Comédie-Française

De Grondwettelijke Raad (Frans: Conseil constitutionnel) is in Frankrijk een rechterlijke instelling die controleert dat verkiezingen en referenda correct verlopen en dat wetten waarover al is gestemd, in overeenstemming zijn met de grondwet. De Raad is in 1958 door Charles de Gaulle opgericht, toen Frankrijk met de Vijfde Republiek een nieuwe grondwet kreeg. De Raad telt negen leden, waarvan er drie door de president van Frankrijk worden benoemd, drie door de voorzitter van de Nationale Vergadering en drie door de voorzitter van de Senaat. De voorzitter van de Raad is een van de drie leden die door de president van de Republiek wordt benoemd; sinds 2016 is Laurent Fabius voorzitter van de Grondwettelijke Raad. De zetel bevindt zich in het Palais-Royal in Parijs. De voormalige presidenten van Frankrijk zijn van rechtswege ook lid van de Raad maar sinds de dood van Valéry Giscard d'Estaing in 2020 zit geen enkele voormalige president effectief in de raad. De regering onder François Hollande heeft in maart 2013 een ontwerp van constitutionele wet ter afschaffing van dit recht ingediend, maar de behandeling ervan in het parlement is verdaagd. Bij gebrek aan parlementaire meerderheid deed François Hollande daar afstand van. Zelf kiest hij ervoor niet in de Raad te zitten. Emmanuel Macron kondigde aan dat hij dit voorrecht niet zal gebruiken en heeft de afschaffing ervan in 2019 opgenomen in een ontwerpherziening van de grondwet die ook niet succesvol was.

Het Café de la Régence (1688-1910) was een Parijs café dat een ruime eeuw het absolute centrum van het schaakspel in Frankrijk en Europa was. De meest getalenteerde en bekende schakers uit die periode hebben er gespeeld. Behalve voor het schaken was dit café het ontmoetingspunt voor schrijvers, filosofen en kunstenaars. Het schaken vormde hierbij de belangrijkste vorm van recreatie, hoewel er ook gedamd, gebiljart en gedominood werd. De serieuze schakers speelden meestal in de Cercle des Échecs, een ruimte op de eerste verdieping van het café, alwaar ook de belangrijke schaakevenementen gehouden werden. Café de la Régence was gelegen in het 1e arrondissement, een wijk met een druk uitgaansleven waar heden nog veel historische gebouwen, waaronder het Palais-Royal en cafés, met een lange geschiedenis staan.

Het Palais-Royal is een paleis in het centrum van Parijs (1ste arrondissement), vlak naast het Louvre. Het is een heel gebouwencomplex in classicistische stijl en omvat een theater en een tuin omringd door zuilengalerijen. Het Franse Ministerie van Cultuur, de Franse Raad van State en de Grondwettelijke Raad zijn erin ondergebracht, terwijl het theater gebruikt wordt door de Comédie-Française.

Palais Royal - Musée du Louvre is een station van de metro in Parijs langs lijn 1 en lijn 7 in het 1e arrondissement. Het station is genoemd naar het Palais-Royal en het Musée du Louvre, waar het tussen ligt.

Het Musée des Arts Décoratifs is een Frans museum voor toegepaste kunst en design. Het museum werd 29 mei 1905 geopend in de westelijke vleugel van het Louvre. Het museum heeft een collectie van ongeveer 150.000 voorwerpen, waarvan 6000 worden gepresenteerd aan het publiek. Zij is onderverdeeld in vijf chronologische afdelingen (onder andere middeleeuwen, Art Nouveau, Art deco, Hedendaags) en vijf thematische afdelingen (grafiek, sieraden, speelgoed, behang en glas).

Het Louvre (Frans: Musée du Louvre of kortweg: Le Louvre) is een van 's werelds grootste musea, ondergebracht in een paleis waar eeuwenlang de koningen van Frankrijk resideerden. Het ligt in het 1e arrondissement van de Franse hoofdstad Parijs net ten noorden van de Seine. Het bestaat uit drie vleugels: de Richelieu-vleugel, de Sully-vleugel en de Denon-vleugel. De Mona Lisa van Leonardo da Vinci is waarschijnlijk het beroemdste stuk uit de collectie van het Louvre. Het museum maakt deel uit van de Réunion des musées nationaux et du Grand Palais des Champs-Élysées. Het is sinds jaren 's werelds meest bezochte museum.

De piramide van het Louvre (Frans: Pyramide du Louvre) is een grote glazen en metalen piramide op de binnenplaats (Cour Napoléon) van het Louvre in Parijs, die fungeert als hoofdingang van het museum. Het gebouw werd ontworpen door de Chinees-Amerikaanse architect Ieoh Ming Pei. President François Mitterrand onthulde de piramide op 29 maart 1989. Hierna werd het museumcomplex verder uitgebreid. De piramide heeft een hoogte van 21,65 meter. De basis is vierkant en heeft zijden van 35,42 meter. De piramide wordt omgeven door drie kleinere piramides en een omgekeerde piramide (Pyramide Inversée). Zij bestaat uit 603 ruitvormige en 70 driehoekige glazen segmenten.

Het Musée de la Publicité is een museum in Parijs gewijd aan de geschiedenis van reclame. Het museum werd in 1978 geopend als het Musée de l’Affiche. Het museum bezit rond 50.000 posters en affiches uit de periode vanaf de 18e eeuw tot de Tweede Wereldoorlog, nogmaals 50.000 sinds de jaren 1950, meer dan 20.000 reclamefilms, meer dan 30.000 advertenties uit kranten en tijdschriften en een collectie reclameberichten voor radio. Het is gevestigd in de vleugels Rohan en Marsan van het Louvre en is tegenwoordig onderdeel van het museum Les Arts Décoratifs. Het museum presenteert zowel tijdelijke en roterende exposities als een permanente collectie.

Pyramides is een station van de metro in Parijs langs de metrolijnen 7 en 14 in het 1e arrondissement.

De Arc de Triomphe du Carrousel is een triomfboog vlak bij het Louvre in Parijs en wordt ook wel de Petit Arc de Triomphe genoemd, ter onderscheid van de veel grotere en bekendere Arc de Triomphe (de l'Étoile), die ook in Parijs staat. De triomfboog staat op de Place du Carrousel, zo genoemd omdat hier vroeger een plek was voor paardendressuur.

Parijs (Frans: Paris) is de hoofdstad en regeringszetel van Frankrijk. De stad wordt doorsneden door de rivier de Seine. Parijs zelf telde op 1 januari 2020 2.145.906 inwoners, daarbij de banlieues, het geheel van de voorsteden en forensensteden, niet meegerekend. Er woonden in 2014 in de hele agglomeratie, in la Métropole du Grand Paris, meer dan 10 miljoen mensen. Parijs ligt in de regio Île-de-France. De eerste nederzettingen omstreeks het begin van de christelijke jaartelling lagen aan de oever van de Seine, maar het Île de la Cité werd daarna ook al snel bebouwd. Parijs en banlieues hebben in hun groei vele ooit zelfstandige dorpen geabsorbeerd. In Europa was Parijs al vroeg een centrum van cultuur. In de stad komen vele handelsroutes samen. Al in de 10e eeuw, toen de Notre Dame en een aantal abdijen werden gebouwd, was Parijs een van de belangrijkste steden van Frankrijk, en daarnaast een belangrijke plaats voor het christendom. Sinds de 13e eeuw nemen vooral onderwijs, kunst en recreatie er een centrale plaats in. Zo behoorde de (na 1970 opgesplitste) Universiteit van Parijs met die van Bologna en Oxford tot de belangrijkste onderwijsinstellingen in de middeleeuwen. De universiteit geniet aanzien en wordt gezien als een van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld. Deze ontwikkeling is mede het gevolg van de eeuwenlang binnen de monarchie en later republiek Frankrijk gevoerde centralistische politiek, die grote betekenis aan de hoofdstad toekende. Sinds de jaren 1960 wordt het politieke beleid binnen Frankrijk gekenmerkt door decentralisatie en deconcentratie, waardoor er iets meer evenwicht binnen de landsgrenzen is ontstaan. In de tweede helft van de 19e eeuw vond een grootschalige verbouwing van de stad plaats onder leiding van Georges-Eugène Haussmann. Deze liet brede boulevards en parken aanleggen. Het overgrote deel van de bebouwing werd vervangen door uniforme appartementsgebouwen in crêmekleurige kalksteen die de stad haar typerende uiterlijk heeft gegeven. De stad is internationaal georiënteerd en trekt jaarlijks grote aantallen toeristen.

De Galerie Colbert is een overdekte winkelgalerij in Parijs, geopend in 1826. De passage verbindt de rue Vivienne en de rue des Petits-Champs in het 2e arrondissement. Deze passage werd enkele jaren na de nabijgelegen Galerie Vivienne gebouwd, maar kon door een minder gunstige ligging het succes hiervan nooit evenaren. In de jaren zeventig werd de galerij zelfs omgebouwd tot parkeergarage. Ze werd gerestaureerd in 1986 in opdracht van de Bibliothèque nationale en ze herbergt het Institut national d'histoire de l'art (INHA) en het Institut national du patrimoine (INP).