen in het hart van deze City-West, werd een van de drukste en duurste winkelgebieden van de stad. Ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan van Berlijn in 1987 presenteerde de Neuer Berliner Kunstverein het project Skulpturenboulevard Kurfürstendamm/Tauentzien, waarvoor diverse kunstenaars een aantal eigentijdse sculpturen creëerden. Op de middenberm van de Tauentzienstraße, waar ooit een trambaan lag, plaatste men nabij de kruising met de Nürnberger Straße het werk Berlin. De uit chroom en nikkel bestaande sculptuur van de hand van Brigitte en Martin Matschinsky-Denninghoff moest de deling van de stad symboliseren. Sinds de val van de Muur, twee jaar na de plaatsing van het beeld, is Berlin veeleer een symbool van de hereniging geworden.

De Breitscheidplatz is een plein in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het plein ligt in het hart van de City-West, het gebied dat zich tijdens de deling van de stad tot het West-Berlijnse centrum ontwikkelde, en behoort tot het stadsdeel Charlottenburg. De Breitscheidplatz vormt een open ruimte tussen twee drukke doorgaande wegen: de Budapester Straße aan de noordzijde en de as Kurfürstendamm - Tauentzienstraße in het zuiden. Op het midden van het plein staat de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche, deels ruïne en deels nieuwbouw en een van de meest sprekende symbolen van Berlijn. Aan de oostzijde wordt het plein geflankeerd door het Europa-Center, een hoogbouwcomplex uit de jaren zestig. Tussen de genoemde gebouwen bevindt zich sinds 1983 een grote fontein, de Weltkugelbrunnen ("Wereldbolbron"). De Breitscheidplatz wordt in het westen begrensd door het Schimmelpfeng-Haus, dat de Kantstraße overspant. Van de vooroorlogse bebouwing van het plein is, met uitzondering van de Gedächtniskirche, weinig overgebleven. De heraanleg van het plein na de Tweede Wereldoorlog met grootschalige nieuwbouw in Internationale Stijl moest de positie van de Breitscheidplatz in het hart van West-Berlijn benadrukken. Het ensemble van gebouwen rond het plein staat onder monumentenbescherming.In 1889 werd het voordien naamloze plein naar Johannes Gutenberg, uitvinder van de boekdrukkunst, tot Gutenbergplatz gedoopt. Drie jaar later hernoemde men het plein echter tot Auguste-Viktoria-Platz, ter ere van de laatste Duitse keizerin. Zijn huidige naam kreeg de Breitscheidplatz in 1947 en is een eerbetoon aan Rudolf Breitscheid, een sociaaldemocratisch politicus die vanwege zijn verzet tegen het naziregime vermoord werd in het concentratiekamp Buchenwald.Tussen 2005 en 2006 werd het plein heringericht. Tijdens deze operatie verving men de bestrating, verlichting en beplanting van de Breitscheidplatz en werd een autotunnel in de Budapester Straße afgesloten en opgevuld met aarde.

De Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche (ook bekend onder de afgekorte naam Gedächtniskirche) is een kerk in Berlijn. Het kerkgebouw staat op de Breitscheidplatz in het stadsdeel Charlottenburg.

Het Europa-Center is een gebouw in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het Europa-Center ligt aan de Breitscheidplatz, op de hoek van de Tauentzienstraße, in het hart van de City-West (stadsdeel Charlottenburg). In het gebouw, dat in 1965 voltooid werd, zijn veel winkels, horecagelegenheden en kantoren gevestigd. Het Europa-Center maakt deel uit van een ensemble van naoorlogse gebouwen in Internationale Stijl rond de Breitscheidplatz, dat in zijn geheel onder monumentenbescherming staat.Kenmerkend voor het 86 meter hoge Europa-Center is de grote Mercedes-ster die op het dak van het gebouw staat. Ook vanuit diverse delen van het voormalige Oost-Berlijn was deze ster zichtbaar.

Kaufhaus des Westens (afgekort tot KaDeWe) is een Duits warenhuis in het centrum van de hoofdstad Berlijn. Het bevindt zich in de Tauentzienstraße in het stadsdeel Schöneberg, dicht bij de Kurfürstendamm en de Gedächtniskirche.

Het Bikini House is een monumentaal voormalig industrieel, commercieel en kantoorgebouw aan de Budapester Straße in de Berlijnse wijk Charlottenburg. Het Bikini-Haus maakt deel uit van een gebouwencomplex dat tegenwoordig de naam Bikini Berlin draagt; historisch heette het complex Zentrum am Zoo. Het complex bestaat uit de hoogbouw aan de Hardenbergplatz (ook wel het Huthmacher-Hauss of DOB-Haus genoemd), het ZOO-Palast, de kleine hoogbouw en de parkeergarage bij de dierentuin. Tegenwoordig herbergt het Bikini-Haus een winkelcentrum met gastronomie. Ten noorden van het gebouw met uitloopterras ligt de Zoologischer Garten Berlin. In het zuiden, tegenover het Bikini-Haus, ligt de Breitscheidplatz met de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche.

De aanslag op de kerstmarkt in Berlijn werd op maandag 19 december 2016 rond acht uur 's avonds gepleegd. Toen reed op de Breitscheidplatz bij de Gedächtniskirche in Berlijn een vrachtwagen met Pools kenteken op het publiek van een kerstmarkt in en legde daar vijftig tot tachtig meter af. Het aantal dodelijke slachtoffers bedroeg twaalf en het aantal gewonden 56. In de cabine van de vrachtwagen werd het lijk aangetroffen van een man, naar later bleek de oorspronkelijke Poolse chauffeur. De Berlijnse politie meldde dat hij door de aanslagpleger was vermoord.De twaalf dodelijke slachtoffers op de markt waren zeven Duitsers, een Israëlische toeriste, een Italiaanse vrouw die in Duitsland woonde, een Tsjech en een Oekraïner. In 2021 stierf nog een dertiende slachtoffer aan de gevolgen van een hoofdwonde die hij bij de aanslag opliep. In de vrachtwagen werd het identiteitsbewijs gevonden van een toen 23-jarige Tunesische man. Hij werd vanaf 21 december gezocht als verdachte van de aanslag. Het ging om een man die in 2015 asiel had aangevraagd in Duitsland; de aanvraag was afgewezen en hij zou worden uitgezet. De federale recherche loofde een beloning uit van 100.000 euro voor aanwijzingen die tot de aanhouding van de verdachte zouden leiden.Een dag na de aanslag eiste terreurgroep Islamitische Staat, via persbureau Amaq, de aanslag op met de vermelding dat de persoon die de vrachtwagen bestuurde, een strijder van Islamitische Staat zou zijn geweest. In eerste instantie werd die claim niet door feiten ondersteund, maar op 23 december dook een ogenschijnlijk recente video op waarin de man trouw zwoer aan IS-leider Abu Bakr al-Baghdadi en verklaarde "martelaar" te willen worden.

Kurfürstendamm is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising Kurfürstendamm en de Joachimstaler Straße, nabij de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche. Het metrostation kwam in gebruik op 28 augustus 1961 en wordt bediend door de lijnen U1 en U9. Aanvankelijk telde de in 1913 geopende aftakking onder de Kurfürstendamm slechts één station: het eindpunt Uhlandstraße. Toen in de jaren 1950 de nieuwe lijn G (nu U9) werd aangelegd, was er een nieuw overstapstation nodig. Om de bouw van het station te bespoedigen werd de dienst tussen Wittenbergplatz en Uhlandstraße tijdelijk stilgelegd. Op 28 augustus 1961 werd het eerste deel van lijn G in gebruik genomen, tussen Leopoldplatz en Spichernstraße. Vijf dagen later, op 2 september, opende ook het aansluitende station op de lijn naar Uhlandstraße. Het station aan de huidige U1 kreeg twee zijperrons, om de reeds bestaande tunnel niet ingrijpend te hoeven aanpassen. Om dezelfde reden is het dak van de perronhal ook redelijk laag. Het een niveau lager gelegen station van de U9 heeft een hoge dubbelgewelfde perronhal met zandkleurige achthoekige zuilen en een eilandperron. De wanden zijn op beide niveaus bekleed met lichtgroene tegels. Het metrostation werd ontworpen door Bruno Grimmek en geniet monumentenbescherming. Beide stations liggen niet direct boven elkaar, maar ten oosten (U1) en ten zuiden (U9) van de onder de kruising Kurfürstendamm/Joachimstaler Straße gelegen stationshal. Naast trappen en roltrappen naar de stationshal beschikken de perrons aan de uiteinden over directe uitgangen naar de straat. De oostelijke uitgangen van de perrons van lijn U1, leidend naar de Breidscheidplatz, bevinden zich op slechts 50 meter van een uitgang van het metrostation Zoologischer Garten op de U2.

De Wittenbergplatz is een plein in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het plein ligt in de noordwestpunt van het stadsdeel Schöneberg en maakt deel uit van de zogenaamde Generalszug, een as van straten en pleinen die genoemd zijn naar personen en plaatsen die een rol speelden in de Napoleontische Bevrijdingsoorlog. De Wittenbergplatz kreeg zijn naam in 1864, ter herinnering aan de Slag bij Wittenberg (13 januari 1813) en werd in zijn huidige vierkante vorm aangelegd tussen 1889 en 1892. Tot 1920 behoorde het plein tot de zelfstandige stad Charlottenburg, die in het genoemde jaar geannexeerd werd door Groot-Berlijn. In 1938 kwam de Wittenbergplatz door een grenscorrectie op het grondgebied van Schöneberg te liggen. Het plein wordt in oost-westrichting doorsneden door de as Kleiststraße - Tauentzienstraße en wordt aan de west- respectievelijk oostzijde begrensd door de van noord naar zuid lopende Ansbacher Straße en Bayreuther Straße. Markante gebouwen aan de Wittenbergplatz zijn het Kaufhaus des Westens, het grootste warenhuis van Berlijn, in de zuidwesthoek van het plein en de monumentale kruisvormige stationshal van metrostation Wittenbergplatz, die zich in het midden van het plein, tussen de rijbanen van de Tauentzienstraße bevindt. De meeste overige gebouwen dateren van na de Tweede Wereldoorlog, aangezien het plein tijdens de oorlog grotendeels verwoest werd.

Wittenbergplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen aan het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg, tegenover het beroemde warenhuis KaDeWe. Het ondergrondse metrostation wordt bediend door de kleinprofiellijnen U1, U2 en U3, die ter plaatse parallel lopen. Het station opende op 11 maart 1902 aan de eerste Berlijnse metrolijn, het zogenaamde stamtracé. Het stationscomplex geniet bescherming als monument.Het oorspronkelijke metrostation Wittenbergplatz werd ontworpen door Paul Wittig en had een eenvoudig uiterlijk. Het telde twee sporen langs twee zijperrons. Toen in de zomer van 1910 de bouw van een nieuwe aftakking van het stamtracé naar Wilmersdorf en Dahlem (de huidige U3) begon, werd besloten station Wittenbergplatz als splitsingsstation uit te breiden. Er werden meerdere plannen ingediend en de opdracht ging uiteindelijk naar Alfred Grenander, de huisarchitect van het metrobedrijf, de Hochbahngesellschaft. Passend bij de reeds bestaande bebouwing aan de Wittenbergplatz ontwierp Grenander een statig toegangsgebouw op het midden van het plein. Het station kreeg drie perrons met vijf sporen, er werd ruimte gereserveerd voor een mogelijk toekomstig zesde spoor (dat er overigens nooit zou komen). Op 12 oktober 1913 werd het nieuwe metrostation samen met de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn geopend. Het centrale deel van het stationsgebouw huisvest een ruime stationshal op straatniveau met uitgangen aan beide zijden; in de vleugels zijn de trappen naar de direct onder het plein gelegen perrons ondergebracht. Het stationsgebouw werd in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd. In de jaren 1950 werd het herbouwd en werd tegelijkertijd de stationshal gemoderniseerd. Tussen 1982 en 1983 onderging het monumentale station opnieuw een uitgebreide restauratie. Op korte termijn zal het station waarschijnlijk wederom gesaneerd worden. Ter gelegenheid van het vijftigjarige bestaan van de Berlijnse metro in 1952 schonk de commandant van de Britse bezettingsmacht in Berlijn de BVG een Londens metrobord ("roundel") met het opschrift Wittenbergplatz. Dit bord hangt nog altijd op een van de perrons.

Spichernstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen nabij de kruising van de Spichernstraße en de Bundesallee in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd gebouwd als overstappunt voor de lijnen U3 en U9 en kwam in gebruik op 2 juni 1959. Station Spichernstraße heeft de status van monument.De U3, vroeger bekend als Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, liep al sinds 1913 onder de Spichernstraße, maar een station was er op de huidige locatie niet. Wel bevond zich ongeveer 200 meter naar het noordoosten het metrostation Nürnberger Platz. Toen men in de jaren 1950 de nieuwe metrolijn G, de huidige U9, aanlegde, werd een overstapstation nodig op de plek waar deze de lijn naar Dahlem kruiste. Bij de samenkomst van de Spichernstraße en de Bundesallee bouwde men daarom een nieuw station met de naam Spichernstraße. Op 2 juni 1959 gingen de treinen van de huidige U3 er stoppen, tegelijk werd het te nabijgelegen station Nürnberger Platz gesloten. Nadat lijn G op 28 augustus 1961 voor het publiek geopend werd kwam station Spichernstraße ook voor deze lijn in gebruik. Door de sluiting van station Nürnberger Platz was op de U3 een voor de binnenstad te grote stationsafstand van ruim 1100 meter ontstaan; om dit te compenseren voegde men tussen Spichernstraße en Wittenbergplatz het nieuwe station Augsburger Straße in, dat zijn deuren opende op 8 mei 1961. Teneinde zo weinig mogelijk in de bestaande tunnel in te grijpen (de treinen bleven tijdens de bouw rijden) werden beide stations uitgerust met zijperrons. Op de nieuwgebouwde lijn G koos men echter, zoals gebruikelijk in de Berlijnse metro, voor een eilandperron. Het metrostation heeft de vorm van een V: de perrons van de U3 liggen onder de Spichernstraße, dat van de U9 bevindt zich onder de Bundesallee. In de punt van de V, waar beide niveaus bij elkaar komen alvorens elkaar te kruisen, bevindt zich een ondergrondse stationshal die toegang geeft tot zowel de U3 als de U9. Daarnaast hebben de perrons eigen uitgangen aan de noordzijde. Architect Bruno Grimmek, die eveneens tekende voor de overige stations van lijn G, hield het ontwerp van station Spichernstraße eenvoudig en functioneel. Op beide niveaus koos hij voor een betegeling in een blauwe pasteltint. Terwijl het ingevoegde station op de U3 volledig rechthoekig van vorm is, kreeg het niveau waar de U9 stopt een licht gewelfd dak met zeshoekige zuilen, hetgeen evenals het gebruik van pasteltinten kenmerkend is voor Grimmeks stijl. Bij een renovatie van het station aan het begin van de jaren 1990 werden de lichtblauwe tegels van het perron van de U9 vervangen door een witte betegeling met kleurrijke motieven. Eenzelfde aankleding is te vinden in het station Paradestraße op de U6. De perrons van de U3 hebben hun oorspronkelijke blauwe uiterlijk behouden.