Rokin 9-15

Rokin 17 in Amsterdam is een gebouw aan het Rokin in Amsterdam-Centrum. Per 16 maart 2004 is het een gemeentelijk monument.

Aan het Rokin in Amsterdam-Centrum staat vanaf 2017 een titelloze poëtische uiting. Het betreft dichtregels van Anna Enquist aangebracht op zitbanken die een boom beschermen nabij Rokin 9-15. Bij de herinrichting en herbestrating van het Rokin na de metrobouw, werden de zitmeubels geplaatst. Op de leuninglatten is een metaalplaat met daarop een tekst van de toenmalige stadsdichteres geplaatst. De tekst luidt: Geloof het maar, hij strekt zijn wortels naar de metrobuis, onmogelijk, en rekt zijn takken naar de hemel, niet te doen. Hier staat de boom, bescherm zijn stam, wij zijn verloren zonder groen. Initiatiefnemer van de straatpoëzie was Max Bögel, hoofdaannemer van de Noord/Zuidlijn. Ze werd geplaatst in het kader van het project 'De Rode Loper'. Vergelijkbare bankjes met andere teksten zijn te vinden op de Vijzelgracht en de Ferdinand Bolstraat.

De Rokinfontein is een kunstwerk in de vorm van een fontein in Amsterdam-Centrum. Het werk maakt deel uit van de grote herinrichting van de binnenstad onder de noemer De Rode Loper. De fontein is gebouwd volgens een ontwerp van Mark Manders. Hij kwam met een relatief grote voorstelling van gepatineerd brons (3 meter lang, drie meter hoog) op een kubusachtige sokkel van natuursteen (Gascogne Azul) van 4,5 bij 2,5 bij 1 meter. De voorstelling zelf bestaat uit twee ruw afgewerkte van elkaar wegkijkende hoofden, die in de loop der tijden beschadigd lijken te zijn. Het kunstwerk werd op 31 juli 2017 geplaatst op het Rokin in de hoek tussen Gassan Diamonds en boekhandel Scheltema. Het geheel weegt 27.000 kilogram. Het waterreservoir, de filters en de pomp bevinden zich onder de stellage.. De opdracht voor dit werk kwam in 2015 van de gemeente Amsterdam, nadat ze aan een drietal kunstenaars (Manders, Jennifer Tee en Rob Birza) had gevraagd een fontein voor het Rokin te ontwerpen, die ook fraai zou ogen als er geen water stroomde. De keus viel door middel van een jury en deelnemend publiek op het werk van Manders, die tot dan toe voornamelijk werken op verzoek van musea had geleverd. Manders zag een uitdaging in het verschil; nu een werk ontwerpen die mensen en passant zien, in plaats van dat ze specifiek naar een museum gaan om kunst te bekijken. Manders wilde met zijn fontein een tijdloos stuk straatmeubilair neerzetten, waarbij voorbijgangers het idee krijgen dat het beeld er al tijden staat. Op 5 september 2017 is de fontein door de Amsterdamse wethouder Kunst en Cultuur Kajsa Ollongren en de twee zonen van de kunstenaar officieel onthuld. In de nazomer van 2018 bleek het systeem niet geheel waterdicht; de fontein verloor water. De fontein werd tijdelijk buiten werking gezet.

The Empire was een van de oudste met name bekende homocafés van Amsterdam. De zaak bevond zich aan de Nes 17 en werd voor het eerst vermeld in 1911. Het café heette later onder meer Maxim en Bob's-Bar Bodega en bleef tot eind jaren dertig een homoseksueel publiek trekken. Vaak wordt gedacht dat Café 't Mandje (1927) of de Amstel Taveerne (1964) het oudste homocafé van Amsterdam is, maar al in het eerste kwart van de 20e eeuw waren er ongeveer vijf zaken die als specifieke homobar bekendstonden. The Empire was daarvan de bekendste en is ook de zaak waarover de meeste informatie beschikbaar is.

Bougainville is een restaurant in Amsterdam. De eetgelegenheid heeft sinds 2019 een Michelinster.

De Adyen-brug is een artistiek en bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het wordt omschreven als "canal skybridge". De firma Adyen heeft aan het Rokin twee gebouwen in gebruik, gescheiden door de Nieuwe Sint Pieterspoort. Ze schreef een soort wedstrijd uit om een verbinding tussen beide panden te maken. Street Art Frankey kwam met een bijzondere voetgangersbrug annex luchtbrug tussen de twee gebouwen. Frankey is in Amsterdam bekend vanwege kleine kunstzinnige ingrepen in de stad, maar heeft ook enkele grotere objecten op zijn naam staan, zoals Eberhard van der Laan zittend boven de toegang van Paradiso en de Autoprikker. Het bruggetje is overigens zelf geen brug, maar heeft wel de vorm van een welfbrug, veelvuldig voorkomend in de Amsterdamse grachtengordel. Die welfbrug is hier een dak boven een glazen loopbrug die ongeveer tien meter boven het maaiveld hangt. Frankey gaf het het uiterlijk mee van een enigszins scheve brug uit de binnenstad van Amsterdam; ook de lantaarn op de brug staat uit het lood. Ook de 19e eeuwse brugleuningen zijn terug te vinden, alleen dienen hier niet tot leuning. Frankey werkte samen met Boltt/Rijnboutt en ipv Delft (constructief ontwerp). Ipv meldde nog dat het bruggetje in twee dimensies scheef ligt. De geplande toegangen van de gebouw liggen alleen verticaal niet recht tegenover elkaar, maar ook horizontaal. Met deze vorm is het naast brug 482 de tweede dubbeldeks brug in Amsterdam, daarvan zijn echter beide etages in gebruik. Het bruggetje werd 14 december 2023 geopend. Frankey en Jan Pieter Ekker stelden dat de brug is opgetrokken uit een staalskelet omhuld door acrylhars, de vorm is gegoten in de 3D geprinte mal. Verdere gebruikte materialen zijn glas en aluminium. Frankey gaf aan dat dit soort scheve bruggen eigenlijk alleen in comics kunnen en wilde dat de kijker verbaasd was en toch tweemaal moest kijken.

Het Nationaal Monument op de Dam in Amsterdam is een oorlogsmonument voor de herdenking van oorlogsslachtoffers. Het monument staat centraal bij de jaarlijkse Nationale Dodenherdenking op 4 mei. Vanaf 1961 wordt deze live op televisie uitgezonden door de NOS.

Het Commandantshuis was een groot pand aan de oostzijde van de Dam in Amsterdam, ongeveer ter plekke van het huidige Nationaal Monument op de Dam, dat oorspronkelijk, tot 1807, als het 'Huis onder 't Zijl' (ook wel als 'Huis onder 't Zeil' gespeld) bekend stond. Het werd in 1774-1775 in neoclassicistische stijl gebouwd naar ontwerp van stadsarchitect Jacob Eduard de Witte en in 1912 gesloopt. Het was een rechthoekig blok van drie bouwlagen onder schilddak, met aan de voorzijde zeven vensterassen, waarvan de middelste drie in een middenrisaliet met grote pilasters en een bekronend driehoekig fronton waren opgenomen. Vlak na de voltooiing verscheen een door Caspar Philips vervaardigde prent van de voorgevel in het tijdschrift De Maandelykse Nederlandsche Mercurius

Ontdek de Dam is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het werk werd in de laatste week van augustus 2021 geplaatst en is een creatie van Street Art Frankey. Frankey zet wekelijks een kunstwerkje binnen de stad Amsterdam om het straatbeeld te verrijken met grappige toevoegingen aan straat- en gevelelementen. In 2020 verscheen van hem een beeld van André Hazes in de vorm van een Legopoppetje, dat echter al snel geroofd werd. Op 30 juni 2021 mocht hij een nieuwe meer vandalismebestendige versie plaatsen. Voorafgaand aan plaatsing werden er op de Dam vanaf 2017 betonblokken gebruikt om inrijschade te voorkomen. Deze betonblokken hebben eveneens de vorm van Legoblokjes (acht punten bovenzijde). Het tweede beeld van Hazes werd op een dergelijke steen vastgezet. Frankey liet zich door die vorm inspireren om in augustus 2021 een nieuwe kunstwerk te leveren. Het werd geplaatst op verzoek van de ondernemersvereniging van de Dam. In plaats van dat de betonnen steen vooral moest laten zien wat niet doen, is deze steen, nu in brons, bedoeld waar je wel naar kan of moet kijken. In drie dimensies zijn omringende gebouwen afgebeeld in reliëf afgebeeld: bovenste rij: Gebouw Industria, Hotel Krasnapolsky, Bijenkorf en Bisschop (hoek Dam en Damrak), onderste rij: Nationaal Monument op de Dam, Koninklijk Paleis, Nieuwe Kerk, en Reisbureau der Staatsspoorwegen (Dam 8-10, hoek Nieuwendijk). De beeltenissen hebben een onderschrift, niet alleen in letters, maar ook in braille. Op de steen is ook een QR-code afgebeeld, zodat men zelf een audiotour, ingesproken door Anneke Bokern (architectuurjournaliste) en Paul Vonk (architect),kan volgen.

De brand in Hotel Polen vond plaats op 9 mei 1977. Bij de ramp brandde een hotel in het centrum van Amsterdam tot op de grond toe af. Hierbij vielen 33 doden en raakten 21 mensen zwaargewond. Het was de dodelijkste brand in Nederland sinds de Tweede Wereldoorlog. Het hotel bevond zich tussen de Kalverstraat en het Rokin, nabij Madame Tussaud. Op deze plek werd na de brand het Rokin Plaza gebouwd (1981-83), waar de Papenbroekssteeg doorheen loopt.

Het Rokin Plaza is een groot gebouw aan het Rokin ten zuiden van de Dam in Amsterdam. Het complex ligt op de plek waar Hotel Polen en De Slegte waren gevestigd voordat beide verwoest werden tijdens een grootschalige brand in 1977.

Nes is een smalle Amsterdamse straat, evenwijdig aan het Rokin, tussen de Dam en de Grimburgwal in de Amsterdamse binnenstad De naam duidt aan dat hier in vroegere tijden een 'nes' lag, dat is een landtong, een smal stuk land dat uitsteekt in een binnenwater (hier de Amstel) en soms de vorm heeft van een tong: een smalle strook land die zich aan het uiteinde iets verbreedt. Ten oosten van de Amstel lag tot in de veertiende eeuw moerassig land. Tot in de zeventiende eeuw noemde men het noordelijk deel Gansoord. De Nes vormde de oostelijke oever van de Amstel, terwijl de Kalverstraat hier de westelijke oever vormde. Vanaf 1342 werd het zuidelijk gedeelte van de Nes bij de stad gevoegd. Vanwege de goedkope grond werden hier zes kloosters gevestigd: het Cellebroedersklooster, het Sint Mariaklooster, het Sint Margarethaklooster, het Sint Maria Magdalenaklooster, het Sint Barbaraklooster en het Sint Claraconvent. Vijf hiervan lagen in het laatste stukje van de Nes. In de volksmond werd dit stukje straat dan ook wel Gebed zonder End genoemd. Tegenwoordig is er nog een zijsteeg met de naam Gebed zonder End. Na de Alteratie van 1578 kregen de kloostercomplexen andere functies. Zo stichtte het Sint-Pietersgilde van Vleeshouwers en Visverkopers hier het Sint Pietersgasthuis, later Binnengasthuis op de plaats van het Oude en Nieuwe Nonnenklooster. De Sint-Pieterskapel werd in 1582 uitgebouwd tot Sint-Pietershal Grote Vleeshal ter vervanging van die in de Waagsteeg. In 1587 werd ook de kapel van het Margarethaklooster erbij getrokken: de Kleine Vleeshal. In 1779 werd het complex gedeeltelijk vervangen door nieuwbouw van de stadsbouwmeester Abraham van der Hart. Ten huize van de koopman Dirck van Os werd in 1602 de Verenigde Oost-Indische Compagnie opgericht. Het kantoor van de VOC bleef daar nog jarenlang zitten. Al in de vroege negentiende eeuw was de Nes een uitgaanscentrum. Naast bordelen vond men hier café chantants, het Salon des Variétés, Tivoli en artiestencafés. Later werd het een centrum voor de tabakshandel. Tot in de jaren dertig van de twintigste eeuw was op nummer 17 een van de vroegste homocafe's gevestigd: The Empire. Sinds de jaren zestig zijn er weer theaters in de Nes gevestigd, waaronder theater/produktiehuis Frascati, Theater De Engelenbak, het Vlaams Cultureel centrum, De Brakke Grond, TOBACCO Theater en het 'Comedy Theater in de Nes'.