Noordvest (Schiedam)

De Noord aan de Noordvest 38 is met 33,3 meter de hoogste molen van de vijf Schiedamse molens, en de hoogste ter wereld. Sinds 3 maart 2006 staat er in Schiedam De Nolet, een windturbine opgebouwd als een traditionele Schiedamse molen die hoger is. De eerste stenen windmolen op deze plaats - genaamd De Noort Moole - is gebouwd in 1707 als een vervanging voor de houten standerdmolen uit rond 1400. In 1803 wordt de oude molen afgebroken en daarna dichter bij de waterkant herbouwd, als de 'nieuwe' huidige molen De Noord. De stichtingsstenen van beide molens zijn onder elkaar in de muur gemetseld. De molen maalde mout voor de Schiedamse branderijen. In het begin van de 20e eeuw wordt er in de molen veevoeder (en later tarwemeel voor de bakkers) gemalen. In de jaren 30 wordt geen gebruik meer gemaakt van windaandrijving. Het bovendeel van de molen - de kap, het wiekenkruis, het staartwerk en de balie - wordt in 1937 verwijderd, zodat een peperbus met twee zolders overblijft. Rond 1955 koopt de gemeente Schiedam de peperbus terug om hem weer tot een maalvaardige molen te restaureren. De restauratie (in twee fasen, rond 1962 en 1971) richtte zich meer op de verwijderde delen (kap, staartwerk, wiekenkruis en balie) dan op het overige gebouw (inrichting, maalwerk). In de jaren ’70 kon er weer graan op de wind gemalen worden. Na de restauratie wordt in de molen een proeflokaal geopend - nu een restaurant. Naast de molen ligt een historische spoelingschuit.

Aan de Schiedamse Noordvestsingel zijn een tiental karakteristieke Schiedamse branderijen bewaard gebleven met de status van rijksmonument. De geschiedenis van Schiedam is eeuwenlang bepaald door de aanwezigheid van moutwijnbranderijen en jeneverstokerijen, waarvan deze rij bewaarde panden een fraai voorbeeld is.

De Vrijheid is een windmolen in Schiedam. De molen aan de Noordvest 40 is de "buurmolen" van molen De Noord en werd gebouwd in 1785 opdracht van een aantal branders als stenen stellingmolen tussen de molen De Noord en de voormalige molen De Star (uit 1716, uitgebrand en gesloopt in 1823), maar tegen de zin van verschillende andere branders. Zij waren bang dat de nieuwe molen de windvang voor andere molens zou belemmeren door zijn breedte en grootte. De molen maalde voor de branderijen tot 1917. Sinds 1917 kreeg de molen een andere maalactiviteit voor de nieuwe eigenaar, Cornelis Antonius Knock en begon met het malen van veevoeder. In 1939 moest de molen worden gerestaureerd. Gedurende de hongerwinter in 1944/1945 maalde de molen erwten en bonen voor de gaarkeuken. Na de oorlog werden de activiteiten stopgezet en in 1960 kocht de gemeente Schiedam de molen. Na een grondige restauratie door een groep vrijwilligers was de molen in 1974 weer maalvaardig en kwam de molen in vol bedrijf. De Vrijheid is compleet ingericht als een meelfabriek en uitgerust met drie koppel stenen, waarvan één met elektrische hulpaandrijving, div. mengketels, silo's, reiniger, pletwals enz. De Vrijheid is eigendom van Stichting De Schiedamse Molens. De molen is nog dagelijks in bedrijf voor diverse bakkers, branderijen, horeca, en molenwinkels. De molenaar is aangesloten bij het Ambachtelijk korenmolenaarsgilde (AKG).

Het Zakkendragershuisje is een voormalig gildehuis van het zakkendragersgilde in Schiedam. Het werd in 1725 gebouwd. Het gebouw heeft een toren met bijhorende klok.

Het Wennekerpand is een cultureel verzamelgebouw met een kleine theaterzaal met 204 zitplaatsen in Schiedam. Theater aan de Schie, welke op vijf minuten loopafstand van het Wennekerpand ligt, gebruikt de kleine zaal voor voorstellingen.

De Palmboom is een windmolen in de Zuid-Hollandse stad Schiedam die oorspronkelijk is gebouwd in 1781 om grondstoffen voor de jeneverproductie te malen. In 1901 is tijdens een brand aan de overkant van de Vest een vonk overgeslagen en de molen is daarop volledig uitgebrand. De molenstomp is overeind gebleven en herbouwd in 1991-1993. De herbouwde molen kreeg toen de naam De Nieuwe Palmboom. De Nieuwe Palmboom is uitgerust met drie maalkoppels en een mengketel. Verder is er een elektrische stofafzuiginstallatie aanwezig. Er wordt graan en mout gemalen voor plaatselijke bakkers en destilleerderijen. In de molen was tot 2018 molenmuseum De Nieuwe Palmboom gevestigd. Langs het water bevinden zich op korte afstand ook de molens De Noord en De Vrijheid. De functie van museummolen is in februari 2018 overgegaan naar De Walvisch, die daartoe is verbouwd. De molen heeft zijn oude naam De Palmboom bij deze gelegenheid teruggekregen. In de molen bevindt zich nu onder andere een kantoorruimte en een ruimte die aan particulieren kan worden verhuurd.

Parkweg is een ondergronds metrostation in Schiedam aan lijn C van de Rotterdamse metro. Station Parkweg bevindt zich in de Schiedamse wijk Nieuwland en is gebouwd onder de kruising van de Burgemeester Honnerlage Gretelaan en de Parkweg. Het station werd voor reizigers geopend in november 2002 (als onderdeel van de Beneluxlijn) en is ontworpen door architect Hans van Heeswijk. Het eilandperron ligt direct onder straatniveau en kan bereikt worden door middel van trappen, een roltrap en een lift, die zich in twee grote koepels aan de uiteinden van het station bevinden. Tussen de beide ingangen bevinden zich twee kleinere koepels, waardoor overdag daglicht in het station binnenvalt en 's avonds licht vanuit het station de bovengrondse stationsomgeving verlicht. De lichtkoepels vormen de voornaamste ornamenten van het station, dat verder redelijk eenvoudig is afgewerkt. Bij de kruising Parkweg/Burgemeester van Haarenlaan bevindt zich ook een tramhalte Parkweg waar de tramlijnen 21 en 24 halteren. Van hieruit is het ongeveer 500 meters lopen naar het metrostation. Tussen april 2017 en de opening van de Hoekse Lijn (30 september 2019) werd station Parkweg tijdelijk doordeweeks tussen 6:00 uur en 19:00, zaterdag/zondag van 10:30 tot 19:00 uur ook bediend door metrolijn A en vanaf 20:00 uur door metrolijn B als eindpunt. Dit had te maken met de ombouw van de Hoekse Lijn en het feit dat er vanaf station Vijfsluizen pendelbussen richting Vlaardingen reden.

Het Stadscentrum van Schiedam is het historische centrum van de jeneverstad Schiedam. Het centrum wordt begrensd door de Noordvest in het noorden, de Nieuwe Haven (met de Westvest) in het westen en de Buitenhaven en de Broersvest in het oosten. Het centrum van Schiedam telt ruim 4300 inwoners.

Schiedam () is een stad en gemeente in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gemeentebestuur neemt deel aan de gemeenschappelijke regeling Metropoolregio Rotterdam-Den Haag. Schiedam is gelegen tussen Rotterdam en Vlaardingen, oorspronkelijk aan de Schie en later ook aan de Nieuwe Maas. Op 1 januari 2024 had de gemeente 81.855 inwoners (bron: CBS). De stad is bekend om haar jeneverproductie, de historische binnenstad met historische havens (in andere steden worden dat 'grachten' genoemd) en de hoogste windmolens ter wereld.

't Huis te Poort is een gebouwencomplex aan de Dam te Schiedam. Het bestaat uit een zaalkerk en een pastorie van de Oudkatholieke Kerk. De kerk is gewijd aan de heilige Johannes de Doper en sinds een parochiefusie in 1990 ook aan Maria Magdalena en Laurentius.

De Schiedammer Korenbeurs of Koopmansbeurs is een rijksmonument uit 1786-'92. In de Korenbeurs werden moutwijn, granen en spoeling verhandeld. Deze handel stond in direct verband met de in Schiedam gevestigde stokerijen voor jenever. De Beurs wordt gezien als een van de monumenten van de Schiedamse jeneverindustrie.

Het Oude stadhuis van Schiedam is gelegen op de Grote Markt. Het in 1538 opgetrokken gebouw werd na brand (1604) in 1606 herbouwd, en in 1637 van de huidige topgevels voorzien. De dubbele trap dateert uit 1717-1718. In 1782 werd het door toenmalig stadsarchitect Rutger van Bol'es gemoderniseerd . De laatste vergadering van de gemeenteraad werd hier in januari 1973 gehouden. In een gedeelte van het stadhuis is een restaurant gevestigd, het andere deel wordt weer gebruikt voor trouwerijen, vergaderingen en representatieve doeleinden. Prof. Mr. Pieter van Vollenhoven opende op 22 oktober 2004 het gerestaureerde Stadhuis, een restauratie die anderhalf jaar geduurd heeft en mogelijk gemaakt werd door een Kanjersubsidie van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg. Bij de restauratie van het oude stadhuis zijn zowel het interieur als het exterieur aan bod gekomen. Het schilderwerk, de plafonds en de inrichting van diverse kamers zijn onder handen genomen. Ook is de buitengevel hersteld en het torentje gerestaureerd.