Cornelis Troostplein

De Pijnackerstraat is een straat in Amsterdam-Zuid, Nieuwe Pijp.

In de Avercampstraat in Amsterdam-Zuid staat een titelloos tweedelig artistiek kunstwerk van kunstenaar Henk Duijn. Het kunstwerk werd in 1996 geplaatst als een soort toegang tot de genoemde straat. De twee kleine zuilen kwamen tot stand in samenwerking met kinderen uit de buurt, gevonden via Buurthuis De Pijp. Iedere zuil staat op een grijze betonnen sokkel in de vorm van een afgetopte piramide. Daarboven staat een grof betonnen driekantige gekleurde pilaar waarin tableaus met afbeeldingen verwerkt zijn. De verf spoelde in de jaren na aanbreng deels over de sokkels heen. Beide sokkels zijn voorzien van plaquettes met de namen van de “kunstenaars”. De zuilen stonden eerst op een verhoging in de straat, later in een perkje.

De Avercampstraat is een relatief korte straat in Amsterdam-Zuid.

Passer is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het beeld stelt een passer voor waarmee de cirkel op een pleintje in de Lizzy Ansinghstraat in De Pijp zou zijn getekend. Het kunstwerk, bestaande uit de verticale en een horizontale component, ontworpen door Tjoe Fang King staat voor de ingang van een kinderdagverblijf annex Sociaal Medisch Centrum aan genoemde straat. Het is voorzien van een bewegingsmechanisme.

De Parochiekerk van Onze-Lieve-Vrouwe Koningin van de Vrede ofwel Vredeskerk is een rooms-katholieke kerk tussen de Pijnackerstraat en de Van Hilligaertstraat in de zuidwestelijke hoek van de Pijp in Amsterdam-Zuid. De kerk is sinds 2004 naamgever van het Vredeskerkplein.

De Lizzy Ansinghstraat is een straat in Amsterdam-Zuid.

Hommage aan Paradzjanov is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid, Nieuwe Pijp, Vredeskerkplein. Het kunstwerk van Thom Puckey werd geplaatst in opdracht van de gemeente Amsterdam, die op verzoek van de Vredeskerk meegaf dat er een waterelement in het kunstwerk verwerkt moest zijn. Het meerdelig object is opgebouwd uit Carrara-marmer, granieten tegels, brons en bomen. Puckey schreef: het grondvlak, bestaande uit elf concentrische cirkel, is opgebouwd uit graniet in diverse kleuren; het grijpt terug op het schilderij Hof van Eden van de middeleeuwse schilder Giovanni di Paolo; het hof is in dat schilderij omcirkeld door banen van zon (rode ring voor vuur), zeven planeetringen en de zodiac de daarop staande/liggende objecten zijn gebaseerd op de film De kleur van granaatappels (over het leven van Sajat Nova) van Sergej Paradzjanov Die staande/liggende objecten bestaan door water verzadigde boeken (hier in brons), die volgens een oude techniek ontwaterd worden door er zware stenen op te leggen. Phuckey gaf hiermee in een metafoor weer, het onttrekken van kennis aan (heilige) boeken. Water en kennis stromen uit de boeken naar genoemd grondvlak. Twee van de drie boeken worden ontwaterd door marmeren rotsen; een derde wordt uitgeperst door een maan uit één stuk marmer gebeiteld. Alle drie de stapels staan in een opvangbak, van waaruit het water naar het midden stroomt. Er zijn echter ook stapels boeken te zien, waarop geen gewicht ligt. Deze kunnen als zitelement gebruikt worden. Deze zitjes zijn geplaatst in de schaduw van zilversparren die deel uit maken van het kunstobject.

Het Vredeskerkplein is een plein in Amsterdam-Zuid.

De Ferdinand Bolstraat is een straat in de Amsterdamse wijk De Pijp in Amsterdam-Zuid. De straat is genoemd naar de bekende Amsterdamse kunstschilder, etser en tekenaar Ferdinand Bol. Ook bijna alle dwarsstraten zijn genoemd naar beroemde schilders (overwegend uit de Gouden Eeuw) en andere kunstenaars. De Ferdinand Bolstraat kreeg zijn naam in 1872. In de Amsterdamse volksmond wordt hij vaak aangeduid als "Ferdinand Bol" of, nog korter, de "Bol" (zoals men bijvoorbeeld ook spreekt van "Albert Cuyp" of "de Cuyp" in plaats van de Albert Cuypstraat). De straat doorsnijdt de Pijp van noord naar zuid, ligt via de Freddy Heinekenbrug in het verlengde van de Vijzelstraat en het Weteringplantsoen en verbindt de Stadhouderskade met de Ceintuurbaan. Na de Barbiersbrug over het Amstelkanaal wordt de straat in de Rivierenbuurt voortgezet als de Scheldestraat. De Ferdinand Bolstraat kruist onder meer de Albert Cuypstraat met de bekende markt en de Ceintuurbaan. Tussen de Rustenburger- en de Lutmastraat wordt de Ferdinand Bolstraat even onderbroken door het Cornelis Troostplein. In het Amsterdamse stratenpatroon behoort de Ferdinand Bolstraat tot de radiale verbindingen, dat wil zeggen dat de straat een verbinding van en naar de binnenstad is (net als bv. de Van Woustraat, de Wibautstraat en de Kinkerstraat). Als verkeersader heeft hij evenwel veel van zijn betekenis verloren. Hij behoort bijvoorbeeld niet tot het in 2005 vastgestelde gemeentelijke "Hoofdnet Auto" en al tientallen jaren is slechts in het deel ten zuiden van de Ceintuurbaan autoverkeer in beide richtingen toegestaan. Het noordelijke deel van de Ferdinand Bolstraat is vanouds een winkelstraat, vooral ten noorden van de Ceintuurbaan. Kleine, zelfstandige winkels worden afgewisseld met filialen van ketens, zoals de HEMA en veel kledingzaken. Noordelijk van de Albert Cuypstraat zijn er ook nogal wat horecagelegenheden. In het zuidelijke deel van de Ferdinand Bolstraat bevindt zich (in een voormalig schoolgebouw) een politiebureau. Aan het oudste deel van de Ferdinand Bolstraat (ten noorden van de Albert Cuypstraat) dateert de bebouwing grotendeels uit de jaren 70 van de negentiende eeuw (alleen het voormalige brouwerijcomplex van Heineken en de nieuwbouw tussen dat complex en het Marie Heinekenplein zijn twintigste-eeuws). Het gedeelte tussen Albert Cuypstraat en Ceintuurbaan kwam in het daaropvolgende decennium tot stand, met als belangrijkste uitzonderingen het gebouw van de HEMA en het ernaast gelegen pand. De HEMA kwam in de jaren 30 op de plaats van een schoolgebouw. Ernaast was tientallen jaren de firma A. Janus gevestigd, een woninginrichtingszaak die er begin jaren 80 verdween. Iets ten zuiden van de Ceintuurbaan lag tot 1896 de grens van de gemeente Amsterdam; na de annexatie van het noordelijke deel van de gemeente Nieuwer-Amstel in dat jaar werd de Ferdinand Bolstraat geleidelijk verlengd tot aan het Amstelkanaal. In 1905 reikte de bebouwing tot het Cornelis Troostplein (maar op drie van de vier hoeken met de Van Ostadestraat is de oorspronkelijke bebouwing in de laatste helft van de twintigste eeuw vervangen door nieuwbouw). Het resterende deel van de straat werd volgebouwd in de jaren 20, met aan de oostzijde onder meer de RAI, die in 1961 zou verhuizen naar een nieuw complex aan het Europaplein. Over de bestemming van het vrijgekomen terrein ontstond een langdurige en soms verhitte discussie. Geruime tijd overwoog het gemeentebestuur hier een operagebouw te laten verrijzen. Mede op grond van die plannen vestigde het Okura Hotel zich op een ander deel van het terrein (in een nieuw torengebouw van 23 verdiepingen). Toen ten langen leste werd besloten de opera onder te brengen in een met een nieuw stadhuis gecombineerd gebouw aan de Amstel (bekend als de Stopera), kreeg het hotel dan ook een schadeloosstelling van de gemeente. Uiteindelijk verscheen aan de zijde van de Ferdinand Bolstraat van het zogenoemde RAI-terrein uiteindelijk – grotendeels overeenkomstig de wensen van de buurtbewoners – onder meer het verzorgingstehuis 'Oude Raai' en een woningcomplex (beide uit de jaren 80 van de twintigste eeuw). Plannen om de straat in de jaren 60 grotendeels te slopen ten behoeve van de aanleg van een boulevard werden door buurtactivisten – onder wie Jan Schaefer – verhinderd.

De Pijp is een van de metrostations van metrolijn 52, ook wel de Noord/Zuidlijn genoemd. Tot maart 2012 was dit station bekend onder de naam Ceintuurbaan. Dit station, een ontwerp van Benthem Crouwel Architekten, ligt onder de Ferdinand Bolstraat in de Pijp. Vanwege de nauwe ruimte tussen de funderingen van de aanpalende panden heeft het station twee verdiepingen, met op elke etage een perron: het bovenste perron op 16,5 meter onder NAP en het onderste op 26,5 meter onder NAP. Hiermee is dit station het diepst gelegen station van de Noord/Zuidlijn en het diepst gelegen station van Nederland. Men verwacht dat het station per dag ongeveer 18.000 in- en uitstappende reizigers krijgt te verwerken. Vanwege de grote diepte is het te overbruggen hoogteverschil dusdanig groot dat het perron alleen toegankelijk is per lift en via smalle roltrappen. Vaste trappen zijn er niet. Beide perrons hebben een lengte van 125 meter en een breedte van circa 5,5 meter. Aangezien grote delen van beide perrons worden ingenomen door de in totaal tien roltrappen die naar de stationshal op laag -1 voeren, is het bruikbare gedeelte van die perrons, en dan met name van het bovenste perron, ter plaatse van die roltrappen versmald tot circa 3 meter. Omdat de roltrappen, vijf per perron, over de gehele lengte van de perrons zijn verdeeld hoeven reizigers nooit lang van of naar de roltrap te lopen. Het station heeft twee uitgangen, een op de hoek van de Albert Cuypstraat en de Ferdinand Bolstraat en een op de hoek van de Ceintuurbaan en de Ferdinand Bolstraat. Beide uitgangen zijn opgenomen in twee nieuwe hoekpanden; op beide plaatsen zijn de oude hoekpanden afgebroken.

Sporthal De Pijp (officieel: Sportcentrum De Pijp) is een multifunctionele sportaccommodatie gelegen aan de Lizzy Ansinghstraat (hoek met de Tweede van der Helststraat) in de wijk De Pijp in Amsterdam.

Hotel Okura Amsterdam is een hotel in Amsterdam dat deel uitmaakt van de Japanse keten Okura Hotels & Resorts. Het gebouw van 23 verdiepingen (géén 13e verdieping) is 78 meter hoog en is ontworpen door de Nederlandse architecten Bernard Bijvoet en Gerard Holt en de Japanse architecten Yoshiro Taniguchi en Yozo Shibata. Het hotel ligt aan de Ferdinand Bolstraat en de Jozef Israëlskade vlak bij de Barbiersbrug over het Amstelkanaal en werd in september 1971 geopend door prins Claus. Bij oplevering was Hotel Okura Amsterdam het op een na hoogste gebouw van Amsterdam; alleen Toren Overhoeks in Amsterdam-Noord was nog hoger. In 1994 werd de Rembrandttoren het hoogste gebouw van Amsterdam. Het hotel was het eerste Europese hotel van de Okura-hotelketen.