Berliner Straße (metrostation)

Güntzelstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Bundesallee, tussen de kruising met de Güntzelstraße en met de Trautenaustraße, in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 29 januari 1971 en ligt aan lijn U9. De Güntzelstraße is genoemd naar Bernhard Güntzel, die van 1887 tot zijn dood in 1892 burgemeester van Wilmersdorf was.In augustus 1961, twee weken na de bouw van de Muur, vervoerde lijn G, de huidige U9, de eerste reizigers tussen de stations Leopoldplatz en Spichernstraße. Reeds een jaar later begonnen de werkzaamheden aan de eerste zuidelijke verlenging van de lijn, via de Bundesallee naar Friedenau en Steglitz, die na een bouwtijd van negen jaar in gebruik zou komen. De metrobouw in West-Berlijn kende in deze periode dankzij de vele subsidies van de bondsregering een ware bloei. Op 29 januari 1971 kreeg niet alleen lijn 9 er vijf stations, waaronder Güntzelstraße, bij, maar werd ook lijn 7 naar het westen verlengd. Beide lijnen ontmoetten elkaar onder de Berliner Straße. Alle elf nieuwe stations werden ontworpen door Rainer Rümmler, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro. Station Güntzelstraße, gebouwd tussen 1963 en 1966, kreeg een eenvoudige inrichting: een vlak dak, ondersteund door vierkante pilaren, en een eilandperron met aan beide uiteinden uitgangen die via een tussenverdieping naar de Bundesallee leiden. De wanden werden bekleed met oranje tegels, de pilaren kregen een blauwgroene betegeling. Afgezien van dit kleurcontrast bezit het metrostation geen decoratieve elementen.Het station is momenteel alleen via trappen en roltrappen te bereiken, maar uiteindelijk moeten alle Berlijnse metrostations van een lift voorzien zijn. Station Güntzelstraße heeft hierbij echter geen hoge prioriteit; volgens het tijdschema van de Berlijnse Senaat zal de inbouw van een lift pas na 2010 plaatsvinden.

De voormalige Wilmersdorfer See was een meer en lag in de wijk Wilmersdorf in Berlijn (Duitsland). Het meer lag in de buurt van de straat Wilhelmsaue (de voormalige dorpskern van Alt-Wilmersdorf). Het meer werd in 1915 gedempt. Rond 1880 werd van het meer gedeeltelijk een openluchtzwembad gemaakt toen Otto Schramm het „Seebad Wilmersdorf“ oprichtte. Het aangrenzende Tanzpalast Schramm am See was destijds een zeer populair uitgaanscentrum voor de Berlijnse bevolking en voor inwoners van naburige plaatsen als Schöneberg, Charlottenburg en Schmargendorf. Op de plek van de Wilmersdorfer See bevinden zich tegenwoordig woningen en het Volkspark Wilmersdorf.

Bayerischer Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein en de Grunewaldstraße in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het metrostation werd geopend op 1 december 1910 aan de Schöneberger U-Bahn, de huidige lijn U4. In 1971 werd Bayerischer Platz een overstapstation en ging ook de U7 er stoppen.

De Bayerischer Platz is een plein in het centrum van het Bayerisches Viertel in het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. De volgende straten komen uit op het plein: Landshuter, Westarp-, Salzburger-, Innsbrucker-, Meraner- en Aschaffenburger Straße. Het wordt gekruist door de Grunewaldstraße. Het plein droeg eerst de naam Platz Y en werd in 1908 Bayrischer Platz genoemd. Een jaar later werd de spelling veranderd in Bayerischer Platz. In 1910 werd het gelijknamige metrostation geopend. Het plein had zwaar te lijden onder de vernielingen van de Tweede Wereldoorlog. Op en rond het plein woonden vele kunstenaars en geleerden. Op de Bayerischer Platz 1 woonde Erich Fromm. Enkele stappen daarvan, in de Bozener Straße 20 Gottfried Benn, in de Bozener Straße 18 Eduard Bernstein en in de Stübbenstraße 5 Arno Holz.

RIAS (Afkorting voor: Rundfunk im amerikanischen Sektor) was een omroep in West-Berlijn die onder toezicht van de Amerikaanse bezettingsmacht tussen 1946 en 1993 radio-uitzendingen maakte en tussen 1988 en 1992 televisie-uitzendingen verzorgde.

Spichernstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen nabij de kruising van de Spichernstraße en de Bundesallee in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd gebouwd als overstappunt voor de lijnen U3 en U9 en kwam in gebruik op 2 juni 1959. Station Spichernstraße heeft de status van monument.De U3, vroeger bekend als Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, liep al sinds 1913 onder de Spichernstraße, maar een station was er op de huidige locatie niet. Wel bevond zich ongeveer 200 meter naar het noordoosten het metrostation Nürnberger Platz. Toen men in de jaren 1950 de nieuwe metrolijn G, de huidige U9, aanlegde, werd een overstapstation nodig op de plek waar deze de lijn naar Dahlem kruiste. Bij de samenkomst van de Spichernstraße en de Bundesallee bouwde men daarom een nieuw station met de naam Spichernstraße. Op 2 juni 1959 gingen de treinen van de huidige U3 er stoppen, tegelijk werd het te nabijgelegen station Nürnberger Platz gesloten. Nadat lijn G op 28 augustus 1961 voor het publiek geopend werd kwam station Spichernstraße ook voor deze lijn in gebruik. Door de sluiting van station Nürnberger Platz was op de U3 een voor de binnenstad te grote stationsafstand van ruim 1100 meter ontstaan; om dit te compenseren voegde men tussen Spichernstraße en Wittenbergplatz het nieuwe station Augsburger Straße in, dat zijn deuren opende op 8 mei 1961. Teneinde zo weinig mogelijk in de bestaande tunnel in te grijpen (de treinen bleven tijdens de bouw rijden) werden beide stations uitgerust met zijperrons. Op de nieuwgebouwde lijn G koos men echter, zoals gebruikelijk in de Berlijnse metro, voor een eilandperron. Het metrostation heeft de vorm van een V: de perrons van de U3 liggen onder de Spichernstraße, dat van de U9 bevindt zich onder de Bundesallee. In de punt van de V, waar beide niveaus bij elkaar komen alvorens elkaar te kruisen, bevindt zich een ondergrondse stationshal die toegang geeft tot zowel de U3 als de U9. Daarnaast hebben de perrons eigen uitgangen aan de noordzijde. Architect Bruno Grimmek, die eveneens tekende voor de overige stations van lijn G, hield het ontwerp van station Spichernstraße eenvoudig en functioneel. Op beide niveaus koos hij voor een betegeling in een blauwe pasteltint. Terwijl het ingevoegde station op de U3 volledig rechthoekig van vorm is, kreeg het niveau waar de U9 stopt een licht gewelfd dak met zeshoekige zuilen, hetgeen evenals het gebruik van pasteltinten kenmerkend is voor Grimmeks stijl. Bij een renovatie van het station aan het begin van de jaren 1990 werden de lichtblauwe tegels van het perron van de U9 vervangen door een witte betegeling met kleurrijke motieven. Eenzelfde aankleding is te vinden in het station Paradestraße op de U6. De perrons van de U3 hebben hun oorspronkelijke blauwe uiterlijk behouden.

Hohenzollernplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen aan de rand van het gelijknamige plein, onder de Hohenzollerndamm, in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Station Hohenzollernplatz is zoals alle stations op de U3 opgenomen op de monumentenlijst.Station Hohenzollernplatz heeft een eilandperron en werd zoals alle stations op het Wilmersdorfse deel van de U3 ontworpen door Wilhelm Leitgebel. De stad spaarde ook hier kosten noch moeite om het station een luxueus uiterlijk te geven, dat het goedburgerlijke karakter van de omgeving moest weerspiegelen. In de wanden worden door pilasters nissen geschapen en voor het dak koos men een cassetteplafond. Brede natuurstenen zuilen met gedecoreerde kapitelen op het perron maken het ensemble af. In de noordelijke wand van de perronhal, langs het spoor richting Krumme Lanke, is een granietblok aangebracht met het opschrift Grundstein 5. Oktober 1909 ("Eerste steen 3 oktober 1909") – hier begon namelijk de bouw van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn. In de wandnissen hingen aanvankelijk reclameborden, maar deze werden aan het eind van de jaren 1980 vervangen door afbeeldingen van bezittingen van de Hohenzollerndynastie, die Duitsland tot 1918 regeerde. Aan beide uiteinden gaat het perron over in kleine stationshallen, van waaruit trappen naar de midenberm van de Hohenzollerndamm leiden. Oorspronkelijk lagen deze met sierportalen omgeven uitgangen aan de rand van de straat, totdat deze in 1954 werd verbreed. De westelijke uitgang, bij de kruising met de Uhlandstraße, werd bij deze gelegenheid aangepast: de hoge met adelaars gekroonde pijlers kwamen achter in plaats van voor de toegang te staan. De oostelijke toegang, op het eigenlijke plein, bleef onveranderd.

Blissestraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het station bevindt zich onder de Berliner Straße, tussen de kruising met de Uhlandstraße en die met de Blissestraße, nabij de historische kern van Wilmersdorf (tot 1920 een zelfstandige stad) rond de Wilhelmsaue. De Blissestraße is genoemd naar de Wilmersdorfse grootgrondbezittersfamilie Blisse, die aan het begin van de 20e eeuw een weeshuis in de stad stichtte. Station Blissestraße werd geopend op 29 januari 1971 en is onderdeel van lijn U7. De bouw van het metrostation begon in 1967 in het kader van een westelijke verlenging van lijn 7, van station Möckernbrücke naar de Fehrbelliner Platz. In het gedeelde Berlijn ontwikkelde lijn 7 zich tot een van de belangrijkste West-Berlijnse verbindingen, die uiteindelijk een halve ring door de stad zou beschrijven en de in Oost-Berlijn gelegen historische binnenstad ontwijkt. Station Blissestraße werd zoals vrijwel alle Berlijnse metrostations uit deze periode ontworpen door Rainer Rümmler. De architect creëerde voor het station een bijzonder vormgegeven plafond, bekleed met diverse gipsen bakjes die in combinatie met gedeeltelijke verlichting van onderaf een speels reliëf opleveren en een geluidsdempende functie hebben. De wanden langs de sporen hebben een bekleding van vierkante glanzende witte tegels gekregen, de steupilaren op het eilandperron zijn bekleed met bruin-grijze natuursteen. Het metrostation heeft hierdoor een wat voornamer uiterlijk dan de andere stations op dit deel van de U7.

Bundesplatz is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen aan het gelijknamige plein op de grens van de Berlijnse stadsdelen Wilmersdorf en Friedenau. Het S-Bahnstation ligt aan de Ringbahn en opende op 15 november 1877 onder de naam Wilmersdorf-Friedenau. Het gelijknamige metrostation Bundesplatz kwam in gebruik op 29 januari 1971 en is onderdeel van lijn U9. Beide stations delen twee gemeenschappelijke ingangen aan weerszijden van de Bundesallee.

Bundesplatz is een metrostation in de Duitse hoofdstad Berlijn dat in 1971 werd geopend bij het gelijknamige ringlijn station. In augustus 1961, twee weken na de bouw van de Muur, vervoerde lijn G, de huidige U9, de eerste reizigers tussen de stations Leopoldplatz en Spichernstraße. Reeds een jaar later begonnen de werkzaamheden aan de eerste zuidelijke verlenging van de lijn, via de Bundesallee naar Friedenau en Steglitz, die na een bouwtijd van negen jaar in gebruik zou komen. De metrobouw in West-Berlijn kende in deze periode dankzij de vele subsidies van de bondsregering een ware bloei. Op 29 januari 1971 kreeg niet alleen lijn 9 er vijf stations bij, waaronder Bundesplatz, maar werd ook lijn 7 naar het westen verlengd. Tegelijkertijd met de bouw van de metrolijn legde men in de Bundesallee een tweetal autotunnels aan, waarvan er een zich onder de Bundesplatz bevindt. Het dwars op het S-Bahnstation gelegen metrostation Bundesplatz wordt door deze autotunnel in tweeën gedeeld en bevindt zich aan weerszijden ervan. Voor beide reisrichtingen is er een apart perron, ten noorden en ten zuiden van het station komen de gescheiden metrotunnels weer samen. Een vergelijkbare configuratie is te vinden in het eveneens onder de Bundesallee gelegen station Berliner Straße. Zoals vrijwel alle Berlijnse metrostations uit deze periode werd Bundesplatz, gebouwd tussen 1962 en 1968, ontworpen door Rainer Rümmler. De wanden droegen aanvankelijk een bekleding van grijsblauwe (spoorzijde) en witte (perronzijde) tegels, die na dertig jaar echter versleten waren en gedeeltelijk loslieten. In 2006 onderging het station daarom een renovatie, waarbij men de betegeling op de perrons vernieuwde en aan de spoorzijde verving door metaalplaten. In de westelijke perronhal (richting Rathaus Steglitz) koos men voor verschillende blauwe tinten, de oostelijke hal (richting Osloer Straße) wordt gedomineerd door de kleuren bruin en beige. Aan beide uiteinden van het station bevindt zich een tussenverdieping met uitgangen naar de Bundesplatz, de Bundesallee en enkele zijstraten. De verbinding met het S-Bahnstation bevindt zich in het midden van de perrons; hier zijn tevens liften aanwezig.

Nürnberger Platz is een voormalig station van de metro van Berlijn. Het metrostation bevond zich onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het station werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Met de opening van het slechts 200 meter verderop gelegen station Spichernstraße sloot station Nürnberger Platz voorgoed zijn deuren; de laatste treinen stopten er op 1 juni 1959.

Rathaus Schöneberg is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het Rudolph-Wilde-Park, nabij het stadhuis van het Berlijnse stadsdeel Schöneberg. Het metrostation werd op 1 december 1910 geopend onder de naam Stadtpark. Het station was onderdeel van de Schöneberger U-Bahn, die de toen nog zelfstandige stad Schöneberg zelf had aangelegd. Tegenwoordig wordt deze lijn aangeduid als U4. Tegelijkertijd met de bouw van de metrolijn legde men het Stadtpark (tegenwoordig Rudolph-Wilde-Park) aan. Het park ontstond op de plaats van een drooggelegd veenmeer en ligt daardoor een stuk lager dan het omliggende gebied. De metrolijn doorkruist het park echter op hetzelfde niveau als voorheen, wat station Rathaus Schöneberg een bijzondere ligging geeft. Tot aan de rand van het park liggen de sporen in een tunnel, vervolgens ligt de lijn bovengronds en gaat aan de andere zijde van het park wederom verder in een tunnel. Het op parkniveau gelegen spoor werd geheel overdekt met een stenen dam, waarin zich het station bevindt. Grote ramen aan weerszijden bieden uitzicht op het park. Later werd in de huidige U3 tussen de stations Fehrbelliner Platz en Heidelberger Platz een vergelijkbare constructie gebouwd.Op het dak van het station werd een rijk gedecoreerde voetgangerspromenade aangelegd, de Carl-Zuckmayer-Brücke. In deze naar de schrijver Carl Zuckmayer genoemde promenade bevindt zich de toegang tot het eronder gelegen station. De Carl-Zuckmayer-Brücke verbindt het noordelijke en zuidelijke deel van de Innsbrucker Straße en biedt met brede trappen aan beide zijden toegang tot het park dat de dam in tweeën deelt. Station Rathaus Schöneberg werd ontworpen door de architecten Johann Emil Schaudt en Richard Guhr en geniet de monumentenstatus.In de Tweede Wereldoorlog werd het station dermate zwaar getroffen dat het zes jaar duurde voordat het weer in gebruik genomen kon worden. Bij de heropening in 1951 kreeg het station zijn huidige naam, verwijzend naar het stadhuis waar gedurende de deling van de stad het West-Berlijnse bestuur zetelde. De dam en het station ondergingen van 1995 tot 2005 een uitgebreide renovatie, die door de moerassige bodem ernstig bemoeilijkt werd. Omdat het gebied waarin het station ligt 60 centimeter verzakt was, werd de fundering vernieuwd en uitgebreid. In 2002 werd aan de zuidkant van het station bovendien een nooduitgang gecreëerd. De aanleg van de nooduitgang volgde na een brand in station Deutsche Oper in 2000, waarna besloten werd dat alle ondergrondse stations over minstens twee uitgangen moeten beschikken. Om de nooduitgang te bereiken moet een van de sporen overgestoken worden.