Brug 297

De Bantammerbrug (brug 298) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum.

Chinatown is de Chinese buurt van Amsterdam. De buurt ligt rond de Geldersekade en Zeedijk in de oude binnenstad (Amsterdam-Centrum).

De Auke Bijlsmabrug (brug 249) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum.

Nam Kee is een keten van drie Chinese restaurants in Amsterdam, Nederland. Het originele restaurant opende aan de Zeedijk in 1981 (tegenwoordig: nr 111-113), gevolgd door restaurants aan de Geldersekade 117 bij de Nieuwmarkt in 1992 en aan het Marie Heinekenplein 4 in 2010. De naam betekent "Vriend Nam" in het Chinees, naar de eigenaar Nam Chan. Nam Kee wordt bezocht door veel Amsterdammers; bekende Nederlanders als wijlen Rijk de Gooyer en Joop Braakhekke en sterren van Goede tijden, slechte tijden alsmede bankdirecteuren en andere bekende Amsterdammers waren en zijn er kind aan huis. Nam Kee werd landelijk bekend in Nederland nadat Kees van Beijnum in 2000 zijn boek De Oesters van Nam Kee uitbracht waar twee jaar later ook een film van verscheen. Het restaurant aan de Zeedijk werd in 2002 door de Keuringsdienst van Waren bekeurd vanwege de slechte hygiëne. In 2009 werd Nam Kee in een bespreking van The New York Times omschreven als een "city icon".

De Zeedijk is een straat in het centrum van Amsterdam. De straat loopt vanaf de Prins Hendrikkade naar de Nieuwmarkt. De Zeedijk vormt het hart van Chinatown, de Chinese buurt van Amsterdam. Er zijn vele toko's en restaurants, zoals Chinees restaurant Nam Kee, bekend van de roman De oesters van Nam Kee. De tekst op straatnaambordjes in de omgeving van de Zeedijk en Nieuwmarkt is in zowel Nederlands als Chinese karakters uitgevoerd. Hoewel er geen prostitutie op de Zeedijk is, wordt de straat ook wel als onderdeel van de Amsterdamse Wallen gezien. In augustus vinden op de Zeedijk de Hartjesdagen plaats, met als hoogtepunt een bonte optocht van verklede deelnemers. De Zeedijkbuurt wordt ook wel het Nautisch Kwartier genoemd, vanwege het verleden als zeemansbuurt. De straat verloor in 1878 bijna haar naam, de gemeenteraad hield toen een voorstel tegen om de straat om te dopen in Prins Hendrikstraat (de kade kreeg in 1879 haar naam). Als reden werd gegeven, dat de straat op zich niet gewijzigd en of verbreed werd (de kade werd dat wel) en op andere bezwaren bij naamswijzigingen in straten, zoals administratie.

De Geldersekade is een gracht en een straat in Amsterdam die de Nieuwmarkt verbindt met de Prins Hendrikkade. De Geldersekade is het oostelijkste deel van de Wallen en ligt midden in wat tegenwoordig als de Amsterdamse Chinatown geldt (voorheen oostelijker gesitueerd, thans ook ruimer genomen met de Zeedijk).

De Nieuwmarkt is een plein in het centrum van Amsterdam, tussen de Geldersekade en de Kloveniersburgwal. Het grenst in het noorden aan de Zeedijk en in het zuiden aan de Sint Antoniesbreestraat en vormt het middelpunt van de Nieuwmarktbuurt. Centraal staat de monumentale Waag. Rondom het plein liggen monumentale panden, veel horecagelegenheden, een supermarkt en het wooncomplex voor ouderen, (de) Flesseman. Er is een dagelijkse markt, op zaterdag een biologische markt, en in de zomermaanden op zondag een antiek-, curiosa- en boekenmarkt. In het voorjaar zijn er, in de week voorafgaand aan koningsdag, de "aprilfeesten" met een buurtontbijt en een nostalgische kermis met zweefmolen, spiegeltent en kindertheater. De Nieuwmarkt grenst aan de Wallen, Chinatown en de Lastage. Omdat de Nieuwmarktbuurt, met name op de Zeedijk, veel Chinese inwoners en bedrijven kent, zijn de straatnaambordjes in de omgeving zowel in het Nederlands als in Chinese karakters uitgevoerd. Onder het plein ligt sinds 1425 de Bijleveldschesluis.

De Bijleveldschesluis (brug 495) is een bouwkundig kunstwerk te Amsterdam-Centrum. De van oorsprong zijnde sluis bevindt zich al eeuwenlang grotendeels onder de grond; het werd omgebouwd tot een meterslange duiker, die loopt vanaf de Geldersekade tot aan de Kloveniersburgwal. Daarmee loopt ze onder de Nieuwmarkt en ook het zuidoostelijke deel van het historische gebouw Waag. Die genoemde grachten sluiten van boven gezien niet perfect op elkaar aan, reden waarom de ingang aan de Geldersekade in het midden ligt en die aan de Kloveniersburgwal aan de westkant. Een eerste versie wordt waarschijnlijk al rond 1425 aangelegd, dan een sluis. Dan zijn de Kloveniersburgwal (in verbinding met de Amstel) en de Geldersekade (in verbinding met tijgevoelig Y) gegraven. Om het verschil in waterpeil te neutraliseren werd een sluis aangelegd. De stad rukte op en de sluis moest verplaatst worden naar haar de plaats waar ze sinds 1454 ligt. Ze werd aangelegd in wat later de Sint-Anthoniepoort zou worden, die in 1482 geheel over de waterkering wordt gebouwd. Van scheepvaart is dan geen sprake, zoals terug te vinden is op een tekening die de situatie van 1604 zou weergeven. Die voorouder is terug te vinden op de kaarten van Cornelis Anthonisz. uit 1544, de militaire kaart van 1560 en de kaart van Balthasar Florisz. van Berckenrode uit 1625. Daar is in de walkant een zwarte stip zichtbaar, de vermoedelijk noorder ingang. Die sluis zou nog iets naar het zuiden verplaatst worden en een zijtak krijgen naar de Huidenvettersloot (gedempt in 1899). De naam voert terug op het Waterschap Bijleveld dat toen terreinen had ten oosten van de stad. De naam is voorts nog te vinden in het afwateringskanaal Bijleveld. De sluis onder de Sint-Anthoniespoort (Waag) viel aanvankelijk onder het beheer van Bijleveld, maar ging in juli 1492 over naar Amsterdam. Gerrit de Broen is met zijn kaart van 1737 gedetailleerder. Hij tekende een noordelijke ingang (met waterstroom) en vermeldde tevens een schutsluys onder de Sint-Antonismarkt; hij vermeldde ook de Sint Antonis Waag nabij de Geldersche Kay. Die geschiedenis was nog deels terug te vinden toen in de periode 1988-1990 de Nieuwmarkt op de schop ging, men vond oude resten. De duiker is dan zo vervallen dat ze in het geheel vernieuwd moet worden.

De Kunstwerken op de Nieuwmarkt bestaan uit een aantal rond 1991 verspreid geplaatste objecten op de Nieuwmarkt, Amsterdam. Naast het Bredero-monument uit 1968 van Piet Esser en de brug 495 onder het plein zijn te vinden lantaarnpalen, zitelementen, balustrades en plastieken. Rond 1990 vond er een grootscheepse renovatie plaats rondom de Waag. Het plein was verzakt, verwaarloosd en rommelig. Bovendien had de (geparkeerde) auto de macht overgenomen. In de strijd om de auto hier terug te dringen werden stevige maatregelen getroffen, zo verschenen er hekwerken etc. Tijdens die renovatie werd ook een aantal kunstwerken geplaatst, ontworpen door Alexander Schabracq, Tom Postma en Dok van Winsen.

De Waag is een 15e-eeuws gebouw op de Nieuwmarkt in het centrum van Amsterdam. Het was oorspronkelijk een stadspoort. De huidige naam verwijst naar de latere functie als waag. Het gebouw heeft een reeks andere functies gehad, waaronder gildehuis, museum, brandweerkazerne en anatomisch theater. Sinds 1996 is er de Stichting Waag gevestigd, met horeca op de begane grond.

De Fo Guang Shan He Hua Tempel (FGS He Hua Tempel) van de Fo Guang Shan is een boeddhistische tempel aan de Zeedijk nummers 108 tot 116, Amsterdam Chinatown te Amsterdam. De naam wordt uitgesproken als "gguh ggwaa", en betekent lotusbloem in het Chinees. Dit is de grootste tempel in Europa die in de traditionele Chinese paleisstijl is gebouwd. Het complex is ontworpen door een Nederlander, de architect Fred Greven, in opdracht van Buddha's Light International Association uit Taiwan. Dit is een organisatie in het Chinees boeddhisme. Het initiatief tot de bouw is genomen door Frank Man, een uit Hongkong afkomstige Chinees-Amsterdamse zakenman. De tempel staat op de plaats waar in de middeleeuwen een cellezustersklooster was gevestigd (1475). De laatste resten van dit klooster, Zeedijk 108-112, werden in 1944 gesloopt, nadat de joodse eigenaren van de beide winkelpanden waren gedeporteerd. De panden 114-118 stortten later dat jaar in. Decennialang was Zeedijk 106-118 een open plek op de Zeedijk. In de jaren vijftig werd hier een door Aldo van Eyck ontworpen kinderspeelplaats gerealiseerd. Toen de Zeedijk twee decennia later als gevolg van de heroïneproblematiek verpauperde, werd de speelplaats een geliefde plek voor junks. In 1994 werd besloten op deze locatie een boeddhistische tempel te bouwen. De bouw begon enkele jaren later met een grondbreekceremonie. Op 15 september 2000 werd de tempel door koningin Beatrix officieel geopend. Het complex bestaat uit de eigenlijke tempel, die achter een voorhof parallel aan de Zeedijk ligt, geflankeerd door gebouwen die een overgang moeten vormen naar de Hollandse architectuur van de rest van de Zeedijk. In deze gebouwen verblijven de nonnen van de tempel en is de bibliotheek gevestigd. Zeedijk 118, ook deel uitmakend van het complex, is historiserende nieuwbouw; de geveltop komt van het gesloopte pand Haarlemmer Houttuinen 105. In de voorhal van de tempel, die Kuan Yin Shrine heet, staan beelden van Sangharama (Guan Yu), Guanyin en Skanda. De hoofdhal bevat drie aparte altaren van Ksitigarbha, Sakyamuni Boeddha en Guanyin. Deze hal bevindt zich onder het Kuan Yin Shrine en is voor bezoekers alleen toegankelijk op bepaalde boeddhistische feestdagen, zondag en op de eerste en de vijftiende dag van de Chinese kalender. Op deze dagen worden lessen gehouden over het boeddhisme door middel van oude boeddhistische geschriften. Op elke derde zondag van de maand worden hier meditatielessen gehouden. De Taiwanese dakpannen bleken niet bestand tegen het Nederlandse klimaat. Omdat er delen naar beneden vielen werd de dakbedekking op last van de autoriteiten ingepakt in steigerdoek. Er wordt jaarlijks groots het vesak gevierd. Hierbij komen vele Chinezen uit heel Nederland naar de tempel om wierook te branden voor de vele boeddha's en boeddhistische heiligen. Ook wordt het beeld van Gautama Boeddha uit de tempel gedragen en in een processie naar de Nieuwmarkt gedragen. Op de Nieuwmarkt staan dan ook kraampjes met vegetarische hapjes en informatiekramen over de verschillende boeddhistische stromingen.

Café 't Mandje aan de Amsterdamse Zeedijk 63 was een van de eerste cafés waar homo's en lesbiennes hun ware aard niet hoefden te verbergen. Het bestond van 1927 tot 1983 en werd in 2008 heropend. Anders dan vaak wordt gedacht is 't Mandje niet het eerste homocafé van Amsterdam: al in het eerste kwart van de 20e eeuw waren er ongeveer vijf zaken die als specifieke homobar golden, met als bekendste The Empire aan de Nes.