Palazzo Corsini

De Porta Settimiana is een stadspoort in de antieke Aureliaanse Muur in Rome. Op dezelfde plaats stond vroeger de antieke Porta Septimiana.

De Pons Agrippae was een brug over de Tiber in het oude Rome. De Pons Agrippae werd in de 1e eeuw v.Chr. gebouwd door Marcus Agrippa, die in korte tijd een groot aantal gebouwen op het Marsveld had laten bouwen. Deze brug verbond het Marsveld met het district Trans Tiberim aan de overzijde van de Tiber. Via loden pijpen aan de Pons Agrippae liep het water van de Aqua Virgo ook naar dit district. De locatie van de Pons Agrippae is onzeker. Bij werkzaamheden aan de nieuwe Tiberoevers werden in 1887 de fundamenten van vier brugpijlers teruggevonden, ongeveer 160 meter ten noorden van de Ponte Sisto. Deze pijlers werden toegeschreven aan de Pons Agrippae, maar omdat aan de Trans Tiberimzijde van de burg geen antieke straten bekend zijn, is onduidelijk waarvoor de brug diende. Sommige moderne historici gaan ervan uit dat de Pons Agrippae in de derde eeuw als Pons Aurelius werd herbouwd en daarmee op de plaats van de huidige Ponte Sisto lag.

De Ponte Giuseppe Mazzini is een brug over de Tiber in Rome die de wijk Regola op de linkeroever verbindt met de wijk Trastevere op de rechteroever. De 106,15 meter lange boogbrug is gebouwd tussen 1904 en 1908. Het ontwerp was afkomstig van de ingenieurs Viani en Moretti die een klassieke brug tekenden met drie segmentbogen. De brug is vernoemd naar Giuseppe Mazzini, die een belangrijke rol speelde ten tijde van de Italiaanse eenwording.

De Via Giulia, gelegen in de wijk Castel Sant’Angelo, is een in Rome gelegen straat, die vernoemd werd naar paus Julius II. De aanleg van de straat was onderdeel van een stedenbouwkundig project, waarbij Julius een ring van wegen wilde laten aanleggen, die de beide oevers van de Tiber met elkaar verbonden via de Ponte Sisto, aangelegd in opdracht van paus Sixtus IV, de Via della Lungara en een nieuw te bouwen brug. Voor het project riep Julius de hulp in van Donato Bramante. De 1 kilometer lange Via Giulia is de langste rechte straat die werd aangelegd in Rome sinds de Oudheid en verbond de Ponte Sisto met het Vaticaan. Naast de functie van nieuwe verkeersader moesten langs de straat gebouwen opgetrokken worden die de bestuurlijke apparaten van de stad zouden huisvesten, waaronder het Palazzo dei Tribunali (rechtbank). Hoewel de straat zelf wel verwezenlijkt werd, vond de bouw van onder meer het Palazzo dei Tribunali niet plaats. Op de fundamenten van dit Palazzo bevindt zich nu een modern hotel. In 2008 werd het feit gevierd, dat in 1508 begonnen was met de aanleg van de Via Giulia. De straat behoort tegenwoordig tot een van de exclusieve straten van Rome door de aanwezigheid van kunstgaleries, een theater en antiekwinkels. In de straat bevinden zich de volgende kerken: San Giovanni dei Fiorentini: De kerk van de Florentijnse gemeenschap in Rome. De kerk is gewijd aan Johannes de Doper, patroonheilige van de stad Florence. San Biagio della Pagnotta: De kerk van de Armeense gemeenschap Santa Maria del Suffragio San Filippo Neri: (alleen de gevel is hiervan over) Santo Spirito dei Napoletani: De kerk van de Napolitaanse gemeenschap Santa Caterina da Siena: De kerk van de gemeenschap uit Siena Santa Maria dell’Orazione e Morte: In de crypte bevinden zich ruimtes die gedecoreerd zijn met menselijke botten Ook kan men hier het kantoor van de anti-maffiabrigade in Rome en het Museo Criminologico vinden. De Arco dei Farnesi, een boog die bedoeld was om de Villa Farnese te verbinden met het Palazzo Farnese, vormt nu slechts een decoratief element in het straatbeeld.

De Santa Maria di Monserrato, ook Santa Maria in Monserrato degli Spagnoli (Latijn: Sanctae Mariae Hispanorum in Monte Serrato) is een kerk in Rome. De kerk is gewijd aan de heilige Maria en het Mariabeeld, de Zwarte Madonna van Montserrat. De kerk is gelegen in de Via di Monserrato in de wijk Regola. De kerk ligt in de onmiddellijke nabijheid van het Palazzo Farnese, gelegen aan het Piazza Farnese waar de Via di Monserrato op uitmondt. Het was initieel de kerk van de Aragónezen en de Catalanen in Rome. Sinds 1807 is de kerk de nationale kerk van Spanje te Rome. De kerk werd tussen 1518 en 1675 gebouwd. Het initieel ontwerp van de kerk uit 1518 is van de hand van Antonio da Sangallo il Giovane. In 1584 werd het onderste deel van de façade naar plannen van Francesco da Volterra uitgewerkt. In 1594 werd het altaar in de kerk geconsecreerd, het dak werd voltooid in 1598. De afwerking van de kerk met de volledige façade en de apsis dateert van 1675. Een deel van de kunstschatten in de kerk behoren tot de voormalige inrichting van de Nostra Signora del Sacro Cuore aan de Piazza Navona. In de kerk bevindt zich werk van de kunstschilders Girolamo Siciolante da Sermoneta, Annibale Carracci en Louis Cousin en van de beeldhouwers Jacopo Sansovino en Andrea Bregno.

De Santi Giovanni Evangelista e Petronio is een kerk in Rome gelegen in de wijk Regola aan de Via del Mascherone. De kerk is gewijd aan Sint Jan de Evangelist en de Heilige Petronius van Bologna. De kerk is de nationale kerk van de Bolognesen in Rome. De vroegste bouwgeschiedenis gaat terug tot 1186, maar mogelijk was er al eerder op deze plaats een kerk. Paus Gregorius XIII schonk de kerk in 1581 aan de Bolognese gemeenschap in Rome. In 1582 werd de kerk volledig gerestaureerd. De huidige gevel van de kerk stamt uit de achttiende eeuw.

De Pons Aurelius was een brug over de Tiber in het oude Rome. De brug verbond het Marsveld met de wijk Trans Tiberim.

De Ponte Sisto is een brug over de Tiber in Rome. Op deze plaats stond in de oudheid de Pons Aurelius, die in 792 verwoest werd bij een overstroming. Paus Sixtus IV liet in 1473 een nieuwe brug bouwen. De aanleiding was de ramp in het Heilige Jaar 1450 op de Engelenbrug, waar door het drukke pelgrimsverkeer naar de Sint-Pietersbasiliek vele tientallen mensen in de Tiber waren geraakt en verdronken. De nieuwe brug was tijdig klaar voor het volgende Heilig Jaar: 1475. Zij werd naar de bouwheer 'Ponte Sisto' vernoemd. De brug is tegenwoordig gesloten voor alle verkeer. Alleen voetgangers mogen er nog op. Het is een vaste looproute van het Campo dei Fiori en het Piazza Trilussa. Het is er 's-avonds erg levendig, met straatmuzikanten en een mooie zonsondergang met uitzicht op het Vaticaan.

Palazzo Farnese is een palazzo in Rome, gelegen aan het Piazza Farnese. Het geldt als hoogtepunt van de Italiaanse renaissance. Het paleis werd ontworpen door Antonio da Sangallo in opdracht van Alessandro Farnese, de latere paus Paulus III, die dankzij het feit dat zijn zus Giulia de maîtresse was van Alexander VI op vijfentwintigjarige leeftijd tot kardinaal werd benoemd. Michelangelo werkte mee aan de voltooiing. Palazzo Farnese biedt nu onderdak aan de ambassade van Frankrijk in Italië. De Italiaanse staat blijft eigenaar, maar heeft het gebouw in 1936 in erfpacht gegeven voor 99 jaar tegen een jaarbedrag van 1 lira.

Het Tempietto van San Pietro in Montorio is een cilindervormig kerkje op de binnenplaats van de San Pietro in Montorio-kerk in Rome, gebouwd door Donato Bramante in het begin van de zestiende eeuw. Het wordt beschouwd als het gebouw dat de Hoge Renaissance in de architectuur inluidde. De San Pietro in Montorio is de titelkerk van de Amerikaanse kardinaal James Francis Stafford.

Santa Maria del Suffragio is een 17e-eeuwse kerk van de Confraternita del Suffragio in het centrum van Rome aan de Via Giulia in de wijk Ponte.

De San Pietro in Montorio is een kerk op de heuvel Janiculum in de wijk Trastevere in Rome. San Pietro in Montorio is een titelkerk, titelkardinaal is James Francis Stafford. De kerk is opgedragen aan Petrus, een van de twaalf apostelen. De heuvel Janiculum werd traditioneel in Rome gebruikt voor kruisigingen. Petrus werd hier ook gekruisigd. In de 9e eeuw was er zeker een klooster op de locatie, een klooster waar doorheen de tijd benedictijnen, celestijnen, ambrosianen en benedictijnenzusters huisden. In 1472 werden de vervallen gebouwen door paus Sixtus IV, Della Rovere, aan de amedeanen, een scheurorde van franciscanen ter beschikking gesteld. Zij herbouwen vanaf 1481 kerk en klooster. De pauselijke steun brengt ook kapitaal aan van Lodewijk XI van Frankrijk, en van het echtpaar Ferdinand II van Aragon en Isabella I van Castilië. In 1500 wordt de kerk ingewijd door paus Alexander VI, ook gekend als Roderic Llançol i Borja. Op een binnenplein tussen kerk en klooster bevindt zich het Tempietto van San Pietro in Montorio, een beroemd bouwwerk van architect Donato Bramante. De kerk zelf werd ontworpen door Baccio Pontelli. De kerk heeft een rijkelijk interieur, met werk van Sebastiano del Piombo, Niccolò Circignani, Baldassare Peruzzi, Giorgio Vasari, Bartolomeo Ammanati en Gian Lorenzo Bernini. De transfiguratie van Rafaël bevond zich boven het hoofdaltaar, totdat het in 1797 werd meegenomen door de Franse troepen van Napoleon Bonaparte. Na teruggave in 1816 werd het opgenomen in de collectie van de Vaticaanse Pinacotheek.