Troepiaalbrug

Brug 1155 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze duikerbrug ligt onopvallend in het landschap. Ze is alleen herkenbaar als een flauwe helling in de Claus van Amsbergstraat. Die straat werd rond 2000 gepland in het gebied van de honingraatflats Frissenstein, Fleerde en Florijn die in die jaren grotendeels werden afgebroken; slechts enkele segmenten bleven bewaard. De brug 1155 overleefde de sanering van de buurt, die toen volgebouwd werd met laagbouw met enkele uitschieters naar boven. Zoals gebruikelijk voor de Bijlmermeer liggen hier drie brugnummers op rij: brug 1153, brug 1154 (beide aangepast in de sanering) en brug 1155. Van dit type brug dan wel duiker liggen er meer in deze wijk. Bruggen 1111, 1124, 1125, 1126, 1127, 1128, 1129, 1131, 1150, 1162, 1165, 1172 en 1301 kregen hetzelfde uiterlijk mee. Ze werden wel ontworpen door de Afdeling Bruggen van de Publieke Werken, maar waar voor de gangbare bruggen de specifieke architect bekend is, is dat bij deze bouwwerken dat niet het geval. De duiker ligt half boven de waterspiegel en is ruim 32 meter lang.

De Bijlmerdreef is de eerst aangelegde en tevens belangrijkste dreef in de Bijlmermeer in Amsterdam-Zuidoost. De verhoogde dreef, oorspronkelijk uitsluitend voor snelverkeer, waarvan het eerste gedeelte werd geopend in 1968, verbindt de Foppingadreef nabij station Amsterdam Bijlmer ArenA met de 's-Gravendijkdreef in het Oosten van de Bijlmermeer. Verder kruist de dreef de Dolingadreef, de Flierbosdreef, de Gooiseweg, de Groesbeekdreef en de Elsrijkdreef. Vanaf de dreef waren rechtstreekse aansluitingen op de parkeergarages van de flats langs de dreef. In 1971 bij de opening van het eerste station Bijlmer werd de dreef op maaiveldniveau doorgetrokken tot de Hoogoorddreef. Later werd dit gewijzigd in halfhoog maar bij de bouw van het derde station Bijlmer rond 2000 moest de Bijlmerdreef hier verdwijnen in verband met de uitbreiding van het station. In de begintijd lag aan de dreef op het maaiveld op de plaats van de huidige wijk Vogeltjeswei het Aanloopcentrum dat met een afrit vanaf de dreef bereikbaar was. In 1975 werd het vervangen door de winkelcentra Fazantenhof en Ganzenhoef (gelegen onder Brug 1017 en parkeergarages) en in 1976 gesloopt waarna het terrein lange tijd braak lag. In 1986 werd het Fazantenhof vervangen door het nieuwe winkelcentrum de Amsterdamse Poort waar tijdens de latere stadsvernieuwing ook het Anton de Komplein werd aangelegd. In de tweede helft van de jaren negentig werd de Bijlmerdreef in het kader van de vernieuwing van de Bijlmermeer tussen de Gooiseweg en de 's-Gravendijkdreef verlaagd en veranderd in een stadsstraat met een middenberm. Ook verschenen er fiets en voetpaden en gelijkvloerse kruisingen. Het onder de dreef en parkeergarage gelegen winkelcentrum Ganzenhoef werd vervangen door het nieuwe winkelcentrum Ganzenpoort. Het gedeelte tussen de Foppingadreef en de Gooiseweg is nog steeds verhoogd gelegen en nog echt een dreef. Oorspronkelijk bevonden zich aan de dreef geen huisnummers, de flatwoningen hadden de naam van de naastgelegen flats. Pas na de vernieuwing en verlaging kwamen er aan de dreef wel huisnummers, het hoogste nummer is 1477. De dreef is vernoemd naar de waterplas het Bijlmermeer.

Florijn is een flatgebouw in Amsterdam-Zuidoost. De naam is ontleend aan een buurtschap in Berkelland.

Putterbrug (brug 1014) is een bouwkundig en artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Het Monument voor Anton de Kom is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Het Anton de Komplein is een plein in Amsterdam-Zuidoost.

De Vogeltjeswei is een relatief kleine buurt in de Bijlmermeer in het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost. De buurt wordt omringd door fysieke scheidingen. In het noorden ligt Bijlmerdreef op een dijklichaam, in het westen het Anton de Komplein achter een gracht, in het zuiden het Nelson Mandelapark (tot 2014 Bijlmerpark geheten) achter een gracht en in het oosten de Gooiseweg op een dijklichaam. De wijk is in de late jaren negentig gebouwd op de plaats van het Aanloopcentrum dat rond 1976 gesloopt was en welk terrein jarenlang braak lag. De wijk bestaat voornamelijk uit laagbouw en aan de randen van de Bijlmerdreef ook middelhoogbouw. Op het terrein werden in zomers tijdens die braakligging door (meest) uit Suriname afkomstige liefhebbers van tropische zangvogels zangwedstrijden gehouden. Dit werd overgenomen in de naamgeving. De topografische aanduidingen in het buurtje zijn dan ook naar zangvogels vernoemd: Troepiaalsingel; scheidt de buurt van het Anton de Komplein Pikoletstraat Putterplantsoen Blauwdasstraat Suikerdiefjestraat Geelbekstraat Het Gulden Kruispad loopt ten zuiden van de buurt en vormt met een afwateringstocht de overgang naar het Nelson Mandelapark. Het Putterplantsoen heeft middels de voet/fietstunnel Putterbrug (met kunstwerk Full color) een doorsteek door de Bijlmerdreef naar de F-buurt. De Pikoletstraat heeft een op- en afrit van de Bijlmerdreef.

Brug 1154 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

De kus is een plastiek van Jeroen Henneman. Henneman kreeg inspiratie voor dit werk door het spelen met ijzerdraad en het werken met een soldeerbout met zilverdraad. Na enige bewerking ontstond iets wat op een kus leek. Henneman zag het als een ruimtelijke tekening. Henneman kreeg in 1979 het verzoek van de Koninklijke Bijenkorf Beheer een beeld te ontwerpen voor plaatsing bij het nieuwe hoofdkantoor aan de Frankemaheerd in Amsterdam-Zuidoost. In oktober was het ontwerp in handen van onder meer TNO om berekeningen te maken voor de fundering. Het plan was dat het beeld er in april 1981 zou staan. Het werd 1982 voordat het beeld er stond. De kus bestaat uit drie delen, samen ongeveer zestien ton wegend. De belangrijkste onderdelen zijn twee roestvrij stalen platen van 1,5 meter (man) en 30 centimeter breed (vrouw). Zij vormen twee gezichtsprofielen, die in de hoogte naar elkaar toe neigen en op de plaats van de lippen elkaar raken. Dit thema wordt pas zichtbaar als de toeschouwer er recht voor staat. In 1983 werd het beeld onderscheiden met de Nederlandse staalprijs (Nationale staalprijs) van de Stichting Staalcentrum Nederland (SSN), in 1985 kreeg het de Europese Staalprijs van de Europese staalconstructiebedrijven (ECCS). In 2007 maakte Henneman opnieuw een Kus, ditmaal voor Apeldoorn. De Koninklijke Bijenkorf trok in 2015 uit het kantoor en de nieuwe eigenaar van het gebouw wilde van het beeld af en in 2016 zijn plannen uitvoeren. Er is gezocht naar een alternatieve plek, waarbij de kunstenaar nog Rudi Fuchs in zijn hoedanigheid van curator van ArtZuid heeft ingeschakeld. Dat bleef zonder resultaat Het beeld kon nog net bewaard worden voor opslag. De kunstenaar moest toezien hoe zijn beeld op grove manier uit elkaar werd gehaald; hij had wel richtlijnen opgesteld, maar de aannemer hield zich daar niet aan. De gemeente Amsterdam ging samen met de kunstenaar op zoek naar een nieuwe plaats. Het beeld verdween vervolgens in opslag, maar er werd in die tijd gezocht naar een nieuwe plek. Het beeld bleek gewild bij andere stadsdelen, maar Zuidoost wilde het niet kwijt; het stadsdeel voelde "dat het beeld iets om trots op te zijn was" in de moeilijke perioden die het stadsdeel kende. Bij herplaatsing moest volgens de kunstenaar aan een tweetal eisen voldaan worden. Het beeld moest rondom vrij zijn (in verband met het contrast met de open lucht), maar tevens in een bebouwde omgeving (ook vanwege contrast). In de nazomer van 2019 werd bekend, dat De kus geplaatst wordt op het Anton de Komplein in Zuidoost, dat aan beide voorwaarden voldoet. Plaatsing kan echter niet zonder een paalfundering; het weegt circa 16.000 kilo; zonder goede fundering zou het in de bodem wegzakken. In oktober 2020 vond het daar plaats, niet direct op het plein, maar op een zuidelijk punt (richting politiebureau).

Het Humberto Delgadoplein is een plein in Amsterdam-Zuidoost. Dit plein stond niet op de originele plattegronden van de te bouwen wijk Bijlmermeer in de jaren zestig van de 20e eeuw. Toen lag hier groengebied ten westen van de honingraatflat Florijn. Die flat werd omstreeks 2000 behoorlijk ingekort; er bleven maar twee segmenten staan, de segmenten zijn in een knik met elkaar verbonden. In die jaren ging de hele buurt op de schop en werd er op plek van de honingraatflats grotendeels laagbouw neergezet. In de holte van de knik werd een groene ruimte uitgespaard, het later Humberto Delgadoplein. Het plein kreeg op 8 mei 2001 haar naam, een vernoeming naar Humberto Delgado. In de groenvoorziening van het plein staan twee vormen van “kunst in de openbare ruimte” waarvan geen historie terug te vinden is. Eén daarvan is een hekwerk, waarin het woord Future (het heet hier de F-buurt) te lezen is; de objecten doen denken aan de duikelrekken van Aldo van Eyck. De andere kunstvorm bestaat uit twee delen, het zijn twee gecombineerde spreek- en luisterobjecten, die vermoedelijk met elkaar in verbinding staan, zodat je op het plein kan praten zonder dat iedereen hoeft mee te luisteren.

De Anton de Kombrug is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

De Muurschildering Anton de Kom is een kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze muurschildering werd gemaakt in de nazomer van 2020 door kunstenares Hedy Tjin. Deze mural maakt deel uit van een serie die de Canon van Nederland weergeeft. Er zijn er in december 2020 vier, namelijk: Vincent van Gogh in Nijmegen, Aletta Jacobs in Groningen, De Hanze in Deventer en dus Anton de Kom in Amsterdam. In andere zin is het tevens een vervolg op muurschilderingen die ze maakte van bijvoorbeeld George Floyd en Kerwin Duinmeijer. De kunstenares, die in Utrecht afstudeerde, kwam drie dagen naar Amsterdam om de muurschildering te op te zetten aan de brugpijlers van de Anton de Kombrug. Deze brug fungeert als een overkapping van het voetgangersgebied en de markt aan het Anton de Komplein. De muurschildering is een drieluik verdeeld over drie pijlers. De linker pijler bevat de tekst Leer en respecteer, een tekst geïnspireerd op De Kom, die de kunstenares meegeeft aan passanten. Op de middelste pilaar staat Anton de Kom in net pak met hoed; Tjin wilde hem hiermee neerzetten als wijs en gesoigneerd man. Het rechterpaneel verwijst naar verdere informatie met internetadres en een QR-code en laat ook een schrijvende hand zien. De muurschildering was eigenlijk niet voor Amsterdam bedoeld, maar dat bleek uiteindelijk wel de beste plek. Aan rapper en influencer Bokoesam volgde “de opdracht” de nalatenschap van De Kom verder onder de aandacht te brengen. Niet veel later (december 2020) werd een muurportret van Anton de Kom bij The Black Archives door vandalen vernield.