Park Sonsbeek

Huis Sonsbeek, van oorsprong uit 1744, is een landhuis in het Arnhemse Park Sonsbeek gelegen op een heuvel met uitzicht op de stad Arnhem. Het middendeel werd gebouwd voor de jong verweesde Adriana van Bayen (1723-1755?) naar ontwerp van de Arnhemse architect Anthony Viervant en vermoedelijk op het eind van de achttiende eeuw door diens zoon Roelof Roelofs Viervant met de zijvleugels vergroot. Het gebouw, dat in het verleden diverse bestemmingen heeft gehad (o.a. vanaf 1900 als hotel-pension), wordt lokaal veelal "De Witte Villa" of "Stadsvilla Sonsbeek" genoemd vanwege de witte façade, die vroeger overigens ook andere kleuren had. Sinds 1986 had het landhuis een meer museale functie en waren er regelmatig exposities. Van 1994 tot 2004 was Sonsbeek Art&Design erin gevestigd. Nadien een brasserie, restaurant en wijnlokaal. Anno 2017 zijn er een grand café en verschillende zalen gevestigd. In 1987 werd een smalle gracht om de Villa aan drie zijden aangelegd, die ruim tien jaar later weer werd gedempt voor de bouw van een zitterras. De Gemeente Arnhem heeft Huis Sonsbeek aangewezen als officiële trouwlocatie.

De Belvédère in park Sonsbeek is een uitzichttoren in Park Sonsbeek in Arnhem. De belvédère werd in de 19e eeuw gebouwd in opdracht van baron H.J.C.J. van Heeckeren van Enghuizen. Baron van Heeckeren was in 1821 eigenaar van Park Sonsbeek geworden. Tussen 1824 en 1826 liet de baron als eigenaar van Sonsbeek de belvédère bouwen. Deze uitkijktoren was 24 meter hoog en bood uitzicht over de stad en de wijde omgeving. De toren staat boven op de 70 meter hoge Ruyterenberg, nabij De Ronde Weide in het park. De top van de 30 meter hoge toren is net zo hoog als de Arnhemse Sint-Eusebiuskerk, ongeveer 100 meter boven NAP. In 1954 werd de toren met 5,60 meter verhoogd om boven de kruinen van de steeds hoger geworden bomen uit te komen. De belvédère heeft een wenteltrap van 140 treden. De toren is alleen op zondagmiddag opengesteld voor publiek. Bij helder weer zijn Tiel, Nijmegen en het Duitse Emmerik te zien.

De Bagijnemolen, ook bekend als de St. Agnietenmolen, is een watermolen op de Sonsbeek in Arnhem. De molen maakt tegenwoordig deel uit van het Nederlands Watermuseum.

Het Nederlands Watermuseum in Arnhem is het museum dat zich richt op informatie over alles aspecten van (zoet) water, zoals waterhuishouding, drinkwater en waterzuivering. Het museum werd geopend in 2004. In 1998 ontstond bij dijkgraaf H. van Brink het idee voor een voorlichtingscentrum voor het waterschap Rijn en IJssel in de voormalige Bagijnemolen in het monumentale park Sonsbeek in Arnhem. De oude watermolen uit de 16e en 17e eeuw is gelegen aan de Sint-Jansbeek, de plek waar Arnhem is ontstaan. Met behulp van anderen groeide het idee al snel uit tot het Nederlands Watermuseum.

De Witte Molen of Witte Watermolen is een korenmolen in Park Sonsbeek in de stad Arnhem in de Nederlandse provincie Gelderland. Al rond 1470 moet de huidige molen gebouwd zijn. Oorspronkelijk stonden er diverse watermolens langs de Sint-Jans- of Sonsbeek. De Witte Molen is de enige overgebleven bedrijfsvaardige molen. Verder stroomopwaarts staat de niet meer in gebruik zijnde Begijnenmolen waarin het Nederlands Watermuseum is ondergebracht. De Witte Molen is in 1966 en 1967 grondig gerestaureerd en is uitgerust met drie koppels maalstenen, waarvan er twee worden gebruikt voor het malen van graan. Een beroepsmolenaar stelt de molen samen met vrijwilligers enkele keren per week in bedrijf. De naastgelegen molenschuur fungeert als bezoekerscentrum waar mensen informatie kunnen krijgen over Park Sonsbeek en over de natuur in de stad. Samen vormen molen en bezoekerscentrum de Molenplaats Sonsbeek (eerder Bezoekerscentrum De Watermolen en Bezoekerscentrum Sonsbeek genoemd).

De Bazel, ook wel Nederlandsche Heidemaatschappij genoemd, is een monumentaal pand in Arnhem in de wijk Sonsbeek-Noord. Met de start van het gebouw is in 1912 begonnen naar ontwerp van architect Karel de Bazel, waar het gebouw later ook naar werd vernoemd. De symbolische eerste steen werd gelegd door prins Hendrik. Twee jaar later was de bouw voltooid en nam de opdrachtgever, de Nederlandsche Heidemaatschappij, intrede in het gebouw die het als hoofdkantoor ging gebruiken. Het gebouw is gelegen op een geaccidenteerd terrein, waardoor de bouwlagen niet gelijk zijn verdeeld over het gebouw. Zo bevat enkel de westelijke zijde een souterrain. Desondanks is de voorgevel symmetrisch opgezet. Het gebruik van gewapend beton werd voor de eerste malen in Nederland toegepast bij de bouw van een grote hal. Het gebouw is voorzien van vele versieringen, zoals glas in loodramen en schilderingen van Richard Roland Holst. Het gebouw was zo ingedeeld dat de belangrijke personen binnen het bedrijf voor in het gebouw hun zetel hadden en de meeste medewerkers verder achterin zaten. Later is er een grote uitbouw aan het kantoor toegevoegd, welke niet bij het monument hoort. Voor het gebouw staan vier beelden van Gijs Jacobs van den Hof. Tegenwoordig huisvest het gebouw een advocatenkantoor en notariskantoor.

Het Zilveren Spijker was een kasteel of versterkt huis in de Nederlandse stad Arnhem, provincie Gelderland.

Gezicht Arnhem - Sonsbeekkwartier-Noord is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in de wijk Sint Marten in Arnhem in de Nederlandse provincie Gelderland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 24 december 2004. Het gebied werd op 5 december 2007 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 14,9 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Het Gulden Spijker was een kasteel of versterkt huis in de Nederlandse stad Arnhem, provincie Gelderland.

Het Vestagebouw is een gebouw in een gemengde bouwstijl aan de Jansbuitensingel in de Nederlandse stad Arnhem. Het werd gebouwd in 1930 in opdracht van de N.V. Verzekeringsmaatschappij Vesta. Architect was Willem Diehl (1876-1959). In de gemengde bouwstijl zijn er invloeden van het traditionalisme, de art deco en de Amsterdamse School. Kunstenaars die meewerkten zijn beeldhouwer Gijs Jacobs van den Hof, W.C. Brouwer (maakte de belettering) en Jaap Gidding (vervaardigde de glas-in-loodramen in het trappenhuis). Op 18 mei 1932 werd het gebouw officieel geopend. Van oorsprong was het gebouw een kantoor van de verzekeringsmaatschappij Vesta. In de Tweede Wereldoorlog vestigde een Luftwaffe Kommando zich in het kantoor. Jarenlang zetelde in het gebouw Aalbers Europe Consultancy van Karel Aalbers. Vanaf 1989 was het een kantoor van Westermeijer Groep, maar nadat deze in stappen failliet was gegaan (2011-2012), werd er lange tijd geen nieuwe bestemming voor gevonden. Het gebouw is een rijksmonument.

Willemeen is een jongerencentrum en poppodium gevestigd aan het Willemsplein 1 in Arnhem. Het is onderdeel van welzijnsorganisatie Rijnstad. Meer dan honderd vrijwilligers zijn betrokken bij het organiseren van activiteiten op het gebied van jeugdcultuur, muziek, zeefdruk en multimedia. De doelgroep bestaat uit jongeren van 16 tot 26 jaar. De activiteiten en vrijwilligers van het in 2007 gesloten poppodium de Goudvishal zijn in 2008 opgegaan in Willemeen.

Podium 26/ art toren is een gebouw in het stationsgebied van Arnhem, het maakt daar deel uit van een groter stedelijke ontwikkeling van dat gebied rond Station Arnhem Centraal. Het gebouw zal gerealiseerd worden tussen de Rijntoren en de bioscoop van Pathé. Het gebouw bestaat uit twee torens, een van 30 en de ander van 54 meter, en zijn ontworpen door het architectenbureau VenhoevenCS. Het ontwerp van het gebouw is geïnspireerd op de 3D-designkledingstukken van modeontwerpster Iris van Herpen. Het is niet bekend wanneer de bouw zal aanvangen.