Brug 1152

Brug 1167 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Eind jaren zestig van de 20e eeuw werd het Bijlmerpark (2014 hernoemd tot Nelson Mandelapark) ingericht. Het park kwam te liggen in een laagte ten westen van de Gooiseweg en ten oosten van de Flierbosdreef, die beide op een dijklichaam liggen. De afwatering van het park werd geregeld door aan de noord- en westzoom van het park een afwateringstocht aan te leggen. Om verbinding te krijgen met de buurten ten zuiden van het park werd onder het Bijlmerpleinpad een duikerbrug (brug 1167) gebouwd. Het ontwerp kwam van de Afdeling Bruggen van de Dienst der Publieke Werken. Voor de meeste bruggen ontworpen door medewerkers van die dienst is in de loop der jaren de specifieke architect bekend geworden (de dienst werkte als collectief), maar voor deze serie is de ontwerper onbekend gebleven. Bruggen 1111, 1124, 1125, 1126, 1127, 1128, 1129, 1131, 1150, 1152, 1162, 1165, 1172 en 1301 kregen hetzelfde uiterlijk mee. Ze zijn herkenbaar door: een verhoging in het landschap breed van opzet; voet- en fietspad zijn aan beide voorzien van een groenstrook hoekige balustraden die een aantal meters lager liggen dan de paden. Lopend of fietsend over de paden vallen de duikerbruggen nauwelijks op. Er is een doorvaartbreedte van circa 3 meter, maar deze is hypothetisch; er is hier geen scheepvaart mogelijk anders dan met kajak/kano. De koker is circa 30 meter lang. Deze duiker 1167 vormde vanaf 1969 samen met brug 1301 de verbinding tussen de wijken Huntum en Holendracht. Deze kwamen door de aanleg van de Gaasperdammerweg gevoelsmatig verder uit elkaar te liggen. De duikerbruggen leidden vanaf de jaren tachtig tot het viaduct (222P met Bijlmerpleinpad onder en Gaasperdammerweg boven. In 2014 begonnen de werkzaamheden rond de verplaatsing van de weg naar de Gaasperdammertunnel en veel kunstwerken sneuvelden daarbij. Vanaf 2021, wanneer de werkzaamheden zijn beëindigd leiden de duikerbruggen naar een voet- en fietspad, dat over het tunneldek voert.

Ruimtestructuur is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Ewerdt Hilgemann kreeg van de gemeente Amsterdam het verzoek een beeld te ontwerpen in verband met de inrichting van de Bijlmermeer. Die opdracht vloeide voort uit een expositie die van Hilgemanns werk werd gehouden in de galerie Riek Swarte aan de Keizersgracht in Amsterdam, waarbij hij lovende kritieken kreeg als ook enkele werken verkocht. Eenmaal terug in Gelsenkirchen kreeg hij bezoek van vertegenwoordigers van Amsterdam. Hij kreeg daarbij de mededeling dat zijn geleverde werk het eerste kunstobject in de nieuwe wijk zou worden. Hilgemann ontwierp vervolgens een carré van zestien ronde rode palen gezet in een betonnen fundering. Hij refereerde hiermee aan menig heipaal die hier voor de hoogbouwflats in de grond werden gezet, al waren die veelal vierkant. Toen het beeld in 1969 klaar was werd het bij een informatiecentrum in het Aanloopcentrum gezet, dat nieuwe bewoners begeleidde in de bewoning van de net opgeleverde nieuwbouwflats. Eind jaren negentig vond er een grote saneringsslag plaats in de wijk. De in de hemel geprezen hoogbouwflats bleken niet zo ideaal te zijn als in de jaren zestig gedacht; een aantal ging tegen de vlakte en werd vervangen door laagbouw. Op de plaats van het Aanloopcentrum werd de wijk Vogeltjeswei neergezet. In die sanering werd ook Ruimtestructuur verplaatst al zij het weinig, ongeveer 50 meter zuidwaarts. In overleg met Hilgemann werd het beeld gerestaureerd; het zat onder de vogelpoep en sloeg groen uit. Het werd geplaatst in het water van de Troepiaalsingel tussen de bewoonde wereld en het Bijlmerpark, dat in 2014 werd omgedoopt in Nelson Mandelapark. Om te voorkomen dat vogels het beeld weer als toilet gingen gebruiken werden de palen aan de bovenzijde voorzien van pinnen. De kunstenaar was uitermate tevreden over de verplaatsing. De weerspiegeling in het water gaf het beeld een nieuwe dimensie, aldus Hilgemann. In 2020 was er in het Kroller Muller een overzichtstentoonstelling van zijn werk, waarbij ook een model van Ruimtescultuur werd tentoongesteld. De kunstenaar had een aantal werken aan dat museum geschonken. Ongeveer gelijktijdig met Ruimststructuur maakte Hilgemann Pyramide, een carré van zeven bij zeven palen in de vorm van een pyramide, geplaatst op de Keukenhof.

Brug 1159 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

De Vogeltjeswei is een relatief kleine buurt in de Bijlmermeer in het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost. De buurt wordt omringd door fysieke scheidingen. In het noorden ligt Bijlmerdreef op een dijklichaam, in het westen het Anton de Komplein achter een gracht, in het zuiden het Nelson Mandelapark (tot 2014 Bijlmerpark geheten) achter een gracht en in het oosten de Gooiseweg op een dijklichaam. De wijk is in de late jaren negentig gebouwd op de plaats van het Aanloopcentrum dat rond 1976 gesloopt was en welk terrein jarenlang braak lag. De wijk bestaat voornamelijk uit laagbouw en aan de randen van de Bijlmerdreef ook middelhoogbouw. Op het terrein werden in zomers tijdens die braakligging door (meest) uit Suriname afkomstige liefhebbers van tropische zangvogels zangwedstrijden gehouden. Dit werd overgenomen in de naamgeving. De topografische aanduidingen in het buurtje zijn dan ook naar zangvogels vernoemd: Troepiaalsingel; scheidt de buurt van het Anton de Komplein Pikoletstraat Putterplantsoen Blauwdasstraat Suikerdiefjestraat Geelbekstraat Het Gulden Kruispad loopt ten zuiden van de buurt en vormt met een afwateringstocht de overgang naar het Nelson Mandelapark. Het Putterplantsoen heeft middels de voet/fietstunnel Putterbrug (met kunstwerk Full color) een doorsteek door de Bijlmerdreef naar de F-buurt. De Pikoletstraat heeft een op- en afrit van de Bijlmerdreef.

Brug 1099 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Alhoewel het brugnummer lijkt te wijzen op een bouw bij de inrichting van de wijk Zuidoost rond 1970 (bruggen 1001 tot en met 1087 zijn toen gebouwd), stamt deze brug uit 2010. Brug 1099 komt voort uit de herinrichting van het Bijlmerpark (na 2014 Nelson Mandelapark). Daarbij werden aan de noordzoom de waterlopen aangepast in verband met de benodigde waterberging in de wijk. Deze aanpassing zorgde ervoor dat er aan de noordzijde een nieuwe brug kwam: Brug 1099. Het ontwerp van de brug is afkomstig van Francine Houben van Mecanoo, die de gehele herinrichting van het park begeleidde. Zijn kwam met een brug van staal en composiet. Leuningen kregen net als de poorten tot het park lintmotieven mee. Die lintmotieven zijn ook terug te vinden in de duiding van de brug “Entree Circus”, een verwijzing naar Circus Elleboog, gevestigd in het in 2009 opgeleverde Bijlmer Parktheater.

Brug 1230 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze bbrug werd aangelegd rond 2010 in het kader van een herinrichting van het Bijlmerpark (na 2014 Nelson Mandelapark geheten. Aan de noordkant van het park werden ook de waterwegen destijds verlegd en daarbij werd grond weggegraven bij een hoek tussen twee waterwegen. Er ontstond een eilandje in het Gulden Kruispad; een voet- en fietspad dat zich al slingerend een weg baant door Zuidoost (ongeveer van de Holterbergweg tot aan de Weespertrekvaart). De herinrichting vond plaats onder leiding van Francine Houben van Mecanoo en zij ontwierp nieuwe bruggen alsmede toegangen tot het park. Deze twee objectsoorten kregen dan ook eenzelfde uiterlijk met metalen raamwerken waarin lintmotieven.

Gulden Kruispadbrug (brug 1045) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De combinatie van brug en viaduct uit de periode 1967-1971 met een overspanning van meer dan zestig meter en een breedte van 25 meter is gelegen in de Gooiseweg, die toen niet doorgetrokken werd richting Het Gooi, maar naar het hart van Amsterdam-Zuidoost. In die wijk ging de gemeente Amsterdam uit van gescheiden verkeersstromen. Bovenlangs voert de eerder genoemde Gooiseweg voor snelverkeer. Onderlangs loopt het voet- en fietspad Gulden Kruispad; een kilometers lang pad dat door de hele wijk slingert, dat hier vergezeld wordt door een afwateringstocht. Brug 1045 is een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, dat nog het brugnummer 3148 droeg. Hij kwam hier met een variant in een serie bruggen die hij voor de Bijlmermeer ontwierp, te herkennen aan de randplaten. De variatie zit in de robuuste brugpijlers en de daarop gelegen jukken die het wegdek ondersteunen. Alles is uitgevoerd in relatief grote betonvlakken, de brug vertoont gelijkenis met brug 1048 in dezelfde weg. Echter hier zijn de brugpijlers haast uitgevoerd in abstracte beeldhouwwerken; de jukken zijn ten opzichte van brug 1048 smal gehouden. De uiteinden van de jukken dragen de lantaarns. De brug ging vanaf oplevering anoniem door het leven, alleen met de aanduiding brugnummer. In 2017 gaf de gemeente Amsterdam de brug haar naam , via het onderliggende pad een vernoeming naar een patriciërshuis in Beverwijk

Rona Batho is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Het Bijlmer Parktheater is een theatergebouw in Amsterdam-Zuidoost. Het theater werd tussen 2005 en 2009 gebouwd in een groenstrook tussen het Anton de Komplein en het Bijlmerpark, dat sinds 2014 Nelson Mandelapark heet. Het gebouw werd op verzoek van het Stadsdeel gebouwd in het kader van een grootscheepse vernieuwing binnen die wijk. Paul de Ruiter ontwierp het ovaalvormige gebouw met een karakteristieke ronde gevel in overstek. De bouwkosten bedroegen vijfenhalf miljoen euro. Het theater werd in overleg met de toekomstige gebruikers gebouwd en ingericht. Er was financiële steun vanuit de Europese Unie. De zaal heeft maximaal 277 stoelen. Het theater biedt onderdak aan Circus Elleboog, Krater Theater, Jeugdtheaterschool en een theaterwerkplaats. Het gebouw kreeg als adres Anton de Komplein 240, maar ligt in feite aan het Gulden Kruispad.

Bijlmerdreefbrug (brug 1046) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het viaduct uit de periode 1967-1971 met een overspanning van meer dan zestig meter en een breedte van circa 25 meter is gelegen in een bij de opening in 1971 nog geheel los staand gedeeltevan de Gooiseweg in de Bijlmermeer en werd toen niet doorgetrokken richting Het Gooi, maar naar de Karspeldreef nabij het toekomstige hart van Amsterdam-Zuidoost. De Gooiseweg is een belangrijke verkeersader in de wijk, die grofweg noord-zuid loopt. Ze overspant met brug 1046 de Bijlmerdreef, eveneens een belangrijke verkeersader, maar dan grofweg oost-west. De kruising gaf hoofdbrekens, want zowel de Gooiseweg als de Bijlmerdreef liggen in verband met gescheiden verkeersstromen op een dijklichaam. Er werd gekozen om de Bijlmerdreef onder de Gooiseweg door te voeren. Omdat het twee belangrijke verkeersaders zijn werd er kruising in de variant van een halfklaverbladaansluiting neergelegd. Rond 2006 werd bij een herinrichting het verkeersknooppunt vervangen door een van het type Haarlemmermeeraansluiting. Bij die herinrichting bleef het originele viaduct liggen. Dat viaduct is onder brugnummer 3147 ontworpen door architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die een veelvoud aan bruggen voor dit stadsdeel uitwierp. Hij hoefde voor hier maar een halfbrede brug te ontwerpen; de andere helft zou bij toenemend verkeer geplaatst worden; de brugpijlers met daarop de jukken werden al wel neergezet. Zijn ontwerp is herkenbaar aan de ronde randplaten als ook de “betegeling” met zeshoekige betonzuiltjes van de landhoofden. Hij ontwierp voor de kruisingen in de Gooiseweg viaducten die gedragen worden door brugpijlers met jukken. Daarbij lijken de brugpijlers op abstracte beeldhouwwerken (Sterenberg was ook kunstenaar). De uiteinden van de jukken dragen de lantaarns. De andere helft van de brug werd nooit gebouwd, de alleenstaande brugpijlers en jukken werden afgebroken (vermoedelijk rond 2006). Bij de noordelijker gelegen Daalwijkdreefbrug zijn deze ongebruikte pijlers nog zichtbaar. De brug ging vanaf oplevering anoniem door het leven, alleen met de aanduiding brugnummer. In 2017 gaf de gemeente Amsterdam de brug haar naam, via de onderliggende weg een vernoeming naar het voormalige meer Bijlmermeer.

Putterbrug (brug 1014) is een bouwkundig en artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Rode poes is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De poes is ontworpen als speeltoestel op een speelplaats tussen de flatgebouwen Fleerde en Frissenstein. De ontwerper en jaar van maak zijn onbekend, maar het beeld zou er al voor de (gedeeltelijke) afbraak van de flats in 1997/1998 hebben gestaan. De kat liep toen gevaar en werd door het stadsdeel Zuidoost verplaatst naar eenzelfde plek, maar dan bij Florijn. Wanneer ook dat flatgebouw rigoureus wordt gerenoveerd, verhuist het speeltoestel naar Gein. Een actieve buurtbewoonster en andere bewoners waren het daarmee niet eens en zonden een bezwaarschrift naar de stadsdeelraad. Zij vonden dat het beeld thuishoorde in de F-buurt. De stadsdeelraad ging overstag en zocht naar een geschikte plek, ook werd het speeltoestel gerestaureerd, maar niet meer als zodanig ingezet. Een nieuwe plek werd gevonden nabij de kruising tussen de Gooiseweg en Bijlmerdreef. Bij die kruising is ook een straat die de F-buurt in gaat. De rode poes wordt gezien als waker van de toegang. De bewoners van Gein zaten niet lang zonder poes; zij kregen een blauwe poes, staande op het Jan Nautahof, wel op een speelplaatsje.