Gevlebrug

De Lübeckbrug (brugnummer 2429) is een vaste brug in Amsterdam-West. De naam verwijst naar de Duitse havenstad Lübeck, die belangrijk was voor de houthandel met Amsterdam. De brug verbindt over de Lübeckgracht het Libau-eiland met het Karlskrona-eiland in de woonbuurt Houthavens die in de jaren tien van de 21e eeuw wordt aangelegd. De brug werd gebouwd toen er alleen nog een zandvlakte lag waarop in de toekomst woonwijken gebouwd moesten worden. Rondom de brug zijn de contouren van de nog te graven gracht een beetje zichtbaar, de brug wordt in oktober 2019 zelfs al beschermd door remmingswerk, terwijl de gracht dan alleen nog bestaat uit een kuil, waarin de brug ligt. De Lübeckbrug en de andere bruggen in deze wijk werden kaal opgeleverd omdat er nog druk bouwverkeer over de bruggen moest, alleen de pijlers en overspanning werden neergezet. Nadat de bebouwing gereed is wordt ze afgebouwd. Het ontwerp is afkomstig van Verburg Hoogendijk Architecten, Parkland Landschapsarchitecten en Paul de Kort. Zij lieten zich inspireren door dé bruggenarchitect van Amsterdam Piet Kramer. Zijn bruggen volgen qua ontwerp veelal de Amsterdamse School, een bouwstijl die alhoewel gemoderniseerd wordt teruggevonden in de bebouwing van het Memeleiland, maar ook in de Spaarndammerbuurt, gelegen net ten zuiden van de nieuwe woonwijk. De ontwerpers kozen daarbij voor de pylonen van de P.L. Kramerbrug (brug 400), maar dan in gemoderniseerde en afgeslankte vorm. De brug heeft vanaf boven gezien een vlindervorm met een breed lichaam. Zij werd opgebouwd uit prefab-betonelementen (zorgde voor minder vervuiling tijdens transport) waarin gerecycled betongranulaat (in het kader van duurzaam bouwen) is verwerkt. De naamborden en het brugnummer zijn geïntegreerd in de leuningen/borstweringen; ze zijn een grafisch ontwerp van Janno Hahn. In maart 2023 ligt de brug in een gebied waar gebouwd wordt aan de wijk. Ze is wel toegankelijk maar wordt aan alle zijden bescherm tegen aanrijding. Ze ligt dan nog boven zand.

Als voortzetting van de pakhuizen in de binnenstad van Amsterdam verrezen rond 1900 nabij het IJ verschillende nieuwe pakhuizen, die alle tegen het einde van de 20e eeuw tot appartementen zijn verbouwd.

De Westerkeersluis (brug 346) is een basculebrug in Amsterdam-West.

Als voortzetting van de pakhuizen in de binnenstad van Amsterdam verrezen rond 1900 nabij het IJ verschillende nieuwe pakhuizen, die alle tegen het einde van de 20e eeuw tot appartementen zijn verbouwd.

De Stralsundbrug (brug 2428) is een vaste brug in Amsterdam-West. De naam verwijst naar de Duitse Oostzeehaven Stralsund, dat belangrijk was voor de houthandel met Amsterdam. De verkeersbrug vormt over de Stralsundgracht de verbinding tussen het Memeleiland ent het Libau-eiland verbinden in de woonbuurt Houthavens die in de jaren tien van de 21e eeuw wordt aangelegd. De brug wordt gebouwd als er in verband met de bouwactiviteiten er nog geen water te bekennen is, de geulen die later uitgegraven worden tot grachten zijn wel al zichtbaar. Deze brug en de andere bruggen in deze wijk worden kaal opgeleverd omdat er nog druk bouwverkeer over de bruggen moet, alleen de pijlers en overspanning worden neergezet. Nadat de bebouwing gereed is wordt ze afgebouwd. Ze zorgt samen met vijf andere bruggen de noordelijke doorgangsweg in de wijk. Het ontwerp is afkomstig van Verburg Hoogendijk Architecten, Parkland Landschapsarchitecten en Paul de Kort. Zij lieten zich inspireren door dé bruggenarchitect van Amsterdam Piet Kramer. Zijn bruggen volgen qua ontwerp veelal de Amsterdamse School, een bouwstijl die alhoewel gemoderniseerd wordt teruggevonden in de bebouwing van het Stettineiland, maar ook in de Spaarndammerbuurt, gelegen net ten zuiden van de nieuwe woonwijk. De ontwerpers kozen daarbij voor de pylonen van de P.L. Kramerbrug (brug 400), maar dan in gemoderniseerde en afgeslankte vorm. De brug heeft vanaf boven gezien een vlindervorm met een breed lichaam. Zij werd opgebouwd uit prefab-betonelementen (zorgde voor minder vervuiling tijdens transport) waarin gerecycled betongranulaat (in het kader van duurzaam bouwen) is verwerkt. In maart 2023 was de brug al gereed, terwijl rondom nog gebouwd werd. De gracht waarover zij ligt was nog nauwelijks als gracht herkenbaar.

Het Pontsteigergebouw, ook wel Pontsteiger of Miljoenengebouw genoemd, is een woontoren in de Nederlandse stad Amsterdam. Het gebouw maakt onderdeel uit van de gebiedsontwikkeling van de Houthavens. Het wooncomplex is gelegen aan het IJ waar de veerpont naar het NDSM-terrein en de Distelweg vertrekt van de in 1957 gebouwde pontsteiger bij de Tasmanstraat. Het ontwerp van Arons en Gelauff Architecten werd in 2007 uitgekozen en, ondanks de kredietcrisis, in 2015 nagenoeg volgens dit ontwerp gebouwd. Het pand bevat woningen, winkels en horecagelegenheden. Hoewel het gebouw uitermate hoekig aandoet, bevinden zich in de plint ruimtes met een in vloeiende lijn uitgevoerde gevels. Op de 25e etage bevindt zich een penthouse van 1440 m². Met de bouw van het 92 meter hoge gebouw werd begonnen in februari 2015, het is in 2019 definitief opgeleverd. Opvallend aan het gebouw is de afwerking met onder meer bronsgroene tegels tussen de etages. Andere in het oog springende gevelelementen zijn de externe en interne (maar van buitenaf zichtbare) V-vormige draagbalken. In 2020 was het gebouw een van de negen genomineerden voor de Amsterdamse Architectuur Prijs.

Cor Thesingbrug (brug 349) is een basculebrug in Amsterdam-West. Ze is gelegen in de Houtmankade, de westelijke oever van het Westerkanaal. Ze is gelegen over de Le Mairegracht. Zowel het Westerkanaal als de Le Mairegracht kwamen gereed in de jaren zeventig van de 19e eeuw. Om van de Houtmankade een doorlopende weg te maken (er verrezen in korte tijd ter plaatse een aantal pakhuizen) was het noodzakelijk de weg te verstevigen en een overspanning te bouwen over de Le Mairegracht en de Van Noordtgracht (brug 345). Dit werd in 1882 ter hand genomen. Werd er over de Van Noordtgracht een draaibrug gelegd, over de Le Mairegracht kwam een dubbele basculebrug, zoals die ook elders in de binnenstad werd gebruikt. In 1899 verkocht de gemeente een hoeveelheid grond en water aan de Wester Suikerraffinaderij, die zich hier gevestigd had. Men hoopte vanuit die opbrengst een nieuwe brug te kunnen bekostigen ter waarde van 9530 gulden. De verkoop van grond en water werd in maart 1899 goedgekeurd; de vernieuwing van de brug werd afgehouden. In 1901 was de brug dusdanig versleten, dat er uitvoerige herstelwerkzaamheden moesten worden verricht. In 1957 bleek dat de brug niet meer te redden was. De Gemeente Amsterdam had echter niet de financiële middelen de brug te vervangen door een nieuwe enkelvoudige basculebrug; het geschatte bedrag van anderhalf miljoen gulden had ze niet in kas. Gelukkig had de gemeente nog wel een ijzeren ophaalbrug over, die tot juni 1957 bij de Westergasfabriek over de Haarlemmertrekvaart had gelegen. De kosten van verplaatsing en opbouw werden geschat op 162.000 gulden en zo geschiedde. Toen in 1960 geconstateerd werd dat de brug 345 aan vervanging toe was, werd gekeken of de bruggen tegelijkertijd konden worden vervangen. Het wegverkeer was aanzienlijk toegenomen, mede doordat de pontveer die vertrok van de Tasmanstraat een aanzuigende werking had. Door de aanpak van drie bruggen in de aanvoerroutes daarnaartoe (ook de Zoutkeetsbrug werd vernieuwd), wilde de gemeente het verkeer spreiden. Voor de drie bruggen werd een budget vrijgemaakt van 4,75 miljoen gulden. De drie bruggen kwamen van de tekentafel van de Dienst der Publieke Werken waarbij Gerrit Feiko Janssonius verantwoordelijk was voor de techniek en Dirk Sterenberg voor het uiterlijk. In 1964 was de basculebrug klaar; ze werd in december geopend. De brug is qua opbouw hetzelfde als de Zoutkeetsbrug, het brugbedieningshuisje ontbreekt; vermoedelijk werd de brug bediend vanaf brug 345 en later (zeker) vanaf het brugwachterskantoor van de Westerkeersluis. Constructiewerkplaats NV leverde de val, die op de betonnen landhoofden werd geplaatst. Er werd destijds nog een beweegbare brug neergelegd omdat de Wester Suikerraffinaderij nog werkzaam was, zeker in de aanloop tot de planning van de brug. De suikerfabriek ging binnen een jaar na opening van de brug hier failliet en sindsdien vindt hier nauwelijks meer scheepvaart plaats De brug ging lange tijd door het leven als Noordpoolbrug. In april 2016 schrapte de gemeente Amsterdam alle officieuze benamingen van bruggen en zo verdween ook deze vernoeming naar de Overwintering op Nova Zembla, zowel Cornelis de Houtman (voer op Nederlands-Indië) als Olivier van Noort (voer door Straat Magellaan) hadden daar niets mee te maken. In april nam het gemeentebestuur het besluit de brug officieel te benoemen naar Cor Thesing. Cor Thesing (1922-2015) was actief in het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog, hielp mensen aan onderduikadressen en etensbonnen. Hij kreeg na afloop van de oorlog de verzetskruis. In later jaren was hij een buurtactivist in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt binnen Westerpark. Hij streed in die hoedanigheid voor behoud van een oude boerderij “Hogenes”en tegen de tippelzone bij de Transformatorweg. Hij zat daarbij bijvoorbeeld in het Wijkopbouworgaan Spaarndammer- en Zeeheldenbuurt, was bestuurslid bij het Polanentheater en Kunst in de Wijken en nam deel in de jubileumcommissie Spaarndammerbuurt. Het latere stadsdeel West waar Westerpark in opging eerde hem al eerder met een naambordje op een van de bankjes in het Zaanhof.

De Houtmankade is de aanduiding van twee Amsterdamse kaden. De kaden liggen op de westelijke en oostelijke oevers van het Westerkanaal met als zijkanalen de Le Mairegracht, de Van Noordtgracht (naar het westen) en de Zoutkeetsgracht (naar het oosten). De westelijke kade ligt in de Spaarndammerbuurt, de oostelijke ligt in de Zeeheldenbuurt. De noordkant van de kaden grenst aan de brug genaamd Westerkeersluis (brug 346) en de Oude Houthaven. In het Westerkanaal ligt de Westerkanaalschutsluis.

De Rochdale One was een schip afgemeerd in de Houthaven in het stadsdeel West in Amsterdam. Het is een cruiseschip dat in 2004 werd omgebouwd tot studentenhuisvesting. Het had 190 gemeubileerde hutten. Het schip was in beheer bij Woningstichting Rochdale en studentenhuisvestigingsorganisatie DUWO.

Veem House for Performance (tot 2014: Het Veem Theater) is een productiehuis, werkplaats, podium, laboratorium en expertisecentrum van eigentijds mimetheater, gevestigd in Werkgebouw Het Veem in Amsterdam. Het gebouw staat aan de Van Diemenstraat en de Oude Houthaven langs het IJ, ten westen van het Centraal Station.

De Koningsbergenbrug (brug 2427)is een vaste brug in Amsterdam-West. De naam verwijst naar de Nederlandse naam voor de Oostzeehaven Köningsberg, het huidige Russische Kaliningrad, dat belangrijk was voor de houthandel met Amsterdam. De brug verbindt het Narvaeiland met het Memeleiland in de woonbuurt Houthavens die in de jaren tien van de 21e eeuw wordt aangelegd. De brug werd gebouwd toen in verband met de bouwactiviteiten er nog geen water te bekennen was, de geulen die later uitgegraven worden tot grachten waren wel al zichtbaar. Deze brug en de andere bruggen in deze wijk werden kaal opgeleverd omdat er nog druk bouwverkeer over de bruggen moest, alleen de pijlers en overspanning werden neergezet. Nadat de bebouwing gereed is wordt ze afgebouwd. Het ontwerp is afkomstig van Verburg Hoogendijk Architecten, Parkland Landschapsarchitecten en Paul de Kort. Zij lieten zich inspireren door dé bruggenarchitect van Amsterdam Piet Kramer. Zijn bruggen volgen qua ontwerp veelal de Amsterdamse School, een bouwstijl die alhoewel gemoderniseerd wordt teruggevonden in de bebouwing van het Stettineiland, maar ook in de Spaarndammerbuurt, gelegen net ten zuiden van de nieuwe woonwijk. De ontwerpers kozen daarbij voor de pylonen van de P.L. Kramerbrug (brug 400), maar dan in gemoderniseerde en afgeslankte vorm. De brug heeft vanaf boven gezien een vlindervorm met een breed lichaam. Zij werd opgebouwd uit prefab-betonelementen (zorgde voor minder vervuiling tijdens transport) waarin gerecycled betongranulaat (in het kader van duurzaam bouwen) is verwerkt. In maart 2023 werd hier in de omgeving nog druk gebouwd. Staande op de brug ziet men naar het zuiden dan al gracht, naar het noorden een nog niet afgegraven gracht.

AVA-woonblok I in Amsterdam is een wooncomplex met arbeiderswoningen van de Amsterdamsche Vereeniging tot het bouwen van Arbeiderswoningen (AVA), dat tussen 1883 en 1884 is gebouwd in de Amsterdamse Zeeheldenbuurt. Dit complex was ontworpen door de stadsarchitect Bastiaan de Greef. Het blok bevat 3 en deels 4 woonlagen met daarboven een zolderruimte. Het complex wordt omgrensd door Houtmankade, Roggeveenstraat, Van Linschotenstraat en de Dirk Hartoghstraat.