Brug 1339

Brug 1340 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd over een afwateringsgracht in de wijk Holendrecht-Oost. Ze legt de verbinding tussen de straten Mijehof en Mijndenhof enerzijds en een groengebied waarin volkstuinen en kinderboerderij 't Brinkie. De brug ligt in het Meibergpad een bijna 2,5 kilometer lang voet- en fietspad dat hier woonwijken van oost naar west door midden snijdt en deel uitmaakt van de infrastructuur ten behoeve van langzaam verkeer. Ten oosten van de brug ligt de kruising Meibergpad en Reigersbospad, dat juist van noord naar zuid voert. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Ze hebben betonnen landhoofden met betonnen borstweringen. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd is dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die hier donkerrood geschilderd waren. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken.

Brug 1343 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd over een afwateringsgracht in de wijk Holendrecht-Oost, waar ze verbinding legt tussen de woonwijk en straat Mijndenhof en een groengebied waarin volkstuinen en kinderboerderij 't Brinkie. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug maakt deel uit van het op het maaiveldniveau liggende systeem van voet- en fietspaden, waaronder het Reigersbospad. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Ze hebben betonnen landhoofden met betonnen borstweringen. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd is dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die hier donkerrood geschilderd waren. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken.

Brug 1342 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd over een afwateringstoscht/siergracht in de wijk Holendrecht-Oost waarbij ze verbinding legt tussen de woonwijk en straat Mijndenhof en een groengebied waarin volkstuinen en kinderboerderij 't Brinkie. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug maakt deel uit van het op het maaiveldniveau liggende systeem van voet- en fietspaden, waaronder het Reigersbospad. Via deze brug konden voetgangers de bushalte bereiken die op de Renswoudebrug lag van 1982-1994. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Ze hebben betonnen landhoofden met betonnen borstweringen. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd in dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die hier donkergroen geschilderd waren. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken.

De Renswoudebrug (brug 1316) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug is gelegen in de Meerkerkdreef daar waar hij zonder enige directe verbinding kruist met het Reigersbospad en de Renswoudestraat. Deze ongelijkvloerse kruising is het gevolg van strikte scheiding van verkeersstromen. De dreef heeft snel verkeer, pad en straat langzaam verkeer. De brug overspant behalve voet- en fietspad tevens een gracht (uitloper van de Passewaaigracht) en nogmaals een voetpad. Het viaduct werd aangelegd in de periode dat de Meerkerkdreef nog te boek stond als Veenendaaldreef. Het ontwerp is afkomstig van Dirk Sterenberg werkend bij de Dienst der Publieke Werken. De brug is circa twintig meter breed en 33 meter lang. In 1981 begon het heiwerk met voorgespannen betonpalen. De brug kreeg in het jaar van bouwen (1981) via het talud twee voetpaden naar bushaltes die net ten oosten van de brug lagen. Deze bushaltes die in 1982 in gebruik werden genomen hadden in- en uitvoegstroken op de brug; toen die halte in 1994 werd opgeheven was de brug eigenlijk veel te breed voor het verkeersaanbod. Sterenberg was ook kunstenaar hetgeen hier terug te vinden is in reliëfs op de brugpijlers. In het verleden was het reliëf rood geschilderd. Ook de borstweringen lijken op abstracte kunstwerken. De originele balustrade en leuningen, die op oude foto’s nog wit oplichten zijn in de loop der jaren vervangen door houten schotten. De brug ging tot en met 2018 naamloos door het leven, maar werd toen vernoemd naar de onderliggende straat Renswoudestraat, op zich vernoemd naar dorp Renswoude.

Het Brinkiepad is een voet- en fietspad in Amsterdam-Zuidoost. Bij de inrichting van de wijk Amsterdam-Zuidoost/Bijlmermeer stonden dreven voor afhandeling van snelverkeer en paden voor voetgangers en fietsers. Zowel dreven als paden zijn daarbij soms kilometerslang ter verbinding van de diverse woonwijken. De paden kregen daarbij namen van omliggende wijken. Zo is het Kelbergenpad vernoemd naar de wijk Kelbergen en het Nellesteinpad naar Nellestein. De paden zijn meestal zo oud als de wijken. Één van de uitzonderingen daarop is het Brinkiepad. Het kreeg pas in september 2014 haar naam en werd daarbij vernoemd naar kinderboerderij 't Brinkie. Het is daarbij voor zover bekend de enige straatnaam in Amsterdam die terugvoert op een kinderboerderij. Het voet- en fietspad begint in het noorden in een groengebied bij een T-kruising aan het Meibergpad, een kilometerslang voet- en fietspad dat van oost naar west door Zuidoost slingert. In de zuidwesthoek van de kruising ligt de kinderboerderij. Vervolgens voert ze naar het zuiden middels de Brinkiebrug onder de Meerkerkdreef door, voert onder een woongebouw door, steekt middels brug 1361 de Passewaaigracht over om tot slot te eindigen op het Puiflijkpad (ook een kilometerslang pad oost-west), waar het op een schoolgebouw stuit. Het pad is circa 600 meter lang. Het pad kent geen gebouwen met een adres aan het pad en heeft derhalve ook geen postcode. De kinderboerderij is weliswaar aan het pad gevestigd, maar heeft een adres aan de Meerkerkdreef (huisnummer 27). Aan de overzijde van het pad ligt Stadsdeelwerf Zuidoost, eveneens gevestigd aan het pad, maar ook een adres aan de Meerkerkdreef (25).

Brug 1365 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug maakt deel uit van de ongelijkvloerse kruising tussen Meerkerkdreef en het Reigersbospad-Renswoudestraat; dreef en pad/straat hebben geen verbinding met elkaar. De dreef geplaatst op een dijklichaam loopt hier oostwest en is een doorgaande route voor snel verkeer. Het Reigersbospad (met begeleidende afwateringstocht) loopt noordzuid en is alleen voor langzaam verkeer. Het pad ligt op maaiveldniveau. De brug is onderdeel van een soort rotonde op de grens van de twee buurten Gaasperdam en Holendrecht-Oost. Ten noordoosten van de brug ligt een groen gebied met volkstuinen etc. De brug werd ontworpen door Dirk Sterenberg, zelfstandig werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Sterenberg ontwierp voor de omgeving Reigersbos tal van voet- en fietsbruggen, samengesteld uit betonnen brugpijlers waarop een komvormige juk, betonnen borstweringen, houten liggers/planken en balkconstructies voor balustrades en leuningen. Ze kregen in de wijk diverse kleuren mee; deze brug had blauwe leuningen. Ze werden omstreeks 1981 ontworpen en gebouwd. Het hout was niet bestand tegen de Nederlandse weersinvloeden (houtrot en molm), reden waarom de leuningen en balustraden begin 21e eeuw vernieuwd werden door Haasnoot Bruggen.

Brug 1334 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd in wat toen het Centraal Park Gaasperdam heette. Dat park had allerlei verbindingen met de omliggende wijken, die over water lagen. Een elftal bruggen (nummers 1332-1343, 1341 ontbreekt) werden neergelegd voor die verbindingen. Brug 1334 verzorgt echter de verbinding in het park tussen twee delen van het Reigersbospad, een voet- en fietspad dat van noord naar zuid de wijk Zuidoost doorsnijdt. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd is dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die steeds aan andere kleur hadden. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken.

Op de kruising van de Reigersbosdreef en de Meerkerkdreef in Amsterdam-Zuidoost staat een titelloos werk van Dik Box, die zichzelf inschaalt als Universal Moving Artists. Het kunstwerk, een kinetisch object, is een cirkelconstructie van drie aluminium cirkels en staat in het plantsoentje van de rotonde op die kruising. Tot 2002, toen de rotonde werd aangelegd, stond het kunstwerk in de berm van de toen nog aanwezige T kruising.De grootste cirkel is open en staat vast op de grond. In de boog van die grote cirkel is een kleinere cirkel (eveneens open) gemonteerd; deze kleinere cirkel is zo gemonteerd dat zij zich vrij kan bewegen tegenover de grote cirkel. In die kleinere cirkel is de kleinste cirkel op dezelfde wijze gemonteerd zodat zij vrij kan bewegen ten opzichte van de middelgrote en grootste cirkel. De kleinste cirkel is niet open, maar deels gesloten door een rood geschilderd rasterwerk. Door weer en wind, maar ook door zonopkomst en –ondergang ontstaat constant een nieuw interpretatie van beeld en omgeving. Vanwege de plaatsing op de kruising tussen twee op dijklichamen geplaatste dreven die alleen toegankelijk zijn voor gemotoriseerd verkeer, is het beeld voor voetgangers en fietsers alleen op afstand te bezien.

Brug 1311 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug in de vorm van een viaduct is gelegen over het Meibergpad, een kilometers lang voet- en fietspad dat Zuidoost van oost naar west doorsnijdt. Vanwege de scheiding tussen verkeersstromen (gemotoriseerd en niet) werd gekozen voor een ongelijkvloerse kruising met de Langbroekdreef (verkeersweg). De burg werd in 1978 ontworpen door Dirk Sterenberg voor de Dienst der Publieke Werken. Ook hier paste Sterenberg een ontwerp toe voor meerdere bruggen; bruggen met een dergelijk uiterlijk zijn ook elders in de stad te vinden (kanteelvormige balustraden), bijvoorbeeld de Meibergdreefbruggen. Extra was hier dat er ook een ruiterpad overspannen moest worden. De overspanning werd circa 20 meter lang en 14 meter breed; de constructie is nagenoeg geheel van beton.

Brinkiebrug (Brug 1317) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Architect Dirk Sterenberg ontwierp in 1978 voor de Dienst der Publieke Werken brug 1317 voor de Veenendaaldreef. Die dreef werd echter nooit aangelegd, maar de naamgever is nog in de wijk terug te vinden in Veenendaalplein. De brug had het uiterlijk van de Spengenbrug, dus met aluminium schilden aan de balustrade. Het zou in een Bijlmerse dreef gelegd worden over een voet- en fietspad. Het brugnummer werd vier jaar later hergebruikt voor een brug in de Meerkerkdreef over het Brinkiepad, dus ook in een Bijlmerse dreef en over een voet- en fietspad. Beide bruggen waren geheel van beton op de balustrade na. De gebouwde brug 1317 heeft metalen balustraden aangebracht op staanders. Het geheel werd afgewerkt door houten geluidsschermen. De naam van de brug kwam pas veel later in 2018. In één sessie vernoemde de gemeente Amsterdam tientallen bruggen in Amsterdam ter opname in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen. Veelal werd toen gekozen voor de optie de bruggen te vernoemen naar de onderliggende paden, in dit geval het Brinkiepad. Dat pad is vernoemd naar kinderboerderij 't Brinkie, al een unieke vernoeming in Amsterdam. De brug is indirect ook vernoemd naar die kinderboerderij; in Amsterdam is verder geen vernoeming naar een kinderboerderij. Tussen brug en boerderij ligt 100 meter.

Brug 1361 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost, wijk Holendrecht. Rond 1980 moesten er veel bruggen ontworpen worden voor de inrichting van de wijken Holendrecht en Reigersbos. De plattegrond was daarbij deels wel al bekend, maar namen voor de infrastructuur waren er niet. In die omstandigheid moest architect Dirk Sterenberg allerlei bruggen ontwerpen voor de Dienst der Publieke Werken. Uit die periode stamt dan ook brug 1361, die kwam te liggen over wat even later de Passewaaigracht (in 1980 vernoemd naar de buurtschap Passewaaij bij Tiel) zou heten; het pad waarin ze ligt, kreeg pas in 2014 haar naam: Brinkiepad (naar de verderop liggende kinderboerderij 't Brinkie.). Vanwege de vele bruggen die ontworpen en gebouwd moesten worden, ontwierp Sterenberg voor de wijk een serie bruggen met hetzelfde uiterlijk. De plaatbrug is bijna geheel van beton, alleen de leuningen zijn van metaal. Opvallend aan brug 1361 zijn de eindbalusters; ze hebben de vorm van abstracte sculpturen, die de vorm lijken te hebben van een heftpoort behorende bij hefbruggen; brug 1361 is echter een vaste brug. Deze sculpturen houden een betonnen leuningbalk op hun plaats. Ze is vergelijkbaar met brug 1450.

Holendrecht is een woonwijk (buurt) in Gaasperdam in het Amsterdamse stadsdeel Amsterdam-Zuidoost (in de Nederlandse provincie Noord-Holland). De wijk ontleent zijn naam aan het gelijknamige riviertje op de grens van de provincies Noord-Holland en Utrecht. De wijk grenst in het noorden aan de Gaasperdammerweg, in het zuiden aan de wijk Reigersbos, in het oosten aan de groenstrook langs de Gaasperplas en in het westen aan de Spoorlijn Amsterdam – Utrecht. Aan de andere kant van de spoorbaan ligt het Academisch Medisch Centrum. De wijk bestaat uit twee verschillende delen, Holendrecht-West en Holendrecht-Oost genaamd, die van elkaar worden gescheiden door de Meerkerkdreef. Het westelijke deel bestaat bijna geheel uit portiekflats met een hoogte van vier verdiepingen, gebouwd van 1976 tot eind jaren zeventig naar ontwerpen van de architecten Van Gool, Quist en Schippers. Dit deel van de wijk grenst aan de spoorlijn en de daarmee gebundelde metrosporen. Het oostelijke deel van Holendrecht bestaat bijna geheel uit eengezinswoningen, en dateert uit eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. De straten zijn vernoemd naar plaatsen met de letters M, N, P en R in de provincie Gelderland en Utrecht. Het station Holendrecht ligt niet ver van het centrum van de wijk, het Holendrechtplein. Sinds 1977 is dit een station van de Amsterdamse metro. Vanaf 2008 wordt dit station ook aangedaan door sprinters van de Nederlandse Spoorwegen. De Holendrechtdreef verbindt dit station met het winkelcentrum aan het Holendrechtplein dat onder de dreef is gelegen, en loopt in het verlengde van de Meibergdreef naar de Meerkerkdreef. De sloop van de hoogbouwflats in de Bijlmermeer en de uitplaatsing van probleemgezinnen vandaar naar Holendrecht-West leidde vanaf 2004 tot een verpaupering van de wijk. Na een fase van ontkenning werd dit feit vanaf 2010 door de gemeente onder ogen gezien, en sindsdien wordt gewerkt aan een plan voor de rehabilitatie van de wijk.