Anneessenswijk

De loodtoren (of hageltoren) van Brussel is gebouwd in 1898 op het terrein van een voormalige buskruitfabriek, die daar al sinds 1832 stond, het bedrijf van weduwe Huygh. De toren werd gebouwd voor de firma Pelgrims en Bombeeck, loodgieters die de zaak overnamen van een zekere J. Hoedemaeker. De loodtoren was in gebruik tot 1962, waarmee het de langst in gebruik zijnde van België was. De loodtoren is in 1984 geclassificeerd als cultureel erfgoed. De hageltoren is opgebouwd zoals een fabrieksschoorsteen. Hij werd opgetrokken uit mechanisch gevormde baksteen afkomstig van de Briqueteries de la Sambre te Lobbes. De ronde bakstenen structuur is 46 meter hoog en de diameter varieert van 4,7 meter aan de voet tot 3,1 meter aan de top. De torenschacht is voorzien van smalle schietgaten die door hun opstelling in schroeflijn de aanwezigheid van een binnentrap doen vermoeden. Onderaan bevindt zich een rondboogdeur die toegang geeft tot de torenschacht. Op de oorspronkelijke bouwtekeningen zijn een lantaarn op de top en een koepeltje met weervaan te zien.

De Onze-Lieve-Vrouw-ten-Rodekapel is een voormalige kapel aan de Anderlechtsesteenweg in Brussel. De achterzijde ervan stond op pijlers in het Zinneke.

Het Klein Spui of Ransvoortspui van Brussel was een versterkte spuisluis op de tweede stadsomwalling tussen de Anderlechtsepoort en de Vlaamsepoort.

De Anderlechtsepoort (Frans: Porte d'Anderlecht) is een verkeersplein in Brussel op de plek van een voormalige stadspoort op de tweede omwalling. Na het neerhalen van de vestingwerken werd het in de 19e eeuw een octrooipoort met twee paviljoenen, waarin sinds 1988 het Riolenmuseum huist.

Het Riolenmuseum is een museum in Brussel-stad. Het is gevestigd in twee voormalige octrooipaviljoenen in het midden van de Kleine Ring ter hoogte van de Anderlechtsepoort. Het museum gaat over de geschiedenis van de nu overwelfde Zenne, die vroeger in de openlucht door de Brusselse binnenstad stroomde. Dit riolennetwerk is bijna 400 kilometer lang. Het Riolenmuseum nodigt bezoekers uit voor een reis in deze aders van Brussel. Ook wordt er aandacht besteed aan de cyclus van het water en aan duurzame ontwikkeling. Het museum ging in 1988 open en onderging in 2007 een grondige renovatie en in 2014 opnieuw om in 2015 weer open te gaan.

De Anderlechtsesteenweg (Frans: rue d'Anderlecht) is een straat in de Belgische hoofdstad Brussel die van het Fontainasplein naar de Slachthuislaan loopt. Vanaf de middeleeuwen was de huidige Anderlechtsesteenweg onderdeel van de route waarmee de stad Brussel vanuit Frankrijk en Henegouwen bereikt kon worden: in het verlengde van de Bergensesteenweg kwam men via het huidige Fontainasplein, de Kolenmarkt en de Guldenhoofdstraat op de Grote Markt uit. Het stuk tussen het vroegere Klein Eiland (tegenwoordig Fontainasplein) en de huidige Arteveldestraat heette in de 13e eeuw 'Overmolen', naar de Overmolenpoort uit de 11e-eeuwse stadsomwalling. Het gedeelte tussen de Arteveldestraat en de huidige Slachthuislaan werd in de 14e eeuw 'ter Cruyskene' genoemd, naar de Ter Cruyskene- of Anderlechtsepoort, die onderdeel was van de tweede stadsomwalling uit de 14e eeuw. De huidige naam Anderlechtsesteenweg dateert uit de 16e eeuw. Vanaf de 19e eeuw verloor de straat aan betekenis door de aanleg van nieuwe wegen die in noord-zuidrichting op de centrale lanen aansloten. Vroeger was de straat populair vanwege de vele cafeetjes, maar tegenwoordig overheersen woonhuizen.

Het Bloemenhofplein (Frans: Place du Jardin aux Fleurs) is een plein in de Belgische gemeente Brussel. Het plein ligt in de Vijfhoek in de Zennewijk. Op het plein komen de Kartuizersstraat, Pletinckxstraat, Zespenningenstraat, T'Kintstraat, Fabrieksstraat en de Onze-Lieve-Vrouw van Vaakstraat uit. Aan het plein is de campus Bloemenhof van de Erasmushogeschool Brussel gelegen. Ook ligt aan het plein de voormalige brouwerij Van Dooren, die sinds 1998 een beschermd monument is, en het In't Spinnekopke, een restaurant in een gebouw uit 1762.

De Ninoofsepoort (Frans: Porte de Ninove) is een verkeersplein en een voormalige octrooipoort in Brussel.

Het Dauwpark (fr: Le parc de la Rosée) is een park in de wijk Kuregem, gemeente Anderlecht, Brussel. Het park is aangelegd op een voormalig sportterrein dat in 1997 een nieuwe sociale bestemming kreeg. Een relatief grote muurschildering prijkt op een van de muren langs het park, ze kreeg de bijnaam “de slang van de Zenne”. Het kunstwerk werd deels gerealiseerd door kunstenaars en kinderen uit de buurt. De realisatie van de fresco stond in schril contrast met de stalen hekwerken, die aan de kant van de gebouwen werden geplaatst. Deze hekken herinneren aan de repressieve aanpak van de politie tijdens de rellen die hier vanaf november 1997 tot begin 1998 plaatsvonden.

De Fatima Mernissiloopbrug is een fiets- en voetgangersbrug op de grens van de Belgische gemeenten Brussel en Sint-Jans-Molenbeek. De brug loopt over het Kanaal Charleroi-Brussel. De brug bevindt zich ter hoogte van de Ninoofsepoort en het Millennium Iconoclast Museum of Art (MIMA). De brug werd vernoemd naar Fatima Mernissi, een Marokkaanse sociologe en schrijfster.

Het Sint-Antonius van Paduaklooster is een 19e-eeuws neogotisch klooster met kloosterkerk in de Brusselse Artesiëstraat, naar een ontwerp van de Nederlandse architect Pierre Cuypers. De nieuwbouwkerk werd in 1868 opgeleverd in opdracht van de orde van de Franciscanen Conventuelen. Het is een driebeukige kruiskerk in rode baksteen met speklagen. De kerk heeft een octagonale vieringtoren naar ontwerp van Johannes Wilhelmus Boerbooms die als leerling van Pierre Cuypers toezicht op de bouwwerken van de kerk uitoefende. Pierre Cuypers ontwierp ook het interieur, met onder meer natuurstenen figuratieve kapitelen, pijlers en muurschilderingen en als groot meubilair een orgelkast en een communiebank. De kerk kreeg gebrandschilderde roos- en lancetvensters. De kerk is niet de enige Sint-Antonius van Paduakerk in het hoofdstedelijk gewest. Vijf kilometer verderop staat aan het Sint-Antoonplein 1 in Etterbeek een neogotische parochiekerk met dezelfde patroonheilige. Maar deze is opgericht in breuksteen, dateert uit 1905 en is ontworpen door de architecten Edmond Serneels en Georges Cochaux.

Het Jijé-museum (Frans: Musée Jijé) was een stripmuseum gelegen in de Belgische hoofdstad Brussel. Het museum was gewijd aan het werk van de Belgische striptekenaar Jijé, wat een pseudoniem is van Joseph Gillain. Het was het eerste museum in België dat gewijd was aan het werk van een enkele striptekenaar. Het Belgisch Centrum voor het Beeldverhaal bestond al wel.