Fontys Theologie Levensbeschouwing

De Nieuwegracht is een van de bekendste grachten in de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht. Het is ook de naam voor de twee straten aan weerszijden van deze gracht. Karakteristiek zijn de vele monumentale grachtenpanden, de werfkelders, werven met bomen, en bruggen.

De Quintijnsbrug is een rijksmonumentale boogbrug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De brug overspant de Nieuwegracht, een gracht die eind 14e eeuw is aangelegd. De stenen brug heeft een enkelvoudige overspanning en een of meer brugkelders. Aan de brug grenzen een stenen werftrap, werven en werfkelders. Op de Quintijnsbrug lopen de Schalkwijkstraat en Zuilenstraat aan. In vroegere eeuwen lag ten oosten van de brug het Quintijnsgasthuis. De brug op deze locatie wordt in de 19e eeuw door Nicolaas van der Monde de Schalkwijksbrug genoemd.

De Brigittenbrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad. De brug kent een overspanning en overspant de Nieuwegracht ter hoogte van de Brigittenstraat. In de landhoofden bevinden zich brugkelders en aan de brug grenzen werven, een stenen werftrap en werfkelders. De brug is vernoemd naar het verdwenen nabijgelegen Brigittenklooster.

De Zuilenstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De ruim 100 meter lange Zuilenstraat loopt van de Lange Nieuwstraat naar de Nieuwegracht met de Quintijnsbrug. Ze ontleent volgens het straatnaambordje haar naam aan het geslacht Van Zuylen van Nievelt. Mogelijk bestond de straat reeds rond 1300. In de late middeleeuwen viel dit gebied onder het gerecht van de nabijgelegen Paulusabdij. Een belangrijke ontwikkeling in de verdere ontstaansgeschiedenis van de Zuilenstraat is de stedenbouwkundige transformatie geweest die werd ingezet door de Reformatie (vanaf ca. 1570). Daarin werd in Utrecht kerkelijk bezit geseculariseerd, waardoor grote gebieden vrijkwamen die vervolgens heringericht werden met nieuwbouw. De Zuilenstraat is in dit verloop tussen 1570 en 1670 als openbare straat aangelegd. Vandaag de dag heeft ze nog een overwegend 17e-eeuws karakter. Diverse ruime welgestelde huizen zijn er gebouwd waarbij een tweebeukige opzet niet ongewoon is. Er bevinden zich in de Zuilenstraat zo'n 14 monumentale panden waaronder 11 rijksmonumentale woonhuizen.

De Sionskameren is een deels bewaard gebleven hofje in de Nederlandse stad Utrecht. Het hofje is vanuit de middeleeuwen gelegen aan de Nieuwegracht/ A.B.C.-straat.

De Sint-Catharinakathedraal, beter bekend als de Catharijnekerk, is een kerk in de Nederlandse stad Utrecht, die in gebruik is als de kathedraal van het rooms-katholieke aartsbisdom Utrecht.

Museum Catharijneconvent is een rijksmuseum voor religieuze kunst in Utrecht. Het museum is gevestigd in het voormalige klooster het Catharijneconvent, dat vermoedelijk reeds in de 12de eeuw gewijd was aan Catharina van Alexandrië. Het kloostergebouw is tegen de Sint-Catharinakathedraal aangebouwd. Het museum komt voort uit verschillende collecties. Het vast bezit van het museum wordt permanent ontsloten. Verder grijpen er op regelmatige basis tijdelijke tentoonstellingen plaats. Rond Kerstmis is in het museum een achttiende-eeuwse Napolitaanse Kerststal te zien met vele kerstfiguren en miniaturen van Utrechtse eyecatchers. Deze kerststal is gratis te bezoeken.

Wijk A is de voormalige benaming voor een gedeelte van de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht. De grenzen van de wijk kwamen ongeveer overeen met die van het zuidoostelijk deel van het huidige Museumkwartier. Vanaf 1573 heette de wijk Oranjestam. Na de Bataafse Revolutie werd zij in 1795 omgedoopt tot Eijkestam. Na de annexatie door het Franse Keizerrijk in 1811 werden de wijken echter met een letter aangeduid vanwege de problematische uitspraak van de oude wijknamen voor de Franse bezetter. Wijken in de huidige historische binnenstad kregen een letter die liep van A tot en met H. De buitenwijken kregen er een die liep van I tot en met M (J werd niet gebruikt). Wijk A werd ruwweg begrensd door de Hamburgerstraat, de Herenstraat, de Stadsbuitengracht en de Oudegracht. Tot 1898 werd de wijknaam Wijk A gebruikt.

De A.B.C.-straat is een straatje in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De straat vormt over een afstand van circa 150 meter een verbinding tussen de Lange Nieuwstraat en Nieuwegracht. Bij deze gracht eindigt de straat op de Magdalenabrug. Mogelijk bestond het straatje reeds rond 1300 maar met zekerheid in 1485. Achter de noordelijke bebouwing van de A.B.C.-straat zijn nog deels de in de 15e eeuw gestichte Sionskameren bewaard gebleven. In het verleden bevonden zich aan de zuidzijde van de straat de vrijwoningen van de Fundatie van Thomas van Nijkerken. De bebouwing van het zuidelijk deel werd rond 1965 gesloopt ten behoeve van uitbreiding van het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Het ziekenhuis vertrok in 1999. Op het vrijgekomen terrein werd nieuwbouw neergezet voor Victas, een centrum voor verslavingszorg. Het ontwerp won de Rietveldprijs 2013 voor architectuur. Bijzondere gebouwen in deze straat zijn nog drie gemeentelijke monumenten.

De Magdalenabrug is een rijksmonumentale boogbrug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De brug overspant de Nieuwegracht en heeft een enkelvoudige overspanning. Aan de brug grenzen werven. Op de Magdalenabrug lopen de Magdalenastraat en A.B.C.-straat aan. In vroegere eeuwen stond in het gebied ten oosten van de brug het Maria Magdalenagasthuis.

De Lange Nieuwstraat is een straat in de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht. Vanaf het Domplein loopt een weg in zuidelijke richting naar het gebouw van de Fundatie van Renswoude. Het eerste circa 150 meter lange deel tot aan de kruisende Hamburgerstraat heet Korte Nieuwstraat, de laatste halve kilometer in het verlengde daarvan de Lange Nieuwstraat. Reeds rond 1300 bestond deze straat. Tot omstreeks 1618 heette de straat echter nog Nieuwstraat. Na het rond dat jaar doortrekken van de straat vanaf de Hamburgerstraat richting Domkerk, werd het reeds bestaande straatdeel voortaan Lange Nieuwstraat genoemd en het nieuwe deel Korte Nieuwstraat. In de Lange Nieuwstraat bevinden zich vandaag de dag diverse monumenten en andere bijzonderheden, waaronder: Sint-Catharinakathedraal, kathedraal van het rooms-katholieke aartsbisdom Utrecht; Kleine Vleeshal, 15e-eeuws gebouw van het voormalig slagersgilde; Oude Hortus, botanische tuin uit 1723 van de Utrechtse universiteit, aangrenzend het Universiteitsmuseum; Beyerskameren, twaalf vrijwoningen uit 1597.

De Brigittenstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De zo'n 200 meter lange Brigittenstraat loopt van de over de Nieuwegracht gelegen Brigittenbrug naar het Lepelenburg. De Brigittenstraat zou in het jaar 1366 door het kapittel van Oudmunster zijn aangelegd. De straatnaam is ontleend aan het verdwenen nabijgelegen Brigittenklooster. In de straat bevinden zich zo'n 16 monumentale huizen waaronder 14 rijksmonumenten. Het oudste rijksmonument in deze straat is het werk-wwonhuis op huisnummer 17, dat rond 1500 gebouwd werd. Vermoedelijk is het gebied in de late middeleeuwen bewoond geraakt. Hoe dan ook viel het in die periode onder Oudmunster en de inwoners lieten de stenen bestrating zelfstandig uitvoeren in de straat, dat laatste was destijds niet ongebruikelijk. De straat stond vroeger (ook wel) bekend als de Campstrate. Ook zou deze straat ´by den Wijngaerd´ zijn genoemd. ter hoogte van het klooster bevond zich het Convent van Onze Lieve Vrouw in den Wijngaert. Vandaag de dag kruisen de Oude Kamp en Nieuwe Kamp de Brigittenstraat halverwege.