Holendrecht (Amsterdam)

Schoolreis is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Kunstenaar Munir de Vries kreeg de opdracht een grijs en geel opslagplaatsje van sportartikelen van "De Holendrechtschool" op te fleuren met een muurschildering. De omgeving en gebouw van de school was weinig kleurrijk, voornamelijk grijs en blauw. De opdracht was een voortvloeisel van een wedstrijd (Hekketon, zie bijvoorbeeld brug 875) om bouwhekken een kleuriger aanzien te geven. De Vries ontwierp na overleg met een aantal leerlingen deze driedimensionale “ruimtebus” (het gebouwtje werd rondom beschilderd). De Vries omschreef het zelf als een autobus voor een schoolreisje. Van een aantal leerlingen werd gevraagd een omschrijving te geven van een persoon met wie ze die reis graag zouden ondernemen. Zo zijn er een olifant en een robot te zien. De Vries omschreef het zelf als een "schattige schildering". De bestuurder van de bus is ook te zien; hij bestaat uit kleine figuurtjes, waarmee de kunstenaar wilde vertellen dat “we het met z’n allen moeten doen”. De muurschildering op het gebouwtje gaat gepaard met een muurschildering met klimwand op een blinde muur van het schoolgebouw. Deze schildering heeft een meer astronomisch karakter. De buurt kent ook nog een op de grond liggende muurschildering van De Vries; het vormt de vloer van een “stangenpark”, een reeks duikelrekken.

Op de kruising van de Reigersbosdreef en de Meerkerkdreef in Amsterdam-Zuidoost staat een titelloos werk van Dik Box, die zichzelf inschaalt als Universal Moving Artists. Het kunstwerk, een kinetisch object, is een cirkelconstructie van drie aluminium cirkels en staat in het plantsoentje van de rotonde op die kruising. Tot 2002, toen de rotonde werd aangelegd, stond het kunstwerk in de berm van de toen nog aanwezige T kruising.De grootste cirkel is open en staat vast op de grond. In de boog van die grote cirkel is een kleinere cirkel (eveneens open) gemonteerd; deze kleinere cirkel is zo gemonteerd dat zij zich vrij kan bewegen tegenover de grote cirkel. In die kleinere cirkel is de kleinste cirkel op dezelfde wijze gemonteerd zodat zij vrij kan bewegen ten opzichte van de middelgrote en grootste cirkel. De kleinste cirkel is niet open, maar deels gesloten door een rood geschilderd rasterwerk. Door weer en wind, maar ook door zonopkomst en –ondergang ontstaat constant een nieuw interpretatie van beeld en omgeving. Vanwege de plaatsing op de kruising tussen twee op dijklichamen geplaatste dreven die alleen toegankelijk zijn voor gemotoriseerd verkeer, is het beeld voor voetgangers en fietsers alleen op afstand te bezien.

Brug 1340 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd over een afwateringsgracht in de wijk Holendrecht-Oost. Ze legt de verbinding tussen de straten Mijehof en Mijndenhof enerzijds en een groengebied waarin volkstuinen en kinderboerderij 't Brinkie. De brug ligt in het Meibergpad een bijna 2,5 kilometer lang voet- en fietspad dat hier woonwijken van oost naar west door midden snijdt en deel uitmaakt van de infrastructuur ten behoeve van langzaam verkeer. Ten oosten van de brug ligt de kruising Meibergpad en Reigersbospad, dat juist van noord naar zuid voert. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Ze hebben betonnen landhoofden met betonnen borstweringen. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd is dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die hier donkerrood geschilderd waren. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken.

Het Holendrechtplein is het centrale plein in de wijk Holendrecht in de Amsterdamse wijk Zuidoost.

Het Wapen van Holendrecht, pars pro toto voor Hub Holendrecht is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het uit de jaren zeventig daterende Holendrechtplein kreeg in de beginjaren tien een opknapbeurt. Het winkelcentrum in het noordelijk deel werd uitgebreid, maar ook het zuidelijk deel werd aangepakt. Het stadsdeel Zuidoost en CBK Zuidoost gaven bij deze 'grote schoonmaak' opdracht aan kunstenaar Arno Coenen met een kunstwerk te komen, waardoor het plein een vriendelijker uitstraling zou krijgen. Hij ontwierp een 33 bij 37 meter metend kunstwerk, opgebouwd uit gekleurde straattegels, waarbij meer dan vijftien kleuren werden toegepast. Er werd gesproken dat de kunstenaar het plein weer op de kaart had gezet, omdat aan de noordzijde van het kunstwerk de coördinaten zijn vermeld. Coenen ontwierp het kunstwerk met de bewoners van de wijk Holendrecht, die er ook hun postcode (en eigennaam) 1106 in lieten verwerken. Er is ook een wapenschild te zien. De maak kostte vanwege de administratie meer dan twee jaar, terwijl de daadwerkelijke leg relatief korte tijd in beslag nam. Het kunstwerk bevat her en der ook bedriegertjes en werd 4 september 2013 "onthuld".

Brug 1339 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd in wat toen het Centraal Park Gaasperdam heette. Dat park had allerlei verbindingen met de omliggende wijken, die over water lagen. Een elftal bruggen (nummers 1332-1343, 1341 ontbreekt) werden neergelegd voor die verbindingen. Brug 1339 verzorgt echter de verbinding in het park tussen twee delen van het Reigersbospad, een voet- en fietspad dat van noord naar zuid de wijk Zuidoost doorsnijdt. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd is dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die steeds aan andere kleur hadden. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken. Even ten zuiden van de brug ligt een kruising van voet- en fietspaden.

Brug 1343 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd over een afwateringsgracht in de wijk Holendrecht-Oost, waar ze verbinding legt tussen de woonwijk en straat Mijndenhof en een groengebied waarin volkstuinen en kinderboerderij 't Brinkie. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug maakt deel uit van het op het maaiveldniveau liggende systeem van voet- en fietspaden, waaronder het Reigersbospad. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Ze hebben betonnen landhoofden met betonnen borstweringen. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd is dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die hier donkerrood geschilderd waren. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken.

Brug 1334 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd in wat toen het Centraal Park Gaasperdam heette. Dat park had allerlei verbindingen met de omliggende wijken, die over water lagen. Een elftal bruggen (nummers 1332-1343, 1341 ontbreekt) werden neergelegd voor die verbindingen. Brug 1334 verzorgt echter de verbinding in het park tussen twee delen van het Reigersbospad, een voet- en fietspad dat van noord naar zuid de wijk Zuidoost doorsnijdt. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd is dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die steeds aan andere kleur hadden. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken.

Brug 1342 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug werd aangelegd over een afwateringstoscht/siergracht in de wijk Holendrecht-Oost waarbij ze verbinding legt tussen de woonwijk en straat Mijndenhof en een groengebied waarin volkstuinen en kinderboerderij 't Brinkie. De brug uit 1981/1982 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam-Zuidoost (vroeger Bijlmermeer) talloze bruggen heeft ontworpen. De brug maakt deel uit van het op het maaiveldniveau liggende systeem van voet- en fietspaden, waaronder het Reigersbospad. Via deze brug konden voetgangers de bushalte bereiken die op de Renswoudebrug lag van 1982-1994. De brug heeft diverse standaardonderdelen binnen de ontwerpen van dergelijke bruggen voor voetgangers en fietsers. Ze hebben betonnen landhoofden met betonnen borstweringen. Op de betonnen brugpijlers liggen houten liggers waarop planken. Balustraden en leuning zijn uitgevoerd in dikke houten balken. Onderscheid werd gevonden in die balken, die hier donkergroen geschilderd waren. Diezelfde houten balken vormden de zwakheid van de bruggen; onder weersinvloeden (en vandalisme) vergingen ze en met name de balusters braken af. Begin 21e eeuw werd de bovenbouw dan ook vervangen door nieuwe onder leiding van Haasnoot Bruggen. Sterenbergs als kunstenaar is terug te vinden in de brugpijlers, ze zien er hier uit als abstracte kunstwerken.

De Holendrechtpleinbrug (brug 1305) is een artistiek en civieltechnisch kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug, die uit 1976/1977 dateert, werd voor het verkeer geopend op 16 mei 1977 waarbij de route Huntumdreef-Holendrechtdreef de oude route over de Rijksstraatweg verving die op dat gedeelte verdween. De brug kreeg pas op 30 augustus 2018 zijn naam in een reeks benoemingen van bruggen in Amsterdam Zuidoost, waarbij de bruggen vaak werden vernoemd naar onderliggende of bovenliggende straten of topografische benamingen in de buurt van de brug. De Holendrechtpleinbrug maakt fysiek deel uit van Holendrechtplein, ligt in de Holendrechtdreef (de tekening vermeldt nog Holendrechtweg) in de buurt Holendrecht, alle vernoemd naar het riviertje de Holendrecht. Amsterdam kent ook een Holendrechtstraat, maar die ligt in de Rivierenbuurt, Amsterdam-Zuid. Het viaduct overspant het onderliggende Abcouderpad, waarbij het bijdraagt aan de gescheiden verkeersstromen in Zuidoost. De dreef ligt op een dijklichaam en is voor gemotoriseerd verkeer waarbij de bushaltes van bus 41 en 47 met trappen met het maaiveld zijn verbonden. Het pad is alleen toegankelijk voor langzaam verkeer (voetgangers, fietsers). Bijzonder aan het viaduct is dat er in de landhoofden winkels zijn geïntegreerd; het geheel is ontworpen door architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken. Hij zou ongeveer 173 bruggen voor de stad ontwerpen, waarbij bij aan aantal abstracte kunst werd toegepast. Bij deze brug is dat terug te vinden in betonblokken die op de trapleuningen staan en van oorsprong dienden ter ondersteuning van luifels boven de trap. Een ander kunstzinnig ontwerp van hem is terug te vinden in de westelijke brugpijler (de oostelijke pijler staat in de winkels), waarin arcadevormen zijn te vinden. Van hem zijn tevens herkenbaar de kanteelachtige balustrades (zie bruggen 867, 868 en 869 uit dezelfde periode). Voor het artistieke kunstwerk is Joseph Ongenae verantwoordelijk. Hij kwam met kleine mozaïekachtig figuren in de westelijke wand (de oostelijke staat in de genoemde winkels). Ongenae werkte samen met Sterenberg het geheel uit. Voor de brugwanden liggen keien in een door Ongenae vastgesteld patroon. Bovendien liggen her en der (delen van) betonnen schijven, waarvan sommige segmenten genummerd zijn, waarbij het lijkt of het viaduct over de schijven heen is gebouwd. Die kunstwerken zijn al op de bouwtekeningen terug te vinden, als ook op een gouache van Otto Jaring, tekenaar bij de afdeling Bruggen van de genoemde Dienst. Van de betekenis of titel van deze kunst is vooralsnog niets bekend. In de brugwand zijn enkele uitsparingen en uitstulpingen gemaakt (afdrukken van halve bollen), waarvan niet bekend is of deze van de bruggenarchitect zijn of van de kunstenaar.

De Renswoudebrug (brug 1316) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug is gelegen in de Meerkerkdreef daar waar hij zonder enige directe verbinding kruist met het Reigersbospad en de Renswoudestraat. Deze ongelijkvloerse kruising is het gevolg van strikte scheiding van verkeersstromen. De dreef heeft snel verkeer, pad en straat langzaam verkeer. De brug overspant behalve voet- en fietspad tevens een gracht (uitloper van de Passewaaigracht) en nogmaals een voetpad. Het viaduct werd aangelegd in de periode dat de Meerkerkdreef nog te boek stond als Veenendaaldreef. Het ontwerp is afkomstig van Dirk Sterenberg werkend bij de Dienst der Publieke Werken. De brug is circa twintig meter breed en 33 meter lang. In 1981 begon het heiwerk met voorgespannen betonpalen. De brug kreeg in het jaar van bouwen (1981) via het talud twee voetpaden naar bushaltes die net ten oosten van de brug lagen. Deze bushaltes die in 1982 in gebruik werden genomen hadden in- en uitvoegstroken op de brug; toen die halte in 1994 werd opgeheven was de brug eigenlijk veel te breed voor het verkeersaanbod. Sterenberg was ook kunstenaar hetgeen hier terug te vinden is in reliëfs op de brugpijlers. In het verleden was het reliëf rood geschilderd. Ook de borstweringen lijken op abstracte kunstwerken. De originele balustrade en leuningen, die op oude foto’s nog wit oplichten zijn in de loop der jaren vervangen door houten schotten. De brug ging tot en met 2018 naamloos door het leven, maar werd toen vernoemd naar de onderliggende straat Renswoudestraat, op zich vernoemd naar dorp Renswoude.

Brug 1365 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug maakt deel uit van de ongelijkvloerse kruising tussen Meerkerkdreef en het Reigersbospad-Renswoudestraat; dreef en pad/straat hebben geen verbinding met elkaar. De dreef geplaatst op een dijklichaam loopt hier oostwest en is een doorgaande route voor snel verkeer. Het Reigersbospad (met begeleidende afwateringstocht) loopt noordzuid en is alleen voor langzaam verkeer. Het pad ligt op maaiveldniveau. De brug is onderdeel van een soort rotonde op de grens van de twee buurten Gaasperdam en Holendrecht-Oost. Ten noordoosten van de brug ligt een groen gebied met volkstuinen etc. De brug werd ontworpen door Dirk Sterenberg, zelfstandig werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Sterenberg ontwierp voor de omgeving Reigersbos tal van voet- en fietsbruggen, samengesteld uit betonnen brugpijlers waarop een komvormige juk, betonnen borstweringen, houten liggers/planken en balkconstructies voor balustrades en leuningen. Ze kregen in de wijk diverse kleuren mee; deze brug had blauwe leuningen. Ze werden omstreeks 1981 ontworpen en gebouwd. Het hout was niet bestand tegen de Nederlandse weersinvloeden (houtrot en molm), reden waarom de leuningen en balustraden begin 21e eeuw vernieuwd werden door Haasnoot Bruggen.