Belle (standbeeld)

De Trompetterssteeg, het straatnaambord vermeldt Trompettersteeg, is een straatje in Amsterdam-Centrum. De steeg staat te boek als de smalste steeg in Amsterdam die een officiële benaming heeft; ze is circa 90 cm breed.

Het Oudekerksplein is een plein in Amsterdam, rond de 14e-eeuwse Oude Kerk in het hart van het Wallengebied. Het plein ligt tussen de Warmoesstraat (ter hoogte van de Wijde Kerksteeg) en de Oudezijds Voorburgwal. Aan de oostkant van het plein ligt de Oudekerksbrug over de O.Z. Voorburgwal, en in het verlengde van deze brug liggen de Oudekennissteeg en de Molensteeg, die het plein in oostelijke richting verbinden met de Oudezijds Achterburgwal en Zeedijk. De Sint Annendwarsstraat en de Enge Kerksteeg komen uit op het plein. Aan het Ouderkerksplein staat het oudste nog bestaande gebouw van Amsterdam, de 14e-eeuwse Oude Kerk. Rond deze kerk lag oorspronkelijk het kerkhof, dat als begraafplaats diende. In 1655 werd die begraafplaats geruimd en verplaatst naar een plek buiten de toenmalige stadsgrenzen. Hiermee ontstond het huidige plein.

Borstplaat en De gestreelde borst zijn fictieve namen van een reliëf in Amsterdam-Centrum. De afbeelding ligt in het plaveisel van het Oudekerksplein aan de zijkant van de Oude Kerk. Op de koperen tegel zijn twee borsten te zien en een hand die een van beide beetpakt. Dit beeld is, evenals andere beelden, 's nachts anoniem geplaatst en wordt toegeschreven aan De Onbekende Beeldhouwer, die daarbij een hele ris kunstwerken op zijn naam kreeg, zonder dat bekend is of er inderdaad sprake is van één persoon. Het beeld werd op een nacht in februari 1993 door die onbekende ingegraven op die plek. Buurtbewoners klaagden en ook het Stedelijk Beheer was niet blij en men drong aan op verwijdering. Daarvoor werden verschillende redenen genoemd: ongepast op deze rustieke plek, alhoewel het Ouderkerksplein midden in de hoerenbuurt van Amsterdam ligt: De Wallen geluidshinder (door slaan op het bronzen beeld en bijbehorende galm in een wateropvangbekken eronder) de gemeente, althans Stedelijk Beheer, was het anoniem plaatsen van deze beelden zat. De wethouder van Kunstzaken Ernst Bakker was juist blij met het initiatief de stad de verrijken met beelden. Saillant detail was dat een van de klagers de secretaresse van Bakker was; zij had last van de galm. Stedelijk Beheer ging toch over tot verwijdering, terwijl de wethouder Rick ten Have van Stedelijk Beheer bezig was een brief op te stellen om het de laten liggen. Bakker en Ten Have kregen een meningsverschil over deze gang van zaken. Bij het verwijderen werd geconstateerd dat er een groot brok beton aan geklonken was en het plaatsen geen kleine ingreep geweest moest zijn. De gemeente Amsterdam, weer Ernst Bakker, vroeg de maker zich te melden, anders zou het beeld aan de gemeente toevallen en dat de gemeente zelf een plek tot plaatsing zou aanwijzen. De maker meldde zich, maar stelde wel als voorwaarde dat hij anoniem bleef. De gemeente ging vervolgens in gesprek met de maker en ze kwamen overeen het beeld te voorzien van een geluiddempende laag. Het beeld werd weer ingegraven op het Oudekerksplein; het is dan 1 juli 1993. Bakker kwam het zelf onthullen; hij hoefde alleen wat zand weg te peuteren en vegen. Tijdens de onthulling van het beeld kon Ten Have maar tot één conclusie komen, dat de maker koningin Beatrix der Nederlanden was; hij combineerde daarbij kunstzinnigheid, voldoende financiën en gewenste anonimiteit.

De Oudekerkstoren is de toren van de Oude Kerk in Amsterdam.

De Oude Kerk is het oudste nog bestaande gebouw van Amsterdam en bevindt zich aan het Oudekerksplein in het stadsdeel Amsterdam-Centrum. De kerk werd (waarschijnlijk in 1306) gewijd aan de heilige Nicolaas, bisschop van Myra, ten tijde van Guy van Avesnes, de bisschop van Utrecht. Tot de Alteratie (1578) was de kerk rooms-katholiek en heette ze de Sint-Nicolaaskerk. Sint-Nicolaas was onder meer de patroon van de zeelieden en werd vooral in havensteden vereerd. Pas in de periode 1884-1887 is de huidige Sint-Nicolaaskerk in de binnenstad van Amsterdam gebouwd. In september 2006 werd het 700-jarige gebruik van de Oude Kerk gevierd. Ter gelegenheid hiervan werd op 17 september een replica teruggehangen van het tijdens de Beeldenstorm van 1566 verdwenen angelusklokje in het kleine torentje boven op het kerkdak. Het kerkgebouw behoort tot de Top 100 der Nederlandse rijksmonumenten. Sinds 2016 is de Oude Kerk, naast de kerkelijke functie die het gebouw nog steeds heeft, een museum voor hedendaagse kunst waar wisselende tentoonstellingen van site-specifieke installaties te zien zijn. Daarnaast zijn sinds 2018 de historische stijlkamers met de erfgoedcollectie van de kerk opengesteld voor het publiek.

Het Standbeeld Joost van den Vondel is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Beeldhouwster Gerarda Rueter maakte voor een gebouw aan de Warmoesstraat een beeld ter nagedachtenis van de woonplaats van Joost van den Vondel. Het werd in 1937 als onderdeel van een Vondelfeest geplaatst op Warmoesstraat 110 (de achtergevel van de Amsterdamse effectenbeurs uit 1913). Op 17 november 1937 werd het onthuld door een dochter van wethouder kunstzaken E. Boekman. Vondelkenner Bernard Molkenboer hield een toespraak. Het beeld refereert aan zestig jaar leven van de dichter in de straat, al heeft men twijfels of dit de exacte plaats is. Het beeld werd geplaatst ter viering van Vondels geboortedatum, 350 jaar geleden. Onder het beeld zijn drie aanvullende beeldhouwwerkjes te vinden die verwijzen naar de Gijsbrecht van Aemstel. Tevens is de onderstaande tekst uit het zandsteen geslepen:Hier woonde Vondeldichter vanGysbreght van Aemstel1637 Op hetzelfde gebouw is een reliëf te vinden over de gebouwen die tegen de vlakte gingen voor de bouw van die effectenbeurs.

De Oudekerksbrug (brug 206) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is officieel vernoemd naar de nabij gelegen Oude Kerk, maar droeg eerder de namen Minnebroersbrug (naar de Minnebroederssteeg) en Molsteenbrug (naar de Molsteeg).

Het Accijnshuis is een monumentaal 17e-eeuws gebouw aan de Oudebrugsteeg in Amsterdam, op de hoek met de Beursstraat. Hier is nu een café gevestigd. Sinds de demping van het binnenste deel van het Damrak in de 19e eeuw ligt het Accijnshuis aan het einde van het natte Damrak, naast de Beurs van Berlage en het 18e-eeuwse Bureau voor Handelsinlichtingen, nu coffeeshop The Grasshopper. Oorspronkelijk stond het Stads-Excijns-Huis aan de oostkant van de Oude Brug over het Damrak, de middeleeuwse haven van de stad. Het huidige Accijnshuis werd gebouwd in 1637-'38 in classicistische stijl. Het is niet bekend wie dit bouwwerk ontworpen heeft; het wordt toegeschreven aan zowel Jacob van Campen als Pieter de Keyser. In het Accijnshuis verzamelde het vijfkoppige college van accijnsmeesters de accijnzen (invoerrechten) die betaald moesten worden voor scheepsladingen van bijvoorbeeld graan, bier, wijn, turf, kolen en specerijen. Het was het enige stadscollege dat niet in het stadhuis (nu Paleis op de Dam) gevestigd was. Het gebouw bestond oorspronkelijk uit twee verdiepingen; later is er boven op de kroonlijst een extra verdieping gebouwd. De bakstenen voor- en zijgevel hebben Ionische pilasters van zandsteen ter decoratie. De twee deuren aan de Oudebrugsteeg hebben een natuurstenen omlijsting. Boven elke deur zijn twee gebeeldhouwde leeuwen met boven de linkerdeur het Amsterdamse stadszegel (een koggeschip) en boven de rechterdeur het wapen van de stad met de drie Andreaskruizen. De vier ramen op de begane grond aan westelijke kant hebben afwisselend driehoekige en boogvormige frontons. Tijdens de Franse tijd, rond 1800, werd een nationaal belastingsysteem ingevoerd en verloor het Accijnshuis zijn functie. Het werd een café, vanaf 1924 Het Wapen van Amsterdam geheten. De kroeg was vooral populair bij binnenvaartschippers. Toen de schippersbeurs eind jaren tachtig naar de Houthaven verhuisde, verloor Het Wapen van Amsterdam zijn klandizie en was gedwongen te sluiten. Sinds 1997 is Café Heffer hier gevestigd.

De Oude Brug of Oudebrug (brug 47) was de eerste brug van Amsterdam. De brug overspande het Damrak, ter hoogte van de huidige Oudebrugsteeg, die loopt van het Damrak tot de Warmoesstraat). De eind 19e eeuw gesloopte brug is bewaard gebleven in de kade die langs de noordzijde van de Beurs van Berlage loopt en het natte en droge Damrak van elkaar scheidt.

De Beursstraat is een straat in het centrum van Amsterdam. De Beursstraat ligt tussen het Damrak en de Warmoesstraat. De straat loopt van De Bijenkorf op het Beursplein in noordoostelijke richting naar de Oudebrugsteeg. De straat loopt langs de achtergevel van de Beurs van Berlage, aan de oostkant van het gebouw. Op de hoek met de Oudebrugsteeg staat het 17e-eeuwse Accijnshuis en het 18e-eeuwse Bureau voor Handelsinlichtingen, nu coffeeshop The Grasshopper. Verder bevinden zich van oudsher een aantal hotels in de straat, vandaag de dag vooral bevolkt door rugzaktoeristen. In de Beursstraat zijn 9 panden aangewezen als rijksmonument, waaronder 5 achterhuizen van panden in de Warmoesstraat, die parallel aan de Beursstraat loopt.

De Warmoesstraat is een van de oudste straten van Amsterdam. Ze loopt evenwijdig met het Damrak van de Nieuwebrugsteeg naar de Dam.

De Oudezijds Voorburgwal, vaak afgekort tot OZ Voorburgwal, is een straat en gracht op De Wallen in het centrum van Amsterdam. De OZ Voorburgwal loopt van de Grimburgwal in het zuiden naar de Zeedijk in het noorden, waar hij overgaat in de Oudezijds Kolk, de uitwatering op het IJ. De brug over de OZ Voorburgwal tussen Damstraat en Oude Doelenstraat (brug nr. 204) vormt een duidelijke scheidingslijn tussen het rumoerige noordelijke Wallendeel en het rustige zuidelijke deel. Aan de ene kant is het een van de bekendste straten van de Wallen, vol seksshops, raamprostituees, peepshows, bordelen, kroegen en coffeeshops (The Bulldog heeft hier zelfs meerdere filialen en een hotel). Aan de andere kant staat het ook vol monumentale grachtenpanden uit de Gouden Eeuw en overblijfselen van de vele kloosters die hier in de middeleeuwen stonden.