Heesterveld

De Muurschildering Heesterveld, bijnaam Vissenmuur, is een muurschildering op een bijna blinde gevel van laagbouwflat Heesterveld, Amsterdam-Zuidoost. De muurschildering dateert uit 2012 toen het blok net van de sloop was gered, maar er grijs en grauw uitzag. In het kader van Reflexo on Urban Art (RUA) werd aan de Braziliaanse schilder Dalata gevraagd een metershoge muurschildering te plaatsen. De schildering wordt beschouwd als zowel figuratief als abstract, alles in een surrealistische stijl. Dalata kwam met een aantal vissenkoppen, waarvan één met sensueel getuite lippen. Echter in de linker hoek beneden bevindt zich een kattenkop. De muurschildering maakt deel uit van een wandelroute langs kunst in de openbare ruimte in Amsterdam-Zuidoost, opgezet door Centrum Beeldende Kunst (CBK-Zuidoost).

De Heesterveldbrug (brug 1004) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De Heesterveldbrug is gebouwd in de Karspeldreef een hoofdverkeersroute voor snelverkeer binnen de wijk/het stadsdeel. Het is een van de vijftien viaducten die in die dreef liggen, bijna allemaal bruggen over voet- en fietspaden. Het is gevolg van de gescheiden verkeersstromen, geldend voor deze omgeving in Amsterdam-Zuidoost. Het laatste geldt ook voor de tunnel onder Heesterveldbrug, die voor voetgangers en fietsers de verbinding legt tussen de wijken Hakfort/Huigenbos met buurt Heesterveld in het zuiden en Hoptille in het noorden. De brug dateert uit de periode 1972 en is ontworpen door Dirk Sterenberg, werkend bij de Dienst der Publieke Werken. Voor Amsterdam-Zuidoost ontwierp hij een hele serie bruggen met allemaal hetzelfde uiterlijk, veelal te herkennen aan het elektriciteitskastje onder de brug, dat ingepast is het tegelwerk van de keermuur. De brug ging vanaf de bouw tot 2018 naamloos door het leven. Op augustus 2018 besloot de gemeente Amsterdam in één keer talloze bruggen te vernoemen. Zo kreeg deze brug de naam Heesterveldbrug vernoemd naar eerder genoemde wijk, op zich vernoemd naar een boerderij nabij Nuland. Overigens lag de brug er al vier jaar voordat er met de bouw van de wijk begonnen werd.

De Bullewijkspoorbrug en Bullewijkmetrobrug vormen een viaductenstelsel in Amsterdam-Zuidoost.

Bullewijk is een station van de Amsterdamse metro in het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost, tussen het gelijknamige bedrijventerrein en de woongebieden van de Bijlmermeer. Het bovengrondse metrostation opende op 14 oktober 1977 als deel van Geinlijn 54. Sinds 28 mei 1997 wordt station Bullewijk ook bediend door Ringlijn 50, die hier zijn tracé met lijn 54 deelt. De naam Bullewijk verwijst naar het gelijknamige riviertje dat stroomt tussen de Amstel bij Ouderkerk aan de Amstel en de driesprong met de Holendrecht en Waver bij de Voetangelbrug. Het station ligt op een spoordijk boven de Karspeldreef, tussen de sporen van de NS-lijn Amsterdam - Utrecht. Het station heeft een eilandperron met aan beide uiteinden een uitgang. Beide uitgangen kennen een identieke hoofdopzet die langs de Oostlijn ook is toegepast op alle andere stations met een of twee toegangen aan de uiteinden. De liftschacht van de noordelijke uitgang is echter, net zoals op het twee stations noordelijker gelegen Strandvliet niet van een lift voorzien en afgesloten. Ten westen van dit station bevindt zich op loopafstand de Amsterdamse vestiging van IKEA, ten zuiden van dit station een kantoor van ING Bank, het voormalig Europese hoofdkantoor van Cisco Systems. Op 11 oktober 2013 vond hier het eerste filmfestival onder een metrostation plaats: het filmfestival METRO MOVIES.

De Horstenburgbrug (brug 1003) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze brug werd door Dirk Sterenberg voor de Dienst der Publieke Werken ontworpen in een toen nog naamloze dreef in Amsterdam-Zuidoost. Sterenberg ontwierp voor die wijk talloze bruggen in steeds hetzelfde stramien, meest te herkennen aan de opbouw, leuningen en het schakelkastje. De brug werd vanaf 1966 geheel in beton opgetrokken, maar lag er nog jaren ongebruikt bij. Ze zou nabij de op een dijklichaam liggende Foppingadreef en Karspeldreef op maaiveldniveau de verbinding verzorgen tussen wat pas veel later de woonwijken Hoptille (bouw 1981) en Heesterveld (bouw 1978) zouden worden. De brug ging vanaf de bouw tot 2018 naamloos door het leven. Op augustus 2018 besloot de gemeente Amsterdam in één keer talloze bruggen te vernoemen. Zo kreeg deze brug de naam Horstenburgbrug en is vernoemd naar villa Horstenburg in Obdam. In die naamgeving trad verschil op met de nabijliggende straat Horstenberg, vernoemd naar diezelfde villa, sinds januari 1996 een rijksmonument (495679) aan de Dorpsstraat 111 aldaar.

De Hakfortbrug (brug 1065) is een bouwkundig en artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Bioom is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het is toegepaste kunst. Kunstenaar Yasser Ballemans liet zich voor dit beeld van staal, hout en verlichting inspireren door het mangrovebos, waarbij de boven de grond staande boom ook wortels heeft die deels boven de grond komen. Bioom staat voor de internationaal georiënteerde wijkbewoner die om zich heen kijkt, maar geworteld is in de wijk. De wortels van de installatie kunnen door kinderen gebruikt worden voor kruipen, hangen, zitten en klimmen. De zijtakken van de boom zijn landingsplaatsen voor eventuele gierzwaluwen, waarvoor bovenin enkele vogelkastjes zijn gemonteerd. Het beeld staat op de plaats waar de gesloopte parkeergarage van flat Huigenbos stond, daar waar het Abcouderpad en het Bullewijkpad elkaar kruisen. Het werd op 11 oktober 2019 onthuld door vertegenwoordigers van de gemeente/stadsdeel en het CBK Zuidoost (Centrum Beeldende Kunst). 's Avonds wordt het beeld constant verlicht, maar met wisselende kleuren, zodat steeds een nieuw beeld ontstaat.

De Hoptillemetrobrug (brug 9112) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Langs het Abcouderpad in Amsterdam-Zuidoost (buurt Hakfort/Huigenbos) staat in de berm een titelloos artistiek kunstwerk van Bernard Olsthoorn. De kunstenaar kwam in 1989 na opdracht van de Gaasperdammercommissie met een kaal werk, zonder versieringen. Het bestaat uit open omlijstingen en traliewerken, waar de toeschouwer doorheen kan kijken of lopen. Alles werd opgebouwd uit een wiskundige reeks, die van wijd naar smal loopt (of omgekeerd). Vanuit diverse kijkhoeken lijken de omlijstingen open dan wel gesloten. Het geheel (op de tekentafel 250 meter) paste volgens constructivist Olsthoorn in deze plastische omgeving. Het stond op een verlaten plekje waar het Abcouderpad onder de Gaasperdammerweg door dook; een plek vol donkere onderdoorgangen. De kunstenaar vond voor deze plek versieringen overbodig. De kunstenaar kreeg in de periode van de bouw van de Gaasperdammertunnel (2014-2020) nog meer “zijn zin” want het Abcouderpad werd toen afgesloten. Het ensemble werd een stukje naar het noorden verplaatst om buiten het werkterrein te staan. Tijdens de afbouw van de tunnel werd het voet- en fietspad weer opgesteld. Na de opening stond het beeld in het talud van het Abcouderpad, dat sindsdien niet meer onder de Gaasperdammerweg doorgaat, maar bovenlangs.

De Hoptillebrug (brug 1005) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De Hoptillebrug, vernoemd naar de straat Hoptille weer vernoemd naar de Friese buurtschap Hoptille is een verkeersbrug in de Foppingadreef. Deze Foppingadreef is een van de hoofdverkeersaders in Amsterdam-Zuidoost en maakt verbinding met de Bijlmerdreef en Karspeldreef. Met de komst van het viaduct werd een voor voetgangers en fietsers een verbinding gemaakt richting het westen; het toen nog in de planning zijnde kantorenpark rondom de Hogehilweg met bijvoorbeeld het Atlas kantorencomplex. Er moest voor die verbinding ook een spoor- en metrotunnel aangelegd worden, die op historische foto’s nog te zien is. Tussen dreef en sporen lag lange tijd een braakliggend grasveldje. In het begin van de jaren tachtig liet de alsmaar groeiende AMRO Bank aan de Foppingadreef een groot kantorencomplex bouwen van 69.000 m². Dit ter vervanging van hun kantoor aan het Rembrandtsplein. In 1987 ging dat gebouw ontworpen door Architectenbureau Van den Broek en Bakema open. De bouw was dermate volumineus dat het voet- en fietspad op dat tussenliggende terrein lag, verdween. De onderdoorgang in het viaduct werd nutteloos en werd afgesloten. Om illegale doorgang te blokkeren kwam er aan de zijde van de woonwijk een moestuin; de andere zijde werd afgesloten door middel van hekwerken. Het metro- en treinviaduct verdween in het geheel. Het ontwerp van het viaduct was in handen van de architect Dirk Sterenberg en de Dienst der Publieke Werken die in de serie 1005-1038 vijftien soortgelijke viaducten ontwierp. Ze zijn herkenbaar aan het elektriciteitskastje in de onderdoorgang, afgeronde stootplaten en betonnen blokken in het wegdek.

Brug 1163 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug is gelegen in het kilometerslange voet- en fietspad Abcouderpad dat van noord naar zuid door Zuidoost loopt. Ten zuiden van de flats Huigenbos en Hakfort steekt het pad een afwateringstocht dan wel siergracht over richting de Gaasperdammerweg. De kruising zelf werd verzorgd door kunstwerken van Rijkswaterstaat, beheerder van de Gaasperdammerweg. Architect Dirk Sterenberg ontwierp voor de Dienst der Publieke Werken voor deze plek een brug met een betonnen onderbouw (fundering) en houten bovenbouw (overspanning, rijdek en leuningen). Ze werd samen gebouwd met de brug 1169 (rond 2015 gesloopt) en brug 1179, die een soortgelijk uiterlijk kregen.

Brug 876 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het is een betonnen voet- en fietsbrug in het Gaasperdammerpad, een pad ten zuiden van de Gaasperdammerweg tussen het Haarlerbergpad en de spoorlijn Amsterdam – Utrecht. Bij de aanleg van de wijk werd gekozen voor gescheiden niveaus voor snel en langzaam verkeer. De brug vormt de verbinding tussen de wijken Bullewijk en Holendrecht/Reigersbos. De brug ligt op maaiveldniveau. De brug is ontworpen door Dirk Sterenberg voor de Dienst der Publieke Werken. Het is een van de 173 bruggen die Sterenberg voor Amsterdam zou ontwerpen, maar waarvan ook een deel al weer is afgebroken. Sterenberg paste bij diverse bruggen abstracte kunst toe, zoals hier te zien is in de balusters. De brug, leunend op een brugpijler, uit omstreeks 1980 is geschilderd in de kleuren blauw en grijs, daar waar Sterenberg rood (leuningen) en onbeschilderd (betondelen) voor ogen had.