Berlin-Weißensee

Begraafplaats Weißensee is een Joodse begraafplaats in de gelijknamige Berlijnse wijk. Het is met 42 hectare en ongeveer 115.000 graven de op een na grootste Joodse begraafplaats van Europa. Begraafplaats Weißensee wordt beheerd door de Joodse gemeenschap van Berlijn en is het hele jaar door toegankelijk.

Berliner Fußballclub Dynamo, afgekort BFC Dynamo, in de volksmond vaak Dynamo Berlin genaamd, is een Oost-Berlijnse voetbalclub die in 1966 werd opgericht als onderdeel van de nieuwe FC's. In de tijd van de voormalige DDR was BFC Dynamo met tien opeenvolgende landskampioenschappen in de periode 1979 tot 1988 een van de meest succesvolle voetbalverenigingen uit de DDR-Oberliga. Met name de successen in de jaren tachtig zijn zeker niet onomstreden. BFC Dynamo werd meer en meer als het uithangbord van de communistische partij beschouwd en de veiligheidsdienst Stasi in het bijzonder. De club zou op tal van manieren bevoordeeld zijn, wat de plotselinge en vrijwel perfecte dominantie in de jaren tachtig verklaart.

Volkspark Prenzlauer Berg, ontstaan uit de vroegere Oderbruchkippe (een vuilstortplaats), is een park in het oostelijke deel van het Berlijnse district (Verwaltungsbezirk) Pankow, stadsdeel Prenzlauer Berg. Het park is op zijn hoogste punt (genaamd "Hohes Plateau") 89 meter boven zeeniveau. Het park wordt begrensd door de volgende straten: Süderbrokweg, Sigridstraße, Schneeglöckchenstraße, Maiglöckchenstraße, Oderbruchstraße/Hohenschönhauser Straße en in het noorden door het volkstuincomplex Am Prenzlauer Berg e.V..

De Toren van de Bethaniëkerk (Duits: Turm der Bethanienkirche) is een kerkruïne in het Berlijnse stadsdeel Weißensee. De naar de plaats Bethanië vernoemde kerk werd naar het ontwerp van de architecten Ludwig von Tiedemann en Robert Leibnitz in neogotische stijl gebouwd. In het bijzijn van keizer Wilhelm en keizerin Augusta Victoria werd de kerk in 1902 gewijd. De kerk werd gebouwd op de Mirbachplatz, een kruising van verschillende straten: de Pistoriusstraße, de Schönstraße, de Gablerstraße, de Behaimstraße en de Steinke Max-Straße. Het plein waarop de kerk werd gebouwd is vernoemd naar de Pruisische luitenant-generaal Ernst von Mirbach, die de benodigde middelen verzamelde om de bouw mogelijk te maken. In de Tweede Wereldoorlog werd de kruisvormige kerk bijna volledig verwoest. Slechts een beschadigde, 65 meter hoge toren bleef staan. Het onderste deel van de toren is in kalksteen uitgevoerd, de verdieping met de klokken is van baksteen gebouwd. In 2007 werd de Bethaniëtoren aan een Berlijnse architect en projectontwikkelaar verkocht met de intentie een nieuwe bestemming aan de toren te geven.

In Berlijn (Duitsland) stonden of staan vier ijsbanen, waar inter- en nationale kampioenschappen (onder andere allround) op werden gehouden, waaronder het Sportforum Hohenschönhausen. Dit was de eerste overdekte 400 meter schaatsbaan van de wereld.

Stadtrandsiedlung Malchow ("Stadsrandwijk Malchow") is een stadsdeel van de Duitse hoofdstad Berlijn en behoort tot het noordoostelijke district Pankow. Tot 2001 was Stadtrandsiedlung Malchow onderdeel van het district Weißensee, dat in het genoemde jaar met Pankow werd samengevoegd. De wijk werd gebouwd tussen 1936 en 1939 en ligt ongeveer een kilometer ten zuidwesten van het eigenlijke dorp Malchow, dat tot het Berlijnse district Lichtenberg behoort. Stadtrandsiedlung Malchow telt iets meer dan 1100 inwoners en bestaat voornamelijk uit vrijstaande huizen. De eigenlijke woonkern ligt in de uiterste zuidwesthoek van het stadsdeel; in het grotendeels onbebouwde gebied ten noorden daarvan, dat zich uitstrekt tot aan de grens met Brandenburg, bevindt zich onder meer een golfbaan. De stadswijk maakt onderdeel uit van de Barnim (streek).

De Landsberger Arkaden is het op een na grootste, maar nooit voltooide winkelcentrum in Duitsland. De eerste steen ervan werd gelegd in 1996. Het ontwerp is van de sterarchitect Aldo Rossi. Het gekozen gebied lag ver van het centrum in het oosten van Berlijn waar de koopkracht gering is, de werkloosheid hoog en de detailhandel al in de rode cijfers zit. Resultaat: een ruwbouw, investeerders (IKEA) hebben zich teruggetrokken, € 15 miljoen schade voor de stad Berlijn en 10 jaar lang werd naar nieuwe investeerders gezocht. In juni 2007 werd weer gebouwd aan de Landsberger Arkaden: een Weense projectontwikkelaar bouwde, voor 50 miljoen euro, de ruïne om tot een 4 sterren hotel met 550 kamers. Het hotel opende op 1 maart 2009 de deuren.

De Samariterstraße is een ong. 700 m lange straat van de Frankfurter Allee naar Eldenaer Straße in het Berlijnse stadsdeel Friedrichshain. De straat is het centrum van het gelijknamige Samariterviertel. De straat kreeg haar naam in 1895, naar de nabijgelegen "Samariterkirche". Door de grote saneringsmaatregelen van de laatste jaren werd de Samariterstraße en een der populairste straten van de oostelijke Berlijnse binnenstad. Centrum is de Samariterplatz met de Samariterkirche, ter hoogte van de Bänschstraße. Bij de kruising met de Frankfurter Allee bevindt zich het van 1928 tot 1930 door Alfred Grenander gebouwde metrostation Samariterstraße. De straat dankt haar bijzondere aantrekkingskracht aan de mengeling van modezaken, kunstgalerieën, restaurants en ambachtszaken.

Het Samariterviertel is een Berlijnse buurt in het stadsdeel Friedrichshain, onderdeel van het district Friedrichshain-Kreuzberg. Het gebied bevindt zich op ongeveer 3½ km ten oosten van van de Alexanderplatz. Het ligt ten noorden van de Frankfurter Allee rond de "Samariterkirche". In het westen wordt de buurt begrensd door de Proskauer Straße, in het oosten door de Ringbahn en in het noorden door de terreinen van het vroegere slachthuis aan de Eldenaer Straße. Het werd van 1993 tot 2008 ingedeeld als saneringszone en als gevolg ervan werden de gebouwen grondig gemoderniseerd. Het Samariterviertel is 33,8 ha groot en telt 8.370 inwoners. Sinds de sanering steeg het inwonersaantal met 34,5%. Onder meer door de intrede van nieuwe inwoners is de sociale structuur van de buurt grondig gewijzigd en lijkt het straatbeeld meer op de burgerlijke buurten (Kollwitzplatz, Winterfeldtplatz). Uitzondering vormt de door punkers uit heel Europa bezochte Rigaer Straße.

De Rigaer Straße is een straat in het Berlijnse stadsdeel Friedrichshain, gelegen in het heroplevende Samariterviertel. De straat, die genoemd is naar de hoofdstad van Letland Riga, loopt van de Bersarinplatz in het westen naar het station Frankfurter Allee in het oosten. De straat is geliefd bij punkers uit gans Europa. Vele van de huizen zijn beschermd, maar een aantal oudere huizen wordt bezet door krakers. Een bekende straatbewoner was de Duitse schrijver Theodor Plievier, die rond 1924 op nr. 68 woonde.

Samariterstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Frankfurter Allee, ter hoogte van de kruising met de Samariterstraße, in het stadsdeel Friedrichshain. Het metrostation werd op 21 december 1930 geopend als deel van de nieuwe lijn E, de huidige U5. Tijdens de deling van de stad lag station Samariterstraße in Oost-Berlijn. Samariterstraße kreeg zoals alle stations op lijn E een standaardontwerp van de hand van Alfred Grenander, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro. Om de sterk op elkaar gelijkende stations van elkaar te onderscheiden maakte Grenander gebruik van de zogenaamde herkenningskleur, die toegepast werd op vaste elementen als de wandbetegeling en de stalen steunpilaren. De toewijzing van de kenkleur volgde een zich herhalend patroon: roze, lichtgrijs, geel, blauwgroen, lichtgroen. Station Samariterstraße werd uitgevoerd in lichtgroene tinten. Aan beide uiteinden van het eilandperron bevindt zich een tussenverdieping met uitgangen die leiden naar de Frankfurter Allee. De perronhal is ongeveer anderhalve verdieping hoog, zodat men perron en sporen vanaf de tussenverdieping kan overzien. Tijdens de Tweede Wereldoorlog leed het Berlijnse metronet grote schade. Ook station Samariterstraße werd getroffen: op 9 of 10 april 1945 werd het dak door een inslaande bom over een grote lengte opengereten, waardoor acuut instortingsgevaar dreigde. Het station was op dat moment al enige tijd gesloten, aangezien er op dit deel van lijn E geen treinen meer reden. Op 25 april 1945 werd de dienst op de laatste nog wel in bedrijf zijnde trajecten stilgelegd. De situatie verergerde nog in mei 1945, toen de Noord-zuidtunnel van de S-Bahn ter hoogte van het Landwehrkanaal werd opgeblazen en onder water kwam te staan. Via een voetgangerstunnel in station Friedrichstraße bereikte het water ook het metronetwerk. Bijna een miljoen kubieke meter water verspreidde zich vervolgens door de tunnels en het traject Alexanderplatz - Frankfurter Allee van lijn E overstroomde volledig. Na het einde van de oorlog begon men met het leegpompen van de tunnels en het herstellen van de schade. Op 16 juni 1945 stopten de eerste pendeltreinen weer in station Samariterstraße. In de DDR-tijd schilderde men de pilaren op het perron rood, waardoor een groot contrast met de lichtgroene betegeling ontstond. Aan de wanden werden schilderijen opgehangen die de geschiedenis van de Duitse arbeidersbeweging illustreerden. Na de Wende werden deze schilderijen verwijderd. In november 1992 werd de kraker Silvio Meier in metrostation Samariterstraße vermoord door neonazi's. Naar aanleiding hiervan plaatste men aan de wanden kunstwerken tegen zinloos geweld van kinderen uit Friedrichshain, die later weer vervangen werden door reclameborden. Bij de noordwestelijke uitgang van het station herinnert een plaquette aan het gewelddadige incident.Tussen 2003 en 2004 stak men de oudste stations van de U5 in een nieuw jasje. De wandbetegeling moest wijken voor een vandalismebestendige bekleding van geëmailleerde metaalplaten en de vloeren werden volledig vervangen. In station Samariterstraße, dat zich nog grotendeels in de staat van 1930 bevond, ging men echter omzichtiger te werk. Men besloot hier het authentieke uiterlijk te behouden en de sanering te beperken tot noodzakelijke onderhoudsmaatregelingen en schilderwerk. De pilaren kregen hun oorspronkelijke lichtgroene kleur terug. Naast eindstation en overstapcomplex Alexanderplatz is Samariterstraße het enige station op de lijn dat onder monumentenzorg staat.Bij de sanering van de stations van de U5 bouwde men, in tegenstelling tot een eerder vergelijkbaar project op de U6, nog geen liften in. Station Samariterstraße heeft hierbij nog steeds geen hoge prioriteit; volgens het tijdschema van de Berlijnse Senaat zal het pas na 2010 van een lift voorzien worden.

De Schleidenplatz is een klein driehoekig plein in het Berlijnse stadsdeel Friedrichshain. Het werd aangelegd tussen 1874 en 1881 en is de poort voor het Samariterviertel. Het noordelijk deel van de Frankfurter Allee binnen de S-Bahn-Ringe werd in de 19e eeuw ontsloten voor woondoeleinden. Op het kruispunt van de Rigaer, Pettenkofer- en Waldeyerstraße ontstond een driehoekig pleintje van 7.800 m². Het werd in 1905 genoemd naar de botanicus Matthias Jacob Schleiden.