Standbeeld van de gebroeders De Witt

De Visbrug is een brug over de Voorstraatshaven in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Ter hoogte van de Visbrug sloot deze haven aan op de oude Thuredricht. De brug verbindt de Visstraat met de Groenmarkt. Op de Visbrug staat het standbeeld van de gebroeders De Witt (1918). Diverse monumentale gebouwen zijn rond de brug te bezichtigen, zoals de De Gulden Os.

De Voorstraat is een winkelstraat en dijk in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De stad is ontstaan aan de Voorstraatshaven, die zich aan de westkant van de straat bevindt. De Voorstraat loopt vanaf de kruising Bomkade/Prinsenstraat bij de Leuvebrug naar het oosten en met een bocht richting het noorden tot aan de Riedijk/Torenstraat. De straat met een lengte van 1,2 km is deel van de hoogwaterkering in Zuidwest-Nederland. De Voorstraat als zeedijk is nog even hoog gelegen als rond 1900. De zeedijk kan door het plaatsen van schotbalken tegen waterstanden van maximaal 3,60 m +NAP beschermen.De Voorstraat mag zich de langste winkelstraat van Nederland noemen. Het noordelijke deel van de Voorstraat is het oudste deel; hier hebben zich veel creatieve ondernemers gevestigd: vormgevers, architectenbureaus, antiquariaten, antiquairs, galeries, kunstenaars en enkele culturele instellingen.Van de ruim duizend monumentale panden die Dordrecht telt, zijn er bijna 200 rijksmonumenten op de Voorstraat te vinden, waaronder de H. Maria Maior, de Augustijnenkerk en het smalste huis van Dordrecht. De Voorstraat is deels gesloten voor gemotoriseerd verkeer en ingericht als een voetgangersgebied (tussen de Bomkade en het Steegoversloot). Tussen het Steegoversloot en Riedijk zijn auto's wel toegestaan.

Huis De Sleutel is een pand met trapgevel (Dordtse gevel) in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gebouw is een rijksmonument. Al in 1410 stond op deze locatie aan de Groenmarkt een brouwerij "In den Slotel", later "Bierbrouwerij De Sleutel". Dit huis liep door tot aan de Varkenmarkt, waar zich de eigenlijke bierbrouwerij bevond. In 1550 werd het pand verbouwd. Het pand is jarenlang gebruikt als woonhuis door de eigenaar van de bierbrouwerij. Tussen 1967 en 1972 waren op de begane grond een jongerensoos en de galerie "de Sleutel". Op de verdiepingen waren enkele ateliers voor startende kunstenaars. Tegenwoordig zijn op de bovenverdiepingen appartementen gerealiseerd en op de onderste verdieping een ondernemerssociëteit.

Het voormalige Stadhuis van Dordrecht in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht stamt uit 1383–1388. Het was oorspronkelijk een markthal die in 1544 werd verbouwd tot stadhuis. Het heeft als zodaning gefunctioneerd tot 1975. Het huidige neoclassicistische uiterlijk is het resultaat van een verbouwing uit de 19e eeuw naar ontwerp van stadsarchitect George Nicolaas Itz. Het gebouw is een rijksmonument.

Gezicht Dordrecht is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Dordrecht in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 23 april 1982. Het gebied werd op 28 juli 1988 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 110,8 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Lange IJzeren Brug is de naam van een stalen brug over de Nieuwe Haven in de stad Dordrecht, in Zuid-Holland. De brug is ontworpen in 1855 door G.N. Itz (stadsbouwmeester van Dordrecht 1832-1867), en diende ter vervanging van een 40 m lange houten brug. De Lange IJzeren Brug is een slanke brug die bestaat uit twee vaste brugdelen van elk 25 meter. In het midden van de haven is een beweegbaar gedeelte uitgevoerd als dubbele basculebrug. De brug heeft een totale lengte van 60 m en is 2,8 m breed. In 2005 werd de brug gerestaureerd.

De Watersteinstoren of Snellaert Duyckstoren was een middeleeuwse wachttoren in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht ter plaatse van de huidige Vismarkt. De toren stond oorspronkelijk in het water – eerst direct aan de rivier en later aan de Nieuwe Haven – en was geen onderdeel van een stadsmuur. Het is zelfs twijfelachtig of hier langs de Varkenmarkt ooit een stenen stadsmuur heeft gestaan. Bij opgravingen in 2003 is hiervan tenminste geen spoor gevonden. Tijdens de bouw van de toren liep de kade ter hoogte van de huidige Varkenmarkt. Later werd de kade verder de haven in aangeplempt, waardoor de Watersteinstoren op het land kwam te staan. De terreinen aan de Varkenmarkt werden rond 1590 volgebouwd, toen de straat simpelweg werd aangeduid als "nieuwe strate". De nieuwe kade – de huidige Knolhaven – werd in de 17e eeuw Watersteinskaai genoemd.Uit de opgraving door de ROB in 1971 is gebleken dat het oorspronkelijke plan om hier een zware verdedigingstoren te bouwen nooit is gerealiseerd, omdat de toren al tijdens de bouw sterk begon te verzakken en gecorrigeerd moest worden. Het gebouw is daarna met dunnere muren afgebouwd. In de 17e eeuw heeft de toren gefungeerd als stadstimmerhuis ("Stads Werk-Huys") en later als onderdeel van de lakenhal die ernaast was gebouwd. Toren en lakenhal werden in 1858 afgebroken om plaats te maken voor de gietijzeren vishal.

De Dordtse Kauwgommuur is een toeristische trekpleister, interactief kunstproject en symbool van burgerlijk verzet in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. In de Tolbrugstraat Landzijde aan de kant van het Scheffersplein plakken Dordtenaren en toeristen reeds een onbekend aantal jaren hun uitgekauwde kauwgom op de muur. Dordrecht staat hiermee in lijstjes met steden als Seattle, San Louis Obispo en Verona die eveneens een kauwgommuur hebben. In Nederland heeft ook Alkmaar er een.De Tolbrugstraat Landzijde was vroeger met name gevuld met antiekzaakjes. Tegenwoordig wordt het meer omschreven als een louche steegje met een wisselend aanbod van minder succesvolle horecagelegenheden.

De Vismarkt is een straat en plein in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De Vismarkt loopt vanaf de Varkenmarkt tot aan de Knolhaven. Het plein van de Vismarkt diende vroeger om vis te kunnen verkopen, die vanaf het aangrenzende water van de Knolhaven werd aangevoerd. Op de Vismarkt staat nog de ijzeren vishal waaronder vroeger de visverkoop plaatsvond.

De Spuipoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht aan het eind van de Grote Spuistraat, op het huidige Spuiplein. De oudste vermelding van de poort stamt waarschijnlijk uit 1312, toen de poort "de nieuwe poerte" werd genoemd. De benaming Spuipoort is sinds 1439 (als "spoypoert") bekend. De naam verwijst naar een nabijgelegen, 14e-eeuwse spuisluis in de stadsmuur, die al in 1377 werd afgedamd. In 1609 werd een nieuwe poort gebouwd, die in 1870 is gesloopt. Deze poort was voorzien van drie gedenkstenen. Een daarvan is tijdens de renovatie van de Groothoofdspoort in de jaren 1970 in de nieuwe voorpoort aldaar gemetseld. Deze steen herdacht het onsuccesvolle beleg van 1418 door Jan IV van Brabant en Jacoba van Beieren. De andere stenen verwezen naar de Sint-Elisabethsvloed en de wapenfeiten van graaf Dirk IV die in 1049 werd vermoord in de omgeving van de plek waar later Dordrecht ontstond.

Het Scheffersplein is een plein in de Binnenstad van de Nederlandse stad Dordrecht. Rond het plein bevinden zich verschillende uitgaansgelegenheden en in de zomermaanden wordt het plein bezet met terrassen. Het plein is genoemd naar de Dordtse schilder Ary Scheffer. Het standbeeld van Ary Scheffer op het plein is gemaakt door Joseph Mezzara naar het ontwerp van Ary's dochter Cornelia. Het beeld werd onthuld in 1862.

Het standbeeld van Ary Scheffer in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een rijksmonument.