Entree De Borcht

Brug 821 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid in het zuiden van Buitenveldert en overspant een afwateringstocht ten westen van het Amstelpark. De brug ligt in de kronkelige straat De Borcht, een straat in 1959 vernoemd naar Kasteel de Borcht nabij Baarlo. De brug geeft indirect toegang tot het Amstelpark vanuit Buitenveldert. Ze vormt tevens de verbinding tussen die wijk met de Van Boshuizenstraat en de Amsteldijk-Noord. Het is een "gewone" verkeersbrug met rijweg en voetpaden, daar waar de iets noordelijker gelegen Rode brug alleen voor voetgangers geschikt is. De brug is vlak, zodat ze kan dienen als toegang tot genoemd park voor degene, die de steile helling van de Rode brug niet aankunnen. De brug werd in 1977 gebouwd naar een ontwerp van Dirk Sterenberg werkend voor de Dienst der Publieke Werken. De werkzaamheden begonnen rond augustus 1976 en liepen door tot april 1977. De brug bestaat uit een betonnen paalfundering met daarover betonnen liggers. Ook de landhoofden, borstweringen en balustrade zijn beton. Net als andere bruggen in Buitenveldert heeft de brug groenkleurige leuningen, daar waar de meeste bruggen in Amsterdam uit die tijd blauwe leuningen meekregen, zie bijvoorbeeld zusterbrug (hetzelfde bruguiterlijk) Brug 840 eveneens toegang gevend tot genoemd park.

De Riekermolen is een poldermolen bij de Kalfjeslaan bij de Amstel. Naast de molen staat een door Han Wezelaar gemaakt standbeeld van Rembrandt, als herinnering aan het feit dat de schilder veel tekeningen heeft gemaakt langs de oevers van deze rivier. Het werd in 1969 onthuld tijdens zijn 300ste sterfjaar. De molen stond oorspronkelijk in de Riekerpolder ten zuiden van het dorp Sloten bij Amsterdam. De molen is gedurende lange tijd onder toezicht geweest van de molenaarsfamilie Hardenberg: Jan Hardenberg, molenaar in den Rietwijkeroordpolder, gem. Nieuwer-Amstel, vierde gisteren een zeldzaam feest. Gedurende 60 jaren was hij molenaar op een en denzelfden molen, waarin hij ook geboren is. Zijn vader bekleedde dien post op denzelfden molen ongeveer 30 jaren. De stokoude, maar nog krachtige molenaar ontving van vele kanten de hartelijkste bewijzen van belangstelling. De uit 1636 daterende molen moest in 1956 verdwijnen wegens de vergraving van de Riekerpolder voor de vergroting van het Nieuwe Meer en verhuisde in 1961 naar de Kalfjeslaan bij de Amstel.

De Toegangspoort Aemstel Schooltuinen is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. In het Ecolint Amsterdam, een groenstrook tussen de Watergraafsmeer en de Amstelveenseweg, werd in 2014 een nieuw schooltuinencomplex (Aemstel schooltuinen) geopend. Ze is gelegen aan de Amsteldijk direct ten noorden van de Kalfjeslaan. Aan kunstenaar Frank Tjepkema, kortweg Tjep, werd gevraagd een toegangshek te ontwerpen. Hij kwam met een hekwerk dat moet opgaan in de landelijke omgeving, maar tevens moet dienen als duidelijke scheiding tussen stad en land. Het hekwerk is per laser gesneden uit 1 centimeter dik staalplaat, vervolgens bewerkt met poedercoating en daarna uitgevoerd in diverse tinten lichtgroen. De figuratie van het hekwerk bevat allerlei zaken die te maken hebben met het complex zoals flora, fauna en tuingereedschap, maar ook bijvoorbeeld de sleutel om het hek te openen (een grote sleutel en een groot sleutelgat). De kunstenaar probeerde naar eigen zeggen een combinatie te maken van metaalbewerking en graffiti. Het hekwerk werd gefabriceerd in Hazerswoude-Rijndijk. In 2017/2018 werd aan het Rokin in Amsterdam Tjeps Bicycloud geplaatst, ook aangepast aan het gebruik.

Op de kruising van de Europaboulevard en de Van Boshuizenstraat in Amsterdam-Buitenveldert staat een titelloos kunstwerk. Deze driedelige schepping van Alfred Eikelenboom staat op een rotonde. Het is samengesteld uit een pilaar met een daaromheen gedrapeerde kabel geplaatst op een betonnen plaat een bol op een betonnen plaat, door de bol lijkt een kogel te zijn geschoten; rondom de inslag is de bol naar binnengedrukt; aan het uiteinde is alleen het uitgangsgat te zien een bouwwerk met afdaken met daaronder een soort traliewerken. De eerste twee zijn helrood; het derde is rood, zwart en grijs. Het zijn zogenaamde utopische modellen, een kruising tussen kunstwerk en architectuur. De gebruikte vormen komen vaker voor in het oeuvre van de kunstenaar, niet alleen als beelden, hij gebruikte zo ook in zeefdrukken etc.

De Rode brug (brug 836) in Amsterdam-Zuid is zowel een bouwkundig als een artistiek kunstwerk. De rode brug, vernoemd naar zijn kleur, verzorgt voor voetgangers de verbinding tussen de Europaboulevard en het Amstelpark ter hoogte van de Van Nijenrodeweg. Er zijn meer verbindingen over het water, maar deze is aangelegd uitsluitend voor voetgangers. De brug werd in 2005/2006 neergelegd naar een ontwerp van ipv Delft en kunstenaar Stefan Strauss. Zij lieten zich inspireren door voetgangersbruggen in de Verenigde Staten. De brug vormt met haar rode kleur een opvallende verschijning. Bovendien is de vorm van de brug afwijkend. Ze heeft aan de zuidkant een gangbare leuning meegekregen. Tussen stalen balusters lopen rode houten planken als relingen tot gangbare hoogte. Aan de noordzijde vormt de leuning tevens de dragende constructie van een afdak dat boven de daadwerkelijke brug loopt. Ook deze leuning en het afdak bestaan uit staal en rood geschilderd hout. Aan de oostzijde van de brug is voorts in het verlengde van beide leuningen en afdak een soort tunnel gecreëerd, waardoor de brug een half uur voor zonsondergang afgesloten kan worden om om 8:00 weer open te gaan. De brug, ontworpen volgens de opdracht “maak een brug ongeschikt voor bromfietsen”, is voorzien van een aanmerkelijke welving. Bovendien werden er trapjes voor gelegd. Dit bleek na oplevering echter ook onoverkomelijk te zijn voor mensen die zich in een rolstoel voortbewegen. Bewoners van een nabijgelegen zorgcentrum kregen het voor elkaar dat die trapjes omgezet werden in hellingen naar de brug. Die hellingen bleken echter te steil voor mensen die slecht ter been zijn of zich via rolstoel voortbewegen. Er werd nog overwogen er een platte brug naast te leggen, maar ook deze moet dan afgesloten kunnen worden. Om die brug over te kunnen moest dan een sleutel gehaald worden bij een post die ligt bij een andere toegangsbrug tot het park. De platte brug werd daarmee een overbodig object en kwam er dan ook niet. Ook bij sneeuw en ijs wordt de brug een haast onneembaar obstakel. De brug is medegefinancierd door het Amsterdams Fonds voor de kunst en maakt onderdeel uit van een project van kunstzinnige toegangen tot het park. Amsterdam heeft nog een brug die officieus de titel 'Rode brug' kreeg: de Pythonbrug.

De Amsteltrein is een smalspoorlijntje in het Amstelpark in Amsterdam-Zuid. Het spoor werd aangelegd voor de Floriade van 1972 die in dat jaar in het Amstelpark werd gehouden. Het is een ringlijn die langs diverse bijzondere objecten in het park leidt. De lengte is circa 3,7 kilometer. De spoorwijdte is 600 mm, net als bij veel soortgelijke parkspoorlijnen (Parkeisenbahnen) in Duitse steden. Na 1972 bleef de Amsteltrein, net als een aantal andere attracties in het park, behouden en is sindsdien in gebruik gebleven.

Het Amstelpark is een stadspark, buurt en straat in Amsterdam-Zuid.

Monument Rozenoord is een gedenkmonument in Amsterdam-Zuid uit 2015 ter herinnering aan de gefusilleerden tijdens de Tweede Wereldoorlog op de fusilladeplaats Rozenoord. Op de plaats van de fusillade zelf staat al jaren een monument (gedenksteen en vlaggenmast). Hier worden de omgekomenen echter niet individueel genoemd. De omgekomenen kregen in 2014/2015 een monument ontworpen door Ram Katzir in overleg met Stadsdeel Zuideramstel en omwonenden. Op verzoek van de omwonenden die een persoonlijker monument wilden, kwam er een monument, waarbij de slachtoffers met naam genoemd worden, voor zover bekend. Het in het Amstelpark geplaatste monument bestaat uit een grasveld met lege stoelen. Deze stoelen zijn stuk voor stuk geplaatst op een betonnen plaat waarop naam, geboortedatum en fusilladedatum te lezen zijn van de personen waarvan de naam bekend is. Katzir wil met die lege stoel de persoon weergeven, die sindsdien de fusillades gemist wordt. De stoelen staan ongeorganiseerd door elkaar, alsof de personen die erop zaten zojuist zijn weggelopen. De stoelen moeten bezoekers uitnodigen tussen de ontbrekende personen plaats te nemen, daarop het gemis groter te maken maar ook het kunstwerk tot interactief te bestempelen. Katzir liet drie typen stoelen maken, afhankelijk van de leeftijd van het slachtoffer werd één type stoel gebruikt. Aangezien nog niet alle slachtoffers bekend zijn is er ook een betonplaat zonder stoel ter herinnering aan de nog onbekende slachtoffers. In de zomer van 2018 werden er op het veld nog zes stoelen bijgeplaatst, doordat familie uit de Verenigde Staten op zoek was naar de geschiedenis van Hartog Frinkel, die mede dankzij het NIOD leidde tot het terugvinden van vijf namen van slachtoffers. Sinds september 2018 staan er 106 stoelen in het veld. Ram Katzir citeert op zijn site een uitspraak van Walter Benjamin To live means to live tracks Op 4 mei vinden hier herdenkingsdiensten plaats, soms in combinatie met een herdenking op de originele fusilladeplaats. Om tot het Monument Rozenoord te komen is de Entree Amsteldijk het meest nabijgelegen.

Entree Amsteldijk is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Om het Amstelpark meer in het zicht te krijgen als attractiepark nodigde het stadsdeel Zuideramstel een vijftal kunstenaars uit nieuwe entrees te maken. Deze nieuwe in- en uitgangen moesten zowel functioneel als artistiek zijn (toegepaste kunst). In het park staat immers al vanaf de opening van het park een aantal beeldhouwwerken. Voor deze ingang aan de Amsteldijk ontwierp Krijn de Koning rond 2006 een nieuw toegang. Het zou tot 2011 duren voordat deze toegang daadwerkelijk geplaatst en in gebruik genomen werd. Kunstwacht Amsterdam omschrijft het werk als een soort labyrint dat door zijn contrast met het park de voorbijganger het park in lokt. Het kriskraslopende pad kreeg een opvallend gele kleur mee, die echter in de loop der jaren verbleekte. Het pad wordt vergezeld door een poortconstructie (een vierkant op drie pijlers) waarin fietsen gestald kunnen worden (het park is alleen toegankelijk voor voetgangers). Direct achter deze toegang treft men rails aan van de Amsteltrein dat in het park rondrijdt. Weer direct achter de rails ligt een van de toegangen tot de Fusilladeplaats Rozenoord.

HC AMVJ (Algemene Maatschappij voor Jongeren) is een Nederlandse hockeyclub gevestigd op sportpark Het Loopveld aan de Amsterdamse Kalfjeslaan. De vereniging werd opgericht op 1 oktober 1922 en had in 2017 ongeveer 1500 leden, bestaande uit 42 seniorenteams en ongeveer een gelijk aantal junioren. HC AMVJ beschikt sinds 2013 over een waterveld, twee semiwatervelden en een zandveld.

A.C.& H.C. V.V.V. (Veni Vidi Vici) is een cricket- en hockeyclub uit Amsterdam met speelvelden in Amstelveen. Zowel hockeyheren van VVV als de dames spelen in de eerste klasse. Tot het seizoen 2007-2008 had de vereniging geen jeugdafdeling. De cricketheren komen uit in de hoofdklasse. De vereniging speelt sinds medio jaren 70 op Sportcomplex Het Loopveld.

Brug 814 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Deze vaste brug vormt de verbinding tussen Buitenveldert en het uiterste zuiden van Amsterdam, zijnde de Kalfjeslaan. Vanuit Buitenveldert leidt een voet- en fietspad met de straatnaam Nederhoven naar de brug, die vervolgens landt in het park 't Kleine Loopveld, waarna men over een dam met eventuele duiker op de Kalfjeslaan belandt. Vandaaruit kunnen voetgangers en fietsers Amstelveen in. De brug is ontworpen door Dirk Sterenberg, dan nog werkend voor de Dienst der Publieke Werken. De dienst moest in vrij korte tijd een aantal bruggen voor deze nieuwe wijk ontwerpen; deze brug lijkt dan ook sterk op de bruggen in het Gijsbrecht van Aemstelpark (zie brug 824), terug te vinden in overspanning, balusters en leuningen. Net als andere bruggen in Buitenveldert is de kleurvoering groen. Sterenberg zou uiteindelijke meer dan 150 bruggen voor de stad ontwerpen. De brug is opgebouwd uit een betonnen paalfundering met dito pijlers en liggers.