Wijkcentrum Eltheto

De Benkoelenstraat is een straat in Amsterdam-Oost. De straat gelegen tussen het Javaplein en de Balistraat kreeg op 2 september 1913 haar naam. Ze werd daarbij vernoemd naar de stad Bengkulu, in de tijd van Nederlands-Indië Benkoelen, op Sumatra. De straat ligt dan ook in de Indische Buurt waar alle straten en pleinen verwijzen naar Nederlands-Indië. Het straatje is amper vijftig meter lang en twaalf meter breed. In de straat is geen ruimte voor openbaar vervoer en kunst in de openbare ruimte. Van 1935 tot 1944 woonde hier oorlogsslachtoffer Keesje Brijde.

De Berlageblokken in Amsterdam, bestaat/bestaan uit drie wooncomplexen in Amsterdam-Oost.

De Langkatstraat is een straat in Amsterdam-Oost.

De Van der Pekblokken in Amsterdam bestaan uit twee wooncomplexen in de Indische Buurt in Amsterdam-Oost. De complexen hebben de adressen: Molukkenstraat 66-72 Balistraat 128-144 Eerste Atjehstraat 135-151

Borneohof is een opvallend gebouw aan het Javaplein in het hart van de Indische buurt, Amsterdam-Oost.

Het Javaplein in Amsterdam-Oost kreeg zijn naam in 1900 en werd vernoemd naar het eiland Java, een der grote Soenda-eilanden. Het plein vormt een knooppunt in de Indische Buurt, waar de Molukkenstraat en Javastraat elkaar kruisen en de Borneostraat en Ceramstraat op uit komen. Opvallende gebouwen aan het plein zijn het (voormalige) badhuis, het Borneohof en de Berlageblokken, beide rijksmonument. Vanaf 1915 was het Javaplein eindpunt van de lijnen 3 en 14, die komend vanaf de Borneostraat een lus via Molukkenstraat en Madurastraat bereden. Vanaf 1929 reed lijn 14 vanaf het plein verder via de Molukkenstraat richting Insulindeweg. In 1932 verdween lijn 14 uit de Indische Buurt en nam lijn 9 voor acht jaar de route over. In 1940 verscheen er ook een trambaan komend van de Javastraat (zijde Soembawastraat), deel van de keerlus van lijn 11. Deze werd in 1955 buiten dienst gesteld. Van 1940 tot 2004 was lijn 10 de vaste tramlijn op het Javaplein (behalve van 1986-1998 toen samen met tramlijn 6 elk in tegengestelde richting werd gereden en van 1998-2004 met tramlijn 7), sindsdien rijdt hier (weer) lijn 14, sinds 8 december 2023 alleen staduitwaarts.

De Molukkenstraat is een straat in Amsterdam-Oost.

De Indische Buurt is een wijk in het stadsdeel Oost van de gemeente Amsterdam, in de Nederlandse provincie Noord-Holland, die stamt uit begin 20e eeuw. De naam verwijst naar de straatnamen die afkomstig zijn van geografische gebiedsnamen, met name eilanden, in het toenmalige koloniale Nederlands-Indië. De eerste straatnamen werden vernoemd in 1900. Soms werd voor de wijk ook de benaming Oost-Indische Buurt gebruikt, zowel ter onderscheiding van de West-Indische Buurt (een wijk bij het Surinameplein in Amsterdam-West) als in de verwijzing naar het gebied waar de straten hun namen aan danken: Nederlands Oost-Indië. Andere namen die de eerste tientallen jaren van de twintigste eeuw regelmatig gebruikt werden voor de huidige Indische Buurt, zijn Archipelwijk, Insulindebuurt en Javakwartier. In 2015 telde de buurt 22.776 inwoners. De buurt wordt aan de westkant begrensd door de spoorlijn Amsterdam – Hilversum (met het Muiderpoortstation), aan de oostkant door het Flevopark, aan de noordkant door de Zeeburgerdijk en aan de zuidkant door de Ringvaart van de Watergraafsmeer. De Indische Buurt is onder te verdelen in twee delen: De Indische Buurt Noord en De Indische Buurt Zuid. Beide delen worden gescheiden door de Insulindeweg. Meer dan de helft van de woningen is in eigendom en beheer van drie grote woningcorporaties: Eigen Haard, De Alliantie en Ymere. De Indische buurt is etnisch zeer divers; meer dan de helft van de inwoners heeft ten minste één ouder die in het buitenland is geboren, en er worden naar schatting 100 talen gesproken.

De Eerste Ceramstraat is een relatief korte straat in Amsterdam-Oost.

Op de gevel van een gebouw op de hoek van de Zeeburgerdijk en de Molukkenstraat in Amsterdam-Oost, in de Nederlandse gemeente Amsterdam, bevindt zich een titelloze muurschildering. De genoemde hoek bestaat aan de kant van de Molukkenstraat (huisnummer 1) uit een bijna volledig blinde muur van baksteen, slechts vier raampjes en een deur onderbreken de gevel. Net als andere loze portieken in de Indische Buurt werd deze veelal gebruikt door graffitispuiters, waarop de woningbouwvereniging, in dit geval Eigen Haard het weer moest reinigen. Uit een potje van die woningbouwvereniging werden daarom een aantal portieken voorzien van afbeeldingen op graffitiproof materiaal. De afbeeldingen verwezen daarbij naar Indonesië. Het hoekgebouw is een ander verhaal; de gevel is twaalf meter breed en vier bouwlagen (grond tot daklijst) hoog. Er werd samenwerking gezocht met Street Art Museum Amsterdam en de keus viel op muurkunstenares Irene Lopez Leon, die in diverse Europese steden (voornamelijk Barcelona waar ze woont) muurschilderingen heeft gezet. Irene Lopeze Leon kwam met drie voorbeelden waarbij stadsdeel, ondernemers, bewoners etc. voor een ontwerp kozen dat bestaat uit een tweetal vogels en enkele bloemen die terug zouden voeren op Indonesië. In juli 2021 was de kunstenaar een week bezig met het zetten van de schildering.

Het Obiplein is een plein in Amsterdam-Oost.

Obiplein 2 is een gebouw aan het Obiplein te Amsterdam-Oost. Het gebouw is sinds 12 december 2001 een rijksmonument. Het maakt deel uit van het monumentencomplex van de Gerardus Majellakerk met hoofdingang aan het Ambonplein. Het gebouw werd gebouwd als de pastorie en Vincentiushuis (hulpvereniging armen en behoeftigen) behorende bij de kerk. Het kerkbestuur had de benodigde grond in 1924 aangekocht van de gemeente Amsterdam. Het ontwerp voor dit gebouw kwam van architect Jan Stuyt, die ook verantwoordelijk was voor kerk, een zusterhuis en ook een school. Het kwartet gebouwen vulde de zuidelijke gevelwand van de Obistraat. De gehele noordelijke gevelwand van die straat werd in de periode 1978-1980 gesloopt om plaats te maken voor het Obiplein. De vier gebouwen van Stuyt bleven staan, maar kregen wel in de loop der jaren een andere bestemming. Stuyt ontwierp deze pastorie in de stijl van het rationalisme. Het wordt vanaf de hardstenen plint gevormd door drie bouwlagen met daarop een zolder onder een afgeplat puntdak. De eerste bouwlaag kan onderscheiden worden door de speklaag, maar daarboven gaat de gevel direct door naar een strook versieringen onder de bakgoot annex daklijst.Opvallend aan de voorzijde aan het Obiplein is de raamverdeling. Het rechter deel, dat overigens risaleert tegenover het linker deel, heeft een gangbare indeling van ruiten. Het linker deel laat een aparte ruitverdeling zien. Het trappenhuis wordt gemarkeerd door twee raamwerken, waarin glas-in-lood is verwerkt. Daartussen zijn twee hardstenen ornamenten geplaatst, geschikt voor tekst, maar onduidelijk is of die ooit geplaatst is.Verder naar links is een groot blind geveldeel te vinden waarin nog direct onder de sierstrook twee ramen. Onder dit rijksmonument is meebegrepen een bakstenen tuinmuur met rondbogen onder een ezelsrug. Het gebouw met muur werd onder andere tot rijksmonument verklaard vanwege de specifieke architectuur met nadruk op de katholieke kerkarchitectuur en de functie van het gebouw. Bovendien is het een wezenlijk onderdeel van het kerkcomplex. Ook in 2022 is het gebouw een welzijnsorganisatie gevestigd.