Berliner FC Dynamo

In Berlijn (Duitsland) stonden of staan vier ijsbanen, waar inter- en nationale kampioenschappen (onder andere allround) op werden gehouden, waaronder het Sportforum Hohenschönhausen. Dit was de eerste overdekte 400 meter schaatsbaan van de wereld.

Weißensee is een stadsdeel van Berlijn. Het stadsdeel ligt in het noordoosten van de Duitse hoofdstad en behoort tot het district Pankow. Het gebied is vernoemd naar het kleine meer Weißensee in de wijk. Het werd gesticht rond 1230 als een dorp op de middeleeuwse langeafstandsroute Berlijn Oderberg. In 1920 werd het toegevoegd aan Groß-Berlin en kwam het los van de deelstaat Brandenburg. Tot de hervorming van de Berlijnse districten in 2001, vormde Weißensee zijn eigen district, maar is sindsdien onderdeel van het nieuwe grotere district van Pankow. De historische architectuur en de vele parken zijn in de nabijheid van het modieuze maar dure Prenzlauer Berg. De joodse begraafplaats in Weißensee is een van de grootste van Europa. Dichter en schrijver Bertolt Brecht woonde tussen 1949 en 1953 in de wijk op Berliner Allee 185. Er is een televisieserie naar de wijk vernoemd. Deelwijken zijn: Alter Ortskern / Berliner Allee Komponistenviertel Gründerviertel Munizipalviertel Taut-Siedlung Buschallee Nachkriegsbauten

Volkspark Prenzlauer Berg, ontstaan uit de vroegere Oderbruchkippe (een vuilstortplaats), is een park in het oostelijke deel van het Berlijnse district (Verwaltungsbezirk) Pankow, stadsdeel Prenzlauer Berg. Het park is op zijn hoogste punt (genaamd "Hohes Plateau") 89 meter boven zeeniveau. Het park wordt begrensd door de volgende straten: Süderbrokweg, Sigridstraße, Schneeglöckchenstraße, Maiglöckchenstraße, Oderbruchstraße/Hohenschönhauser Straße en in het noorden door het volkstuincomplex Am Prenzlauer Berg e.V..

Begraafplaats Weißensee is een Joodse begraafplaats in de gelijknamige Berlijnse wijk. Het is met 42 hectare en ongeveer 115.000 graven de op een na grootste Joodse begraafplaats van Europa. Begraafplaats Weißensee wordt beheerd door de Joodse gemeenschap van Berlijn en is het hele jaar door toegankelijk.

De Landsberger Arkaden is het op een na grootste, maar nooit voltooide winkelcentrum in Duitsland. De eerste steen ervan werd gelegd in 1996. Het ontwerp is van de sterarchitect Aldo Rossi. Het gekozen gebied lag ver van het centrum in het oosten van Berlijn waar de koopkracht gering is, de werkloosheid hoog en de detailhandel al in de rode cijfers zit. Resultaat: een ruwbouw, investeerders (IKEA) hebben zich teruggetrokken, € 15 miljoen schade voor de stad Berlijn en 10 jaar lang werd naar nieuwe investeerders gezocht. In juni 2007 werd weer gebouwd aan de Landsberger Arkaden: een Weense projectontwikkelaar bouwde, voor 50 miljoen euro, de ruïne om tot een 4 sterren hotel met 550 kamers. Het hotel opende op 1 maart 2009 de deuren.

De Samariterstraße is een ong. 700 m lange straat van de Frankfurter Allee naar Eldenaer Straße in het Berlijnse stadsdeel Friedrichshain. De straat is het centrum van het gelijknamige Samariterviertel. De straat kreeg haar naam in 1895, naar de nabijgelegen "Samariterkirche". Door de grote saneringsmaatregelen van de laatste jaren werd de Samariterstraße en een der populairste straten van de oostelijke Berlijnse binnenstad. Centrum is de Samariterplatz met de Samariterkirche, ter hoogte van de Bänschstraße. Bij de kruising met de Frankfurter Allee bevindt zich het van 1928 tot 1930 door Alfred Grenander gebouwde metrostation Samariterstraße. De straat dankt haar bijzondere aantrekkingskracht aan de mengeling van modezaken, kunstgalerieën, restaurants en ambachtszaken.

Het Samariterviertel is een Berlijnse buurt in het stadsdeel Friedrichshain, onderdeel van het district Friedrichshain-Kreuzberg. Het gebied bevindt zich op ongeveer 3½ km ten oosten van van de Alexanderplatz. Het ligt ten noorden van de Frankfurter Allee rond de "Samariterkirche". In het westen wordt de buurt begrensd door de Proskauer Straße, in het oosten door de Ringbahn en in het noorden door de terreinen van het vroegere slachthuis aan de Eldenaer Straße. Het werd van 1993 tot 2008 ingedeeld als saneringszone en als gevolg ervan werden de gebouwen grondig gemoderniseerd. Het Samariterviertel is 33,8 ha groot en telt 8.370 inwoners. Sinds de sanering steeg het inwonersaantal met 34,5%. Onder meer door de intrede van nieuwe inwoners is de sociale structuur van de buurt grondig gewijzigd en lijkt het straatbeeld meer op de burgerlijke buurten (Kollwitzplatz, Winterfeldtplatz). Uitzondering vormt de door punkers uit heel Europa bezochte Rigaer Straße.

De Schleidenplatz is een klein driehoekig plein in het Berlijnse stadsdeel Friedrichshain. Het werd aangelegd tussen 1874 en 1881 en is de poort voor het Samariterviertel. Het noordelijk deel van de Frankfurter Allee binnen de S-Bahn-Ringe werd in de 19e eeuw ontsloten voor woondoeleinden. Op het kruispunt van de Rigaer, Pettenkofer- en Waldeyerstraße ontstond een driehoekig pleintje van 7.800 m². Het werd in 1905 genoemd naar de botanicus Matthias Jacob Schleiden.

Het op 21 december 1930 geopende metrostation Frankfurter Allee kreeg zoals alle stations op lijn E een standaardontwerp van de hand van Alfred Grenander, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro. Om de sterk op elkaar gelijkende stations van elkaar te onderscheiden maakte Grenander gebruik van de zogenaamde kernkleur, die toegepast werd op vaste elementen als de wandbetegeling en de stalen steunpilaren. De toewijzing van de kernkleur volgde een zich herhalend patroon: roze, lichtgrijs, geel, blauwgroen, lichtgroen. Station Frankfurter Allee werd uitgevoerd in roze en rode tinten. Vanwege de kruising met de Ringbahn heeft station Frankfurter Allee een lager dak dan de meeste andere stations op het oudste deel van de U5. Het eilandperron is in verband met de overstapfunctie van het station breder dan elders en heeft dan ook een dubbele rij pilaren. Aan beide uiteinden van het eilandperron bevindt zich een tussenverdieping met uitgangen die leiden naar beide zijden van de bovenliggende boulevard en naar het Ring-Center. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd station Frankfurter Allee op 8 mei 1944 getroffen door een vliegtuigbom, waardoor het dak deels verwoest werd. In april 1945 lag het metroverkeer in de gehele stad stil. De situatie verergerde nog in mei 1945, toen de Noord-zuidtunnel van de S-Bahn ter hoogte van het Landwehrkanaal werd opgeblazen en onder water kwam te staan. Via een voetgangerstunnel in station Friedrichstraße bereikte het water ook het metronetwerk. Bijna een miljoen kubieke meter water verspreidde zich vervolgens door de tunnels en het traject Alexanderplatz - Frankfurter Allee van overstroomde volledig. Na het einde van de oorlog begon men met het leegpompen van de tunnels, zodat er op 16 juni 1945 weer pendeltreinen over lijn E konden gaan rijden. Een week later was de lijn weer volledig in dienst. In de DDR-tijd veranderde niet alleen, zoals eerder vermeld, de naam van het station, maar ook het uiterlijk: de oorspronkelijke roze en rode wandbetegeling werd vervangen door verticaal geplaatste oranje tegels, de pilaren werden bruin geschilderd. Tussen 2003 en 2004 stak men de oudste stations van de U5 in een nieuw jasje. De wandbetegeling moest wijken voor een vandalismebestendige bekleding van geëmailleerde metaalplaten, waarbij werd teruggegrepen op het principe van de kernkleur. In 2004 kreeg station Frankfurter Tor zijn oude kleurschema terug: rode pilaren en lichtrode wanden met in een donkerrode band de stationsnaam. Daarnaast werd de verlichting verbeterd, werd er een nieuwe vloer gelegd en kwam er nieuw perronmeubilair. Tegelijkertijd voorzag men het overstapstation van een lift, iets wat bij de meeste andere opgeknapte stations op de U5 overigens niet gebeurde.

Frankfurter Allee is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen aan de gelijknamige boulevard op de grens van de stadsdelen Friedrichshain en Lichtenberg. Het S-Bahnstation werd in gebruik genomen op 1 mei 1872 en ligt aan de Ringbahn, een ringspoorweg om het centrum van Berlijn. Het gelijknamige metrostation Frankfurter Allee werd geopend op 21 december 1930 en maakt deel uit van lijn U5. Beide stations zijn niet rechtstreeks met elkaar verbonden, maar de ingangen liggen op minder dan 100 meter afstand van elkaar. Overstappende reizigers moeten een korte wandeling maken door een voetgangersstraat langs een van de gebouwen van het winkelcentrum Ring Center. Aan de kruising Frankfurter Allee/Möllendorffstraße, bij de oostelijke uitgangen van het metrostation, kan overgestapt worden op de tramlijnen M13 en 16. In 1950 werd de Frankfurter Allee naar aanleiding van de 70e verjaardag van Jozef Stalin omgedoopt in Stalinallee. De naamswijziging betrof ook het metrostation; de oude naam keerde echter alweer terug in 1961.

De Rigaer Straße is een straat in het Berlijnse stadsdeel Friedrichshain, gelegen in het heroplevende Samariterviertel. De straat, die genoemd is naar de hoofdstad van Letland Riga, loopt van de Bersarinplatz in het westen naar het station Frankfurter Allee in het oosten. De straat is geliefd bij punkers uit gans Europa. Vele van de huizen zijn beschermd, maar een aantal oudere huizen wordt bezet door krakers. Een bekende straatbewoner was de Duitse schrijver Theodor Plievier, die rond 1924 op nr. 68 woonde.

Samariterstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Frankfurter Allee, ter hoogte van de kruising met de Samariterstraße, in het stadsdeel Friedrichshain. Het metrostation werd op 21 december 1930 geopend als deel van de nieuwe lijn E, de huidige U5. Tijdens de deling van de stad lag station Samariterstraße in Oost-Berlijn. Samariterstraße kreeg zoals alle stations op lijn E een standaardontwerp van de hand van Alfred Grenander, indertijd huisarchitect van de Berlijnse metro. Om de sterk op elkaar gelijkende stations van elkaar te onderscheiden maakte Grenander gebruik van de zogenaamde herkenningskleur, die toegepast werd op vaste elementen als de wandbetegeling en de stalen steunpilaren. De toewijzing van de kenkleur volgde een zich herhalend patroon: roze, lichtgrijs, geel, blauwgroen, lichtgroen. Station Samariterstraße werd uitgevoerd in lichtgroene tinten. Aan beide uiteinden van het eilandperron bevindt zich een tussenverdieping met uitgangen die leiden naar de Frankfurter Allee. De perronhal is ongeveer anderhalve verdieping hoog, zodat men perron en sporen vanaf de tussenverdieping kan overzien. Tijdens de Tweede Wereldoorlog leed het Berlijnse metronet grote schade. Ook station Samariterstraße werd getroffen: op 9 of 10 april 1945 werd het dak door een inslaande bom over een grote lengte opengereten, waardoor acuut instortingsgevaar dreigde. Het station was op dat moment al enige tijd gesloten, aangezien er op dit deel van lijn E geen treinen meer reden. Op 25 april 1945 werd de dienst op de laatste nog wel in bedrijf zijnde trajecten stilgelegd. De situatie verergerde nog in mei 1945, toen de Noord-zuidtunnel van de S-Bahn ter hoogte van het Landwehrkanaal werd opgeblazen en onder water kwam te staan. Via een voetgangerstunnel in station Friedrichstraße bereikte het water ook het metronetwerk. Bijna een miljoen kubieke meter water verspreidde zich vervolgens door de tunnels en het traject Alexanderplatz - Frankfurter Allee van lijn E overstroomde volledig. Na het einde van de oorlog begon men met het leegpompen van de tunnels en het herstellen van de schade. Op 16 juni 1945 stopten de eerste pendeltreinen weer in station Samariterstraße. In de DDR-tijd schilderde men de pilaren op het perron rood, waardoor een groot contrast met de lichtgroene betegeling ontstond. Aan de wanden werden schilderijen opgehangen die de geschiedenis van de Duitse arbeidersbeweging illustreerden. Na de Wende werden deze schilderijen verwijderd. In november 1992 werd de kraker Silvio Meier in metrostation Samariterstraße vermoord door neonazi's. Naar aanleiding hiervan plaatste men aan de wanden kunstwerken tegen zinloos geweld van kinderen uit Friedrichshain, die later weer vervangen werden door reclameborden. Bij de noordwestelijke uitgang van het station herinnert een plaquette aan het gewelddadige incident.Tussen 2003 en 2004 stak men de oudste stations van de U5 in een nieuw jasje. De wandbetegeling moest wijken voor een vandalismebestendige bekleding van geëmailleerde metaalplaten en de vloeren werden volledig vervangen. In station Samariterstraße, dat zich nog grotendeels in de staat van 1930 bevond, ging men echter omzichtiger te werk. Men besloot hier het authentieke uiterlijk te behouden en de sanering te beperken tot noodzakelijke onderhoudsmaatregelingen en schilderwerk. De pilaren kregen hun oorspronkelijke lichtgroene kleur terug. Naast eindstation en overstapcomplex Alexanderplatz is Samariterstraße het enige station op de lijn dat onder monumentenzorg staat.Bij de sanering van de stations van de U5 bouwde men, in tegenstelling tot een eerder vergelijkbaar project op de U6, nog geen liften in. Station Samariterstraße heeft hierbij nog steeds geen hoge prioriteit; volgens het tijdschema van de Berlijnse Senaat zal het pas na 2010 van een lift voorzien worden.