Station Utrecht Maliebaan

Het Spoorwegmuseum, tot 2005 Nederlands Spoorwegmuseum (NSM), is sinds 1954 gevestigd in het in 1874 gebouwde Maliebaanstation aan de Oosterspoorweg in de stad Utrecht.

De Vuurproef is een simulator in het Het Spoorwegmuseum.

Zonstraat 23 is het adres van een rijksmonumentale boerderij in de Nederlandse stad Utrecht. De boerderij is gebouwd in de 18e eeuw aan de Minstroom. Hoewel verbouwd is het qua structuur in hoofdlijnen bewaard gebleven. Inwendig bevat het pand onder meer een kelder en een opkamer. Het heeft een zeer hoog wolfsdak met grenen spanten en dakpannen. De voor- en achtergevel zijn van baksteen met boerenvlechtingen. Een 17e-eeuwse, eveneens rijksmonumentale, boerderij in de Zonstraat bevindt zich op nummer 44.

Zonstraat 44 is het adres van een rijksmonumentale boerderij in de Nederlandse stad Utrecht. De boerderij is gebouwd in de tweede helft van de 17e eeuw aan de Minstroom. Het heeft een zadeldak met dakpannen. De achterliggende schuur kent een soortgelijke vormgeving maar is wat lager uitgevoerd. In de bakstenen gevel bevinden zich boerenvlechtingen. Een 18e-eeuwse, eveneens rijksmonumentale, boerderij in de Zonstraat bevindt zich op nummer 23.

De Minstroom, vroeger Meentstroom naar de plaatselijke meent of gemeenschappelijke weide, is een riviertje in Utrecht, dat vroeger in de Kromme Rijn stroomde.. Het loopt van de Zilveren Schaats naar de Stadsbuitengracht waarin deze uitkomt, ter hoogte van het Hiëronymushuis. In de Middeleeuwen liep de Minstroom door een gebied (de huidige buurten Abstede en Oudwijk) nabij de stad Utrecht met tuinders die voedsel leverden aan de stad Utrecht. Langs de Minstroom lagen diverse boerderijen, waarvan er enkele aan de Zonstraat bewaard gebleven zijn. Hier is het karakter van de bebouwing ook nog landelijk. Meer stroomopwaarts, zoals langs de Rembrandtkade, is de bebouwing veel stedelijker, met mooie voorbeelden van de Amsterdamse School op de nummers 52 t/m 66. Noemenswaardig is verder het huis aan de Waldeck Pyrmontkade 20 dat door de architect Gerrit Rietveld is ontworpen. Tegenwoordig vormt deze stroom de begrenzing tussen Oudwijk-Zuid en Abstede. Een van de verbindingstraten is vernoemd naar het riviertje: de Minstraat. Deze straat verbindt de Zonstraat met de Abstederdijk.

De Minbrug is een monumentale brug in de Nederlandse stad Utrecht. Ze is in 1900 geopend en overspant de Minstroom. De brug vormt een verbinding tussen de Minstraat/Minkade en Zonstraat. Het betreft een vrij kleine vaste brug met beperkte doorvaarthoogte. De gebruikte materialen zijn ijzer c.q. staal, natuursteen en baksteen. In 2014 is de brug voor het grootste deel vernieuwd met behoud van vormgeving. De Minbrug is een gemeentelijk monument.

Sonnenborgh is een bolwerk en publiekssterrenwacht in de Nederlandse stad Utrecht. Het werd in 2021 door de European Physical Society benoemd tot "Historic site". Keizer Karel V liet ter verdediging van de stad Utrecht tussen 1544 en 1558 vier stenen bolwerken aanleggen aan de binnenkant van de Stadsbuitengracht. Sonnenborgh is daar een van. Het werd onder leiding van stadsbouwmeester Willem van Noort gebouwd en kon in 1552 in gebruik worden genomen. De andere waren aan de zuidkant van de stad Manenborgh (1553-1554) en Sterrenburg (1554), met aan de noordkant Morgenster (ca. 1544). Sonnenborgh is gelegen in de zuidoostelijke hoek van de binnenstad aan de singel. In 1636 werd de Universiteit Utrecht opgericht en het bolwerk werd in 1639 door de hoogleraar plantkunde Regius deels voorzien van een academische kruidentuin tot in 1724 de tuin naar de Lange Nieuwstraat in Utrecht verhuisde (de huidige Oude Hortus). De hoogleraar Buys Ballot zorgde er medio 19e eeuw voor dat de Sterrenwacht van de Smeetoren, waar reeds meteorologische waarnemingen werden gedaan, naar de Sonnenborgh verhuisde. Na de chemie richtte Buys Ballot zich vooral op meteorologie en in 1854 richtte hij op deze plaats het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (KNMI) op. Na het vertrek van het KNMI naar De Bilt in 1897, onder leiding van directeur Maurits Snellen, stond Sonnenborgh weer geheel in het teken van de sterrenwacht. Bekende onderzoekers die met de Sonnenborgh in sterrenkundig opzicht verbonden waren zijn Pieter van Musschenbroek, Marcel Minnaert en Kees de Jager. Andere directeuren van de sterrenwacht waren Jean Abraham Chrétien Oudemans, Martin Hoek, en Albertus Antonie Nijland. De laatste directeur was Christoph Keller. Het sterrenkundig instituut in Utrecht is in 2012 opgeheven. Stichting De Koepel was tot eind 2013 gevestigd in Sonnenborgh. Nu is er Sonnenborgh - museum & sterrenwacht gevestigd, een publiekssterrenwacht en een museum voor weerkunde, sterrenkunde en bastiongeschiedenis. Veel grote steden hadden vroeger een eigen sterrenwacht om de tijd te meten. Ook de Meridiaanzaal van Sonnenborgh is speciaal daarvoor gebouwd. Met de kijker die daar staat konden sterrenkundigen precies meten hoe laat het was. De telescoop staat gericht langs de meridiaan, een lijn die precies van het noorden naar het zuiden loopt. Als je door de kijker kijkt, kan je zien hoe laat een bepaalde ster langs de meridiaan komt. In 2001 werden tijdens restauratiewerkzaamheden de resten aangetroffen van het eerste chemisch laboratorium in Utrecht. Dit werd rond 1695 in dit bolwerk gevestigd en stond onder leiding van Johann Conrad Barchusen. Sonnenborgh doet mee aan de Utrechtse Museumnacht en de Landelijke Sterrenkijkdagen.

De Maliebrug is een rijksmonumentale brug in de Nederlandse stad Utrecht. De bakstenen boogbrug met drie overspanningen is in 1833 gebouwd. Deze brug verving een oudere brug. De vroegste Maliebrug is hier in 1637 aan het bolwerk Lepelenburg gebouwd toen dat jaar buiten de verdedigingsgracht de Maliebaan werd geopend. Rond 1830 startte de afbraak van de oude stadsverdediging. In de jaren erop werd op onder meer het Lepelenburg het Zocherpark aangelegd naar ontwerp van de landschapsarchitect Jan David Zocher jr. De Maliebrug werd daarbij vervangen door de huidige brug. In vroegere tijden bevond zich een douanekantoortje bij de brug en in de eerste helft van de 20e eeuw een politiepost.

De Zonstraat is een straat in de wijk Oudwijk (meest westelijke bebouwing heet 'Oosterbuurt') in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. De straat loopt van de Homeruslaan tot de Maliesingel. Zijstraten van de Zonstraat zijn de Oudwijkerdwarsstraat, Minstraat, Piet Heinstraat en de Zonnehof. Bijna de helft van de Zonstraat loopt parallel met de Minstroom. De Zonstraat is ongeveer 450 meter lang. Aan de kant van de Maliesingel bevindt zich ook de Oosterspoorweg. Dit is de verbinding van Hilversum en Lunetten die langs Het Spoorwegmuseum komt.

Servaasbolwerk is een straat in de Nederlandse stad Utrecht. De straat heeft zijn naam te danken aan het middeleeuwse cisterciënzerklooster van Sint Servaas, hetgeen gedurende bijna vier eeuwen door de kloosterzusters bewoond werd. Kloosters, kerken en andere christelijke bouwwerken bepaalden in de stad Utrecht net zoals elders in belangrijke mate de indeling van de stad -- vanwege hun sociale en fysieke geslotenheid (sociale isolatie, zelfvoorzienendheid, en ommuring), de onttrekking aan wereldlijk gezag (de zogenaamde immuniteit), en vanwege het feit dat bij krijgshandelingen godshuizen gespaard dienden te worden en daardoor een bestendig deel van de stad vormden. Het cisterciënzerklooster van St. Servaas en de naastgelegen abdij bevonden zich direct aan de stadswal. Rond 1390 werd de Nieuwegracht aangelegd, waardoor het klooster tussen de wal en de gracht kwam te liggen, aan de noordzijde begrensd door de Magdalenastraat. Achter de omheining lagen een simpele eenbeukige kloosterkerk met een bescheiden torentje, een kerkhof, een aantal woon- en bedrijfsgebouwen en grote tuinen (aan de noordzijde). In 1567 werd uit de nalatenschap van Agnes van Leeuwenberch aan het noordelijk einde van het Servaasbolwerk het pesthuis Leeuwenbergh gebouwd. Het pesthuis is in de loop der jaren onder andere gebruikt als kazerne, gasthuis universiteitsgebouw, apothekerslaboratorium (en als huisvesting van de bijbehorende farmaciestudenten), kerk en (tegenwoordig als) concertzaal. Tussen het Servaasbolwerk en het Lepelenburg werd in 1621 het Bruntenhof aangelegd, en in 1862 werd er de villa Lievendaal gebouwd. In het zuidelijk deel, bij Sonnenborgh, werd in 1944 door de Duitse bezetters op een grondplan van 30 bij 35 meter een communicatiebunker gebouwd, gecamoufleerd door een bakstenen muur met houten vensters en een pannendak. Ondanks een positief advies van de Raad voor Cultuur tot plaatsing op de rijksmonumentenlijst werd de twee verdiepingen tellende bunker in 2004 gesloopt. Tegenover de bunker werd na de oorlog een hekwerk geplaatst bij de Bevrijdingsboom.

Lepelenburg maakt deel uit van het Zocherpark in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De aan dit parkgedeelte grenzende straat draagt dezelfde naam. Oorspronkelijk was Lepelenburg een huis dat hier gelegen was. Daarnaast verrees in de 16e eeuw een aarden bolwerk dat diende in de Utrechtse stadsverdediging, maar omstreeks 1860 werd omgevormd tot onderdeel van het huidige singelplantsoen. In het Lepelenburgpark bevinden zich een muziektent, een kinderspeelplaats, ligstoelen en aan de rand de villa Lievendaal en de Bruntskameren. In het park vinden regelmatig evenementen plaats, zoals de Utrechtse Introductie Tijd, het Counter Culture Festival (2006), in 2015 de ploegenpresentatie van de Ronde van Frankrijk en in 2017 de huldiging van het Nederlands vrouwenvoetbalelftal bij het winnen van het Europees Kampioenschap.

De Minstraat is een straat in de Nederlandse stad Utrecht. De straat is gelegen in de buurt Abstede en loopt over een afstand van zo'n 200 meter van de Minstroom naar de Notenboomlaan. Halverwege kruist de Abstederdijk de Minstraat. De Minstraat en omgeving zijn vandaag de dag vrijwel geheel bebouwd maar in vroegere tijden was het een land- en tuinbouwgebied op een steenworp afstand van de ommuurde stad. In de Utrechtse bebouwingsexpansie vanaf de 19e eeuw is de Minstraat rond 1900 aangelegd. Voor de verbinding in het noorden naar de Zonstraat werd dat jaar de Minbrug over de Minstroom geopend. Aan de westzijde van de straat zijn kort daarop een drietal hofjes gesticht die een gemeentelijk monument zijn. Gaandeweg de 20e eeuw, vooral in de jaren 1980, is een deel van de andere ontstane bebouwing gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Onder meer een school is daarin verdwenen.