Aletta Jacobslaan

De Henny de Swaanbrug (brug 714) is een vaste brug in Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West. De brug is gelegen in de Ottho Heldringstraat en overspant een gracht die aan de noordzijde parallel loopt aan de Aletta Jacobslaan. De brug werd aangelegd in een periode dat de terreinen ten zuiden van de Slotervaart in ontwikkeling werden gebracht. De brug kwam rond 1960 in plaats van een dam die hier de gracht (nog) afsloot. De bruggen werden in die tijd ontworpen door de Dienst der Publieke Werken, waar Dick Sleboswerkzaam was als esthetisch architect. Voor de terreinen ten zuiden van de Slotervaart kwamen zij met een ontwerp, dat op diverse plekken in de wijk te zien is. De duikerbrug is voor wat betreft uiterlijk een zusje van de Corry Tendeloobrug, even ten westen van deze brug gelegen. Daar waar de Corry Tendeloobrug een overspanning heeft over een driehoekige, puntige duiker, kent de Henny de Swaanbrug juist een langgerekte brede overspanning over de duiker. In de balustrades is aan de waterkant reliëf aangebracht. De brug is op de grens van 2016 en 2017 vernoemd naar Henny de Swaan-Roos, bekend als "Moeder van de tweede feministische golf". De brug kreeg haar naam omdat Aletta Jacobs haar voorbeeld was in de emancipatiestrijd. Ottho Gerhard Heldring was een predikant, die oprichter was van de Heldring-gestichten voor "gevallen vrouwen".

De Henk Sneevlietweg is een straat met een middenberm die deel uitmaakt van de doorgaande stadsroute S107 in de subwijken Overtoomse Veld en Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West. De straat werd op 2 april 1975 opengesteld en begint bij het Aalsmeerplein als autoweg en loopt westwaarts waarbij de Anthony Fokkerstraat gelijkvloers wordt gekruist en de Naaldwijkstraat ongelijkvloers. Halverwege ligt de ongelijkvloerse aansluiting op Ringweg A10, waarvoor de straat is aangelegd. Daarna wordt de straat gelijkvloers en kruist de Ringspoorbaan, waarvoor een doorgraving noodzakelijk was, en loopt de straat door tot de Johan Huizingalaan waarbij hier aan de zuidzijde een fietspad met voetpad is gelegen. De straat kwam ter vervanging van het deel van de Sloterweg tussen het Aalsmeerplein en de Johan Huizingalaan dat al eerder in verband met werkzaamheden voor de Ringweg buiten gebruik was gesteld. Op 1 juni 1986 werd het viaduct van de Spoorlijn Amsterdam Centraal - Schiphol over de Henk Sneevlietweg ingebruik genomen en op 28 mei 1997 volgde aan de oostzijde hiervan de metrobaan met het viaduct van metrostation Henk Sneevlietweg. Aan de straat zelf bevinden zich geen huisnummers maar een tweetal zijstraten aan het zuidwestelijke gedeelte van de straat die ook de naam Henk Sneevlietweg dragen, hebben een huisnummer aan de straat waaronder de stadsdeelwerf Slotervaart. Buslijn 68 van het GVB rijdt over de weg tussen het metrostation en de Johan Huizingalaan maar wordt geëxploiteerd door het touringcarbedrijf Jan de Wit. Sinds 28 mei 1997 rijdt metrolijn 50 over de straat en heeft er een station evenals metrolijn 51 sinds 3 maart 2019. De straat werd bij een raadsbesluit van 14 februari 1973 vernoemd naar Henk Sneevliet, een Nederlands politicus en actief figuur in de vakbeweging.

De Blauwe Moskee is een moskee en cultureel centrum in Amsterdam Nieuw-West. De in 2008 gebouwde moskee kenmerkt zich door de plint van blauw geglazuurde baksteen. Het gebouw kent een vrij moderne architectuur, die niet teruggrijpt op de klassieke moskeebouw. Het gebouw, en de stichting verantwoordelijk voor de uitvoering van de diensten wordt gefinancierd door de regering van Koeweit. De godsdienstige lijn van de moskee zou een progressieve en gematigde observatie van de islam zijn. De diensten vinden in het Nederlands plaats.

Het Annette Versluyspad is een voetpad in de wijk Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West (Staalmanbuurt). Eind jaren vijftig van de 20e eeuw bouwde Gemeente Amsterdam aan een woonwijkje ten zuiden van de Henri Dunantstraat, Slotervaart Zuid. Straten werden op 17 april 1957 vernoemd naar personen die enige betekenis hadden gehad binnen de verzorgende wereld. Er kwamen straten vernoemd naar Johannes van der Steur, Elisabeth Boddaert, William Booth en Annette Versluys-Poelman. Ook Deventer en Spijkenisse vernoemden straten naar Versluys-Poelman. De straten in Amsterdam kregen L-vormige rijen portiekwoningen, hier ontworpen door Piet Zanstra voor (onder meer) Woningbouwvereniging Amsterdam-Zuid. In de hoek van de "L" werden speelplaatsen aangelegd met toestellen ontworpen door Aldo van Eyck met zeshoekige zandbak, klimboog en duikelrekken..Vanuit de woningen hadden de ouders constant zicht op de buiten spelende kinderen, een idee van Cor van Eesteren en Jacoba Mulder. In de jaren tien van de 21e eeuw voldeden de woningen niet meer aan de eisen van de moderne tijd. Het gehele complex ging tegen de vlakte en werd vervangen door een wijk die iets breder is opgezet. Een groot deel van de woningen werd vervangen door woningen ontworpen door Inbo voor woningbouwvereniging de Alliantie. Daarbij was bij de herinrichting geen plaats meer voor een Annette Versluysstraat. Aan de zuidkant van de wijk werd wel een voetpad geprojecteerd; de naam eindigende op straat ging over in Annette Versluyspad. Huisnummers lopen op van 4 tot en met 50, alleen even nummers. De woningen kijken uit over het water op de Aletta Jacobslaan. Aldo van Eyck kwam ook deels terug in de wijk. Nabij de kruising van het pad en de Johan Huizingalaan kwam een speelveld met toestellen geïnspireerd op het werk van Van Eyck.

De Vlaardingenspoorbrug en Vlaardingenmetrobrug vormen een viaductenstelsel in Amsterdam Nieuw-West. Beide viaducten zijn gelegen daar waar de Ringspoordijk kruist met de Vlaardingenlaan. Beide viaducten kregen in november 2017 hun naam, een vernoeming naar de onderliggende Vlaardingenlaan, op zicht vernoemd naar Vlaardingen in Zuid-Holland. Amsterdam kent overigens ook een Vlaardingenlaanbrug; deze ligt ten oosten van dit stelsel in Rijksweg 10.

Henk Sneevlietweg is een station van de Amsterdamse metro in het stadsdeel Nieuw-West. Station Henk Sneevlietweg ligt aan Ringlijn 50 en werd geopend op 28 mei 1997. Per 3 maart 2019 wordt dit station ook aangedaan door metrolijn 51, die vanaf die datum vanaf station Zuid naar Isolatorweg is verlegd. Het metrostation bevindt zich op een spoordijk tussen de Henk Sneevlietweg, genoemd naar vooroorlogs Kamerlid en verzetsstrijder Henk Sneevliet, en de Aletta Jacobslaan/Vlaardingenlaan. Aan beide uiteinden van het eilandperron bevindt zich een uitgang. In de nabije omgeving van het station bevindt zich de stadsdeelwerf van Slotervaart en op loopafstand het hoofdkantoor van IBM Nederland, het voormalige Slotervaartziekenhuis en het TeC Amsterdam. De reden dat men ervoor koos de hoofdingang met roltrap en lift aan de zuidzijde aan de Henk Sneevlietweg te situeren en niet aan de noordzijde aan de Vlaardingenlaan, waar in de directe omgeving veel meer woningen liggen, is dat men bij de planvorming voor deze metrolijn er nog van uitging dat tramlijn 16 op termijn vanaf het Haarlemmermeerstation via de Henk Sneevlietweg naar Nieuw Sloten en De Aker zou worden verlegd. Dit plan is echter, mede als gevolg van de uitslag van het referendum in 1995 over het weilandje Vrije Geer in Sloten, die bebouwing van dat weilandje met verlenging van de trambaan van de huidige tramlijn 2 afwees, nooit uitgevoerd.

Station Amsterdam Aletta Jacobslaan was een gepland, maar nooit gebouwd spoorwegstation in Amsterdam. Het station zou aangelegd worden aan de Amsterdamse Ringspoorbaan en wel op de locatie van de huidige metrohalte Henk Sneevlietweg. Het station staat vermeld in een officiële uitgave van de Nederlandse Spoorwegen uit 1986.

Het Staalmanpark is een stadspark in Amsterdam-Nieuw-West.

Brug 690 is een vaste brug in Amsterdam Nieuw-West. Het is een brug over een noord-zuidliggende duiker in de Vlaardingenlaan, die van oost naar west loopt. Die duiker is gelegen in de oostelijke gracht parallel lopend aan het dijklichaam van de Ringspoorbaan. De spoorlijn werd geopend in 1986; in 1997 werd het metrostation Henk Sneevlietweg in gebruik genomen. De brug stamt uit het jaar 1960 en lijkt op andere bruggen in deze buurt. Ze is ontworpen door Dick Slebos werkend voor de afdeling bruggen van de Dienst der Publeiek Werken. Al die bruggen hebben hetzelfde uiterlijk, waarbij de balustrade van de brug tevens een soort afdak vormt over het onderliggende water heen. In de waterkant van de balustrades zijn bovendien reliëfs (verticale uitsparingen) aangebracht.

(De) Staalman is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Het beeld komt voort uit een samenwerking tussen Stadsdeel Slotervaart, woningbouwvereniging De Alliantie en Face your world (Stedelijk lab Slotervaart). Er werd door (jeugdige) buurtbewoners gewerkt aan een ontwerp en inrichting van het Staalmanpark in het kader van stadsvernieuwing in de Staalmanbuurt. Daaruit voortvloeiend kwam in samenwerking met kunstenaar Florentijn Hofman het beeld (De) Staalman, ook wel Beer de Staalman, voort. Het beeld, geplaatst in 2011, van Florentijn Hofman bestaat uit een reusachtige beer van spuitbeton om een stalen frame geplaatst op een betonnen plateau. Volgens Hofman, die zich liet inspireren voor een beeldje van een beer 'Made in China', is het beeld stoer, staande voor trots, zelfredzaamheid en samenhang in de buurt. De beer kreeg, als vaker in Hofmans werk, ook een zachte kant, een kussen, mee. Het kussen zou verwijzen naar dat het goed is voor jongeren om vroeg naar bed te gaan in plaats van op straat rond te hangen. Ook staat het voor dat bewoners door de stadsvernieuwing vaak hun hele huisraad samen moesten pakken om één of twee keer te verhuizen. Anderen vinden het lijken dat de beer naar bed gaat of er juist uit komt. Het kussen geeft het beeld het uiterlijk van een grote teddybeer. In Rotterdam staat van dezelfde kunstenaar de Bospoldervos; een grote vos met boodschappentasje, in Arnhem lag het Feestaardvarken. In 2013 mocht de kunstenaar zijn verhaal doen in Pauw & Witteman.

Vlucht van kennis is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Het werk van kunstenaar Jentsje Popma hangt aan de noordgevel van een gebouw aan de kruising van de Aletta Jacobslaan en Johan Huizingalaan. Dit gebouw werd in 1957/1958 gebouwd voor IBM (Internationale Bedrijfsmachine Maatschappij NV), dan nog voornamelijk fabrikant van elektronische reken- en typemachines, maar ook al bezig met de eerste computers. Het gebouw, ontworpen door Bert Johan Ouëndag en Henri Timo Zwiers, werd gebouwd in het open veld in Slotervaart. Popma kwam met een roestvast stalen plastiek. Vlucht van kennis staat daarbij voor de vlucht die kennis en techniek in die jaren nam. Het laat volgens sommigen de aarde zien en volgens anderen een ringkern. Daaruit ontspruiten een staande man en een vliegende man met vogel. Het beeld wordt afgesloten door een reeks wiskundige symbolen (een +, een –, een x en een deelteken, verder nog wortelsymbool, een delta-symbool, een integraalteken en een schisma). De keus voor Popma hier was opmerkelijk omdat het merendeel van zijn werk te zien is in Friesland. Het personeelsblad van IBM uit oktober 1959: "IBM-ers zorgden voor een indrukwekkend huldeblijk op onze nieuwe fabriek. Het ontwerp stelt de zich steeds vernieuwende mens voor: gesymboliseerd door de vermoeide en uitgedoofde figuur, die na in het vuur te zijn opgegaan hieruit weer geestelijk en lichamelijk verjongd opstijgt. De kunstenaar heeft zich laten inspireren door het aloude verhaal van de vuurvogel Phoenix. De geestelijke vernieuwing wordt gesymboliseerd door de vogel en zodoende is het geheel een prachtige visualisering geworden van de voortdurende vooruitgang die een van de grondslagen vormt van het voortbestaan van onze Maatschappij." De gemeente Amsterdam omschreef het na een onderzoek naar wandkunst in de stad als "waardevol" (om te behouden) in verband met de cultuurhistorische waarde. Voorts constateerde de gemeente een beeldbepalende positie op de gevelwand, alsmede dat het al vanaf relatief grote afstand te zien is. Popma wendde zich later geheel tot de schilderkunst. IBM vertrok naar andere plaatsen in de stad. In 2018 is de Vreemdelingenpolitie Amsterdam gevestigd in het gebouw.

Het Technisch College Amsterdam, afgekort TeC Amsterdam, is een Nederlandse school voor middelbaar beroepsonderwijs van christelijke signatuur. De school is gehuisvest in een gebouw van drie verdiepingen aan de Vlaardingenlaan in Amsterdam Nieuw-West dat is gelegen tussen het hoofdkantoor van de DWI en het metrostation Henk Sneevlietweg. Het schoolgebouw is gebouwd in 1973 naar een ontwerp van de architect Ben Ingwersen en staat sinds 2008 op de gemeentelijke monumentenlijst. In de school worden leerlingen opgeleid krachtens de WEB in de vakken Elektrotechniek, Technische Informatica, Bouwkunde, Motorvoegtuigentechniek, Werktuigbouwkunde en Transport & Logistiek. Daarnaast worden er in het schoolgebouw cursisten uit het bedrijfsleven opgeleid. Tegen het einde van hun opleiding volgen leerlingen van de school stage bij een leerbedrijf.