Brouhire d'Emael

De Moulin Loverix is een watermolen op de Jeker, gelegen aan Rue Wérihet 25 te Eben-Emael. Het is een onderslagmolen die fungeerde als korenmolen.

De Onze-Lieve-Vrouwekerk (Église Notre-Dame) is de parochiekerk van Emael, gelegen aan de Place Roi Albert te Eben-Emael in de Belgische provincie Luik. Reeds in 712 zou hier door Sint-Hubertus een kerk gesticht zijn, en onder meer in 1600 werd een nieuwe kerk gebouwd. De huidige kerk werd gebouwd in de periode 1870-1876. In 1940 werd deze kerk door oorlogshandelingen zwaar beschadigd en in 1944 hersteld in de oude staat. Het is een neoromaanse, bakstenen kruisbasiliek met halfingebouwde westtoren, welke voorzien is van vier ronde hoektorentjes en een achtkante ingesnoerde spits. De kerk bezit beelden van Sint-Hubertus (18e eeuw) en Sint-Rochus (1632). De biechtstoel is in rococostijl, men bezit een kelk in renaissancestijl (1628) en op het kerkhof bevinden zich vier grafkruisen (16e en 17e eeuw).

Eben-Emael (Waals: Eben-Emål), in het Nederlands onofficieel ook gespeld als Eben-Emaal, is een plaats in de Belgische provincie Luik en een deelgemeente van de Waalse gemeente Bitsingen (Bassenge). De plaats bestaat uit twee dorpen, het zuidelijke Eben en het noordelijke Emael, aan de Franstalige zijde van de taalgrens, naast het aan de Vlaamse zijde gelegen Kanne en niet ver van de grens met Nederland bij Maastricht. Aan de zuidzijde ligt het gehucht Lava. Het ligt op een hoogte van 70 meter boven zeeniveau. Tot 1963 behoorde Eben-Emael tot de Nederlandstalige provincie Limburg, maar bij de vaststelling van de taalgrens werd de plaats overgeheveld naar de provincie Luik in Wallonië. Door de langgerektheid van de plaats wordt er in het noorden tegen de taalgrens nog veel Nederlands gesproken terwijl het zuidelijk deel overwegend Franstalig is.

De Molen van Opkanne (ook: Molen van Hoogkanne) is een watermolen op de Jeker, gelegen te Opkanne, aan de Grenadiersweg 57. Het betreft een onderslagmolen die fungeerde als korenmolen en oliemolen. De molen werd gebouwd in 1650, maar de aanblik van de huidige gebouwen is 19e-eeuws. De gebouwen zijn uit mergelsteen opgetrokken. De Jeker werd echter omgelegd toen het Albertkanaal werd verbreed, en sinds 1982 is de molen daardoor van zijn krachtbron afgesneden. Het metalen waterrad werd toen verwijderd maar is nog wel bewaard. Ook het binnenwerk is goeddeels bewaard. De molen werd in 2004 beschermd als monument en haar omgeving als beschermd dorpsgezicht.

De Mergelgroeve van Kanne, ook wel Grotten van Kanne of Groeve Avergat, is een Limburgse mergelgroeve in de Belgische gemeente Riemst. De ondergrondse groeve ligt ten zuidwesten van Kanne aan de rand van het dorp ten westen van het Albertkanaal aan de straat Avergat. Op ongeveer 500 meter naar het noordwesten ligt de Groeve Mathus aan het Albertkanaal met daar ten noorden van aan de overzijde van het kanaal de Groeve De Nieuwe Keel. Ten noordwesten van Kanne ligt de Cannerberggroeve. In de weekenden van de zomermaanden juli en augustus worden er dagelijks rondleidingen gegeven in het gangenstelsel.

De Tiendeberg is een natuurgebied te Kanne. Het meet 6 ha en wordt beheerd door Natuurpunt. Het betreft kalkgraslanden op een helling ten zuidwesten van het Albertkanaal. Deze graslanden werden al vanaf de middeleeuwen als zodanig gebruikt. Er ontstond een relatief warm microklimaat en, mede gezien de gevarieerde bodemsamenstelling (kalk, geel zand, grind, leem), ontwikkelde er zich een karakteristieke, warmteminnende flora en fauna. Het gebied wordt begraasd met schapen.

De brug bij Kanne is een hangbrug over het Albertkanaal nabij Kanne in de Belgische gemeente Riemst. De brug maakt deel uit van de gewestweg N619 (Grenadiersweg).

Thier à la Tombe is een natuurgebied ten oosten van Emael. Het gebied meet 3 ha en wordt beheerd door Natagora. Het Waalse woord thier verwijst naar een helling of steile weg. Het gebied ligt dan ook tegen de westhelling van de Sint-Pietersberg, direct ten oosten van het Jekerdal. Hier vindt men voedselarm kalkgraslanden met een droog en warm microklimaat, waardoor diverse zuidelijke soorten hier groeien, en men vindt er parnassia, veldgentiaan en blauwe knoop. Verschraling is gekomen doordat de bevolking hier voorheen vee liet grazen, waarbij de mest werd afgevoerd. In het gebied ligt de tumulus van Emael.

Kanne (Limburgs: Kan) is een dorp en deelgemeente van de gemeente Riemst in het zuidoosten van de Belgische provincie Limburg, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Kanne ligt pal aan de Belgisch-Nederlandse grens, ten zuiden van Maastricht.

Fort Eben-Emael, gelegen nabij het Belgische dorp Eben-Emael, even ten zuiden van de Nederlandse stad Maastricht, is een voormalig militair verdedigingswerk dat deel uitmaakte van de buitenste oostelijk gelegen fortengordel rond Luik, gebouwd in het Interbellum. Dit uniek gelegen en uitstekend bewapend sperfort, met zeventien ondergronds met elkaar verbonden bunkers beschouwde men destijds als oninneembaar. Het Fort Eben-Emael maakte als belangrijke schakel in de Fortengordel rond Luik en de Belgische voorverdediging, naast de KW-stelling en de Stelling van Antwerpen, tot 1940 deel uit van de Belgische verdediging tegen een militaire dreiging uit het oosten. De praktijk toonde dat de hoge Belgische verwachtingen van het fort onterecht waren. Op 10 mei 1940 slaagden 86 goed geoefende Duitse Fallschirmjäger erin door verrassing, snelheid en innovatieve militaire technieken (gebruik van zweefvliegtuigen en toepassing van een nieuw wapen: de holle lading) om in een "dode hoek" (namelijk boven op het fort) te landen en de eerste dag een gedeelte van het geschut van het fort in vijftien minuten uit te schakelen. Na anderhalve dag belegering moest het fort (1200 manschappen) capituleren. De slag om het Fort Eben-Emael gaf het startsein voor de Achttiendaagse Veldtocht en ruimer gezien de Slag om Frankrijk (van Duitse zijde Fall Gelb en Fall Rot genoemd). Op 22 juni 1940, na amper zes weken strijd, leidde dit tot de capitulatie van Frankrijk. In de militaire literatuur spreekt men van De meidagen van '40.

De Sint-Hubertuskerk is een kerkgebouw in Kanne in de Belgische gemeente Riemst in Limburg. Het gebouw is een zaalkerk en bestaat uit een tegen de westzijde van de zaal aanleunende toren, een noord-zuid georiënteerd schip (ten oosten van de toren) en een koor van één travee met vlakke sluiting. Aan weerszijden van het koor bevinden zich de twee sacristieën. De massieve toren is opgetrokken in Maasgotische stijl in mergelsteen en heeft twee geledingen die gescheiden wordt door een waterlijst. De toren heeft verder een geprofileerde kroonlijst, aan vier zijden van de bovenste geleding een galmgat in de vorm van een spitsboog met kwartholle profilering, een zuidelijke gevel die deels gecementeerd is en een ingesnoerde met leien gedekte naaldspits. De begane grond heeft een tongewelf in mergelsteen. Ze is van de kerk gescheiden door een scheiboog met spitsboogvorm en een gotisch profiel. Het schip wordt overwelfd door een spitstongewelf die direct rust op gordelbogen in spitsboogvorm van baksteen en wordt gedekt door een zadeldak. Het schip heeft verder een kalkstenen en breukstenen plint, steunberen van mergelsteen, gelede vensters en de voorgevel aan de zuidzijde heeft een rondboogdeur met een geprofileerde omlijsting. Tegen de westkant van de toren staat er een oude grafsteen waarvan de inscriptie niet meer te lezen is. Het gebouw is de parochiekerk van het dorp en gewijd aan Sint-Hubertus.

De Groeve Marnebel is een steengroeve ten oosten van Eben-Emael in de Belgische provincie Luik in de gemeente Bitsingen. De steengroeve is ontgonnen in het Plateau van Caestert in de oostelijke helling van het Jekerdal. Aan de overzijde van het Jekerdal ligt de Groeve Romontbos. Naast de steengroeve ligt aan de oostzijde de Tumulus van Emael.