Subura

De Esquilijn (Italiaans: Esquilino) is de grootste van de zeven heuvels van Rome. De heuvel ligt in het noordoosten van de stad, buiten de Republikeinse stadsmuur, maar binnen de 3e-eeuwse Aureliaanse Muur. De oorsprong van de naam wordt betwist, maar één visie stelt dat het buitenwijk of voorstad (ex uit, colere bewonen of bebouwen) betekent.

De Basilica di Santa Prassede (Basiliek van de Heilige Praxedis) is een 9de-eeuwse basiliek op de Esquilijn aan de oostzijde van Rome, niet ver van de Basiliek van Santa Maria Maggiore.

De basiliek van Santa Maria Maggiore (Basilica di Santa Maria Maggiore, Maria de Meerdere) is een belangrijke rooms-katholieke kerk met de rang van basilica maior. Ze is gelegen op de Esquilijnheuvel in Rome, en behoort tot het grondgebied van de Heilige Stoel. De basiliek is een van de zeven pelgrimskerken van Rome, en is de enige van de vier pauselijke basilieken in Rome waarvan het antieke bouwwerk intact bewaard is gebleven. Ze is vooral beroemd om de mozaïeken uit de 5e en de 13e eeuw.

De Basilica di Santa Pudenziana (Basiliek van Sint Pudentiana) is een vierde-eeuwse kerk op de Esquilijn in Rome, gewijd aan de (waarschijnlijk als gevolg van een vertaalfout "verzonnen") heilige Pudentiana, zuster van de Heilige Praxedis en dochter van de Heilige Pudens. De Santa Pudenziana werd gebouwd op de plaats van een tweede-eeuws huis. In de vierde eeuw werd het gebouw omgebouwd tot een kerk met drie schepen. De Romaanse klokkentoren werd toegevoegd in de dertiende eeuw, en verbouwingen in 1588 voegden de drie schepen samen tot een. Het is de nationale kerk van de Filipijnen in Italië. De basiliek is een titelkerk sinds 112. Titelhouder is vanaf 28 juni 2018 Thomas Aquino Manyo Maeda.

San Martino ai Monti, ook bekend als Santi Silvestro e Martino ai Monti - Titolo Equizio, is een basiliek te Rome, in de wijk Monti.

Cavour is een station aan lijn B van de metro van Rome dat op 9 februari 1955. Het is genoemd naar Camillo Benso di Cavour de eerste premier van Italië.

De Viminaal (Latijn: Viminalis; Italiaans: Viminale) is de kleinste van de Zeven heuvels van Rome. Het is een landtong met een lengte van ongeveer 700 meter, het huidige oppervlak is ongeveer 24 hectare en de hoogte van de heuvel varieert van 50 tot 57 meter. Hij werd vernoemd naar het wilgenhout dat men daar kon/kan vinden. De heuvel wordt omschreven in Satire 1, 3 van de Romeinse dichter Juvenalis. Boven op het Viminaal staat het paleis waar het Ministerie van Binnenlandse Zaken is gehuisvest. Als men tegenwoordig spreekt over het Viminaal wordt dit ministerie bedoeld.

De San Lorenzo in Panisperna, ook San Lorenzo in Formoso voluit de Chiesa di San Lorenzo in Panisperna is een vroegchristelijke kerk in Rome gelegen aan de Via Panisperna. De kerk is opgedragen aan Laurentius van Rome die volgens de overlevering op de plaats waar het kerkgebouw is gelegen gemarteld geweest is. De San Lorenzo in Panisperna is een titelkerk. Panisperna, zoals voorkomt in straat- en kerknaam, verwijst vermoedelijk naar een traditie van de clarissen, welke orde vlak naast de kerk een klooster heeft, om op de naamdag van Laurentius, 10 augustus, jaarlijks brood en ham uit te delen aan de behoeftigen. In de andere kerknaam, slaat Formoso op de naam van paus Formosus tijdens wiens pontificaat de eerste kerk op die locatie waarvoor bronnen bestaan gebouwd werd. De kerk werd herbouwd van 1565 tot 1574.

De Sant'Alfonso all'Esquilino is een kerk in Rome, gelegen in de rione Esquilino aan de via Merulana. De kerk is gewijd aan Jezus, de Allerheiligste Verlosser en aan de heilige Alfonsus van Liguori, stichter van de congregatie van de Redemptoristen.

San Pietro in Vincoli (Sint-Petrus' Banden oftewel Sint Pieter in ketens) is een basiliek op de Esquilijn in Rome. De basiliek is gebouwd op de Esquilijn, in het midden van de 5e eeuw en dankt haar bestaan aan Eudoxia, dochter van Theodosius de Jonge. Haar moeder had haar de ketens gestuurd (welke ze van de bisschop Juvenalus van Jeruzalem gekregen had) die Herodes Agrippa I had gebruikt om de apostel Petrus te ketenen. Volgens het bijbelboek Handelingen was Petrus op bevel van koning Herodes in Jeruzalem aan de ketting gelegd en verscheen er een engel die hem bevrijdde. Petrus ging naar Rome waar hij gekruisigd werd. Voor de ketens (vincoli) die vanuit Jeruzalem naar Rome kwamen, stichtte de echtgenote van keizer Valentinianus in de vijfde eeuw een kerk binnen de muren van een antiek paleis. In de 15e en 18e eeuw werd de San Pietro in Vincoli meerdere malen verbouwd. De kerk is vooral bekend omdat deze plaats biedt aan het grafmonument voor Paus Julius II, ontworpen en deels gemaakt door Michelangelo. Het meest prominente en bekende beeld van dit grafmonument is het standbeeld van Mozes. Het beeldt Mozes uit na zijn terugkeer van de berg Sinaï met de twee gebodstafels. Dit monument zou oorspronkelijk veel groter worden, maar is door veel uitstel en vertraging in de huidige vorm in deze kerk opgesteld. De basiliek was titelkerk van Paus Julius II toen deze nog kardinaal was. De basiliek heeft diverse restauraties en verbouwingen ondergaan waaronder restauraties door Paus Adrianus I, Paus Sixtus IV en Paus Julius II. Er was ook een renovatie in 1875. De voordeur is van de hand van Baccio Pontelli uit 1475. Het interieur heeft een schip en twee zijbeuken, met drie apsissen en antieke pilaren in Dorische stijl. De kunstschilder en beeldhouwer Antonio Pollaiuolo is hier links van de ingang begraven. Ook de 15e-eeuwse Duitse humanist en kardinaal Nicolaus Cusanus is hier begraven en de kunstenaar Giulio Clovio.

De Porta Esquilina was een stadspoort in de Muur van Servius Tullius uit de 4e eeuw v.Chr. in het oude Rome. De poort stond aan het zuidelijke einde van de agger op de Esquilijn heuvel. Vanuit de stad liep de Clivus Suburanus naar de poort. Voorbij de poort begonnen de Via Tiburtina, de Via Labicana en de Via Praenestina die echter pas voor de Porta Praenestina in de Aureliaanse Muur van de Via Labicana aftakte. Aan het einde van de Republikeinse tijd was de poort waarschijnlijk vervallen en Keizer Augustus liet hem rond 7 v.Chr. herbouwen, waarbij twee kleinere doorgangen aan beide zijden van de hoofdpoort werden toegevoegd. Een zekere Aurelius Victor liet de poort in 262 ombouwen tot triomfboog ter ere van keizer Gallienus. Dit is de Boog van Gallienus, die nog steeds op deze plaats staat. De twee kleinere doorgangen zijn aan het eind van de veertiende eeuw afgebroken.

De Boog van Gallienus (Latijn:Arcus Gallieni) is een Romeinse triomfboog aan de Via San Vito in Rome. De Boog van Gallienus was oorspronkelijke de Porta Esquilina in de Servische stadsmuur, die rond 7 v.Chr. in opdracht van keizer Augustus was herbouwd. De oude stadsmuur was in de derde eeuw n.Chr. buiten gebruik geraakt en werd grotendeels gesloopt. De Porta Esquilina kreeg in 262 echter een nieuwe functie als triomfboog. Een verder onbekende Aurelius Victor wijdde de poort dat jaar aan keizer Gallienus en zijn vrouw Cornelia Salonina. Een oude inscriptie uit de tijd van Augustus werd weggehakt, waarna dunne platen marmer op de architraaf werden aangebracht waarin een nieuwe inscriptie werd geplaatst: GALLIENO CLEMENTISSIMO PRINCIPI CVIVS INVICTA VIRTVS SOLA SVPERACTA EST ET SALONINAE SANCTISSIMAE AVGVSTAE AVRELIVS VICTOR V[ir] E[gregius] DICATISSIMVS NVMINI MAIESTATIQVE EORVM De vertaling luidt: Aan Gallienus, de meest genadevolle princeps wiens onoverwonnen deugd alleen wordt overtroffen door zijn vroomheid, en aan Salonina, de heiligste augusta (keizerin). Aurelius Victor, ridder, wijde dit aan hun majesteit en goddelijke kracht. De oorspronkelijke inscriptie was langer, maar de marmeren platen met de eerste zinnen zijn verloren gegaan. Waarschijnlijk werd daar keizer Valerianus vermeld, de vader van Gallienus, die in 260 door de Sassaniden in Perzië gevangen was genomen. De boog is 8,9 meter hoog, 7,3 breed en 3,5 diep. De boog wordt gesierd door pilasters in de Korinthische orde en de architraaf met daarop de de gedeeltelijk bewaard gebleven inscriptie. Oorspronkelijk had de poort nog twee kleinere doorgangen voor voetgangers aan weerszijden, maar die werden in de 15e eeuw afgebroken. Dit gebeurde waarschijnlijk bij de bouw van de kerk Santi Vito e Modesto in 1474-1477, waar de Boog van Gallienus sinds die tijd tegenaan staat.