Bloemenzee

De Muurschildering Rijswijkstraatbrug is een muurschildering aangebracht op een landhoofd van de Rijswijkstraatbrug in Amsterdam Nieuw-West. Het beton van het zuidelijk landhoofd werd in 2008 voorzien van een tunnelschildering. Het is een creatie van kunstenaar Frederik Molenschot. De kunstenaar haalde inspiratie uit de workshops met dak- en thuislozen, die verbleven in het thuis voor daklozen in de nabijgelegen Poeldijkstraat, ook wel "Hotel Rijswijk" genoemd. Het beton werd beschilderd in vormen ontsproten aan de geesten van de dak- en thuislozen. Zo is een olifant te zien in laarsjes of cowboylaarzen, een bewoner met hond, handen in de vorm van een vredesteken en ook een sleutel. Het kunstwerk kreeg een vervolg met gravures in de buitengevel van het gebouw zelf.

De Rijswijkstraatbrug (brug 179P) is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Alhoewel de naam dragend van een brug is het een viaduct dan wel een tunnel, Amsterdam duidt meestal viaducten en tunnels als bruggen aan. Het viaduct, geheel van beton is gelegen in de Rijksweg 10, Het kunstwerk vormt de verbinding tussen twee delen van de Rijswijkstraat, waarnaar ze vernoemd is. De straat is daarbij weer vernoemd naar Rijswijk. Het viaduct ligt daarbij schuin over de Rijswijkstraat. De twee viaducten die tegen elkaar liggen werden in 1974/1975 gebouwd toen Amsterdam en Het Rijk werkten aan de verlenging van de Ringweg-West op het tracé Cornelis Lelylaan en Henk Sneevlietweg. Het ontwerp is afkomstig van Rijkswaterstaat. Het genoemde traject werd onder protest geopend op 2 april 1975. De viaducten gingen sindsdien naamloos door het leven met het brugnummer 179P hetgeen verwijst naar een brug in Amsterdam in beheer bij het rijk of de provincie, in dit geval het rijk. Op 5 december 2017 besloot de Amsterdamse gemeenteraad om deze brug in een serie vernoemingen te vernoemen naar de onderliggende weg, zodat het bouwwerk kon worden opgenomen in de Basisadministratie Adressen en Gebouwen. De eerder genoemde protesten golden onder andere tegen de dreigende geluidsoverlast. De ringweg werd, op plaatsen waar dat noodzakelijk geacht werd, voorzien van geluidsschermen. Deze geluidsschermen werden voorzien van Andreaskruizen uit het stadswapen van Amsterdam. Beide landhoofden van het viaduct worden opgefleurd door kunstwerken: Muurschildering Rijswijkstraatbrug van Frederik Molenschot en Bloemenzee van Margot Berkman en Eline Janssens

De Voorburgstraatbrug (brug 180P) is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Alhoewel de naam dragend van een brug is het een viaduct dan wel een tunnel, Amsterdam duidt meestal viaducten en tunnels als bruggen aan. Het viaduct, geheel van beton, is gelegen in de Rijksweg 10. Het kunstwerk vormt de verbinding tussen twee delen van de Voorburgstraat, waarnaar ze vernoemd is. De straat is daarbij weer vernoemd naar Voorburg. De twee viaducten die tegen elkaar liggen werden in 1974/1975 gebouwd, toen Amsterdam en Het Rijk werkten aan de verlenging van de Ringweg-West op het tracé Cornelis Lelylaan en Henk Sneevlietweg. Het ontwerp is dan ook afkomstig van Rijkswaterstaat. Het genoemde traject werd onder protest geopend op 2 april 1975. De viaducten gingen sindsdien naamloos door het leven met het brugnummer 180P hetgeen verwijst naar een brug in Amsterdam in beheer bij het rijk of de provincie, in dit geval het rijk. Op 5 december 2017 besloot de Amsterdamse gemeenteraad om deze brug in een serie vernoemingen te vernoemen naar de onderliggende weg, zodat het bouwwerk kon worden opgenomen in de Basisadministratie Adressen en Gebouwen. De eerder genoemde protesten golden onder andere tegen de dreigende geluidsoverlast. De ringweg werd, op plaatsen waar dat noodzakelijk geacht werd, later voorzien een geluidsscherm. De geluidsschermen werden voorzien van Andreaskruizen uit het stadswapen van Amsterdam. Bij het landhoofd aan de noordwestzijde werd door het duo Margot Berkman en Eline Janssens een artistiek kunstwerkje geplaatst, dat later deels door graffiti/tags werd overgespoten. De Rijswijkstraatbrug, een viaduct even ten noorden van de Voorburgstraatbrug laat een veel groter werk van het duo zien.

Het Delflandplein in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West kreeg zijn naam op 30 maart 1960 en is genoemd naar het Delfland, een hoogheemraadschap in Zuid-Holland, grenzende aan Rijnland en Schieland. Het plein is voetgangersgebied en ligt tussen de Rijswijkstraat, Overschiestraat, Voorburgstraat en het talud van de Ringweg-West. De eerste bouwblokken kwamen in 1961 en 1962 gereed, zij liggen aan de Overschiestraat en Rijswijkstraat en bevatten op de begane grond winkels, met ingang aan de pleinkant, en daarboven woningen en kantoren. In 1970 kwam er nog laagbouw bij. Op het middendeel van het plein is een speelplek voor kinderen met vijver en sculpturen. In 1997 is het kunstwerk 'Zwanen' van Titia Ex geplaatst. Het Delflandplein vormt het middelpunt van de Delflandpleinbuurt, die aanvankelijk Tuinstad Westlandgracht werd genoemd en waarvan de bouw begon in 1958. De straten in de Delflandpleinbuurt zijn genoemd naar plaatsen in het Delfland. De buurt wordt begrensd door de Slotervaart, Westlandgracht, Henk Sneevlietweg en Ringspoordijk. Sinds enige jaren vindt stedelijke vernieuwing plaats, waarbij de oorspronkelijke bebouwing van rond 1960 gedeeltelijk door nieuwbouw wordt vervangen. In de buurt is er openbaar vervoer op de Heemstedestraat: tramlijn 2 (halte Delflandlaan) en op de Vlaardingenlaan: buslijn 62 (halte Maassluisstraat). Beide wegen lopen niet direct langs het plein.

De Poeldijkstraat is een straat in de wijk Westlandgracht in Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West.

Golf met drukveer is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. De schepping van Gérard Leonard van den Eerenbeemt staat sinds 1980 op een grasveld tussen de Westlandgracht en de Heemstedestraat. Het grasveld ligt ten zuiden van de Westlandgrachtschutsluis. Die sluis regelt voor de scheepvaart de overgang tussen de waterpeilen van de Westlandgracht en Slotervaart. Van den Eerenbeemt gaf door middel van dit beeld van wit golvend beton en een blauwe stalen drukveer de waterdruk in de sluis weer.

De Heemstedebrug (brug 178P) is een combinatie van twee viaducten in Amsterdam Nieuw-West. Zij zijn gelegen in de Ringweg-West/Einsteinweg, een onderdeel van de Rondweg Amsterdam. Het betreft hier een aantal ongelijkvloerse kruisingen tussen die ringweg en (van noord naar zuid) de Hodenpijlkade (dat deel van het viaduct heet Hodenpijlbrug), Westlandgracht en de Heemstedestraat. De bouw begon in maart 1973 met het heien van de 186 palen. Die ringweg was toen nog maar afgebouwd tot aan de Cornelis Lelylaan. Vanaf 2 april 1975 kon het verkeer doorrijden naar de Henk Sneevlietweg. Tijdens de bouw van het viaduct werd de Heemstedestraat tijdelijk naar het zuiden opgeschoven. Pas na oplevering kwamen rond 1990 de geluidsschermen, daarvoor werden aparte dragende constructies geïntegreerd. In die pijlers voor de geluidsschermen zijn de namen van de Heemstedestraat en Hodenpijlkade uitgefreesd. De brug kreeg in 2018 een naam: Heemstedestraatbrug; deze werd in 2019 gecorrigeerd naar Heemstedebrug. Ten westen van het viaductenstelsel ligt de Westlandgrachtschutsluis met daarin de Karl Popperbrug (brug 305), een gemeentelijk monument. Op nog geen honderd meter ten oosten van dit viaduct ligt brug 385 uit 1959 ook in de Heemstedestraat, maar dan in een overspanning van een ander deel van de Westlandgracht.

De Westlandgrachtschutsluis (sluisnummer 118), ook wel Westlandgrachtsluis (beter zou zijn: Slotervaartsluis), is een schutsluis in Overtoomse Veld in Amsterdam Nieuw-West. De sluis ligt tussen de Westlandgracht en de Slotervaart. De sluis is ter overbrugging van het verschil in waterpeil ten oosten (stadsboezempeil in de Westlandgracht) en ten westen (polderpeil in de Slotervaart) van 1,70 meter. De sluis en de Karl Popperbrug, direct naast de sluis, werden in 1959 ontworpen door de Dienst der Publieke Werken, in 1962/'63 gebouwd en in juli 1963 opgeleverd. Aan de zijde van de Slotervaart staan sluiswachterhuisjes, tevens het Gemaal Delflandlaan. De sluis werd al twintig jaren niet meer geschut (geopend voor schepen). Vanaf 2017 waren er plannen bij Waternet om de sluis, met afstandbediening, weer operationeel te maken. Daardoor kan ze onderdeel worden van de vaarroute van de binnenstad naar de Sloterplas. Na enkele jaren uitstel is de sluis na renovatie per 2 april 2021 weer opengesteld voor het scheepvaartverkeer. Voorlopig wordt de sluis nog met de hand bediend op vrijdag t/m zondag in het zomerseizoen. Bediening op afstand komt er in juni of juli 2024. Kunstenaar Gérard Leonard van den Eerenbeemt haalde inspiratie uit de sluis voor zijn kunstwerk Golf met drukveer uit 1979, geplaatst naast de sluis.

De Naaldwijkstraat is een straat in Amsterdam-West,

De Karl Popperbrug (brugnummer 305) is een vaste brug in Amsterdam Nieuw-West. De betonnen brug verzorgt de verbinding tussen is het Koningin Wilhelminaplein en het zuidelijk deel van de Delflandlaan. Ze overspant de Slotervaart. De brug is een los onderdeel van de schutsluis Westlandgrachtschutsluis. De brug werd aangelegd bij de stadsuitbreiding begin jaren zestig, de bouwtekeningen dateren uit 1959. De brug is ontworpen in de stijl nieuwe bouwen door Dick Slebos van Publieke Werken en werd in juli 1963 opgeleverd. Op de brugvleugels zijn aan de zijde van de Slotervaart terrassen gebouwd. Bij de brug en de sluis zijn kops geplaatste bakstenen toegepast, waarbij de bakstenen de verhouding 2 (lengte) x 1 (breedte) x 1 (hoogte) hebben; een gelijkenis met brug 773 verder naar het westen over de Slotervaart gelegen. Dicht bij de brug staan huisjes; het zijn voormalige sluiswachterhuisjes van de schutsluis en onderdeel van het Gemaal Delflandlaan. De brug heeft geen brugwachtershuisjes nodig; ze is “vast”. De brug is sinds 2008 gemeentelijke monument. In 2016 werd naar aanleiding van een oproep van de gemeente Amsterdam de brug vernoemd naar filosoof Karl Popper.

De Honselersdijkstraat is een straat in de wijk Westlandgracht in Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West.

De Vlaardingenlaanbrug (brug 181P) is een kunstwerk in Amsterdam-Nieuw West. Alhoewel de naam dragend van een brug is het een stelsel losse viaducten, Amsterdam duidt meestal viaducten als bruggen aan. Het viaductenstelsel, geheel van beton is gelegen in de Rijksweg 10. Ze werd gebouwd rond 1974 in verband met de toenmalige aanleg van de Ringweg-West (Einsteinweg) in het traject Cornelis Lelylaan zuidwaarts tot aan de Henk Sneevlietweg. De noord-zuidliggende viaducten voeren het verkeer over de oostwestliggende Vlaardingenlaan. Het bestaat uit twee samengevoegde viaducten in de doorgaande route van de rijksweg en twee flankerende viaducten voor verkeer voor de omgeving. Het meest westelijke viaduct voert verkeer van de rijksweg naar de Henk Sneevlietweg; het meest oostelijke leidt verkeer van de Henk Sneevlietweg naar de rijksweg. Een directe verbinding tussen de Vlaardingenweg en de rijksweg is er niet. Rijkswaterstaat leverde bijna alle ontwerpen voor kunstwerken in de rijksweg 10, zo ook voor deze viaducten. In april 1975 raasde het verkeer over de viaducten. De viaducten gingen vanaf 1974 naamloos door het leven met het nummer 181P hetgeen verwijst naar een brug in Amsterdam in beheer bij het rijk of provincie, in dit geval het rijk. Amsterdam vernoemde op 8 december 2017 (bijna) alle viaducten in de ringweg, om een betere plaatsaanduiding te krijgen. Op die datum werd de nieuwe naam Vlaardingenlaanbrug opgenomen in de Basisadministratie Adressen en Gebouwen (BAG). Het bouwwerk werd daarbij vernoemd naar de onderliggende Vlaardingenlaan, die op haar beurt is vernoemd naar het Zuid-Hollandse Vlaardingen.