place

Galerie Colbert

2e arrondissement (Parijs)Historisch monument in ParijsWinkelcentrum in Parijs
P1130948 Paris II galerie Colbert rwk
P1130948 Paris II galerie Colbert rwk

De Galerie Colbert is een overdekte winkelgalerij in Parijs, geopend in 1826. De passage verbindt de rue Vivienne en de rue des Petits-Champs in het 2e arrondissement. Deze passage werd enkele jaren na de nabijgelegen Galerie Vivienne gebouwd, maar kon door een minder gunstige ligging het succes hiervan nooit evenaren. In de jaren zeventig werd de galerij zelfs omgebouwd tot parkeergarage. Ze werd gerestaureerd in 1986 in opdracht van de Bibliothèque nationale en ze herbergt het Institut national d'histoire de l'art (INHA) en het Institut national du patrimoine (INP).

Fragment uit het Wikipedia-artikel Galerie Colbert (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Galerie Colbert
Rue de Nantes, Paris Paris 19e Arrondissement (Paris)

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Galerie ColbertLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 48.866588888889 ° E 2.3392583333333 °
placeToon op kaart

Adres

Rue de Nantes 29
75019 Paris, Paris 19e Arrondissement (Paris)
Île-de-France, France
mapOpenen op Google Maps

P1130948 Paris II galerie Colbert rwk
P1130948 Paris II galerie Colbert rwk
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Place des Victoires
Place des Victoires

Place des Victoires (Overwinningenplein) is een rond plein (de klassieke ideaalvorm) in Parijs. Het werd in 1684 onder leiding van Jules Hardouin-Mansart aangelegd als een entourage voor het allegorische standbeeld van Lodewijk XIV van Frankrijk. Dit standbeeld van beeldhouwer Martin Desjardins werd in opdracht van een hoveling, François d'Aubusson, Comte de la Feuillade gemaakt. Het monument werd aanvankelijk 's nachts verlicht door vier grote lantaarns op de hoeken van het plein. De onthulling van het monument in 1686 veroorzaakte een grote internationale rel, omdat de vier geketende slaven aan de voeten van de koning dankzij de bijbehorende attributen als personificaties van vier tegenstanders van Frankrijk - het Heilige Roomse Rijk, Spanje, Brandenburg en de Nederlandse Republiek - te identificeren waren, en op één reliëf zelfs een bondgenoot, koning Karel XI van Zweden, in een onderdanige pose naast Lodewijk XIV was afgebeeld. Het standbeeld zelf werd tijdens de Franse Revolutie in 1792 vernield en in 1822 vervangen door een ander beeld, dit werd gemaakt door François Joseph Bosio. De gebeeldhouwde slaven bleven gespaard. Zij werden zich, van hun ketenen bevrijd, eerst op de binnenplaats van het Louvre opgesteld, vervolgens van 1804 tot 1939 in het Hôtel des Invalides, daarna andermaal in het Louvre, van 1961 tot 1992 in het slotpark van de Parijse voorstad Sceaux, en bevinden zich sindsdien opnieuw in het Louvre.

Grondwettelijke Raad
Grondwettelijke Raad

De Grondwettelijke Raad (Frans: Conseil constitutionnel) is in Frankrijk een rechterlijke instelling die controleert dat verkiezingen en referenda correct verlopen en dat wetten waarover al is gestemd, in overeenstemming zijn met de grondwet. De Raad is in 1958 door Charles de Gaulle opgericht, toen Frankrijk met de Vijfde Republiek een nieuwe grondwet kreeg. De Raad telt negen leden, waarvan er drie door de president van Frankrijk worden benoemd, drie door de voorzitter van de Nationale Vergadering en drie door de voorzitter van de Senaat. De voorzitter van de Raad is een van de drie leden die door de president van de Republiek wordt benoemd; sinds 2016 is Laurent Fabius voorzitter van de Grondwettelijke Raad. De zetel bevindt zich in het Palais-Royal in Parijs. De voormalige presidenten van Frankrijk zijn van rechtswege ook lid van de Raad maar sinds de dood van Valéry Giscard d'Estaing in 2020 zit geen enkele voormalige president effectief in de raad. De regering onder François Hollande heeft in maart 2013 een ontwerp van constitutionele wet ter afschaffing van dit recht ingediend, maar de behandeling ervan in het parlement is verdaagd. Bij gebrek aan parlementaire meerderheid deed François Hollande daar afstand van. Zelf kiest hij ervoor niet in de Raad te zitten. Emmanuel Macron kondigde aan dat hij dit voorrecht niet zal gebruiken en heeft de afschaffing ervan in 2019 opgenomen in een ontwerpherziening van de grondwet die ook niet succesvol was.