Bethaniëkerk (Berlijn-Weissensee)

Begraafplaats Weißensee is een Joodse begraafplaats in de gelijknamige Berlijnse wijk. Het is met 42 hectare en ongeveer 115.000 graven de op een na grootste Joodse begraafplaats van Europa. Begraafplaats Weißensee wordt beheerd door de Joodse gemeenschap van Berlijn en is het hele jaar door toegankelijk.

Weißensee is een stadsdeel van Berlijn. Het stadsdeel ligt in het noordoosten van de Duitse hoofdstad en behoort tot het district Pankow. Het gebied is vernoemd naar het kleine meer Weißensee in de wijk. Het werd gesticht rond 1230 als een dorp op de middeleeuwse langeafstandsroute Berlijn Oderberg. In 1920 werd het toegevoegd aan Groß-Berlin en kwam het los van de deelstaat Brandenburg. Tot de hervorming van de Berlijnse districten in 2001, vormde Weißensee zijn eigen district, maar is sindsdien onderdeel van het nieuwe grotere district van Pankow. De historische architectuur en de vele parken zijn in de nabijheid van het modieuze maar dure Prenzlauer Berg. De joodse begraafplaats in Weißensee is een van de grootste van Europa. Dichter en schrijver Bertolt Brecht woonde tussen 1949 en 1953 in de wijk op Berliner Allee 185. Er is een televisieserie naar de wijk vernoemd. Deelwijken zijn: Alter Ortskern / Berliner Allee Komponistenviertel Gründerviertel Munizipalviertel Taut-Siedlung Buschallee Nachkriegsbauten

Volkspark Prenzlauer Berg, ontstaan uit de vroegere Oderbruchkippe (een vuilstortplaats), is een park in het oostelijke deel van het Berlijnse district (Verwaltungsbezirk) Pankow, stadsdeel Prenzlauer Berg. Het park is op zijn hoogste punt (genaamd "Hohes Plateau") 89 meter boven zeeniveau. Het park wordt begrensd door de volgende straten: Süderbrokweg, Sigridstraße, Schneeglöckchenstraße, Maiglöckchenstraße, Oderbruchstraße/Hohenschönhauser Straße en in het noorden door het volkstuincomplex Am Prenzlauer Berg e.V..

De Landsberger Arkaden is het op een na grootste, maar nooit voltooide winkelcentrum in Duitsland. De eerste steen ervan werd gelegd in 1996. Het ontwerp is van de sterarchitect Aldo Rossi. Het gekozen gebied lag ver van het centrum in het oosten van Berlijn waar de koopkracht gering is, de werkloosheid hoog en de detailhandel al in de rode cijfers zit. Resultaat: een ruwbouw, investeerders (IKEA) hebben zich teruggetrokken, € 15 miljoen schade voor de stad Berlijn en 10 jaar lang werd naar nieuwe investeerders gezocht. In juni 2007 werd weer gebouwd aan de Landsberger Arkaden: een Weense projectontwikkelaar bouwde, voor 50 miljoen euro, de ruïne om tot een 4 sterren hotel met 550 kamers. Het hotel opende op 1 maart 2009 de deuren.

Stadtrandsiedlung Malchow ("Stadsrandwijk Malchow") is een stadsdeel van de Duitse hoofdstad Berlijn en behoort tot het noordoostelijke district Pankow. Tot 2001 was Stadtrandsiedlung Malchow onderdeel van het district Weißensee, dat in het genoemde jaar met Pankow werd samengevoegd. De wijk werd gebouwd tussen 1936 en 1939 en ligt ongeveer een kilometer ten zuidwesten van het eigenlijke dorp Malchow, dat tot het Berlijnse district Lichtenberg behoort. Stadtrandsiedlung Malchow telt iets meer dan 1100 inwoners en bestaat voornamelijk uit vrijstaande huizen. De eigenlijke woonkern ligt in de uiterste zuidwesthoek van het stadsdeel; in het grotendeels onbebouwde gebied ten noorden daarvan, dat zich uitstrekt tot aan de grens met Brandenburg, bevindt zich onder meer een golfbaan. De stadswijk maakt onderdeel uit van de Barnim (streek).

Berliner Fußballclub Dynamo, afgekort BFC Dynamo, in de volksmond vaak Dynamo Berlin genaamd, is een Oost-Berlijnse voetbalclub die in 1966 werd opgericht als onderdeel van de nieuwe FC's. In de tijd van de voormalige DDR was BFC Dynamo met tien opeenvolgende landskampioenschappen in de periode 1979 tot 1988 een van de meest succesvolle voetbalverenigingen uit de DDR-Oberliga. Met name de successen in de jaren tachtig zijn zeker niet onomstreden. BFC Dynamo werd meer en meer als het uithangbord van de communistische partij beschouwd en de veiligheidsdienst Stasi in het bijzonder. De club zou op tal van manieren bevoordeeld zijn, wat de plotselinge en vrijwel perfecte dominantie in de jaren tachtig verklaart.

Het Volkspark Friedrichshain is een park en recreatiegebied in de Berlijnse wijk Friedrichshain.

De Sint-Joriskerk (Duits: Sankt Georgskirche) is een katholiek kerkgebouw in Berlijn. De kerk is gelegen aan de Kissingenstraße in het district Pankow.

De Helmholtzplatz is een rechthoekig plein in het Berlijnse stadsdeel Prenzlauer Berg, district Pankow. Het plein is genoemd naar de natuurkundige Hermann von Helmholtz. Het ruim van groen voorziene plein met verschillende kinderspeelpleinen ligt op ongeveer drie meter boven de omliggende woonstraten Raumerstraße, Lychener Straße, Lettestraße en Dunckerstraße en vervult een parkfunctie voor de bewoners. De Helmholtzplatz ligt in het dichtbevolkte gebied in het noordoosten van Berlijn, dat begrensd wordt door de Schönhauser Allee, de Danziger Straße, de Prenzlauer Allee en de Ringbahn. In de omgangstaal wordt het gebied ook Helmholtzkiez genoemd. In het plan van Hobrecht uit 1862, dat ook bebouwing voorzag van het toen nog voor landbouw gebruikte Windmühlenberg, droeg het plein de omschrijving "D XII". In 1885 werd in het gebied een steenbakkerij gesloopt voor woningen. Het plein kreeg zijn huidige naam in 1897.

Schönhauser Allee is een metrostation in de Duitse hoofdstad Berlijn dat in 1913 haaks boven het gelijknamige station van de Ringbahn werd geopend. In maart 1910 begonnen de werkzaamheden aan de verlenging van de metrolijn door het Berlijnse stadscentrum (de huidige U2) vanaf station Spittelmarkt naar het noorden. De verlenging werd grotendeels ondergronds aangelegd, maar de brede Schönhauser Allee leende zich uitstekend voor een luchtspoortraject, dat goedkoper in aanleg zou zijn. Het viaducttracé, dat net ten noorden van station Senefelderplatz begint, kwam in gebruik op 27 juli 1913 en heeft tegenwoordig in zijn geheel de status van monument. De lijn kreeg zijn eindpunt bij de kruising van de Schönhauser Allee met de Ringbahn, waar het station Nordring verrees. Aangezien de S-Bahnring ter plaatse in een uitgraving ligt, zou een ondergrondse kruising kostbaar en technisch ingewikkeld zijn geweest, hetgeen een extra reden vormde de metrolijn over de Schönhauser Allee bovengronds aan te leggen. In 1936 verving men de oorspronkelijke, naar de overstapmogelijkheid op de Ringbahn verwijzende naam door de huidige naam van het station. Het station was toen al geen eindpunt meer: in 1930 had men lijn A doorgetrokken naar Pankow (Vinetastraße). Alfred Grenander, huisarchitect van het metrobedrijf, de Hochbahngesellschaft, ontwierp een metrostation met een eilandperron en een stalen overkapping. In het midden van de overkapping is over de gehele lengte een bovenlicht aangebracht, waardoor daglicht tot op het perron kan doordringen. Hetzelfde ontwerp is terug te vinden in het metrostation Eberswalder Straße, even ten zuiden van station Schönhauser Allee. Aanvankelijk had het station slechts één uitgang aan het noordelijke uiteinde, leidend naar de middenberm van de Schönhauser Allee. Toen men rond 1925 ook aan de zuidzijde een uitgang schiep, werd het buiten de overkapping liggende deel van het perron eveneens van een dak voorzien. In 1962 volgde de aanleg van een rechtstreekse verbinding met het verdiept gelegen S-Bahnstation.

Schönhauser Allee is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen aan de gelijknamige straat in het stadsdeel Prenzlauer Berg. Het in een uitgraving gelegen S-Bahnstation werd in gebruik genomen op 1 augustus 1879 en ligt aan de Ringbahn, een ringspoorweg om het centrum van Berlijn. Het gelijknamige metrostation, bediend door lijn U2, ligt op een viaduct boven de Schönhauser Allee en werd geopend op 27 juli 1913.

In Berlijn (Duitsland) stonden of staan vier ijsbanen, waar inter- en nationale kampioenschappen (onder andere allround) op werden gehouden, waaronder het Sportforum Hohenschönhausen. Dit was de eerste overdekte 400 meter schaatsbaan van de wereld.