Santa Maria della Grazie alle Fornaci

Het Instituut voor Religieuze Werken (officiële naam: Istituto per le Opere di Religione (IOR), vaak naar verwezen met de naam Vaticaanse Bank) is bedoeld voor alle financiële zaken die het Vaticaan aangaan. Behalve dat de bank garant staat voor projecten van de zittende paus, doet zij dat ook voor eventuele projecten van lokale rooms-katholieke kerken en organisaties.

De Paus Paulus VI Aula (Italiaans: Aola Paolo VI) is een multifunctionele hal in Vaticaanstad, genoemd naar Paus Paulus VI. Het gebouw ligt slechts ten dele in het Vaticaan, de oostzijde van het gebouw ligt op Italiaanse grond. Op woensdagen vinden in de aula de wekelijkse audiënties van de paus plaats, voorzover deze niet plaats vinden op het Sint Pietersplein.

De Domus Sanctae Marthae (Nederlands: Huis van de Heilige Martha) is het gastenverblijf van de Heilige Stoel. Het gebouw werd in 1996 voltooid en bevindt zich vlak bij de Sint-Pietersbasiliek. Het gebouw – dat werd gebouwd in opdracht van paus Johannes Paulus II – doet dienst als gastenverblijf voor hen die zich voor zaken in Vaticaanstad bevinden, maar is vooral gebouwd als voorziening voor de leden van het College van Kardinalen, wanneer die zich voor een conclaaf in Rome vervoegd hebben. Voordat de Domus Sanctae Marthae bestond, werden – ten behoeve van het conclaaf – nabij de Sixtijnse Kapel, in het Apostolisch Paleis cellen gebouwd, waar de kardinalen sliepen. In deze cellen waren weinig voorzieningen: er was een soort legerbrits om op te slapen, en voor wat betreft de toiletvoorzieningen waren de kardinalen aangewezen op een lampetkan en een wasbekken. Paus Johannes Paulus II achtte dit gebrek aan comfort niet in overeenstemming met de zware verantwoordelijkheid die op de schouders van de kardinalen rustte. Daarbij waren deze voorzieningen voor de oudere kardinalen al helemaal een ontbering. Het verblijf heeft 106 suites, 22 eenpersoonskamers en één appartement. De voorziening wordt beheerd door de Dochters van Liefde van Vincentius a Paulo. Omdat het Conclaaf strikte geheimhouding en afzondering veronderstelt, heeft Johannes Paulus II in de apostolische constitutie Universi Dominici Gregis bepaald dat de kardinalen door niemand mogen worden benaderd, wanneer zij zich verplaatsen van de Domus Sanctae Marthae naar de Sixtijnse Kapel. Ook worden – tijdens het conclaaf – alle radio-, televisie- en telefoonverbindingen van de Domus onklaar gemaakt. De Domus Sanctae Marthae werd voor het eerst als verblijf voor de kardinalen gebruikt tijdens het conclaaf van 2005. Paus Franciscus koos er na zijn verkiezing op 13 maart 2013 voor om niet te gaan wonen in het Apostolisch Paleis, de officiële residentie van de pausen. Hij kiest voor het eenvoudige gastverblijf omdat hij, naar eigen zeggen, het prettiger vindt om met andere mensen samen te leven, in plaats van in de relatief meer geïsoleerde pauselijke appartementen.

Het Campo Santo dei Teutonici e dei Fiamminghi ("begraafplaats der Duitsers en Vlamingen"), meestal aangeduid als Cimitero Teutonico, is een begraafplaats in Rome. De begraafplaats bevindt zich net ten zuiden van de Sint-Pietersbasiliek, op de plaats waar vroeger een deel van het Circus van Nero stond.

De San Gregorio VII is een kerk in Rome in de wijk Aurelio aan de Via del Cottolengo, ook wel Via Gregorio VII genaamd. De kerk is gewijd aan de Heilige paus Gregorius VII. Het gebouw is van de hand van de architecten Mario Paniconi en Giulio Pediconi. De bouw ervan werd in 1959 voltooid. De gelijknamige parochie, die in 1952 werd opgericht door paus Pius XII, wordt bediend door de Franciscanen. Aan de voorzijde van de kerk getuigen de reliëfs aan weerszijden van de ingang daarvan: die hebben betrekking op episodes uit het leven Franciscus van Assisi, met links de droom van paus Innocentius III en rechts paus Honorius III die de regel van Franciscus aan de orde overhandigt. Ook in de crypte van de kerk zijn scènes uit het leven van Franciscus uitgebeeld, uitgevoerd in mozaïek. Het dak van de kerk is aan de binnenzijde met koper belegd; hierop is de kruisiging uitgebeeld, omring door engelen, de Madonna en de H. Franciscus.

De Sint-Pietersbasiliek (Italiaans: Basilica di San Pietro) is een katholieke kerk en basilica major aan het Sint-Pietersplein in Vaticaanstad. De kerk werd tussen 1506 en 1626 gebouwd in late-renaissance- en barokarchitectuur op de plaats van het vroegere Circus van Nero in Rome, waar volgens de overlevering de apostel en eerste paus, Petrus, gekruisigd en begraven werd. Het is een belangrijk bedevaartsoord voor katholieken en geldt als de eerste van de zeven pelgrimskerken van Rome. De Sint-Pietersbasiliek was de grootste kerk ter wereld tot 1989, toen ze in grootte werd overtroffen door de Basilique Notre-Dame de la Paix in Yamoussoukro, de hoofdstad van Ivoorkust (zie Lijst van grootste kerken).

De Pietà van Michelangelo is een beroemd marmeren beeld van Michelangelo. De pietà bevindt zich in een kapel aan de rechterkant van het schip van de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad. De afmetingen zijn 174 cm bij 195 cm. Hoewel het beeld in de Sint-Pietersbasiliek met afstand het meest bekende exemplaar is, maakte Michelangelo hierna nog enkele andere beeldengroepen met hetzelfde onderwerp, waaronder de Rondanini Pietà in Milaan en de Florence Pietà in de Kathedraal van Florence.

Het Sint-Pietersplein (Italiaans: Piazza San Pietro) is een plein in Vaticaanstad. De Sint-Pietersbasiliek bevindt zich aan het plein. Het is ontworpen in opdracht van Paus Alexander VII door Gian Lorenzo Bernini, die daarbij gebruikgemaakt heeft van een klassieke stijl als een platform gecombineerd met barokke stijlelementen. Het Sint-Pietersplein is gebouwd tussen 1656 en 1667. Het plein is 240 meter breed en de lengte is 340 meter.

De Vaticaanse obelisk is een antieke obelisk op het Sint-Pietersplein in Rome. De obelisk is 25,36 meter hoog. Met de voet en het kruis bovenop is de hoogte 40,23 meter. Hij weegt ongeveer 340.000 kilo. Het is een monoliet, gemaakt van rood graniet. Er zijn geen hiërogliefen op aangebracht.

De Sixtijnse Kapel (Italiaans: Cappella Sistina) is de bekendste kapel in het Apostolisch Paleis, de residentie van de paus in Vaticaanstad en vaak te bezichtigen als onderdeel van de Vaticaanse musea. Het is een van de bekendste binnenruimten ter wereld, vanwege de beroemde fresco's van Michelangelo en omdat het de ruimte is waar in conclaaf de kardinalen bijeenkomen om er een nieuwe paus te kiezen. Voor dit conclaaf wordt op het dak van de kapel een extra schoorsteen geplaatst, waaruit tijdens het conclaaf twee keer per dag rook komt. Dit is afhankelijk van de uitslag van de stemrondes zwarte of witte rook, zodat de mensen op het Sint Pietersplein kunnen zien of er al dan niet een nieuwe paus is gekozen. Ook buiten Rome kan de rook worden gezien. Deze wordt zodra deze uit de schoorsteen komt, rechtstreeks op tv vertoond, zodat ook mensen die niet in Rome zijn, kunnen zien of er al dan niet een nieuwe paus is gekozen.

De Friezenkerk (Italiaanse naam Santi Michele e Magno) is een rooms-katholieke kerk in Rome en de kerkgemeenschap die de Nederlandse rooms-katholieke kerkprovincie in deze stad vertegenwoordigt.

Vaticaanstad, officieel de Staat Vaticaanstad (Italiaans: Stato della Città del Vaticano), is de kleinste onafhankelijke soevereine staat ter wereld. Het grondgebied van dit land wordt geheel omsloten door de stad Rome, waardoor het een enclave binnen Italië is. Vaticaanstad wordt volkenrechtelijk vertegenwoordigd door de Heilige Stoel en huisvest de hoofdzetel van de Rooms-Katholieke Kerk. Staatshoofd van Vaticaanstad is de paus, die zijn officiële residentie heeft in het Apostolisch Paleis. Ten tijde van de sede vacante, de pausloze periode na het overlijden (of aftreden) van de regerende paus, worden de lopende zaken behartigd door de Camerlengo. Het dwergstaatje is in 1929 ontstaan als gevolg van het Verdrag van Lateranen, dat door paus Pius XI en Benito Mussolini werd ondertekend. Daarin werd nadrukkelijk opgenomen dat het een nieuw gecreëerde staat is. Juridisch is het geen voortzetting van de Kerkelijke Staat. Sommige academici trekken het statuut van het Vaticaan als een de facto staat in twijfel, met het argument dat het niet voldoet aan de traditionele criteria van een staat en dat de speciale status ervan het best gezien kan worden als een middel om ervoor te zorgen dat de paus zijn kerkelijke functies vrij kan uitoefenen Vaticaanstad is geen lid van de Europese Unie en ook niet van de Raad van Europa. De staat neemt wel deel aan diverse internationale organisaties. Het staat sinds 1984 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.