Brug 772

De Slotervaart is een midden 20e eeuw gegraven waterweg in Amsterdam Nieuw-West.

De Pieter Calandlaan is een straat in Amsterdam Nieuw-West.

Brug 754 is een vaste brug in Amsterdam Nieuw-West. De brug is gelegen in de Pieter Calandlaan en voert over de Hoekenesgracht. Die naam kreeg de gracht pas na de aanleg. Ten noordwesten van de brug ligt het Stadspark Osdorp met daarin opgenomen de Pauluskerk. Ten noordoosten stond van 1976 tot 2003 het gebouw van de eindschool van het Calandlyceum, toen nog Osdorper Schoolgemeenschap geheten. In 2003 werd dit gebouw vervangen door woningbouw en kwam een nieuw gebouw voor de school meer naar het oosten aan de Pieter Calandlaan. Het kunstwerk is in 1959 ontworpen door Dick Slebos van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op 2 november 1959 volgde een openbare aanbesteding voor deze brug en bijbehorende werken. De oplevering volgde in het voorjaar van 1961. De brug wordt gedragen door 192 betonnen heipalen en is opgebouwd uit beton, graniet (pijlersteunen) en staal. De leuningen kregen een spel met de kleuren marineblauw en Ardennengrijs, te leveren door Vettewinkel aan de Prins Hendrikkade 80, Amsterdam. Bij oplevering werden vier bloembakken en een sokkel voor een beeld geïntegreerd op de landhoofden. Bovendien was er aan de zuidoostkant een terrasje met drie bankjes. Het terras leidde mede tot een PTT/GEB-ruimte onder de brug. Deze extra’s (een beeld heeft er waarschijnlijk nooit gestaan) verdwenen bij een herinrichting van de omgeving. Tramlijn 1 werd in 2001 verlegd en verlengd richting De Aker en rijdt sinds december van dat jaar over de brug. Ten tijde van de bouw van brug 754 werd nog rekening gehouden met de komst van een verlengde Cornelis Lelylaan, die ook een brug over de Hoekenesgracht zou krijgen. Die verlenging vanaf Meer en Vaart werd nooit aangelegd. In 2018 is de verdeling van het brugdek van zuid naar noord: voetpad richting stad fietspad richting stad een baan voor autoverkeer richting stad middenberm met tramhaltes van tramlijn 1 (beide richtingen) met bijbehorende voetgangersruimten een baan voor autoverkeer richting west een fietspad richting west een voetpad richting west.

Het Calandlyceum is een school voor het voortgezet onderwijs in Amsterdam Osdorp, in het stadsdeel Nieuw-West. De school is gelegen aan de Pieter Calandlaan tussen Louis Davidsstraat en Hoekenes.

De Zitstenen Jan van Zutphenplantsoen bestaat uit een vijftal stenen zitbanken in het Jan van Zutphenplantsoen in Amsterdam, tuinstad. Ze houden het midden tussen gebruiksvoorwerpen en kunstwerken, toegepaste kunst. De stenen zijn alle vier meter breed, zes meter lang en zestig centimeter hoog. Ze wegen meer dan 21.000 kg per stuk en hebben een vorm die enigszins op een plectrum lijkt. Ze zijn gemaakt van gestort beton in door middel van CNC gefabriceerde mallen. Gezien de grootte en zwaarte bestaat elke zitsteen uit twee ter plekke samengevoegde delen. Opdrachtgever en ook ontwerper was advies- en ingenieursbureau Tauw, dat rond 2010 betrokken was bij de ombouw van het Jan van Zutphenplantsoen van stadspark tot waterpark. Fabrikant van het meubilair is Luc4me, een firma gespecialiseerd in betonnen zitelementen.

Jongen met haan is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Ruth Brouwer maakte voor de Montessorischool aan Hoekenes een bronzen beeld op betonnen sokkel waarop een jongen speels een haan vasthoudt. Het beeld wordt weleens gezien als een reactie op het Gedenkteken Maria Montessori uit 1953 van Gerarda Rueter in de Corellistraat, Amsterdam-Zuid. Sommigen zien in de beelden de tegenstelling tussen de beeldhouwkunst in de beginjaren vijftig (strenge moraal) en eind jaren zestig (lossere moraal). Brouwer, net als Rueter leerlinge van Piet Esser, beeldt een speelse jongen met haan af; Rueter is behoudender. Daartussenin zit Jan Wolkers met zijn Jongen met haan, ook voor een school.

Het Jan van Zutphenplantsoen is een plantsoen en groenstrook in de Amsterdamse wijk Osdorp. Het plantsoen is gelegen in het zuidwestelijke gedeelte van de wijk ten westen van de Hoekenesgracht, ten oosten van de Baden Powellweg, tussen de Slotervaart en de eveneens naar Jan van Zutphen vernoemde Jan van Zutphenstraat. Het plantsoen en de straat zijn met een raadsbesluit van 29 april 1964 en 8 juni 1960 vernoemd naar de diamantbewerker en later vakbondsman Jan van Zutphen. Het plantsoen is begin jaren zestig aangelegd in de toen nieuwe wijk Osdorp. De laatste tien jaar is de omgeving van het plantsoen in het kader van de stadsvernieuwing van Osdorp onherkenbaar veranderd. Veel van de oorspronkelijke bebouwing is vervangen door nieuwbouw en een stuk hoger dan voorheen. Slechts twee oude huizenblokken zijn behouden gebleven maar wel gerenoveerd. Nog wel aanwezig is de markante en karakteristieke maisonnetteflat 'Akerstein' uit de jaren zestig tegenover het plantsoen aan de overzijde van de Baden Powellweg. Destijds was dit de uiterste bebouwing van dit deel van Osdorp met er achter de tuinderijen. Het park was van juni 1983 tot september 1991 de eindhalte van bus 19. Er staat het kunstwerk Blauwe boog dat doet denken aan een hemelsblauwe blikopener. Rond 2010 werden delen van het park weggegraven om plaats te maken voor aanvullend wateroppervlak van de Slotervaart. Er bleven tussen de parkeinden vier eilandjes liggen. In 2011 werden de Zitstenen Jan van Zutphenplantsoen geplaatst.

Vliegende vogels is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Kunstenaar Jannes Limperg maakte het bronzen beeld voor de Christelijk MAVO aan de Nieuwe Laan in Osdorp. Die school werd in 1971 geopend en verwachtte dan ook het beeld. De kunstenaar had echter pech. Hij moest zijn atelier verlaten, zijn toeleverende wasfabriek brandde af en zijn bronsgieter werd ziek. Hij had het beeld "pas" twee jaar later klaar; het werd op 4 september 1973 onthuld. Vanuit de school verhuisde het naar brug 753 in Meer en Vaart over de Osdorpergracht. Later werd het opnieuw verplaatst naar de Pieter Calandlaan hoek Eliza van Calcarstraat, ook weer bij een schoolcomplex (Calandlyceum). Volgens Het Parool van 11 september 1973 stelt het beeld een drietal vliegende vogels voor, op weg naar de toekomst. De site Buitenbeeld in beeld zag er een parende haan en kip in. De Kunstwacht Amsterdam (beheer kunst in de openbare ruimte) ziet er een moedervogel in die haar kuiken het nest ziet verlaten. Het Amsterdam Museum heeft een voorstudie van het beeld van wat jaren eerder; groot 25,6 (met plint)/14,5 (zonder) bij 10 bij 9,5 centimeter.

Brug 1862 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Deze brug zorgt ervoor dat bewoners van de straat en buurt Kortrijk, vernoemd naar het Belgische Kortrijk, hun buurt kunnen betreden of verlaten. Kortrijk bestaat eigenlijk uit één doodlopende weg waaraan eengezinswoningen staan. Het heeft voor snelverkeer middels brug 2388 slechts één in- en uitgang. Voor voetgangers en fietsers werden twee soortgelijke bruggen gebouwd, brug 1861 en 1862. Ze vertonen grote gelijkenis. Ze hebben in de balustraden zitjes; balustraden en zitjes lopen taps. De zitjes zijn hier al lang verdwenen, maar de hechtingen zijn nog wel zichtbaar. Het ontwerp van beide bruggen kwam van architect Gunnar Daan, die ze omschreef als voetbrug met bankjes. De burg geeft ook verbinding tussen de buurt en de eindhalte van Tramlijn 2 in het Oudenaardeplantsoen.

De Piet Peelenbrug (brug 786) is een vaste brug in Osdorp, Amsterdam Nieuw-West. De voet- en fietsbrug uit 1984 vormt de verbinding tussen het Verlengde Hoekenespad en Stadspark Osdorp en overspant de Hoekenesgracht. Aan de westkant van de brug staan twee van de vier beelden uit de beeldengroep Markering van Adriaan Rees. De brug is vermoedelijk gebouwd op een betonnen paalfundering en leunt op zes betonnen brugpijlers. Ook de borstweringen zijn van beton. De overspanning bestaat uit houten balken met daarop dwars gelegde planken. Er zijn zeven onderdoorvaarten, waarvan de breedste 4,70 meter bedraagt. Opvallend aan de brug zijn de leuningen en balustrades. De esthetisch architect schreef hier zware massief aandoende houten balken voor, die donker gekleurd zijn, met enigszins groene balusters. De brug is vernoemd naar Piet Peelen (1922-1978), werkzaam bij de afdeling Bruggen van de Dienst der Publieke Werken. Hij bemoeide zich met de leefbaarheid in de regio, vooral op verkeertechnisch gebied. De brug heeft haar naam heeft gekregen in 1984. De naam is uitgefreesd of gebeiteld uit een van de leuningen.

Markering is een officieuze benaming van een beeldengroep in Amsterdam Nieuw-West. De groep van vier beelden is afkomstig uit een samenwerking tussen kunstenaar Adriaan Rees en kinderen uit de buurt van Stadspark Osdorp. De kunstenaar noemt ze zelf Kinderbeelden. De fantasiebeelden van geglazuurd aardewerk op sokkels van beton staan als een soort toegangspoorten nabij een tweetal bruggen (brug 765 en brug 786) die over de Hoekenesgracht naar het park leiden. De jeugd werd ingeschakeld vanuit de visie dat die niet zou vernielen waar de kinderen zelf aan meegewerkt hebben.

Brug 1853 is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. In een eeuwenlang als agrarisch gebied gebruikt terrein werd in de jaren negentig de wijk Nieuw Sloten volgebouwd door de gemeente Amsterdam. Alhoewel de inrichting compleet wijzigde, moesten er voldoende afwateringskanalen overblijven of opnieuw gegraven worden, waaronder een ringsloot. In de noordwestelijke hoek van de wijk werd een verbinding gemaakt naar de Vrije Geer. Die verbinding werd geschikt gemaakt voor alleen voetgangers en fietsers, passend in het stelsel van gescheiden verkeersstromen dat her en der in de wijk is toegepast. De hoofdverkeersroute voor de gehele wijk is de Laan van Vlaanderen. De brug zorgt voor een directe verbinding tussen dorpskern Sloten en het eindpunt van Tram 2 op het Oudenaardeplantsoen. Brug 1853 ligt over een deel van de ringsloot, hier Kerkersloot genoemd. Het zorgt voor verbinding in voet- en fietspad Antwerpenbaan. De brug maakt deel uit van een serie bruggen rondom de wijk, die een gemeenschappelijk ontwerp heeft. De standaardkleuren van bruggen in Amsterdam Nieuw-West zijn hier toegepast, blauw en wit. De bruggen uit de serie hebben een (witte) poort aan de zijde van de woonwijk. Deze poort geeft toegang tot de overspanning, die het uiterlijk heeft van een tuibrug maar met ongelijke ophanging. Omdat de Kerkersloot vrij breed is, moest deze brug voorzien worden van een (niet centraal geplaatste) brugpijler. De overspanning wordt begrensd door blauwe leuningen annex balustraden. In die balustraden zijn zeshoeken uitgespaard. De brug komt uit circa 1994 en is ontworpen door Moshé Zwarts van ZJA (Zwarts & Jansma). Ze omschreven de bruggen als “stalen hijskranen die op poten in het water staan”. Zij gaven aan dat het ontwerp van de brug gebaseerd is op de indeling van de terreinen. De zware betonnen poort staat in het stedelijk gebied, het andere uiteinde is geheel open gelaten erop wijzend dat hier landelijk (plat) gebied ligt.