Tetje de Jongbrug

Brug 99 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Ze is gelegen in de Passeerdersstraat en overspant de Lijnbaansgracht. De brug werd in 1995 benoemd tot gemeentelijk monument. Nabij de brug stond de snoep-fabriek van Klene (1915-1986). Schuin aan de overkant van de Lijnbaansgracht staat aan de Marnixstraat het rijksmonument het Amsterdamsch Tehuis voor Arbeiders (ATVA). Recht voor de brug lag het woonzorgcentrum Sint Bernardus aan de Nieuwe Passeerdersstraat, dat in 2012 afgebroken werd. Ten zuidwesten van de brug ligt het gemeentelijk monument wooncomplex Lijnbaansgracht 211-218/Passeerdersstraat 34-38 van de architecten Göbel en den Hertog. Op de kaart van Joan Blaeu uit 1649 is de brug al ingetekend. Ze ligt dan nog niet recht voor de Passeerdersstraat. De recente geschiedenis laat een brug zien die er bijna niet meer geweest was. In 1913 werd geopperd om de Looiersgracht te dempen en de brug over de Lijnbaansgracht daar te projecteren. Dat plan ging niet door. De huidige brug (gegevens 2017) dateert van 1927. Toen werd het deel van de kade Lijnbaansgracht tussen de Looiersgracht en de Passeerdersstraat afgesloten voor het vernieuwen van twee bruggen: Brug 100 over de Looiersgracht en Brug 99 over de Lijnbaansgracht; de bruggen zijn qua ontwerp zusjes van elkaar. Van augustus 1927 tot en met december 1927 werd hier de huidige brug (gegevens 2017) geplaatst in een ontwerp (van het bureau) van Piet Kramer, bruggenarchitect van de Dienst der Publieke Werken. De brug (met name de walkanten) heeft de voor Kramer kenmerkende Amsterdamse Schoolstijl. De overspanning zelf is vrij standaard, maar de balustrades van siersmeedwerk zijn ook duidelijk van de hand van Kramer. Deze balustrades lopen door tot natuurstenen kolom, hier eenvoudig bewerkt. De brug is versierd met bloembakken en kent eenrichtingsverkeer richting Marnixstraat.

De Marnixstraat is een straat in de Nederlandse stad Amsterdam, langs de westelijke grens van de Jordaan in stadsdeel Centrum. De straat ligt tussen het Haarlemmerplein en het Leidseplein, evenwijdig aan de Lijnbaansgracht. Aan de straat liggen het Marnixplein (bij de hoek met de Westerstraat) en de twee Marnixplantsoenen. In het verlengde van het noordelijk deel van de Marnixstraat ligt, tussen het Haarlemmerplein en brug nr. 149 (de Bullebak) over de Brouwersgracht, de Korte Marnixstraat. Tussen huisnummers 339 en 379 (tussen Rozengracht en Raamplein) vormt de Marnixstraat de westelijke oever van de Lijnbaansgracht. De Marnixkade ligt, parallel aan de Marnixstraat, op de oostelijke oever van de Singelgracht tegenover de Nassaukade.

Het gebouwencomplex Lijnbaansgracht 211-218/Passeerdersgracht 34-38 te Amsterdam is een gebouw aan de Lijnbaansgracht hoek Passeerdersgracht, hoek Tweede Passeerdersdwarsstraat, hoek Passeerdersstraat te Amsterdam-Centrum. Op de plaats van het complex verscheen rond 1940 een wooncomplex in de verstrakte Amsterdamse Schoolstijl. Architecten waren Lucas Göbel (1899-1989) en Gerardus den Hertog (1901-1990). Het gebouw bestaat uit een souterrain, daarop vier woonetages en een zolderverdieping, iets wat aan de Lijnbaansgracht nog niet vaak terug te vinden was; de bebouwing bestond voornamelijk uit laagbouw. Het souterrain valt nog binnen de natuurstenen borstwering. Vanaf dan begint een bakstenen gevel met ingesneden portieken met blokjes natuursteen tussen het baksteen. Vanaf verdieping twee zijn erkers in de raamgangen te vinden. Het complex staat op een vierhoek, waarbij er een taartpunt (dat wil zeggen scherpe hoek) is ontstaan op de hoek Lijnbaansgracht 211 en Passeerdersstraat (diepte circa 10 meter), terwijl aan het eind bij huisnummer 218 een diepte is ontstaan van meer dan 30 meter. Het complex lijkt op de woonblokken in de wijk Bos en Lommer, die ook door Göbel en Den Hertog (met derden) waren ontworpen. Het gebouw wordt omringd door andere monumenten: Gemeentelijk Arbeidsgebouw aan de Passeerdersgracht 30-32/ Tweede Passeerdersdwarsstraat 7-9 Tweede Passeerdersdwarsstraat 1-3/Passeerdersstraat 67 brug 98 en brug 99 Raamplein 1 met de Openbare Handelsschool.

Het Monument aan de Nieuwe Passeerdersstraat is een oorlogsmonument in Amsterdam-Centrum.

De Nieuwe Passeerdersstraat is een straat in de Jordaan in Amsterdam-Centrum.

Brug 98 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is gelegen in de oostelijke kade van de Lijnbaansgracht en voert over de Passeerdersgracht. De Lijnbaansgracht stuit hier al sinds eind 18e eeuw op het Raamplein (eerst nog Malagplein geheten) om pas weer bij de Leidsegracht te gaan stromen (er zou een duiker onder het terrein lopen). De brug, per 10 oktober 1995 een gemeentelijk monument, is omringd door andere monumenten: Lijnbaansgracht 211-218/Passeerdersgracht 34-38, een woonblok van Göbel en den Hertog, gemeentelijk monument brug 99, gemeentelijk monument Passeerdersgracht 27, de conciërgewoning behorende bij de Openbare Handelsschool, een rijksmonument Raamplein 1, gymnastieklokaal en hoofdgebouw van de Openbare Handelsschool, een rijksmonument Nieuwe Passeerdersstraat 1, dat Jeugdtheater De Krakeling herbergt, een rijksmonument. Aan de overkant van de Lijnbaansgracht met haar kade Marnixstraat begint een bijna 100 meter lange duiker. Op de kaart van Joan Blaeu uit 1649 is de brug net als de andere brug 96 over de Passeerdersgracht al ingetekend. Net als de bruggen over de Looiersgracht was ook deze brug er bijna niet meer geweest. In 1913 kwam een plan boven tafel de Passeerdersgracht te dempen en hier een grote brede weg neer te leggen, De nabijgelegen Leidsestraat kon het verkeer niet aan. Het plan hield ook in dat er historische gebouwen aan de Herengracht en Keizergracht gesloopt moesten worden en de Beulingsloot gedempt. De schoonheidsschade zou blijvend zijn, terwijl toen nog niet zeker was, dat de route voldoende verkeersaanbod zou krijgen. Het plan ging dus niet door. De huidige brug (gegevens 2017) dateert van 1927. Toen werd het deel van de kade Lijnbaansgracht tussen de Passeerdersstraat en -gracht afgesloten voor het vernieuwen de brug. Van 9 mei tot 4 september 1927 werd hier een brug geplaatst naar een ontwerp (van het bureau) van Piet Kramer, bruggenarchitect van de Dienst der Publieke Werken. De brug (met name de walkanten) heeft de voor Kramer kenmerkende Amsterdamse Schoolstijl. De overspanning zelf is vrij standaard, maar de balustrades van siersmeedwerk zijn ook duidelijk van de hand van Kramer. Deze balustrades lopen door tot natuurstenen kolom, hier eenvoudig bewerkt.

Nieuwe Passeerdersstraat 1 te Amsterdam is een rijksmonument aan de Nieuwe Passeerdersstraat in Amsterdam-Centrum, op de hoek van de Marnixstraat. In het gebouw, oorspronkelijk een turnzaal, was van 1978 tot 2020 Jeugdtheater De Krakeling gevestigd. Aan de gevel hangt een plaquette ter herdenking van de Tweede Wereldoorlog. Dit monument van de hand van Henk Dannenburg werd in 1952 onthuld. De tekst op de plaquette luidt: "Aan onze gevallen makkers 1940 – 1945".

De Looiersgracht is een korte Amsterdamse gracht tussen de Prinsengracht (ter hoogte van nr. 334) en de Lijnbaansgracht (t.h. van nr. 206) in de Jordaan in stadsdeel Amsterdam-Centrum. De Looiersgracht grenst aan de Grachtengordel. De Oude Looiersstraat loopt parallel, de Eerste, Tweede en Derde Looiersdwarsstraat zijn zijstraten.

De Koekjesbrug (brug nr. 170) is een bouwkundig kunstwerk op de grens van Amsterdam-Centrum en Amsterdam-West.

Het Raamplein is een plein in het centrum van Amsterdam. Het ligt aan de Marnixstraat ter hoogte van de Passeerdersgracht. De Raamstraat en de Raamdwarsstraat komen uit op het plein. Het plein is een gedempt deel van de Lijnbaansgracht. Op het plein ligt een bewaakte parkeerplaats. Het Raamplein is vernoemd naar de houten raamwerken waarop men hier in vroeger tijden geverfd textiel te drogen hing. Ook de namen van de elders in de stad gelegen Raamgracht en de Verversstraat herinneren aan de lakenindustrie. Aan het plein staat de voormalige Hogeschool voor Economische Studies, oorspronkelijk de Eerste Openbare Handelsschool op Raamplein 1. Willem Drees volgde hier onderwijs. Het gebouw uit 1899-1901 kreeg in 2001 status als rijksmonument. Op nummer 6 stond vanaf 1744 een hoefsmederij annex rijtuigenreparatiebedrijf met woonhuis, later bekend als Smederij Gebr. Schous Autoveren. Op de begane grond van het woonhuis vestigde zich voor de Tweede Wereldoorlog een kapperszaak en rond 1960 stomerij 'Kwiek'. Eind zestig werd het dak van de smederij afgebroken i.v.m. bouwvalligheid; eind jaren tachtig zijn de smederij en het woonhuis gesloopt. Aan de Marnixstraat op nummer 360, recht tegenover het Raamplein, had na de Tweede Wereldoorlog fotograaf Paul Huf z'n studio. Later werd hij daar opgevolgd door fotograaf Jan Schiet. Op nummer 362 woonde en werkte tussen 1944 en 1960 de Amsterdamse kunstschilder Klaas Pijlman. Schuin tegenover het plein, op de hoek van de Nieuwe Passeerdersstraat, staat het Jeugdtheater De Krakeling.

De Passeerdersgracht is een korte Amsterdamse gracht, die de Prinsengracht verbindt met de Lijnbaansgracht. De gracht is de meest zuidelijke in de Jordaan en grenst aan de grachtengordel (west). De gracht wordt door twee bruggen overspannen; brug 96 in de kade van de Prinsengracht aan het noordeinde, en brug 98 in de kade van de Lijnbaansgracht aan het zuideinde.

De Nassaukade is een straat in Amsterdam-West, aan de oever van de Singelgracht tussen het Nassauplein en de Overtoom. De straat maakt deel uit van een reeks van drie aan de Singelgracht gelegen bebouwde kades, die het centrum begrenzen. De Nassaukade maakt samen met de in het verlengde gelegen Stadhouderskade en de Mauritskade deel uit van de s100, de Amsterdamse binnenring. De Nassaukade is in 1879 genoemd naar het vorstenhuis Oranje-Nassau. De kade werd voordien aangeduid met Buitensingel. Ook het Nassauplein en de Eerste en Tweede Nassaustraat in de Staatsliedenbuurt zijn hiernaar genoemd. De belangrijkste straten die door de Nassaukade worden gekruist zijn: Eerste en Tweede Hugo de Grootstraat, De Clercqstraat, Kinkerstraat en Bosboom Toussaintstraat. De belangrijkste grachten die door de Nassaukade worden gekruist zijn: Kattensloot, Hugo de Grootgracht en Jacob van Lennepkanaal. Over de Kattensloot ligt een beweegbare brug, de Kattenslootbrug die in 1954 werd vernieuwd. Tussen deze brug en het Frederik Hendrikplantsoen reed tramlijn 14 sinds 1910.