Daniël Stalpertstraat

Aan de Ferdinand Bolstraat in Amsterdam-Zuid stond tussen 2017 en 2021 een titelloos kunstwerk. Het betrof dichtregels van Anna Enquist aangebracht op drie zitbanken op het Ferdinand Bolplein. Na de herinrichting en herbestrating van De Bol, werd hier een aantal zitbankjes geplaatst. In oktober 2017 werd op elk van de drie bankjes op een leuninglat een metaalplaat met daarop een tekst de stadsdichteres geplaatst. De tekst luidt: Hierboven komt de wereld voorbij. Klaar voor roti, koriander, broodje bal, alles verzameld in de karabies Gesprek gevoerd, handen gedrukt, een kind omhooggetrokken na een val en nu op de bank, alles te zwaar Rust is bedrieglijk. Sluit je ogen, zo diep onder deze kramen de metrotreinen zoeven door de klei. De initiatiefnemer van de straatpoëzie was Max Bögel, hoofdaannemer van de Noord/Zuidlijn. De bankjes stonden in de directe omgeving van Metrostation De Pijp en stonden boven de metrotunnel. De straatpoëzie werd geplaatst in het kader van De Rode Loper. Eenzelfde kunst met andere teksten is zichtbaar op banken op de Vijzelgracht en het Rokin. In 2021 zijn bankjes en dichtregels verwijderd vanwege de coronapandemie; er werd geconstateerd dat de bankjes publiek aantrokken van de nabijgelegen fastfoodketen. In 2023 waren bankjes en dichtregels weer terug.

Het pand Eerste Jacob van Campenstraat 59 is een gebouw aan de Eerste Jacob van Campenstraat in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het is het enige gemeentemonument in die straat, die overigens vrij kort is. Het gebouw is ontworpen door Publieke Werken van de stad Amsterdam. Wellicht was Jacobus van Niftrik de architect. Het gebouw diende oorspronkelijk tot huisvesting van een jongensschool 3e klasse en de Maatschappij ter Bevordering van de Toonkunst. De 3e klasse was de aanduiding dat de school alleen betaald kon worden door beter gesitueerden. Meisjes werden ondergebracht aan de Gerard Doustraat 220. In de 20e eeuw vertrokken beide instellingen en was De Appel er enige tijd in gevestigd. Vanaf 2010 zit er een kunstencentrum in het gebouw. Het hoekpand valt op in zowel de Eerste Jacob van Campenstraat als de Ferdinand Bolstraat door afwijkende constructie van de gevels en kleur van de toegepaste materialen. Voorts zijn pilasters en een fronton toegepast in Hollands classicisme. In de Ferdinand Bolstraat wordt het belend door een andere gemeentelijk monument, namelijk Ferdinand Bolstraat 8. Zelf heeft het wel een kadastraal nummer (8E) in die straat, maar geen ingang.

Het Marie Heinekenplein in de volksmond kortweg Heinekenplein, is een plein in Amsterdam-Zuid, Het plein werd aangelegd in de jaren 1990 en ligt net buiten het centrum, in de buurt De Pijp, aan de Ferdinand Bolstraat. Aan de zuidkant van het plein loopt de Quellijnstraat. Tramlijn 24 heeft een halte bij het plein.

Het kompas is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het bestaat uit een mozaïek van de hand van Fabrice Hünd; het is een van zijn vier megamozaïeken binnen Amsterdam (gegevens 2018). Hij bracht in 2006 duizenden steentjes en scherven aan op een bijgebouwtje op het Marie Heinekenplein, dat er wat verloren bijstond en slachtoffer was van allerlei vernielzucht. Het kreeg de titel Het kompas omdat het midden in de stad zou staan, hetgeen arbitrair is. Het bevat figuraties die verwijzen naar verre oorden. Er is een inuit te zien met ijsbeer, maar ook vrouwen uit zuidelijke oorden met bijbehorende dieren. Het kompas was geïnspireerd op de situatie van het gebouwtje, bijna in het middelpunt van de stad. Het kan dus dienen als een soort windroos. Overigens moest het toegangsdeurtje vrij blijven van steentjes; de scharnieren zouden het gewicht niet kunnen dragen. De deur is een nooduitgang van de onderliggende parkeergarage. Hünd paste wat zelfcensuur toe; hij beeldde voorheen mensen meestal naakt af; iedereen heeft op Het kompas kleren aan maar op het zuidwesten is nog één tepel te zien, aldus de kunstenaar in Pijpelijntjes.

Het pand Stadhouderskade 74 was een herenhuis aan de Stadhouderskade/Singelgracht te Amsterdam-Zuid. Het herenhuis diende oorspronkelijk alleen tot woonhuis en werd aangeduid als Stadhouderskade 51N. De bouwtekening is gedateerd op 22 augustus 1878 en voorzien van een handtekening van de eigenaar en makelaar P. J. Degens Er wordt geen architect genoemd, het zou maar zo kunnen zijn dat het gebouw is opgeleverd volgens een eigen ontwerp. Opvallend is dat het gebouw geheel in het wit is uitgevoerd (buurpanden zijn vaak van baksteen met witte sierelementen). In de raampartijen is variatie toegepast. Op de eerste etage hebben ze een bovenste boogconstructie met guirlandes, op de tweede etage zijn ze rechthoekig met een boogconstructie boven de ramen, de ramen van drie hoog hebben weer een boogconstructie. Het woonhuis was zeker voor de rijken gebouwd. De benedenetage met eerste verdieping moest in 1879 een maandelijkse huur opbrengen van 1800 gulden (tien kamers, tuin met warande, serre en prieel); twee en drie hoog kostten samen 1400 gulden per maand (twaalf kamers en ruime zolder). De begane grond heeft in de loop der jaren aanpassingen ondergaan. In 1897 kwam er een nieuw voorgevel met een pilaar aan de rechterkant en een pilaster aan de linker kant. Ook kwam er destijds een bergplaats. Dat was nodig omdat Willem Jacobus Wesling hier een rijwielwinkel begon voor Raleigh Rijwielen, Wesling voerde destijds de "Grootste school voor wielrijders". In de 20e eeuw kwam er weer een aanpassing toen de sportschool haar intrek nam in dat gedeelte van het pand. Paulus Johannes Degens was een destijds bekend makelaar in Amsterdam. Hij leefde van circa 1823 tot 31 maart 1887 en is in 1854 getrouwd met Catharina Theodora Eijsing. Zij overleed in 1867 op 38-jarige leeftijd en Degens huwde in 1868 opnieuw. Dit maal was Francisca Maria Jacoba van Kakerken (circa 1823 – 28 juli 1890) uit Breda de gelukkige. Hij kreeg twee zoons, waarvan er één in het kraambed stierf (1876). Het echtpaar vestigde zich buiten de stad.

Het complex Stadhouderskade 72/73 bestaat uit een tweetal herenhuizen aan de Stadhouderskade/Singelgracht te Amsterdam-Zuid. Het is niet duidelijk wie de twee bijna symmetrische gebouwen heeft ontworpen. Het zou kunnen zijn dat deze gebouwen werden neergezet volgens een ontwerp van de eigenaar van het terrein Bernardus Cornelius Hanssen. Een andere mogelijkheid is dat IJme Gerardus Bijvoets ze heeft (helpen) ontworpen. Hij ontwierp namelijk voor Hanssen ook de gebouwen 68-71. De panden zijn gebouwd in de eclectische bouwstijl en/of neorenaissance. De symmetrie werd tenietgedaan door het plaatsen van een erker aan de gevel van huisnummer 73. Deze erker "staat" op het balkon van de eerste verdieping en draagt zelf weer een balkonnetje. Op huisnummer 72 is alleen een balkon aanwezig op de eerste verdieping. De hoge toegangen tot de panden zijn in pleisterwerk uitgevoerd. Het verschil zou te verklaren zijn aan de hand van het feit dat de familie Hanssen-Kiekens zelf op nummer 73 woonde. Bernardus Cornelius Hanssen leefde van 1836 tot 1 maart 1916 en was getrouwd met Grietje Kiekens 1848-1936. Zijn laatste verblijfsadres was wat later bekend zou worden als de Valeriuskliniek. Het gezin woonde toen nog op nummer 73. Dat is dan ook de plaats waar hun dochter Grietje Hanssen in datzelfde jaar overleed op 36-jarige leeftijd Van Hanssens hand verschenen meer gebouwen in Amsterdam, zoals Sarphatistraat 80 en Leeuwenhoekstraat 3-7. Het gebouw nummer 72 bracht in 1951 31.400 gulden op.; in 1880 nog 17.600 gulden

Het complex Stadhouderskade 77 hoek Ferdinand Bolstraat 2-6 beslaat een viertal panden aan de Stadhouderskade/Singelgracht, hoek Ferdinand Bolstraat te Amsterdam-Zuid, De Pijp. Qua ligging aan de Ferdinand Bolstraat ligt het tegenover de voormalige Heineken Brouwerij. Tussen beide gebouwen was ten tijde van de inhuldiging van Koningin Wilhelmina een erepoort opgesteld, die vastgelegd is door Jacob Olie. Het gebouw staat op de bouwtekening uit 1878 nog te boek als een viertal woonhuizen met een afgesneden hoek. In de loop der jaren zijn de woningen op de begane grond verdwenen en dienen alle ruimten in 2015 tot bedrijven. Opvallend aan het gebouw is het gele pleisterwerk dat de gevel siert Nr. 77). Voorts is er een op de punt een erker geplaatst, iets dat veelvuldig werd toegepast in De Pijp. In het hoekgebouw, Stadhouderskade 77, was waarschijnlijk een slagerij van Christiaan Carl Bernard Heise (C.B. Heise, circa 1831-5 mei 1901) gevestigd. Hij stond destijds te boek als de eigenaar bij een verbouwing in 1889. Na diens vertrek (hij woonde in de Frans Halsstraat) diende het gebouw tot sigarenmagazijn van den Berg, later Kesting & Co. In 1925 opende Frits Berkhout hier een Union Bar. In 2015 is op de punt Café Berkhout gevestigd, een bruine kroeg, waarbij het gedeelte dat tot café dient is voorzien van houten betimmering. Het uitzicht wordt/werd ter plaatse beperkt door de blinde muur van de Heineken Brouwerij en de vele verkeersongelukken op de kruising. Het was jarenlang een black spot in Amsterdam. Ferdinand Bolstraat 2 tot en met 6 heeft een ander uiterlijk. Het past voor wat betreft bouwstijl binnen De Pijp, de zogenaamde Eclecticisme. De drie gebouwen lijken daarbij sterk op elkaar, maar ook hier is de begane grond geheel aangepast voor bedrijven. In 2015 zijn er gevestigd een kledingherstelbedrijf (2), een herenkapsalon (4), die in 2013 haar 75-verjaardag vierde. Nummer zes was gedurende lange tijd een platenzaak gevestigd gekoppeld aan de muziekuitgeverij op Ferdinand Bolstraat 8, later plaatselijk bekend als Kuijper Klassiek. Nadat die het pand had verlaten werd het gekraakt, voordat er Atica, een handel in voedingsmiddelen in gevestigd werd.

Het gebouw Stadhouderskade 68 is een voormalig herenhuis aan de Stadhouderskade te Amsterdam-Zuid. Het gebouw is ontworpen door IJme Gerardus Bijvoets en is gebouwd in de eclectische bouwstijl ontworpen. Het pand is symmetrisch gebouwd met een wit middenvlak, tegenover donker beschilderde gevelvlakken links en rechts. Het gebouw werd pas tot gemeentelijk monument verklaard toen de kunststof kozijnen al geplaatst waren. Normaal mogen dergelijke kozijnen niet geplaatst worden bij monumenten. Het van oorsprong zijnde woonhuis dient al jaren tot hotel Paganini. Eerder was de ambtenarenvakbond ABVA/KABO hier gevestigd. De eerste en tweede etage hebben een balkon, de derde juist weer niet. Het is onduidelijk waarom juist dit gebouw de monumentenstatus heeft gekregen. Het naastgelegen gebouw Stadhouderskade 69-70 kwam daarvoor gezien het voorname uiterlijk meer in aanmerking.

Het herenhuis Stadhouderskade 67 is een huis aan de Stadhouderskade/Singelgracht in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het is opgetrokken naar een ontwerp van timmerman, aannemer, makelaar en architect P.J. de Visser, die wel meer panden in de handel had. Hij maakte in zijn ontwerp gebruik van de eclectische bouwstijl, die hier gangbaar was. Het gebouw heeft pilasters en een klein balkon op de eerste verdieping. De middelste raamgang is geheel voorzien van pleisterwerk, net als de omlijstingen van de andere ramen. De Visser ging in 1890 failliet, maar woonde voordien op dit adres. Hij had enige tijd een verbintenis met bouwmaterialenhandel Koenot uit de Ferdinand Bolstraat 25, maar deze ging rond die tijd ook failliet. Van Vissers hand is ook het monument Prinsengracht 600/Weteringstraat 1 in Amsterdam. In 2015 dient het gebouw tot kantoor annex woonhuis.

Het complex Stadhouderskade 65-66 is een dubbel herenhuis aan de Stadhouderskade/Singelgracht in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het is opgetrokken naar een ontwerp van architect IJme Gerardus Bijvoets, die ter plaatse meer gebouwen ontwierp. Hij maakte in zijn ontwerp gebruik van de eclectische bouwstijl. De gebouwen maken deel uit van een ontwerp van in totaal vijf woonhuizen die de heren Kloppers hier (lieten) neerzetten. Het is van een veel eenvoudiger opzet dan zijn buurpand Stadhouderskade 64, dat rijk versierd is. Het gebouw is in wezen symmetrisch van opzet, maar die symmetrie is verloren gegaan, toen de voorgevels van de begane grond aangepast werden toen hij winkels gevestigd werden. In en na de Tweede Wereldoorlog was op nummer 65 een auto-onderdelenhandelaar Gebr. Henke en Zonen gevestigd, die reclame maakte tot in de Deutsche Zeitung in die Niederlände. Eerder was hier ook gevestigd de Bond van Orkestdirigenten. Het gebouw werd in 1907 verkocht voor 18.600 gulden, terwijl het een aantal jaren eerder voor meer dan 20.000 gulden van eigenaar wisselde. In 2015 is in nummer 65 begane grond gevestigd Van Beek teken- en schilderbenodigdheden (ook op nrs. 62-63), in nummer 66 een kunstgalerie. Bijvoets, zelf ook makelaar, ontwierp het gebouw voor de heren (en broers) J.J.P. Kloppers (Johannes Petrus Paulus Kloppers, makelaar) en J.P.A. Kloppers (Pierre Jean Alexandre Kloppers), aldus de tekening. Bijzonderheden: de gehele gevelwand van de Stadhouderskade 62 t/m 77 is ontworpen door Bijvoerts, behalve Stadhouderskade 67. Emilia Geertruida Theodora Bijvoets (geboren 1874), dochter van IJme Bijvoets en Adriana Dolphia Boonekamp, huwde in 1899 Met J.J.P. Kloppers jr.

De Heineken Brouwerij is een voormalig brouwerijgebouw in Amsterdam, en de historische locatie van de brouwerijgroep Heineken.

Heineken Experience is een museum over het biermerk Heineken en de brouwerij, gevestigd in de voormalige Heineken Brouwerij in Amsterdam. Het museum geeft een kijk in de geschiedenis van het bierbrouwer en van het brouwproces gedurende de jaren. Bezoekers van het museum krijgen een interactieve multiamediarondleiding. Tevens krijgen ze twee consumpties in de museumcafés. De Heineken Experience bevindt zich aan de Stadhouderskade in Amsterdam-Zuid en maakt deel uit van de Europese Route voor Industrieel Erfgoed (ERIH).