Ferdinand Bolstraat

De Pijp is een van de metrostations van metrolijn 52, ook wel de Noord/Zuidlijn genoemd. Tot maart 2012 was dit station bekend onder de naam Ceintuurbaan. Dit station, een ontwerp van Benthem Crouwel Architekten, ligt onder de Ferdinand Bolstraat in de Pijp. Vanwege de nauwe ruimte tussen de funderingen van de aanpalende panden heeft het station twee verdiepingen, met op elke etage een perron: het bovenste perron op 16,5 meter onder NAP en het onderste op 26,5 meter onder NAP. Hiermee is dit station het diepst gelegen station van de Noord/Zuidlijn en het diepst gelegen station van Nederland. Men verwacht dat het station per dag ongeveer 18.000 in- en uitstappende reizigers krijgt te verwerken. Vanwege de grote diepte is het te overbruggen hoogteverschil dusdanig groot dat het perron alleen toegankelijk is per lift en via smalle roltrappen. Vaste trappen zijn er niet. Beide perrons hebben een lengte van 125 meter en een breedte van circa 5,5 meter. Aangezien grote delen van beide perrons worden ingenomen door de in totaal tien roltrappen die naar de stationshal op laag -1 voeren, is het bruikbare gedeelte van die perrons, en dan met name van het bovenste perron, ter plaatse van die roltrappen versmald tot circa 3 meter. Omdat de roltrappen, vijf per perron, over de gehele lengte van de perrons zijn verdeeld hoeven reizigers nooit lang van of naar de roltrap te lopen. Het station heeft twee uitgangen, een op de hoek van de Albert Cuypstraat en de Ferdinand Bolstraat en een op de hoek van de Ceintuurbaan en de Ferdinand Bolstraat. Beide uitgangen zijn opgenomen in twee nieuwe hoekpanden; op beide plaatsen zijn de oude hoekpanden afgebroken.

Aan de Ferdinand Bolstraat in Amsterdam-Zuid stond tussen 2017 en 2021 een titelloos kunstwerk. Het betrof dichtregels van Anna Enquist aangebracht op drie zitbanken op het Ferdinand Bolplein. Na de herinrichting en herbestrating van De Bol, werd hier een aantal zitbankjes geplaatst. In oktober 2017 werd op elk van de drie bankjes op een leuninglat een metaalplaat met daarop een tekst de stadsdichteres geplaatst. De tekst luidt: Hierboven komt de wereld voorbij. Klaar voor roti, koriander, broodje bal, alles verzameld in de karabies Gesprek gevoerd, handen gedrukt, een kind omhooggetrokken na een val en nu op de bank, alles te zwaar Rust is bedrieglijk. Sluit je ogen, zo diep onder deze kramen de metrotreinen zoeven door de klei. De initiatiefnemer van de straatpoëzie was Max Bögel, hoofdaannemer van de Noord/Zuidlijn. De bankjes stonden in de directe omgeving van Metrostation De Pijp en stonden boven de metrotunnel. De straatpoëzie werd geplaatst in het kader van De Rode Loper. Eenzelfde kunst met andere teksten is zichtbaar op banken op de Vijzelgracht en het Rokin. In 2021 zijn bankjes en dichtregels verwijderd vanwege de coronapandemie; er werd geconstateerd dat de bankjes publiek aantrokken van de nabijgelegen fastfoodketen. In 2023 waren bankjes en dichtregels weer terug.

Op een pleintje in de Hercules Seghersstraat in Amsterdam-Zuid, De Pijp staat een titelloos artistiek kunstwerk . Het is een beeld uit 1982 van de kunstenaar Tom Postma. Hij maakte het beeld ter herinnering aan de melkfabriek (Melkfabriek Holland, Milko) die hier stond aan de Eerste Jan Steenstraat 10-38. Deze werd rond 1980 gesloopt om plaats te maken voor sociale woningbouw in dit geval van architect Rob Ouëndag. De Hercules Seghersstraat werd vanaf 1980 tot 1983 ingericht en bestond voordien niet; ze kreeg haar naam op 8 oktober 1980 een vernoeming naar schilder Hercules Seghers). Postma gaf in 2020 desgevraagd door Het Parool op dat hij het werk de titel No use crying over spilt milk had gegeven. Dit is niet te herleiden tot het werk dat er staat. Bij onderzoek door kunstenaar en dezelfde krant bleek dat er oorspronkelijk een tweedelig werk stond. Het overgebleven deel bestaat uit een (haast) 2D-weergave van een melkfles met dop. Het is drie meter hoog en bestaat uit een betonplaat waarop geglazuurde tegeltjes zijn gezet en het staat op een sokkel. Oorspronkelijk was naast die fles ook een liggende fles te zien; die fles melk stroomde leeg in een bassin. De kunstenaar, die het werk in 2020 als jeugdzonde zag, was het werk eigenlijk vergeten en wist niet dat het verplaatst was van een binnenterrein naar het pleintje en ook niet dat een deel verdwenen is. Kunstwacht Amsterdam vermeldt dat het in 1996 verplaatst zou zijn. Er heeft rond die periode een herinrichting plaatsgevonden waarbij tevens speeltoestellen van Aldo van Eyck zijn verdwenen. Kunstwacht Amsterdam maakte in 2020 nog melding van rode tegeltjes (karnemelkdop); het beeld dat bleef staan heeft alleen een blauwe dop (melkdop) op een witte fles. Tom Postma brak met het beeldkunstenaarschap in 1998, na een jarenlange samenwerking met Alexander Schabracq. Samen waren ze verantwoordelijk voor het groene straatmeubilair langs het Damrak en de Kunstwerken op de Nieuwmarkt. Hij verzorgt sindsdien interieurs, privé dan wel van internationale instellingen, zoals musea.

Het Cornelis Troostplein is een plein in Amsterdam-Zuid.

Onderdoorgang Hercules Seghersstraat is een poortgebouw in Amsterdam-Zuid, De Pijp.

De Daniël Stalpertstraat is een straat in het Amsterdamse stadsdeel Oud-Zuid in de wijk Oude Pijp. De straat is vernoemd naar de 17e-eeuwse Amsterdamse architect en stadsbouwmeester Daniël Stalpaert (1615–1676). De Daniël Stalpertstraat loopt van de Ruysdaelkade in het westen tot de Eerste van der Helststraat en het Gerard Douplein in het oosten. De straat ligt geheel tussen de Quellijnstraat in het noorden en de Saenredamstraat en de Gerard Doustraat in het zuiden. De Daniel Stalpertstraat wordt doorkruist door de Ferdinand Bolstraat en de Frans Halsstraat. Aan de Daniël Stalpertstraat staan voornamelijk woonhuizen. Het is geen belangrijke verkeersverbinding voor auto's. In geen enkel deel van de Daniel Stalpertstraat is tweerichtingverkeer toegestaan. Ook het openbaar vervoer maakt geen gebruik van de Daniel Stalpertstraat. Tussen de Daniël Stalpertstraat, de Ruysdaelkade en de Quellijnstraat bevinden zich de paardenstallen van de nabijgelegen Heineken Brouwerij.

De Pijnackerstraat is een straat in Amsterdam-Zuid, Nieuwe Pijp.

Rialto is een combinatie van twee bioscopen. Het oorspronkelijke Rialto, nu ter onderscheiding Rialto De Pijp genoemd, aan de Ceintuurbaan 338 in de Amsterdamse wijk De Pijp, en het nieuwe Rialto VU. Rialto vertoont kwalitatief hoogwaardige, vernieuwende films van filmmakers uit alle uithoeken van de wereld voor een breed, divers publiek. Rialto is het premièretheater van de distributeurs Nederlands Filmmuseum, Contact Film, Cinemien en Park Junior en organiseert geregeld festivals en bijzondere evenementen, zoals lezingen, discussies en inleidingen bij vertoonde films. Bij het filmhuis werken meer dan vijftig vrijwilligers. Ook wordt er tweejaarlijks het CinemAsia filmfestival gehouden. Het gebouw waarin Rialto De Pijp gevestigd is, werd gebouwd in 1920 en is ontworpen door architect Jan van Schaik in opdracht van filmliefhebber Anton Pieter du Mée. Sinds 1982 is de bioscoop in gebruik van de Stichting Amsterdams Filmhuis. De bioscoop telt drie zalen en daarnaast een café. Beide bioscopen nemen deel aan het samenwerkingsverband Cineville.

Het pand Sarphatipark 1-3 hoek Eerste van der Helststraat 65-67 is een gebouw op de hoek van het Sarphatipark (als straat) en de Eerste van der Helststraat in De Pijp te Amsterdam-Zuid. De bouwtekening vermeldt echter een andere adressering. Daar is aangegeven dat het een hoekpand is aan de Van der Helststraat en Jan Steenstraat. De oorzaak daarvan is gelegen in het feit dat het Sarphatipark als park en als straat pas later hun naam kregen. De Van der Helststraat kreeg voorvoegsel Eerste, de Jan Steenstraat werd ter plaatse Sarphatipark genoemd. Aan het Sarphatipark is geen gebrek aan gemeentelijke monumenten, bijna de gehele noordkant is benoemd tot monument. Het park bevat zowel een rijksmonument als een gemeentemonument. Het gebouw is als luxe herenhuizen opgetrokken in de eclectische bouwstijl. Aan het park woonde dan ook de beter gesitueerden. De gebouwen dienden in 2015 al jarenlang tot winkel in dure messen en eetgerei (Eerste van der Helststraat), groentewinkel (Sarphatipark 1) en woningen. Voor 1900 zat op nummer 1 het bordeel van de roemruchte Vlaamse Jet, gefrequenteerd door menige Tachtiger. Opvallend aan het geheel is dat Sarphatistraat 3 donker geschilderd is en dat de gebouwen niet exact haaks zijn uitgevoerd. P.C. Breek was voornamelijk aannemer en sloper. Hij bood destijds ook mee op de bouw van de Oranjekerk even verderop, maar trok zich terug.

Sinne is een restaurant in Amsterdam, Nederland. Het restaurant heeft sinds 2015 een Michelinster. GaultMillau kende het restaurant in 2016 14 van de 20 punten toe. Eigenaars van Sinne zijn Suzanne Sluijter en Alexander Ioannou, respectievelijk sommelier en chef-kok.

Anja Joos (1960–2003) was een vrouw die op 6 oktober 2003 in Amsterdam overleed als gevolg van openlijke geweldpleging door een groep winkelbedienden.

Het Gerard Douplein is een plein in De Pijp in Amsterdam-Zuid, vernoemd naar de schilder Gerard Dou. Het plein ligt op korte afstand van de Albert Cuypmarkt. Het is de kruising van de Gerard Doustraat (oost–west) en de Eerste van der Helststraat (noord–zuid). Voorts komt de Daniël Stalpaertstraat op het plein uit. Het plein kent een groot aantal horecagelegenheden, van café tot snackbar. Op het plein staat het kunstwerk Zuilen van Henk Duijn uit 1996, het bestaat uit drie verlichte pilaren. Een peperbus vormt even verderop een vierde pilaar.