Spichernstraße (metrostation)

Nürnberger Platz is een voormalig station van de metro van Berlijn. Het metrostation bevond zich onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het station werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Met de opening van het slechts 200 meter verderop gelegen station Spichernstraße sloot station Nürnberger Platz voorgoed zijn deuren; de laatste treinen stopten er op 1 juni 1959.

Güntzelstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Bundesallee, tussen de kruising met de Güntzelstraße en met de Trautenaustraße, in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 29 januari 1971 en ligt aan lijn U9. De Güntzelstraße is genoemd naar Bernhard Güntzel, die van 1887 tot zijn dood in 1892 burgemeester van Wilmersdorf was.In augustus 1961, twee weken na de bouw van de Muur, vervoerde lijn G, de huidige U9, de eerste reizigers tussen de stations Leopoldplatz en Spichernstraße. Reeds een jaar later begonnen de werkzaamheden aan de eerste zuidelijke verlenging van de lijn, via de Bundesallee naar Friedenau en Steglitz, die na een bouwtijd van negen jaar in gebruik zou komen. De metrobouw in West-Berlijn kende in deze periode dankzij de vele subsidies van de bondsregering een ware bloei. Op 29 januari 1971 kreeg niet alleen lijn 9 er vijf stations, waaronder Güntzelstraße, bij, maar werd ook lijn 7 naar het westen verlengd. Beide lijnen ontmoetten elkaar onder de Berliner Straße. Alle elf nieuwe stations werden ontworpen door Rainer Rümmler, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro. Station Güntzelstraße, gebouwd tussen 1963 en 1966, kreeg een eenvoudige inrichting: een vlak dak, ondersteund door vierkante pilaren, en een eilandperron met aan beide uiteinden uitgangen die via een tussenverdieping naar de Bundesallee leiden. De wanden werden bekleed met oranje tegels, de pilaren kregen een blauwgroene betegeling. Afgezien van dit kleurcontrast bezit het metrostation geen decoratieve elementen.Het station is momenteel alleen via trappen en roltrappen te bereiken, maar uiteindelijk moeten alle Berlijnse metrostations van een lift voorzien zijn. Station Güntzelstraße heeft hierbij echter geen hoge prioriteit; volgens het tijdschema van de Berlijnse Senaat zal de inbouw van een lift pas na 2010 plaatsvinden.

Augsburger Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder Nürnberger Straße, nabij de kruising met de Augsburger Straße, in het Berlijnse stadsdeel Charlottenburg. Het metrostation werd toegevoegd aan een reeds bestaande lijn en kwam in gebruik op 8 mei 1961. Tegenwoordig maakt het station, dat de monumentenstatus bezit, deel uit van lijn U3. De U3, vroeger bekend als Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, liep al sinds 1913 onder de Nürnberger Straße, maar een station was er op de huidige locatie niet. Wel bevond zich ongeveer 200 meter naar het zuidwesten het metrostation Nürnberger Platz. Toen men in de jaren 1950 de nieuwe metrolijn G, de huidige U9, aanlegde, werd een overstapstation nodig op de plek waar deze de lijn naar Dahlem kruiste. Bij de samenkomst van de Spichernstraße en de Bundesallee bouwde men daarom een nieuw station met de naam Spichernstraße. Toen dit station op 2 juni 1959 in dienst kwam, werd het te nabijgelegen station Nürnberger Platz gesloten. Hierdoor was er op de huidige U3 een voor de binnenstad te grote stationsafstand van ruim 1100 meter ontstaan; om dit te compenseren voegde men tussen Spichernstraße en Wittenbergplatz een nieuw station in: Augsburger Straße. Teneinde zo weinig mogelijk in de bestaande tunnel in te grijpen (de treinen bleven tijdens de bouw rijden) werd het station uitgerust met zijperrons. Architect Bruno Grimmek hield het ontwerp van station Augsburger Straße eenvoudig en functioneel. De wanden werden bekleed met oranje tegels, kenmerkend voor de stijl van Grimmek, die vaak pasteltinten toepaste. Aan beide uiteinden van de perrons leiden uitgangen naar de Nürnberger Straße, ter hoogte van de Augsburger Straße respectievelijk de Eislebener Straße. Ondanks zijn centrale ligging kent het metrostation slechts een beperkt aantal reizigers.

Hohenzollernplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen aan de rand van het gelijknamige plein, onder de Hohenzollerndamm, in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Station Hohenzollernplatz is zoals alle stations op de U3 opgenomen op de monumentenlijst.Station Hohenzollernplatz heeft een eilandperron en werd zoals alle stations op het Wilmersdorfse deel van de U3 ontworpen door Wilhelm Leitgebel. De stad spaarde ook hier kosten noch moeite om het station een luxueus uiterlijk te geven, dat het goedburgerlijke karakter van de omgeving moest weerspiegelen. In de wanden worden door pilasters nissen geschapen en voor het dak koos men een cassetteplafond. Brede natuurstenen zuilen met gedecoreerde kapitelen op het perron maken het ensemble af. In de noordelijke wand van de perronhal, langs het spoor richting Krumme Lanke, is een granietblok aangebracht met het opschrift Grundstein 5. Oktober 1909 ("Eerste steen 3 oktober 1909") – hier begon namelijk de bouw van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn. In de wandnissen hingen aanvankelijk reclameborden, maar deze werden aan het eind van de jaren 1980 vervangen door afbeeldingen van bezittingen van de Hohenzollerndynastie, die Duitsland tot 1918 regeerde. Aan beide uiteinden gaat het perron over in kleine stationshallen, van waaruit trappen naar de midenberm van de Hohenzollerndamm leiden. Oorspronkelijk lagen deze met sierportalen omgeven uitgangen aan de rand van de straat, totdat deze in 1954 werd verbreed. De westelijke uitgang, bij de kruising met de Uhlandstraße, werd bij deze gelegenheid aangepast: de hoge met adelaars gekroonde pijlers kwamen achter in plaats van voor de toegang te staan. De oostelijke toegang, op het eigenlijke plein, bleef onveranderd.

Kurfürstendamm is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising Kurfürstendamm en de Joachimstaler Straße, nabij de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche. Het metrostation kwam in gebruik op 28 augustus 1961 en wordt bediend door de lijnen U1 en U9. Aanvankelijk telde de in 1913 geopende aftakking onder de Kurfürstendamm slechts één station: het eindpunt Uhlandstraße. Toen in de jaren 1950 de nieuwe lijn G (nu U9) werd aangelegd, was er een nieuw overstapstation nodig. Om de bouw van het station te bespoedigen werd de dienst tussen Wittenbergplatz en Uhlandstraße tijdelijk stilgelegd. Op 28 augustus 1961 werd het eerste deel van lijn G in gebruik genomen, tussen Leopoldplatz en Spichernstraße. Vijf dagen later, op 2 september, opende ook het aansluitende station op de lijn naar Uhlandstraße. Het station aan de huidige U1 kreeg twee zijperrons, om de reeds bestaande tunnel niet ingrijpend te hoeven aanpassen. Om dezelfde reden is het dak van de perronhal ook redelijk laag. Het een niveau lager gelegen station van de U9 heeft een hoge dubbelgewelfde perronhal met zandkleurige achthoekige zuilen en een eilandperron. De wanden zijn op beide niveaus bekleed met lichtgroene tegels. Het metrostation werd ontworpen door Bruno Grimmek en geniet monumentenbescherming. Beide stations liggen niet direct boven elkaar, maar ten oosten (U1) en ten zuiden (U9) van de onder de kruising Kurfürstendamm/Joachimstaler Straße gelegen stationshal. Naast trappen en roltrappen naar de stationshal beschikken de perrons aan de uiteinden over directe uitgangen naar de straat. De oostelijke uitgangen van de perrons van lijn U1, leidend naar de Breidscheidplatz, bevinden zich op slechts 50 meter van een uitgang van het metrostation Zoologischer Garten op de U2.

Uhlandstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Kurfürstendamm, nabij de kruising met de Uhlandstraße, in het westelijke stadscentrum (Charlottenburg). Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 en is het westelijke eindpunt van lijn U1.

De Fasanenstraße is een straat in Berlijn, gelegen in het district Charlottenburg-Wilmersdorf. Het is een belangrijke zijstraat van de Kurfürstendamm. De straat geldt als een exclusieve winkelstraat in dit deel van Berlijn. Tevens zijn er verschillende horeca-gelegenheden te vinden.

De Fasanenstrasse Synagoge was een liberaal Joodse synagoge in Duitse hoofdstad Berlijn. De synagoge opende in augustus 1912 de deuren in de wijk Charlottenburg aan de Fasanenstrasse ter hoogte van de Kurfürstendamm, in de buurt van treinstation Zoologischer Garten. Onder het nazibewind werd de synagoge gesloten en later verwoest.

De Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche (ook bekend onder de afgekorte naam Gedächtniskirche) is een kerk in Berlijn. Het kerkgebouw staat op de Breitscheidplatz in het stadsdeel Charlottenburg.

Berliner Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de kruising van de Bundesallee en de Berliner Straße in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het werd geopend op 29 januari 1971 als kruisingsstation voor de U7 en de U9. Zoals alle in 1971 geopende stations op de U7 en de U9 werd Berliner Straße ontworpen door Rainer Rümmler. In het bovenste niveau van station Berliner Straße stoppen de treinen van de U9. De sporen hebben hier elk een eigen perron, gelegen aan weerszijden van een parallel lopende autotunnel die tegelijkertijd met de metrolijn werd aangelegd. Aan de noordzijde zijn beide perrons door een voetgangerstunnel met elkaar verbonden en aan beide uiteinden van het station komen de gescheiden metrotunnels weer samen. Een vergelijkbare configuratie is toegepast in het naburige station Bundesplatz. De wanden zijn bekleed met de voor Rümmler kenmerkende stalen platen. De rode kleur van de wandbekleding en de witte betegeling van de zuilen zijn gebaseerd op het wapen van de stad Berlijn en vormen een verwijzing naar de naam van het station. Een niveau lager ligt het eilandperron van de U7. Ook hier zijn rode staalplaten aan te wanden gebruikt, ditmaal aangebracht in reliëf. Omstreeks 2000 onderging zowel het station van de U7 als dat van de U9 een uitgebreide renovatie. Beide niveaus zijn in het midden van de perrons door trappen met elkaar verbonden.

De Breitscheidplatz is een plein in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het plein ligt in het hart van de City-West, het gebied dat zich tijdens de deling van de stad tot het West-Berlijnse centrum ontwikkelde, en behoort tot het stadsdeel Charlottenburg. De Breitscheidplatz vormt een open ruimte tussen twee drukke doorgaande wegen: de Budapester Straße aan de noordzijde en de as Kurfürstendamm - Tauentzienstraße in het zuiden. Op het midden van het plein staat de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche, deels ruïne en deels nieuwbouw en een van de meest sprekende symbolen van Berlijn. Aan de oostzijde wordt het plein geflankeerd door het Europa-Center, een hoogbouwcomplex uit de jaren zestig. Tussen de genoemde gebouwen bevindt zich sinds 1983 een grote fontein, de Weltkugelbrunnen ("Wereldbolbron"). De Breitscheidplatz wordt in het westen begrensd door het Schimmelpfeng-Haus, dat de Kantstraße overspant. Van de vooroorlogse bebouwing van het plein is, met uitzondering van de Gedächtniskirche, weinig overgebleven. De heraanleg van het plein na de Tweede Wereldoorlog met grootschalige nieuwbouw in Internationale Stijl moest de positie van de Breitscheidplatz in het hart van West-Berlijn benadrukken. Het ensemble van gebouwen rond het plein staat onder monumentenbescherming.In 1889 werd het voordien naamloze plein naar Johannes Gutenberg, uitvinder van de boekdrukkunst, tot Gutenbergplatz gedoopt. Drie jaar later hernoemde men het plein echter tot Auguste-Viktoria-Platz, ter ere van de laatste Duitse keizerin. Zijn huidige naam kreeg de Breitscheidplatz in 1947 en is een eerbetoon aan Rudolf Breitscheid, een sociaaldemocratisch politicus die vanwege zijn verzet tegen het naziregime vermoord werd in het concentratiekamp Buchenwald.Tussen 2005 en 2006 werd het plein heringericht. Tijdens deze operatie verving men de bestrating, verlichting en beplanting van de Breitscheidplatz en werd een autotunnel in de Budapester Straße afgesloten en opgevuld met aarde.

De aanslag op de kerstmarkt in Berlijn werd op maandag 19 december 2016 rond acht uur 's avonds gepleegd. Toen reed op de Breitscheidplatz bij de Gedächtniskirche in Berlijn een vrachtwagen met Pools kenteken op het publiek van een kerstmarkt in en legde daar vijftig tot tachtig meter af. Het aantal dodelijke slachtoffers bedroeg twaalf en het aantal gewonden 56. In de cabine van de vrachtwagen werd het lijk aangetroffen van een man, naar later bleek de oorspronkelijke Poolse chauffeur. De Berlijnse politie meldde dat hij door de aanslagpleger was vermoord.De twaalf dodelijke slachtoffers op de markt waren zeven Duitsers, een Israëlische toeriste, een Italiaanse vrouw die in Duitsland woonde, een Tsjech en een Oekraïner. In 2021 stierf nog een dertiende slachtoffer aan de gevolgen van een hoofdwonde die hij bij de aanslag opliep. In de vrachtwagen werd het identiteitsbewijs gevonden van een toen 23-jarige Tunesische man. Hij werd vanaf 21 december gezocht als verdachte van de aanslag. Het ging om een man die in 2015 asiel had aangevraagd in Duitsland; de aanvraag was afgewezen en hij zou worden uitgezet. De federale recherche loofde een beloning uit van 100.000 euro voor aanwijzingen die tot de aanhouding van de verdachte zouden leiden.Een dag na de aanslag eiste terreurgroep Islamitische Staat, via persbureau Amaq, de aanslag op met de vermelding dat de persoon die de vrachtwagen bestuurde, een strijder van Islamitische Staat zou zijn geweest. In eerste instantie werd die claim niet door feiten ondersteund, maar op 23 december dook een ogenschijnlijk recente video op waarin de man trouw zwoer aan IS-leider Abu Bakr al-Baghdadi en verklaarde "martelaar" te willen worden.