Sint-Janskerk (Sint-Jan-ter-Biezen)

Sint-Jan-ter-Biezen is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen, op het grondgebied van de gemeente Poperinge. Het ligt op de grens van de hoofdgemeente Poperinge en deelgemeente Watou. Het plaatsje is een parochie sinds 1874. In Sint-Jan-ter-Biezen staat de Sint-Janskerk, die gebouwd werd in 1893-94 en 1906. Het is een zaalkerk met dakruiter. De kerk werd in 1971 gedeeltelijk door onweer vernield maar was zes jaar later weer hersteld.

De Begraafplaats van Sint-Jan-ter-Biezen is een gemeentelijke begraafplaats in het Belgische dorp Sint-Jan-ter-Biezen, een deelgemeente van Poperinge. De begraafplaats ligt aan de Kapellestraat op 100 m ten zuiden van het dorpscentrum (Sint-Janskerk). De begraafplaats heeft een min of meer vierkantig grondplan en wordt omgeven door een haag. Vanaf de straat loopt een onverharde weg van 50 m naar de toegang.

Kasteel Couthof (ook: Kasteel 't Couthof) is een kasteel nabij de tot de West-Vlaamse gemeente Poperinge behorende plaats Proven.

Het Helleketelbos is een natuurgebied van 56 ha in de tot de West-Vlaamse gemeente Poperinge behorende plaats Abele. Het is een Natura 2000-gebied. Het betreft een gemengd loofbos dat wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. In het bos vindt men de Vallei van de Bommelaarsbeek. Daar vindt men ook hakhoutstoven. Het Bohemerbos is een deel van de bosrand waar tot in de jaren '50 van de 20e eeuw woonwagenbewoners kampeerden, welke meehielpen bij de oogst van de hier veel verbouwde hop. Een andere cultuurhistorische merkwaardigheid is het vakwerkhuisje, een overblijfsel van de grote vakwerkboerderij Het Groot Gasthuisgoed. Tot de dierenwereld behoren zoogdieren als wezel, bunzing, hermelijn, vos, ree en baardvleermuis. Verder is het gebied rijk aan amfibieën, zoals kamsalamander, vinpootsalamander, bruine kikker en groene kikker. Het gebied is vrij toegankelijk en er lopen wandel- en fietsroutes doorheen.

Proven is een landelijk dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Poperinge. Proven was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. Het dorp ligt langs de N308 op ruim 6 km ten noordwesten van Poperinge en telt meer dan 1350 inwoners Proven : geijkte broden. Vanaf de opkomst der steden tot op het einde van het oude regime, moest het stedelijk bestuur er over waken dat de prijs van het brood in redelijke verhouding stond met de prijs van het graan; dat de "goede lieden" voor hun geld het juiste gewicht brood ontvingen waar ze recht op hadden. Daarom werden jaarlijks uit de verschillende soorten broodgraan, de zogenaamde proven gebakken, met andere woorden de geijkte broden, waarvan het gewicht gangbaar zal zijn voor alle soorten brood gebakken in de stad. De prijs van het brood blijft het zelfde, maar het gewicht verandert dus afhankelijk van de graan prijs. Bron: ir Paul Lindemans. De geschiedenis van de landbouw.

Nine Elms British Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, gelegen in de Belgische stad Poperinge. De begraafplaats werd ontworpen door Reginald Blomfield en ligt ongeveer 2 km ten westen van het stadscentrum. Het terrein heeft een onregelmatige vorm en wordt omgeven door een bakstenen muur met een poortgebouw als toegang. Aan de zuidkant staat het Cross of Sacrifice en aan de oostkant in een apsis de Stone of Remembrance. Het onderhoud gebeurt door de Commonwealth War Graves Commission. Er worden 1.615 doden herdacht, waarvan slechts enkele niet geïdentificeerd.

De Sint-Victorkerk is de parochiekerk van de tot de West-Vlaamse gemeente Poperinge behorende plaats Proven, gelegen aan het Alexisplein.

Het Kerkhof van Proven is een gemeentelijke begraafplaats in het Belgische dorp Proven, een deelgemeente van Poperinge. Het kerkhof ligt in het dorpscentrum rond de Sint-Victorkerk. Op het kerkhof staat een gedenkteken voor de gesneuvelde soldaten uit de beide wereldoorlogen die woonachtig waren in het dorp. Hier ligt ook het graf van de Belgische soldaat Jeroom De Caestecker, gesneuveld op 11 september 1917 in de leeftijd van 20 jaar. Zijn grafsteen is van het type Heldenhuldezerk. Dit graf staat in de Inventaris van het Wereldoorlogerfgoed.

Station Proven is een voormalig spoorwegstation in Proven, een deelgemeente van de stad Poperinge. Het lag aan de voormalige spoorlijn 76, de spoorlijn die Adinkerke met Poperinge verbond.

Het kasteel De Lovie bevindt zich in het West-Vlaamse Poperinge. Het werd gebouwd in 1856 door de Kortrijkse architect Pierre Nicolas Croquison in opdracht van Jules van Merris (1831-1899) uit Poperinge. Het bezit werd in 1912 verkocht aan Joseph de Brouchoven de Bergeyck (1874-1922). Op 1 juni 1917 vestigde generaal Hubert Gough hier het hoofdkwartier van het Britse Vijfde Leger, en van hieruit voerde hij van juli - november 1917 het commando over de Derde Slag om Ieper (de slag bij Passchendaele). In 1929 werd het doorverkocht aan de provincie West-Vlaanderen en kwam het tot 1960 in gebruik als zetel van Sanatorium Sint-Idesbald. Later werd het kasteel eigendom van het De Lovie Centrum voor begeleiding van personen met een verstandelijke handicap vzw. Rond de Lovie liggen de Sixtusbossen.

De Vallei van de Vleterbeek en omgeving is een landschappelijke ankerplaats in de West-Vlaamse gemeente Poperinge. Het gebied is gelegen in en langs de vallei van de Vleterbeek, en wel vanaf de Belgisch-Franse grens bij Abele tot nabij de kom van de stad Poperinge. De Vleterbeek heeft hier nog zijn meanderende loop. Deze beek heeft een vallei in tertiaire klei (Formatie van Ieper) en daarmee steile oevers. De beek wordt omzoomd door open akkers. Hier en daar zijn nog de hopvelden te zien. In het uiterste zuidwesten (bij Abele) ligt het Lijssenthoek Military Cemetery, een militaire begraafplaats met Britse gesneuvelden tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Abele (plaatselijk 'n Abeele, Frans: l'Abeele) is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen, gelegen in de gemeente Poperinge. Het straatdorp ligt hoofdzakelijk op het grondgebied van Poperinge en de Poperingse deelgemeente Watou, maar ook voor een stukje in de Franse gemeente Boeschepe. Het dorpje telt ruim 600 inwoners, waarvan een honderdtal Fransen. De hoofdstraat valt samen met de landsgrens, zodat de huizen aan beide kanten van de straat op ander grondgebied liggen.