Grafmonument van Jacques Perk

Het Grafmonument van Ookawa Kitaroo is een monument ter ere van de Japanner Kitarō Ōkawa.

Het grafmonument van Piet van Nek op begraafplaats De Nieuwe Ooster in de Nederlandse stad Amsterdam is sinds 12 januari 2004 een rijksmonument.

Het grafmonument van Jan Albregt (en Wilhelmina Engelman) op begraafplaats De Nieuwe Ooster in de Nederlandse stad Amsterdam is een rijksmonument.

Het Grafmonument van Cornelis van Doorn is een monument ter ere van civiel ingenieur Cornelis van Doorn in Amsterdam-Oost. Deze ingenieur, voornamelijk bekend in Japan, werd in 1906 begraven op De Nieuwe Ooster (dan nog Nieuwe Oosterbegraafplaats). Zijn graf raakte in de loop der jaren in verval en er waren plannen het graf te laten ruimen. Na de Tweede Wereldoorlog kwam er een hernieuwde belangstelling voor deze ingenieur vanuit Japan en met name de streek rondom Koriyama, waarvoor Van Doorn een waternetwerk had ontworpen. Die schakelde de Japanse ambassade in om het graf van Van Doorn terug te vinden. Ongeveer gelijktijdig was een Japanse filmcrew bezig met een film over zijn leven met bijvoorbeeld opnamen in zijn geboortedorp Hall. In Koriyama brachten burgers geld bijeen om het graf op te knappen en te voorzien van een monument. In juni 1979 arriveerde de burgemeester Takashi Takahashi in Amsterdam en bracht een brok van 3000 à 4000 kilogram graniet met zich mee. Het grafmonument in de vorm van vulkaangroep Bandai nabij Koriyama werd in juni 1979 onthuld in bijzijn van genoemde burgemeester, de Japanse ambassadeur, wethouder en locoburgemeester van Amsterdam Gerrit Jan Wolffensperger en de burgemeester van Brummen (waar Hall onder valt) Gerda van den Bosch-Brethouwer. Er waren ook een veertigtal burgers uit Koriyama aanwezig. In het monument is een urn geplaatst met de as van Van Doorn. Hij werd in eerste instantie begraven, maar voor de gelegenheid alsnog gecremeerd. Het graf is omheind door boogvormige platen, een weergave van de bruggen die Van Doorn liet bouwen. Het ingesloten groen zou het Inawashio-meer weergeven. Op de omheining is een plaquette aangebracht en ook binnen de omheining staat een zuil met twee plaquettes. Achter een haag staat een sierkers van de kruising Prunus ×yedoensis. Direct rechts van dit monument, aan de overzijde van een wandelpad, staat het Grafmonument van Ookawa Kitaroo, ter ere van de eerste Japanner die in Nederland zou zijn overleden.

De Engel des doods is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost, Watergraafsmeer. Beeldhouwer Fred Carasso maakte zijn bronzen weergave van de Engel des doods, ook wel Geest van de dood genaamd, in 1955. Het werk is door de jaren heen vrij onzichtbaar geweest; het hing namelijk aan de achterzijde van de aula van de begraafplaats De Nieuwe Ooster. Toen die in 2014 een forse uitbreiding kreeg met nieuwbouw in de vorm van een crematorium, werd het beeld ook daarop geplaatst. Het beeld waakt daarbij over de stoffelijke resten die via de De laan naar de hemel naar hun laatste rustplaats worden gebracht. Bezoekers zien het vaak pas als zij van de begraafplaats afkomen.

De Aula van De Nieuwe Ooster is een bouwwerk in Amsterdam-Oost. Het is sinds 12 januari 2004 (deels) een rijksmonument. In 1938/1939 werd gebouwd aan een nieuwe aula, ontworpen door Jan Leupen. Deze moest een verouderde aula van Adriaan Willem Weissman vervangen. Leupen ontwierp met hulp van de Dienst der Publieke Werken in de traditionalistische stijl. Het gebouw staat op de hoofdas van de begraafplaats, vrijwel direct achter de hoofdingang, ook een rijksmonument en nog wel van Weismann. Het gebouw past in die hoofdas vanwege haar symmetrische opzet. Het oorspronkelijke gebouw uit de jaren 30 bestaat uit één bouwlaag, die op zich diverse hoogten kent. Centraal (op de as) staat de aula; in de vleugels huisden administratie en archief. Het zadeldak en de topgevel van het centrale deel hebben de vorm van een fronton. Verder vallen het groene dak van koper en de sierrozen op. Het gebouw werd tot rijksmonument verklaard vanwege de toegepaste stijl, tevens binnen de gebouwen op begraafplaatsen; de toegepaste traditionalistische stijl en ook het belang binnen het totale oeuvre van Leupen. Onder het monumentschap vallen ook de wandschilderingen van Albert Muis. Het gebouw werd 1990 uitgebreid met een crematorium. Achter deze aula kwam in 2014 nieuwbouw van de hand van Bierman Henket, dat verpakt is in metaal, en eveneens symmetrisch gebouwd. Sinds 1955 hangt het beeld Engel des doods van Fred Carasso aan de achtergevel, ook nadat bovengenoemde nieuwbouw gerealiseerd was.

De Nieuwe Oosterbegraafplaats is een begraafplaats in Amsterdam. Deze is gelegen aan de Kruislaan in de Watergraafsmeer in Amsterdam-Oost en heeft een oppervlakte van 33 hectare. Op 1 mei 1894 ging de begraafplaats open. Hij wordt tegenwoordig De Nieuwe Ooster genoemd, vanwege de bouw van een crematorium in 1994, naar een ontwerp van R. van Liesveld. De Nieuwe Oosterbegraafplaats verving de in 1866 aangelegde (Oude) Oosterbegraafplaats, net buiten de Muiderpoort.

Brug 113 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, Watergraafsmeer. De brug over een duiker is gelegen in de Middenweg, net te zuiden van de Kruislaan. De duiker vormt de verbinding tussen twee waterstromen. Een daarvan is een ringsloot rond De Nieuwe Ooster, genaamd Molenwatering, ten westen van de Middenweg. De ander is een ringsloot rond een terrein vol met sportvelden. Nog geen meter ten westen van deze brug/duiker ligt opnieuw een duiker, deze is met een blauw bord aangegeven. De Middenlaan en Kruislaan zijn eeuwenoude aanduidingen binnen de voormalige polder en gemeente Watergraafsmeer. De Middenlaan loopt daarbij van noordwest naar zuidoost; de Kruislaan van zuidwest naar noordoost. In 1921 nam de Amsterdam de gemeente Watergraafsmeer over en in de jaren daaropvolgend vormde de Kruislaan in wezen de grens van de bebouwing. Aan de zuidkant lagen uitgestrekte sportvelden en alleen de Middenweg doorsneed de leegte. Tot 1939 reed hier de Gooische Tramweg-Maatschappij die op zondagen dat AFC Ajax speelde, sinds 9 december 1934 in Stadion De Meer, extra ritten reed, dit omdat dat onverwachte drukte met zich mee bracht. Na het verdwijnen van de motortram en het gereed komen van de Spoorwegwerken Oost kon Tramlijn 9 in 1940 worden doorgetrokken over de Middenweg, in eerste instantie nog tot aan een kopeindpunt, liggend ten noorden van de Kruislaan, maar enkele maanden later naar een kopeindpunt bij Betondorp. De duiker dateert echter uit veel later tijd. De polder ten zuiden van de Kruislaan werd volgebouwd, de Middenweg en Kruislaan werden de doorvoerroutes in dit gebied. Voor de waterhuishouding was het noodzakelijk om de twee ringsloten met elkaar te verbinden, daarbij moest rekening gehouden worden met de inmiddels 20 meter brede Middenweg, waar bovendien tramlijn 9 nog steeds over reed. De beide zijden afgetraliede duiker uit 1955/1956 is inmiddels bijna geheel in de weg opgegaan, alleen aan de zeer sobere leuningen is te zien dat hier een bouwwerk ligt. Aan de zuidoost kant ligt nog een terrasje. De constructie bestaat uit blokken met een hardstenen sluitsteen daarboven op.

De Kruislaan is een straat in stadsdeel Oost in Amsterdam. De straat ontleent haar naam aan haar ligging in de voormalige gemeente en polder Watergraafsmeer (Kruis Wech). Ze kruist de Middenweg. De gemeente Amsterdam lijfde op 1 januari 1921 de Watergraafsmeer in.

De Dienstwoningen De Nieuwe Ooster is een bouwwerk in Amsterdam-Oost. Het is sinds 31 oktober 2003 een rijksmonument. Het gebouw bood onderdak aan de doodgravers van de in 1894 geopende begraafplaats De Nieuwe Ooster/Nieuwe Oosterbegraafplaats. Het bouwwerk bestaat uit drie geschakelde woningen direct bij de hoofdingang van de begraafplaats. De gebouwen op het terrein werden ontworpen door Adriaan Willem Weissman van de Dienst der Publieke Werken. Hij was ook verantwoordelijk voor de toegangspoort. Er zijn daarom gemeenschappelijke versieringen te zien. Het gebouw is opgetrokken in een eclectische stijl met invloeden uit de neorenaissancestijl. Het grondplan is uitgevoerd in de weinig voorkomende W-vorm, waarbij de twee vleugels symmetrisch zijn gebouwd, terwijl het middenstuk juist niet symmetrisch van opzet is. De gebouwen bestaan uit slechts een bouwlaag met daarbovenop de onder de met leien bedekte zadel- en puntdaken gesitueerde zolder. In de twee vleugels zijn de toegangen geplaatst in een half uitwendig trappenhuis. Een derde ingang bevindt in de voorgevel van het gebouw (niet in het midden geplaatst). De drie ingangen kregen een hardstenen opstap mee en zijn geplaatst onder een lessenaarsdak. Er werd gebruik gemaakt van rood verblendsteen met banden van hardsteen. Verder zijn er schuifvensters te vinden met bovenramen bestaande uit acht ruitjes; er is siermetselwerk in nissen (geglazuurde tegels met bloemmotieven). De punten in de puntgevels zijn opgevuld met hardstenen driehoeken en ook weer opgesierd in bloemmotieven. Die bloemmotieven in de punten komen overeen met de bovenstukken in de toegangspoort. Het geheel werd tot rijksmonument verklaard vanwege de cultuur- en architectuurhistorische waarde alsmede de typologische waarde. Er staat trouwens nog een woning op het terrein; de directeurswoning De gebouwen dragen huisnummers Kruislaan 130, 132 en 134.

Teken is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het beeld is een schepping van Marianne van den Heuvel onder andere van Stichting Memento Gedenkbeelden. Zij kreeg rond 1997 het verzoek van begraafplaats De Nieuwe Ooster een beeld te ontwerpen, dat moest aangeven dat ter plaatse een deel van de totale begraafplaats bestemd was voor de overleden Rooms-Katholieken. De kunstenares schiep een grote ronde schijf waaruit een Latijns kruis is uitgespaard; dat kruis staat dwars in de ronde schijf. Door middel van het kruis voelde de kunstenaar zich verbonden met de eeuwenoude traditie van beeldhouwers, die kruizen voor kerken en begraafplaatsen ontwierpen en maakten. Het totaal is gemaakt uit Belgisch hardsteen. Met haar 2,5 meter hoogte is het een opvallende middelpunt in de R.K. Begraafplaats. Op de schijf zijn twee teksten voor meditatie te lezen: Dood ben je als je wordt vergeten. En ga met mij waar niemand met mij gaat.

Brug 333 is een vaste brug in Amsterdam-Oost. Ze is gelegen in de Watergraafsmeer en geeft toegang tot de Teslastraat vanuit de Kruislaan. De straat is aangelegd rond 1993 ter opvulling van een braakliggend terrein aan de zuidoostzijde van de kruising Middenweg en Kruislaan. De brug is de enige mogelijkheid om de Teslastraat per gemotoriseerd vervoer te bereiken en te verlaten, ze is voor dat verkeer doodlopend. Voor voetgangers en fietsers is er nog brug 1967. De brug is vermoedelijk begin jaren negentig neergelegd. Ze is geheel van beton met stalen balustrades. Opvallend aan de brug is de afnemende dikte in de overspanning.