Bachplein

Het Apollo House is een kantoorgebouw aan de Apollolaan en de Stadionweg in Amsterdam-Zuid. Het is sinds 2004 een rijksmonument. Het is in 1937-1939 gebouwd naar een ontwerp van Dirk Roosenburg als hoofdkantoor van de Rijksverzekeringsbank (RVB), later genaamd Sociale Verzekeringsbank, die hier tot 1990 bleef. Het bestaat uit een 10 meter hoog ringgebouw en een 40 meter hoog gebouw op een as van de ring. Het heeft een staalskelet. Aanvankelijk waren de gevels bekleed met geglazuurde keramische platen; deze zijn in 1968 vervangen door witte platen van travertijn. Het gebouw is ook bekend onder de bijnaam 'Oceaanstomer'. Het gebouw werd op 20 november 1939 geopend door de Nederlandse minister van sociale zaken, Jan van den Tempel, die de architect Roosenburg bevorderde tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Het symmetrische gebouw heeft een markante positie in het Plan-Zuid op de hoek van de Apollolaan en de Stadionweg, de hoofdwegen in deze buurt. Aan de achterkant loopt de Gerrit van der Veenstraat in het verlengde van de as. De boeg steunt aan de voorkant (aan de hoek van Apollolaan en Stadionweg) op een paar zuilen die de monumentale, overdekte toegang tot het gebouw markeren, waar de bezoeker beschutting vindt. In deze ruimte bevinden zich twee hoge bronzen beelden: De beschermer en handhaver van de sociale wetgeving (1941) van Hildo Krop en De beschermster van de sociale zorg en gerechtigheid (1954) van Han Wezelaar. Huidige gebruikers zijn het internationale advocatenkantoor Allen & Overy en IT-staffing bedrijf Elevation Group met daarbij Elevation Partners en The.NextGen.

De Bachzaal is een middelgrote concertzaal in Amsterdam-Zuid. De zaal dankt zijn naam aan de Bachstraat, waar de zaal is gevestigd. Architect Piet Vorkink (1878-1960) ontwierp in 1930 het ingenieuze complex, waarvan de Bachzaal onderdeel uitmaakt. Het gebouw, waar aanvankelijk musici voor onder meer het Concertgebouworkest opgeleid werden, is een belangrijk semi-openbaar gebouw, waarvan er in Nederland maar weinig zijn gebouwd.

Het Gedenkteken Maria Montessori is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het beeld uit 1953 werd gemaakt door Gerarda Rueter. De opdracht kwam van de gemeente Amsterdam; het was destijds de gewoonte dat de gemeente opdrachten verstrekte voor te leveren kunst. Het beeld moest daarbij in september 1953 klaar zijn. Rueter kwam conform de opdracht van de wethouder voor Kunstzaken met een meisjesfiguur met een vogel in de hand; 1,20 meter hoog, te plaatsen op een sokkel. Het beeld werd besteld voor plaatsing bij de Eerste Montessorischool in Amsterdam aan de Corellistraat; de naamgeefster van de school Maria Montessori was in 1952 overleden. Rueter maakte het beeld in haar atelier aan de Velzerweg, Amsterdam-Sloterdijk. Ter afwerking van het beeld werd ook een plaquette ontworpen. Het beeld van brons werd eerst in 1955 geplaatst. Amsterdam eerde Montessori in 1960 opnieuw; er kwam een Maria Montessoristraat in Amsterdam Nieuw-West. Overigens staat daar vlakbij een beeld van een jongen met haan van Ruth Brouwer, ook voor een Montessorischool.

De beschermster van de sociale zorg en gerechtigheid is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De Rijksverzekeringbank betrok in 1939 hun gebouw aan de Apollolaan 15 in Amsterdam. Het gaf in 1904 aan de twee beeldhouwers Hildo Krop en Frits van Hall de opdracht voor het leveren van twee beelden, te plaatsen in de nissen in de pijlers, die de overstek van het gebouw dragen. Krop had zijn De beschermer en handhaver van de sociale wetgeving al het volgend jaar klaar; het werd pas in 1954 geplaatst. Met zowel Van Hall als zijn beeld liep het slecht af. Van Hall werd gefusilleerd onder het Nazi-regime, zijn beeld overleefde de opslag in het gebouw niet door water, vocht en ijs. Jan Bronner en Mari Andriessen keken nog of het te herstellen was, maar dat was niet mogelijk. In 1951 werd aan Han Wezelaar gevraagd een alternatief beeld te maken voor de lege nis. Hij kwam met De beschermster van de sociale zorg en gerechtigheid in de vorm van een vrouwenfiguur die een lam vasthoudt; een symbool van sociale zorg en gerechtigheid. Wezelaar maakte een proefexemplaar op 1/3-grootte en zond het naar Parijs om het te laten vergroten; hijzelf zag ertegen op ("een homp klei"). Het beeld kon daarna in Nederland gegoten worden. Op 29 juli 1954 werden de beide beelden onthuld door staatssecretaris Aat van Rhijn van Ministerie van Sociale Zaken.

De beschermer en handhaver van de sociale wetgeving is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De Rijksverzekeringsbank betrok in 1939 hun gebouw aan de Apollolaan 15. Het gaf in 1940 aan de twee beeldhouwers Hildo Krop en Frits van Hall de opdracht voor het leveren van twee beelden, te plaatsen in nissen in de pijlers, die de overstek van het gebouw dragen. Van Hall en zijn gipsen mal voor zijn beeld overleefden de Tweede Wereldoorlog niet. Hildo Krop refereerde er wel aan in zijn in memoriam F.J. van Hall in De vrije kunstenaar van 11 augustus 1945. Aan Han Wezelaar werd in 1951 gevraagd een alternatief te maken: De beschermster van de sociale zorg en gerechtigheid. Krop was sneller. Hij maakte eerst een kleiner exemplaar van gips. Vervolgens maakte hij in vier maanden een mal voor het uiteindelijke werk. De mal werd overgebracht naar de bronsgieterij Binder in Haarlem, die het op de grens van 1940/1941 goot. Het beeld werd eind januari 1941 overgebracht naar het Stedelijk Museum Amsterdam. Krop maakte een allegorische voorstelling waarbij een mannenfiguur in zijn rechterhand (een veel kleinere) vrouwenfiguur draagt en in zijn linkerhand een zwaard vasthoudt. De vrouwenfiguur staat voor de sociale wetgeving. De stijl van het beeld is klassieker dan de beelden die hij maakte tijdens de periode van de Amsterdamse School. De een (Buitenbeeld in beeld) ziet een verschuiving naar Griekse en Italiaanse beeldhouwkunst, de ander (Tim Swings) ziet invloeden van Sociaal realisme. Op 29 juli 1954 werden de beide beelden onthuld door staatssecretaris Aat van Rhijn van Ministerie van Sociale Zaken.

Het Hervormd Lyceum Zuid is een school voor voortgezet onderwijs aan de Brahmsstraat in Amsterdam. De school is een lyceum met een gemeenschappelijk brugjaar en de richtingen vwo en havo.

Willem van Oranje is een ruiterbeeld in reliëf in Amsterdam-Zuid. Het kunstwerk uit 1934/1935 van Johan Polet is te zien op de zijgevel van Hervormd Lyceum Zuid op de hoek Brahmsstraat, Schubertstraat. Het beeld van Oberkirchner zandsteen was een geschenk van de gemeente Amsterdam aan de school. Het werd in juli 1935 onthuld. De school moest het derhalve een jaar zonder de gevelsteen doen. De gevelsteen begint aan de bovenzijde met het geboortejaar (1533) en jaar van overlijden (1584) van Willem van Oranje. Vervolgens is Willem van Oranje te paard afgebeeld, waarbij het paard in de levadehouding staat (beide voorpoten van de grond). Onder de afbeelding staat in de lijst Willem van OranjeStantvastigh is gheblevenmijn hert in teghenspoed. De tekst is afkomstig uit de dertiende strofe van het Wilhelmus.

Het Canadezenplantsoen is een plantsoen in Amsterdam-Zuid. Het plantsoen is een groenstrook tussen de rijbanen van de Apollolaan en de bijbehorende ventweg, bij het begin aan de Hildo Kropbrug. Het plantsoen ligt daar sinds het Plan Zuid uit 1917 van Hendrik Petrus Berlage tot uitvoer werd gebracht. Het ging vanaf de aanleg naamloos door het leven. Een inwoner van de stad stelde in 2019 voor het plantsoen te vernoemen naar de Canadezen. Er werden drie redenen genoemd: alsnog een eerbetoon aan hen die in 1945 de stad bevrijdden en langs het plantsoen de stad verder in trokken in het plantsoen staat sinds 1980 het beeld Amsterdam dankt zijn Canadezen van Jan de Baat in 2020 is het vijfenzeventig jaar geleden dat de bevrijding plaatsvond.

Amsterdam dankt zijn Canadezen is een monument in het Canadezenplantsoen (voor 2020 de Apollolaan) in Amsterdam, tegenover de Apollohal, tussen de Stadionweg en de Bernard Zweerskade.

Vanderveen was een restaurant in Amsterdam, dat opende in november 2018. Bij de uitreiking van de Michelinsterren voor 2023, ontving het een ster.

Timo Smeehuijzenbrug (brug 407) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid.

Het Oorlogsmonument aan het Harmoniehof is een oorlogsmonument in Amsterdam-Zuid. Het is een zogenaamde Vrijheidsboom (Krimlinde, Tilia euchlora) in 1947 geplant aan de zoom van een van de plantsoentjes die het Harmoniehof rijk is. De vrijheidsboom, ook wel vredesboom, wordt beschermd door een sierrand bestaande uit hardstenen segmenten. Op die sierrand staat de tekst:Vrijheidsboom 1945; A.C.W. Samenwerking. A.C.W. Samenwerking staat voor Amsterdamsche Coöperatieve Woningvereeniging 'Samenwerking', die het plein en omgeving liet bouwen. Die woningcorporatie plaatste in 2017 ook het Oorlogsmonument Gerard Terborgstraat.