place

Prins Hendrikbrug (Haarlem)

Brug in Haarlem
Prins Hendrikbrug over de Leidsevaart, ziende vanaf de Oranjekade naar het noorden, Inventarisnummer NL HlmNHA 24704
Prins Hendrikbrug over de Leidsevaart, ziende vanaf de Oranjekade naar het noorden, Inventarisnummer NL HlmNHA 24704

De Prins Hendrikbrug is een brug in de Noord-Hollandse stad Haarlem. De brug verbindt de Oranjekade en Prins Hendrikstraat met het Boterplein en de kade van de Leidsevaart die het overspant. De brug betreft een gemeentelijk monument en is een ontwerp van Jacques Leijh. De brug is in 1884 aangelegd.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Prins Hendrikbrug (Haarlem) (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Prins Hendrikbrug (Haarlem)
Prins Hendrikstraat, Haarlem

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Prins Hendrikbrug (Haarlem)Lees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.380572222222 ° E 4.6271416666667 °
placeToon op kaart

Adres

Prins Hendrikbrug

Prins Hendrikstraat
2011 VM Haarlem (Haarlem)
Noord-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Prins Hendrikbrug over de Leidsevaart, ziende vanaf de Oranjekade naar het noorden, Inventarisnummer NL HlmNHA 24704
Prins Hendrikbrug over de Leidsevaart, ziende vanaf de Oranjekade naar het noorden, Inventarisnummer NL HlmNHA 24704
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Raakstorens
Raakstorens

De Raakstorens, soms ook wel de Raakspoort genoemd, was een waterpoort over de Haarlemse Beek. De waterpoort en zijn torens zijn in 1420 of 1425 gebouwd om de toegang tot de stad Haarlem via de beek te kunnen controleren. De torens waren met elkaar verbonden middels een stenen brug. Via deze poort werd water in schuiten naar de brouwerijen vervoerd. Het water werd in de Brouwerskolk ingeladen en via de Brouwersvaart en de Raakspoort kwamen de schuiten de stad in. Door de stadsuitbreidingen in de 15e eeuw was deze beek deels binnen de stadsmuren komen te liggen. 's Nachts kon de doorvaartopening in de poort worden afgesloten door een ketting - een zogenaamde raaks - over het water te spannen. Gonnet spreekt zelfs van meer kettingen 'raaksen' die onder de waterspiegel werden gehangen. Tijdens het Beleg van Haarlem (1572-1573) werden de torens zwaar beschadigd. In 1589 werd gestart met het herstel van diverse beschadigde verdedigingswerken, waaronder de Raakstorens. De torens die wij kennen en zoals afgebeeld op het prentje van 1860, zijn de herbouwde versies van eind 16e eeuw. Na het beleg van Haarlem kreeg de stad genoeg middelen om de vestingwerken weer te herbouwen. Op 6 december 1866 werd de Raakspoort voor sloop voor de som van ƒ 585,- aan Jan Kuyper te Spaarndam verkocht. De sloop paste in het beleid van het Haarlemse bestuur, om van Haarlem een meer open stad te maken. Bovendien drukte het onderhoud van de stadspoorten zwaar op de stadsbegroting. In de 19e eeuw zijn alle Haarlemse vestingwerken op de Amsterdamse Poort na, verdwenen.

Wijnbergshofje
Wijnbergshofje

Het Wijnbergshofje is een hofje in Haarlem, het is te vinden aan de Barrevoetestraat 4 in het centrum van Haarlem. Het pand 'De Wijnberg' werd oorspronkelijk gebruikt als kerk van de Hoogduitse Doopsgezinde gemeente in Haarlem. In 1651 ging de Hoogduitse gemeente samen met de Doopsgezinde Vlaamse gemeente die een kerk had aan het nabijgelegen Klein Heiligland. Twee kerken waren niet nodig en zo werd De Wijnberg een behuizing voor oudere alleenstaande dames. De exacte datum waarop het hofje is gesticht, is onbekend, maar vermoedelijk in 1662. Het oudste nog bestaande archiefstuk is van 1696. Het gebouw De Wijnberg werd gesloopt in 1871 en in 1872 werd het nieuwe Wijnbergshof opgeleverd dat bestond uit een hoofdgebouw aan de Barrevoetestraat met twee zijvleugels met daarin de hofjeswoningen. Het hofje had negen hofwoningen en een hoofdgebouw met daarin een regentenkamer en een woning voor de opzichteres. Het hofje werd, net als de meeste andere hofjes, bestuurd door een college van regenten en regentessen. De bewoonsters kregen van de regenten wekelijks een preuve (een gift), verder kregen ze de meest noodzakelijke levensmiddelen in natura. De bewoonsters betaalden geen huur. De woningen zijn lange tijd ongeveer hetzelfde gebleven, wel werden ze gemoderniseerd. Zo kwamen er in de jaren zestig van de 20e eeuw keukens en wc's in de huisjes en werden de zolders omgebouwd tot slaapvertrek. In de jaren tachtig werden de woningen voorzien van badkamers en centrale verwarming. In de jaren negentig is het hof gerenoveerd. Er kwamen appartementen in het hoofdgebouw en door twee hofjeswoningen te laten vervallen, werden de huizen groter. De buitenkant van het hof is gelijk gebleven maar van binnen zijn de huizen opnieuw opgebouwd.