Buiksloterkanaal

De Leeuwenputbrug (brug 371) is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De verkeersbrug, waarover ook buslijn 38 rijdt, is gelegen in de Grasweg en overspant het Buiksloterkanaal. Aan de oostkant van het kanaal komt de Grasweg uit op de Ranonkelkade. De eerste plannen voor een brug op deze plek stammen uit 1916, toen het terrein in erfpacht werd gegeven aan de Dordtsche Petroleum Maatschappij tot aanleg van een weg etc. Die brug raakte midden jaren dertig dermate beschadigd, dat er reparaties moesten plaatsvinden aan een van de landhoofden. Vervolgens moest hij aan het verkeer onttrokken worden. In december 1936 konden bedrijven intekenen op de aanleg van een nieuwe brug. Het bedrijf mocht bij intekening ook een andere brug in de Grasweg aanleggen en de bijbehorende werken voor haar rekening nemen. Piet Kramer, werkzaam bij de Dienst der Publieke Werken ontwierp de brug, maar dan niet in zijn gebruikelijke Amsterdamse Schoolstijl. Hij ontwierp voor hier een "kale" constructie van beton (landhoofden) en staal (liggers). Die combinatie van Kramer is ook terug te vinden in een aantal bruggen die hij ontwierp voor het Amsterdamse Bos. Staande delen van de borstwering van de Leeuwenputburg zijn bijvoorbeeld ook terug te vinden bij brug 544 in het bos. Het geheel wordt gedragen door een dennenhouten paalfundering; hout is ook terug te vinden in de brugpijlers met juk. De brug wordt verlicht door sierlijke lantaarns. Leuningen, balusters en lantaarns zijn uitgevoerd in blauw. De werkzaamheden begonnen in januari 1937 en waren rond de zomer afgerond. In oktober 2018 besloten burgemeester & wethouders van Amsterdam, dat de brug die tot dan toe alleen onder een nummer (371) bekend stond, de naam Leeuwenputbrug kreeg, naar een put, met zuilen met leeuwen, die in het nabijgelegen vroegere galgenveld lag. De brug had een zusje in brug 365 die gelijk met deze brug werd gebouwd. Deze brug werd rond 1975 afgebroken.

Brug 361 is een voormalige brug in Amsterdam-Noord.

Het geluid van Noord is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Noord. Het kunstwerk maakt deel uit van een aantal kunstwerken dat speciaal gemaakt werd voor het begin 21e eeuw sterk veranderende Amsterdam-Noord. De (aanleg van de) Noord/Zuidlijn bracht allerlei ontwikkelingen tot stand, die zowel positief (betere verbinding) als negatief (gentrificatie) uitpakten. In het kader van die ontwikkelingen werd onder de naam Mooimakers een aantal kunstwerken gerealiseerd door de gemeente Amsterdam, "Stichting Makers aan het IJ" en "jongerenorganisatie DOCK". Het geluid van Noord is daarbij een verbeelding van verhalen over de geluiden van buurtbewoners uit de Van der Pekbuurt. Kunstenaars Marte Haverkamp en Marijke vertaalden deze verhalen naar een kolom tekeningen op het Van der Pekplein. Karakteristieke geluiden uit de wijk werden weergeven, zoals het continue heien voor nieuwbouw, het afnemend vogelgekwetter (deels als gevolg daarvan), het klateren van de pontklep en gehorigheid van woningen. Het kunstwerk is sinds 8 oktober 2022 te zien rondom een boom op het horecaterras aan de westzijde van het plein.

De Van der Pekbrug (brug 995) is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De brede brug met een oppervlak van 900 m² overspant het Buiksloterkanaal met haar Ranonkelkade. Ze verzorgt daarmee de verbinding tussen de Van der Pekstraat in de Van der Pekbuurt met de deels nieuwe stadswijk Overhoeksbuurt met haar Docklandsweg. In verband met de ontwikkeling van de omgeving van de A'DAM Toren en EYE Filmmuseum tot woon-/winkelwijk vond de gemeente Amsterdam het noodzakelijk een aantal (extra) verbindingen te maken met die dan nog aanstaande wijk. Korth Tielens Architecten werd gevraagd een brug te leveren met een modern karakter, maar die toch teruggreep op de oude industrie en woonwijken. Het architectenbureau kwam met een vaste brug, die geschikt is voor alle verkeer. Het noordelijk deel van de brug heeft een voetpad westwaarts en een rijbaan voor tweerichtingsverkeer. Dan volgt een doorkijk naar het onderliggende water. Het zuidelijk, tweede, deel van de brug kent alleen een voet- en fietspad. De brug heeft daarbij naar het westen toe een licht klimmend karakter (4,5%). De betonnen overspanning bestaat uit prefab liggers, die liggen op casing-draaipalen, maar wat voor het oog het midden houdt tussen pijlers en jukken van hetzelfde materiaal. De bovenbouw bestaat eveneens uit beton, maar dat is omhuld door wat lijkt op baksteen, maar in wezen voormalige stukgehakte basaltstenen in allerlei grijstinten zijn van een Zeeuwse kustlijn. Vanaf mei 2016 reed Buslijn 38 over de brug. De brug werd opgeleverd in april van 2016 en had toen al haar naam. De brug werd vernoemd naar Jan Ernst van der Pek, naamgever dus van straat, wijk en brug.

Het Van der Pekplein is een plein in Amsterdam-Noord, wijk Volewijck.

Het Hyperion Lyceum is een algemeen bijzondere school voor voorbereidend wetenschappelijk onderwijs in Amsterdam.

De Asterweg is een weg in de buurt Buiksloterham, Amsterdam-Noord.

Het Lupineplein is een rechthoekig vermoedelijk vierkant plein in Amsterdam-Noord. Het plein kreeg op 21 januari 1920 haar naam, net als de Lupinestraat, die vanuit het zuiden naar het plein voert. Beide zijn vernoemd naar de plant lupine. De buurt staat bekend als de Bloemenbuurt in de Van der Pekbuurt, en dat geeft dan direct een indicatie voor wat voor soort woninkjes hier staat. Jan Ernst van der Pek ontwierp voor de gehele wijk arbeiderswoningen, zo ook hier. Het zijn portiekwoninkjes van twee bouwlagen en daarop een zolder onder het puntdak met dakpannen. Ook de kleurstelling van de woningen wijkt niet af: bruinrood baksteen, mosterdgele accenten in houtwerk en groene deuren. Het liefst is alles ingepast in totale symmetrie. Anders dan bij andere pleinen zoals het nabijgelegen Meidoornplein werd hier op het plein zelf niet gebouwd. De woningen zullen een aantal keren gerenoveerd zijn, want ze moesten steeds aangepast worden aan modernere wensen en eisen. Alle panden zijn daarbij door de gemeente ingedeeld in orde 2 (bijna monument). De gehele Van der Pekbuurt is rijksbeschermd stadsgezicht.

Overhoeks is een nieuwe buurt in aanbouw aan de IJ-oever in Amsterdam-Noord op het voormalig Shell Research-terrein tegenover het Amsterdamse Centraal Station. De locatie in de Buiksloterham tussen de Grasweg en het Buiksloterkanaal wordt getransformeerd tot een stedelijke woon- en werkwijk met ongeveer 2.200 huur- en koopwoningen en 130.000 m² aan kantoren, bedrijven en voorzieningen.

De Wasknijper (brug 177) is een ophaalbrug in Amsterdam-Noord. De verkeersbrug is gelegen in de Distelweg en voert over het Buiksloterkanaal. Het is de noordelijkst gelegen brug over dat kanaal.

De Elsje Christiaensbrug (brug 2474) is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De verkeersbrug is gelegen over het Buiksloterkanaal en ligt in de Tolhuisweg. Die laatste weg groeide in de 21e eeuw uit tot een verkeersweg tussen de Van der Pekbuurt (een relatief oude woonbuurt) en de Overhoeksbuurt (een relatief nieuwe woon/winkelbuurt met bedrijven). Die laatste buurt ontstond tijdens de ontwikkeling van het terrein rondom Gebouw Overhoeks, omgedoopt tot A'DAM Toren. Over het Buiksloterkanaal werd voor de ontwikkeling van die buurt een aantal nieuwe bruggen neergelegd, maar deze lag er al. Dat is bijvoorbeeld te zien aan het bij de brug gelegen Portierswoning Shell, dat in 2013 tot gemeentelijk monument bestempeld werd. De eerste brug alhier dateert van de midden jaren twintig, toen hier de haven van de Buiksloterveer verder werd uitgegraven tot eind/begin van het Buiksloterkanaal. De brug kreeg toen nummer 50 mee. Doordat het achterliggend terrein bijna geheel in gebruik werd genomen door de voorlopers van de Shell en Koninklijke Shell zelf, ging de brug over in “privé-eigendom en verloor dat nummer. Shell en haar voorlopers zoals de Bataafsche Petroleum Maatschappij breidden hun werkzaamheden hier steeds verder uit met als architectonische hoogtepunten het laboratorium aan de badhuiskade, de eerdere genoemde portierswoning en de Overhoekstoren. Daarna is de brug nog een keer aangepast, maar dan vermoedelijk nog steeds onder het beheer van Shell. In 2003 kocht de gemeente Amsterdam het gehele terrein van Shell en viel de brug weer onder haar beheer. Aangezien er bij de ontwikkeling van het fabrieksterrein tot woon/winkelgebied meerdere bruggen noodzakelijk waren, werd het brugnummer ingepast in de serie voor nieuwe bruggen. In 2015 werden namen bedacht voor de nieuwe bruggen en daarbij kwam de naam Elsje Christiaensbrug naar voren. De brug werd zodoende vernoemd naar de jongedame Elsje Christiaens, die als straf voor een moord gewurgd werd op de Dam en vervolgens opgehangen werd op Volewijck om te verteren in lucht en door vogels. Dat laatste werd door Rembrandt van Rijn vastgelegd in een tekening. in 2023 werd de brug voorzien van een "muurschildering" getiteld Ecologische voetafdruk.

Ecologische voetafdruk is een muurschildering (streetpainting) in Amsterdam-Noord. Het bijzondere aan deze muurschildering is dat ze horizontaal is gezet en wel op het brugdek van de Elsje Christiaensbrug over het Buiksloterkanaal. De omgeving daarvan werd begin 21e eeuw herontwikkeld van de terreinen van Koninklijke Shell tot een woonbuurt met alles erop en eraan. De brug was tot 2003 een privébrug van Shell, maar werd toen net als het terrein overgenomen door de Gemeente Amsterdam. In de herontwikkeling was ook plaats voor nieuwbouw van het Hyperion Lyceum, leerlingen keken na oplevering net als buurtbewoners op deze industriële brug. Daarop kwam het idee het brugdek te voorzien van een schildering. Leerlingen van de school mochten een ontwerp maken, uit de ontwerpen werd Ecologisch voetafdruk van leerlingen Tiago, Sophie en Amber met 378 uit 690 stemmen verkozen. Thema daarin was de hier (nog) karig aanwezige natuur en het element verbinding waarvoor een brug nu eenmaal zorgt. Voor kinderen is het ook een speelobject; er staan voetpaden in de vorm van voetstappen aangegeven, hoe je de brug (niet) kan oversteken. De binding met Amsterdam moet gezocht worden in de afgebeelde uitheemse planten en de voetafdrukken van de vele Amsterdammers. De muurschildering werd aangebracht met ecologische verf.