Aula Academica

De Bank van de Arbeid was een Belgische bank in de stad Gent. Het bankgebouw in de Voldersstraat werd in 1923 in gebruik genomen tot aan het faillissement in 1934.

Het Hotel Falligan is een historisch pand aan de Kouter in de Belgische stad Gent. De stadswoning in rococo werd opgetrokken in 1755 voor Hector-Gabriel-Joseph Falligan (afkomstig van een adellijk geslacht uit de streek van Anjou (rond Angers, Pays de la Loire) in Frankrijk) en zijn echtgenote Jeanne Agnès de Pestre (erfgename van een handelaar in koloniale waren). Het gebouw heeft Korinthische zuilen met beelden van Apollo en Diana. Het grote, centrale balkon met handsmeedwerk wordt gedragen door vier gestileerde consoles. Aan de achterzijde is er een binnenplaats met zicht op de sierlijke koetshuizen, met als decoratie op het fronton de wapenschilden van de families Falligan en Depestre. In 1804 vestigde het literaire genootschap Club des Nobles zich in het gebouw. Binnen zijn er oriëntaals geïnspireerde muurschilderingen van Parijse origine. Sinds 1990 is het pand een beschermd monument. In december 2012 werden in dit gebouw enkele scènes opgenomen voor de speelfilm Grace of Monaco over het leven van filmster en prinses Grace Kelly.

Bakkerij Bloch of Patisserie Bloch was een broodbakkerij in de Veldstraat, de belangrijkste winkelstraat van de Belgische stad Gent. Bijna 109 jaar lang is deze zaak op de hoek van de Veldstraat en de Hoornstraat een door Gentenaars en toeristen frequent bezochte bakkerij en tearoom geweest. Zaterdag 29 maart 2008 sloot de zaak definitief zijn deuren. In 2015 keerde de bakkerij gedeeltelijk terug, als toeleverancier van suikerbrood en cake voor Delhaize en met een foodtruck. In 2020 kwam ook de winkel terug, zij het met andere uitbaters, in de Sint-Pietersnieuwstraat in Gent.

Hotel d'Hane-Steenhuyse is een 18e-eeuws stadspaleis in de Belgische stad Gent. Het bevindt zich in de Veldstraat. Het was een tijdlang bezit van de familie D'Hane de Steenhuyse en is in beheer van Historische Huizen Gent.

De Sint-Niklaaskerk is een kerk in de Belgische stad Gent, aan de Korenmarkt. Het kerkgebouw is gewijd aan Nicolaas van Myra en een goed voorbeeld van de Scheldegotiek. Uniek is de vieringtoren, meer specifiek een lantaarntoren, die het transept verlicht en, voor de Lage Landen, de luchtbogen van het hoofdkoor. De toren heeft een hoogte van 76 meter.

De Kouter is een plein in het centrum van de Vlaamse stad Gent. Oudere benamingen voor dit plein zijn Paardenmarkt, en Place d'Armes. Het plein werd van oudsher niet alleen gebruikt voor allerlei festiviteiten, maar ook voor volksvergaderingen in de stad. Sinds 1772 wordt er op zondag een bloemenmarkt gehouden. Jaarlijks gaat hier tijdens de Gentse Feesten het Bal 1900 door. De Kouter wordt omringd door statige, veelal 19e-eeuwse gebouwen, waaronder ook het Handelsbeursgebouw en Hotel Falligan. Op het plein bevindt zich een laat-19e-eeuwse, gietijzeren kiosk, gebouwd naar ontwerp van de Gentse stadsarchitect Adolphe Pauli in 1878. Aan de kant van de Zonnestraat is het gedicht Een kus op de Kouter van Lut de Block te lezen. Er staat ook een modern kunstwerk van de Amerikaanse kunstenares Jessica Diamond dat de titel "The Mystic Leaves" draagt.

De Koninklijke Nederlandse Schouwburg of KNS is een theatergebouw in de Belgische stad Gent. De schouwburg bevindt zich aan de noordkant van het Sint-Baafsplein, dat in 1897 tot stand kwam door het slopen van oudere gebouwen die het zicht op de Sint-Baafskathedraal belemmerden. Het theater werd in 1897-1899 op de plaats van de vroegere Regnessestraat gebouwd in eclectische stijl met vooral renaissancistische kenmerken naar een ontwerp van architect Edmond De Vigne. Het vormde de nieuwe thuisbasis voor het professionele theatergezelschap het Nederlandsch Tooneel van Gent (1871-1945), dat eerder in de Minardschouwburg speelde. Dat gezelschap ging in 1945 op in het Nationaal Toneel, waarna de schouwburg fungeerde als een tweede plateau voor de Antwerpse KNS. In 1965 werd met het NTGent een nieuw eigen theatergezelschap opgericht. Het gebouw is in de gevel gedateerd ANNO 1897, maar werd ingehuldigd op 1 oktober 1899. De gevel bestaat uit drie bouwlagen van vijf traveeën. De middenpartij van drie traveeën is sterk geaccentueerd en wordt in de tweede en derde bouwlaag geflankeerd door vier standbeelden van mannen in 17de-eeuwse klederdracht, vervaardigd door Louis Mast. Zij stellen de vier rederijkerskamers van Gent voor: De Fonteine, Sint-Barbara, Sint-Agnete en Maria ter Ere. De middenpartij wordt bekroond door een monumentale puntgevel. In een rondbogig timpaan is een mozaïek ingewerkt van negen meter breed en vier meter hoog, bestaande uit een 70.000 keramieksteentjes in 500 verschillende tinten. Het is een mythologisch tafereel naar een ontwerp van Constant Montald en stelt Apollo voor in zijn zonnewagen, begeleid door de negen muzen die herkenbaar zijn aan hun respectievelijke attributen. Op de top staat een bronzen vrouwenbeeld met een lier. Het is ontworpen door de Gentse beeldhouwer Aloys Buyens en stelt de Genius van de Muziek voor. Sinds 1986 is het gebouw beschermd als monument.

Het belfort van Gent is een 95-meter hoge belforttoren in het centrum van de Belgische stad Gent. De toren in beheer van Historische Huizen Gent is de middelste toren van de beroemde Gentse torenrij, samen met de Sint-Niklaaskerk en de Sint-Baafskathedraal. Tegen het belfort staat ook de Gentse lakenhal.

De Stadshal van Gent is een grote, open luifelconstructie op het Emile Braunplein in het historische centrum van Gent. Het maakt deel uit van het KoBra-project, een groter stedenbouwkundig project in het Gentse centrum dat ontworpen is door het Gentse architectenbureau Robbrecht & Daem - Marie-José Van Hee architecten met een imposant houten dakbeschot van Carpentier. De Stadshal maakt deel uit van het KoBra-project, een grondige heraanleg van enkele Gentse pleinen en openbare ruimtes in het historische centrum. Het omvat onder andere de heraanleg van de Korenmarkt en het Emile Braunplein. Het masterplan werd ontworpen door Robbrecht & Daem - Marie-José Van Hee architecten en de uitvoering ervan gebeurde tussen 2009 en 2012.

De Mammelokker is een beeldhouwwerk op het timpaan van een Gents gebouw uit ca. 1741 van bouwmeester David 't Kindt. De naam is ook in gebruik voor het gebouw zelf, een voormalige cipierswoning die aanleunt tegen de lakenhal bij het Belfort van Gent. Het reliëf is een uitbeelding van het Romeinse verhaal van Cimon en Pero. In deze legende redt Pero haar vader van de hongerdood, door hem in de gevangenis te zogen. Hieraan dankt het beeld de naam Mammelokker. Het is sinds 28 december 1936 een beschermd monument en behoort sinds 1999 tot het Unesco-werelderfgoed als onderdeel van het Belfort.

De Veldstraat is een straat in het centrum van de Vlaamse stad Gent. Het is de belangrijkste winkelstraat van deze stad. De Veldstraat wordt tegenwoordig ook als een van de belangrijkste winkelstraten in België gezien en meestal in één adem genoemd met de Brusselse Nieuwstraat, de Antwerpse Meir, de Kortrijkse Lange Steenstraat en de Brugse Steenstraat. De straat loopt over een licht kronkelend tracé over een 400-tal meter tussen de Korenmarkt in het noorden en het Koophandelsplein aan het Oud Gerechtsgebouw in het zuiden.

Het Museum Arnold Vander Haeghen in herenhuis Hotel Clemmen (Hotel Vander Haeghen) is een museum in de Veldstraat in de Vlaamse stad Gent. Hoogtepunten van de collectie zijn onder meer een reconstructie van de werkkamer en de bibliotheek van de Belgische nobelprijswinnaar Maurice Maeterlinck, de kabinetten van Charles Doudelet en Victor Stuyvaert en een Chinese salon. Het museum in beheer van Historische Huizen Gent is gevestigd in het pand van het voormalige Hotel Clemmen, een patriciërswoning die in 1746 werd gebouwd naar ontwerp van David 't Kindt. In 1771 werd het pand aangekocht door de Gentse textielbaron Josse Clemmen, naar wie het vernoemd werd. Hij liet de voorgevel verrijken met classicistische en barokke decoratieve elementen. Ook liet hij het pand aan de achterzijde uitbreiden met een extra vleugel, waarin hij een katoendrukkerij vestigde. Het interieur van het gebouw omvat onder meer een opvallende Chinese salon met 18e-eeuwse wandbekleding van Chinese zijde en muurschilderingen uit de 18e en 19e eeuw. In 1836 werd het herenhuis eigendom van de Gentse familie Vander Haeghen. Deze familie liet het gebouw bij testament na aan de stad Gent, maar op voorwaarde dat er een museumfunctie aan zou worden gegeven. In 1953 werd het pand dan ook als museum toegankelijk en werd genoemd naar Arnold Vander Haeghen (1869-1942). Sinds 1997 is in het gebouw eveneens in gebruik door de Diensten Cultuur en Kunsten van de stad Gent.