Proveniersplein (Haarlem)

De Luxor was een bioscoop in de Nederlandse stad Haarlem. De bioscoop was sinds 1920 gevestigd in het centrum van de stad aan de Grote Houtstraat. Even verderop in dezelfde straat zat de Cinema Palace. De Luxor was ontworpen door Martin Kuyper, die voorafgaand ook het Bouwmeester Theater in Rotterdam, de Cinéma Américain in Den Haag en de Flora in Enschede heeft ontworpen. De bioscoop had in 1990 zo’n 407 zitplaatsen en sloot in 1995 zijn deuren. Nadat het gebouw de functie als bioscoop verloor, heeft het verschillende kledingwinkels gehuisvest.

Het Proveniershof is een hofje in Haarlem, gelegen aan de Grote Houtstraat 140, de drukste winkelstraat van Haarlem. Het Proveniershof heeft wel de vorm van een hof, maar is anders dan een 'gewoon' hofje niet gesticht door een gilde, een rijke particulier of een kerk. De naam Proveniershof dankt het hofje aan het feit dat hier tot 1866 een proveniershuis te vinden was. In het voormalige proveniershuis zijn nu appartementen gebouwd.

Het Vrouwe- en Antonie Gasthuys is een Haarlems hofje, het hofje is te vinden aan het Klein Heiligland te Haarlem. Het hofje is een samenvoeging van twee gasthuizen, een plek waar reizigers één of meerdere nachten konden overnachten. Van gasthuizen werd vooral gebruikgemaakt door pelgrims, daarom werd het stichten van een gasthuis gezien als een goede daad.

Cinema Palace was een bioscoop in Haarlem. Het pand waar de bioscoop in gevestigd was, bevindt zich in de Grote Houtstraat op nummer 111-113. De bioscoop werd geopend op 5 januari 1915 en was daarmee een van de oudste bioscopen van Nederland. Op 15 januari 2011 heeft Cinema Palace definitief zijn deuren gesloten na een uitverkocht slotfeest in jaren 20/30-stijl.

De Grote Houtpoort was een stadspoort in de Nederlandse stad Haarlem. De poort bevond zich aan het eind van de Grote Houtstraat bij het Houtplein ter hoogte van de Grote Houtbrug. De poort werd ter vervanging van een oudere poort gebouwd in 1591 door 'stadsmetselaar' Mr. Willem Dirksz. den Abt. De poort werd evenals de Zijlpoort in 1824 gesloopt om de stad ruimere toegangswegen te geven met oog op de grote Algemeene Tentoonstelling van Voorwerpen van Nationale Nijverheid in 1825. De sloop werd onder handen genomen door Jan David Zocher. De sloper betaalde het stadsbestuur 3500 gulden - veel materiaal was nog goed verhandelbaar.

De Grote Houtbrug is een vaste brug in de Nederlandse stad Haarlem. De brug ligt in Haarlem-Centrum in de Stadsbuitensingel daar waar de Gasthuissingel voortvloeit in de Raamsingel. De brug verbindt de Grote Houtstraat met het Houtplein en de daarachterliggende Dreef die door de Haarlemmerhout loopt. De brug ligt ter hoogte van de voormalige Grote Houtpoort, een vestingwerk van Haarlem. De brug betreft een gemeentelijk monument.

Het Hofje van Guurtje de Waal is een Haarlems hofje, het hofje is gelegen aan de Lange Annastraat 40 in de buurt de Vijfhoek in Haarlem-Centrum.

De Gasthuissingel is een singel en straat in de Noord-Hollandse stad Haarlem. De singel maakte deel uit van vestingwerken van Haarlem, die de stad in vroegere tijden moesten beschermen tegen indringers. Deze singelgracht loopt vanaf de Raamsingel nabij de Grote Houtbrug en Houtplein naar de Kampersingel, nabij de Kleine Houtbrug. Langs de noordelijke zijde ligt in het centrum van Haarlem het voormalig complex van het Sint Elisabeth Gasthuis dat hier vanaf 1581 tot 1973 zijn vestiging nam. Eerder was het gelegen aan de Botermarkt nabij het Claraklooster, waar het tot 1576 gevestigd was tot de grote stadsbrand van 1576 het complex in de as legde. Hedendaags gaat dit ziekenhuis verder als het Spaarne Gasthuis.

De Nieuwe Kerk (1649) in Haarlem op het Nieuwe Kerksplein geldt als een van de bijzonderste kerkgebouwen die na de Reformatie voor de protestantse eredienst zijn gebouwd in de toenmalige Republiek der Nederlanden. Het strenge, classicistische ontwerp is van Jacob van Campen, die in opdracht van het Haarlemse stadsbestuur een kerkgebouw maakte ter vervanging van de bouwvallige en krappe gotische Sint Annakapel. De toren (1613), opgetrokken in de decoratieve stijl van de Hollandse renaissance door stadsbouwmeester Lieven de Key, moest blijven staan. De Nieuwe Kerk was in Haarlem het eerste stenen kerkgebouw dat speciaal voor de protestanten werd gebouwd; tot dan toe hadden de Haarlemse gereformeerden alleen gebruikgemaakt van een houten - sinds lang gesloopte - preekschuur buiten de stadswallen én natuurlijk de kerkgebouwen die in de middeleeuwen waren neergezet voor de rooms-katholieke eredienst. Het splinternieuwe ontwerp van Van Campen leende zich bij uitstek voor een dienst waarbij alle aandacht niet naar het altaar ging, maar naar de kansel. De kansel stond dan ook centraal opgesteld; vanuit alle hoeken in de kerkzaal was de predikant zowel zicht- als hoorbaar. Het ontwerp van Van Campen bestaat uit een Grieks kruis geschreven in een vierkant. Het kruis wordt gevormd door twee met houten tonnen overwelfde beuken. De hoeken zijn voorzien van lagere cassettenzolderingen. Uitwendig komt de kruisvorm niet tot uiting, zoals bij vergelijkbare kerkgebouwen in Nederland wél het geval is, zoals de Oosterkerk in Amsterdam en de hervormde kerk van Oudshoorn. Aan de buitenzijde wekt de Nieuwe Kerk de indruk dat zij een eenvoudige zaalkerk met een lengteas is. Van Campen heeft dit vermoedelijk met opzet gedaan. Op die manier sloot de bestaande toren beter aan op zijn ontwerp, bovendien paste dit goed bij de symbolische lading die hij aan zijn ontwerp gaf.

Het Nieuwe Kerksplein is een plein in de Noord-Hollandse stad Haarlem. Het plein is gelegen in het Centrum en in de buurt de Vijfhoek. Het plein bevindt zich achter het Proveniershof dat is gelegen aan de Grote Houtstraat. Vanaf deze straat lopen twee toegangswegen in westelijke richting naar het plein; de Kerkstraat en de Korte Houtstraat. Andere zijstraten van het plein zijn; Lange Annastraat, Korte Annastraat, Oude Raamstraat, Nieuwe Raamstraat, Lange Raamstraat en de Doelstraat. Op het plein bevindt zich de Nieuwe Kerk. Deze kerk dateert uit 1649 en is ontworpen door Jacob van Campen. De toren is van de hand van stadsarchitect Lieven de Key.

Het Frans Hals Museum (vroeger Stedelijk Museum van Haarlem) is een Nederlands museum in de Noord-Hollandse stad Haarlem, opgericht in 1862, dat bekendstaat als het kunstmuseum van Haarlem. De collectie is gebaseerd op de rijke verzameling van de stad zelf, die vanaf de 16de eeuw is opgebouwd. Het museum bezit honderden schilderijen, waaronder meer dan een dozijn van Frans Hals, aan wie het museum zijn naam dankt. Het Frans Hals Museum heeft twee historische locaties in de Haarlemse binnenstad: de hoofdlocatie aan het Groot Heiligland en Locatie Hal aan de Grote Markt, samengesteld uit de naast elkaar gelegen 17de-eeuwse Vleeshal en 19de-eeuwse Verweyhal. Aan het Groot Heiligland staat het 17de-eeuwse Oudemannenhuis met regentenkamers. Hier bevinden zich de beroemde schilderijen van Frans Hals en andere oude, moderne en hedendaagse kunst en het museumcafé. In Locatie Hal worden regelmatig tentoonstellingen met moderne en hedendaagse kunst georganiseerd.

Hof is een museumgebouw gebouwd in 1913 in Haarlem in gebruik door het Frans Hals Museum voor het tentoonstellen van hun collectie van de Gouden Eeuw. Het complex is gebouwd rondom het hoofdgebouw en tuin van het voormalige Oudemannenhuis aan het Groot Heiligland. Het gebouw is in vroeg-17e-eeuwse stijl historiserend gebouwd naar een ontwerp van stadsarchitect Lucas Christiaan Dumont op de historische plattegrond. Op 14 mei 1913 werd het museum geopend. Het Stedelijk Museum werd later genoemd naar Haarlems beroemdste kunstenaar: Frans Hals. De gemeente kocht in 1908 het Oudemannenhuis van de kerk om er de stedelijke kunstcollectie onder te brengen die voorheen tentoongesteld werd in het stadhuis. Het hoofdgebouw werd hierbij behouden. De vleugels van het gebouw werden gesloopt en in neorenaissancestijl weer opgebouwd naar een ontwerp van stadsarchitect L.C Dumont. De oorspronkelijke plattegrond, de toegangspoort en het hoofdgebouw bleven gehandhaafd.