Heidelberger Platz (metrostation)

Heidelberger Platz is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen onder en parallel aan de Berlijnse stadsringweg, nabij de Heidelberger Platz in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het gelijknamige metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Het station aan de S-Bahnring kwam in gebruik op 15 december 1883 en droeg oorspronkelijk de naam Schmargendorf.

Wilmersdorf is een voormalige stad en wijk in het Berlijnse district Charlottenburg-Wilmersdorf (Duitsland). De historische kern Alt-Wilmersdorf bevindt zich aan de straat Wilhelmsaue. Tot de samenvoeging met het voormalige district Charlottenburg in 2001 was Wilmersdorf een zelfstandig district. Dit district omvatte de huidige wijken Halensee, Schmargendorf, Grunewald en Wilmersdorf.

Rüdesheimer Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Wilmersdorf was ten tijde van de aanleg van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn nog een zelfstandige stad. De metrostations die ze op haar grondgebied bouwde werden alle ontworpen door Wilhelm Leitgebel en kregen een luxueus gedecoreerd uiterlijk, dat het goedburgerlijke karakter van de stad moest weerspiegelen. Rüdesheimer Platz is hierop geen uitzondering: natuurstenen zuilen, gestucte plafonds, wandnissen en mozaïeken bepalen hier het beeld. Aanvankelijk sierden motieven uit de wijnbouw de wanden langs de sporen, maar bij een modernisering van het station in 1988 werden deze vervangen door schilderijen in graffitistijl. Zoals vrijwel alle stations op de U3 staat metrostation Rüdesheimer Platz onder monumentenbescherming. Het station heeft een eilandperron, dat aan beide uiteinden overgaat in een klein voorportaal, van waaruit trappen rechtstreeks naar de middenberm van de Rüdesheimer Straße leiden. Station Rüdesheimer Platz ligt namelijk direct onder het straatniveau. De bovengrondse toegangen zijn gedecoreerd met balustrades en lantaarns.

De Berlijnse Moskee (Duits: Berliner Moschee, ook wel Wilmersdorfer Moschee of Die Moschee) is een moskee in de Duitse hoofdstad Berlijn. De moskee is gevestigd aan Brienner Strasse in de wijk Wilmersdorf. De moskee werd midden jaren twintig van de twintigste eeuw gebouwd door de Lahore Ahmadiyya Beweging (Ahmadiyya Anjuman Isha'at-i-Islam Lahore). De bouwwerkzaamheden eindigden in 1926. Deze moskee is de eerste in Duitsland (afgezien van de moskee in de tuin van het kasteel in Schwetzingen). Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte de moskee zwaar beschadigd. Zij staat op de monumentenlijst van Duitsland en is sinds 2001 in oude staat hersteld.

De Kathedraal van de Opstanding van Christus (Duits: Christi-Auferstehungs-Kathedrale, Russisch: Свято-Воскресенский собор, Svjato-Voskresenskij sobor) is een Russisch-orthodoxe kathedraal in Wilmersdorf, een wijk in het Berlijnse district Charlottenburg-Wilmersdorf. De kathedraal werd tussen 1936 en 1938 gebouwd naar het ontwerp van Karl Schellberg.

Fehrbelliner Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf, te midden van diverse overheidsinstellingen. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. Met de komst van de U7 op 29 januari 1971 werd Fehrbelliner Platz een overstapstation. Beide lijnen kruisen elkaar op twee niveaus. Het op het bovenste niveau - direct onder de straat - gelegen station van de U3 heeft een eilandperron en ligt in een flauwe bocht. Zoals alle stations op het Wilmersdorfse deel van de U3 werd het ontworpen door Wilhelm Leitgebel. De wanden zijn bekleed met lichtgroene keramische tegels. In gedecoreerde lijsten aan de wanden is in mozaïek de stationsnaam aangebracht. Het dak wordt ondersteund door achthoekige met donkerrode tegels beklede zuilen. Op de plekken waar aanvankelijk reclameborden hingen zijn sinds 1978 foto's van Berlijn van Heinrich Zille te zien. Aan beide uiteinden gaat het perron over in kleine stationshallen, van waaruit trappen naar de oppervlakte leiden. Tot 1929 moesten passagiers in zuidelijke richting op Fehrbelliner Platz overstappen in kortere treinen, aangezien het tracé naar de Thielplatz aanzienlijk minder druk was. Om deze reden beschikt station Fehrbelliner Platz over een aantal opstelsporen. Een niveau lager ligt het in 1971 geopende station van de U7, dat eveneens over een eilandperron beschikt. De perronhal heeft een zeer kleurrijke inrichting: de wanden zijn bekleed met oranje en gele metaalplaten, de stationsborden hebben een brede violette omlijsting en de kiosken en nissen zijn in rood uitgevoerd. Het dak, dat hoger is boven de sporen, is geel en wit geverfd. Tot de verlenging van de U7 op 28 april 1978 was Fehrbelliner Platz het westelijke eindpunt van de lijn, waartoe er ook hier een opstelterrein aanwezig was. Tussen 2001 en 2002 onderging het station een uitgebreide renovatie. Aan hun zuidelijke uiteinde zijn beide niveaus door trappen met elkaar verbonden, daarnaast bestaat er een verbindingstunnel tussen het midden van de perrons en een ondergrondse stationshal. Om het ontwerp van het uit 1913 daterende station van de U3, een beschermd monument, niet te verstoren kregen de nieuwe verbindingstrappen balustrades van de gerenoveerde Kaiserdammbrücke. Beide perrons beschikken over meerdere uitgangen, waarvan enkele uitkomen in een knalrood toegangsgebouw op het plein. Dit gebouw werd tegelijkertijd met de komst van de U7 geopend en wordt gedomineerd door een rood-groene klokkentoren met het logo van de Berlijnse metro.

Blissestraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het station bevindt zich onder de Berliner Straße, tussen de kruising met de Uhlandstraße en die met de Blissestraße, nabij de historische kern van Wilmersdorf (tot 1920 een zelfstandige stad) rond de Wilhelmsaue. De Blissestraße is genoemd naar de Wilmersdorfse grootgrondbezittersfamilie Blisse, die aan het begin van de 20e eeuw een weeshuis in de stad stichtte. Station Blissestraße werd geopend op 29 januari 1971 en is onderdeel van lijn U7. De bouw van het metrostation begon in 1967 in het kader van een westelijke verlenging van lijn 7, van station Möckernbrücke naar de Fehrbelliner Platz. In het gedeelde Berlijn ontwikkelde lijn 7 zich tot een van de belangrijkste West-Berlijnse verbindingen, die uiteindelijk een halve ring door de stad zou beschrijven en de in Oost-Berlijn gelegen historische binnenstad ontwijkt. Station Blissestraße werd zoals vrijwel alle Berlijnse metrostations uit deze periode ontworpen door Rainer Rümmler. De architect creëerde voor het station een bijzonder vormgegeven plafond, bekleed met diverse gipsen bakjes die in combinatie met gedeeltelijke verlichting van onderaf een speels reliëf opleveren en een geluidsdempende functie hebben. De wanden langs de sporen hebben een bekleding van vierkante glanzende witte tegels gekregen, de steupilaren op het eilandperron zijn bekleed met bruin-grijze natuursteen. Het metrostation heeft hierdoor een wat voornamer uiterlijk dan de andere stations op dit deel van de U7.

De voormalige Wilmersdorfer See was een meer en lag in de wijk Wilmersdorf in Berlijn (Duitsland). Het meer lag in de buurt van de straat Wilhelmsaue (de voormalige dorpskern van Alt-Wilmersdorf). Het meer werd in 1915 gedempt. Rond 1880 werd van het meer gedeeltelijk een openluchtzwembad gemaakt toen Otto Schramm het „Seebad Wilmersdorf“ oprichtte. Het aangrenzende Tanzpalast Schramm am See was destijds een zeer populair uitgaanscentrum voor de Berlijnse bevolking en voor inwoners van naburige plaatsen als Schöneberg, Charlottenburg en Schmargendorf. Op de plek van de Wilmersdorfer See bevinden zich tegenwoordig woningen en het Volkspark Wilmersdorf.

Breitenbachplatz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein op de grens van de Berlijnse stadsdelen Dahlem en Wilmersdorf. Het metrostation werd geopend op 12 oktober 1913 aan het eerste deel van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn, de huidige lijn U3. De geplande naam van het station was Rastatter Platz, maar kort voor de opening werd het bovenliggende plein vernoemd naar Paul von Breitenbach (1850-1930), die als toenmalig minister van openbare werken verantwoordelijk was voor de spoorwegen en een belangrijke rol speelde bij de bouw van de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn. Station Breitenbachplatz is zoals alle stations van de U3 opgenomen op de monumentenlijst.Breitenbachplatz is het laatste ondergrondse station aan de lijn en het laatste dat door de voormalig zelfstandige stad Wilmersdorf werd gebouwd. Verder naar het zuidwesten liep de Wilmersdorf-Dahlemer U-Bahn over het nog grotendeels onbebouwde grondgebied van Dahlem. Vanwege het geringe aantal reizigers op het zuidelijke deel van de lijn traject eindigden de reguliere treinen aanvankelijk in station Fehrbelliner Platz, waar men op kortere treinen richting Thielplatz moest overstappen. Station Breitenbachplatz heeft een eilandperron en werd zoals alle stations op het Wilmersdorfse deel van de U3 ontworpen door Wilhelm Leitgebel. Het station is rijk gedecoreerd en moest het goedburgerlijke karakter van de stad weerspiegelen. In de wanden van de perronhal zijn pilasters aangebracht die doorlopen tot in het dak. In de nissen die hierdoor ontstaan werden in 1988 spoorwegprenten van Heinz-Joachim Szymczak opgehangen, een verwijzing naar de naamgever van het station. Door een aantal ellipsvormige openingen in het dak kan op enkele plaatsen daglicht tot op het perron doordringen.Aan beide uiteinden gaat het perron over in kleine stationshallen, van waaruit trappen naar het plein leiden. Alleen de noordelijke ingang heeft zijn oorspronkelijke portaal behouden. In 1969 werd in het midden van het perron een derde toegang geopend.

Konstanzer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Brandenburgische Straße, nabij de kruising met de Konstanzer Straße, in het Berlijnse stadsdeel Wilmersdorf. Het werd op 28 april 1978 geopend aan het eerste deel van de noordwestelijke verlenging van de U7. Station Konstanzer Straße heeft een eilandperron met uitgangen aan beide uiteinden. Zoals alle stations op het in 1978 geopende deel van de U7 werd het ontworpen door Rainer Rümmler. Op de wanden is in mozaïek een lijnenmotief in de kleuren zwart, rood, geel en wit aangebracht. Deze kleuren zijn afkomstig uit het wapen van de stad Konstanz, waaraan het metrostation zijn naam dankt. De horizontale lijnen symboliseren de snelheid van de metro. Een bijzonderheid vormen de nog oorspronkelijke oranjekleurige stationsborden, die hier niet zoals elders door moderne exemplaren vervangen zijn. Dertig jaar lang had het station slechts één uitgang, aan de zuidzijde. Na een brand in station Deutsche Oper in 2000 besloot men echter dat alle stations om veiligheidsredenen minstens twee uitgangen moeten hebben. Konstanzer Straße was een van de laatste stations die onder handen genomen werd; de tweede uitgang, leidend naar de middenberm van de Brandenburgische Straße, kwam in gebruik op 28 mei 2008. Sinds een aantal jaren worden de Berlijnse metrostations daarnaast een voor een toegankelijk gemaakt voor mindervaliden. Station Konstanzer Straße zal volgens de prioriteitenlijst van de Berlijnse Senaat echter pas na 2010 uitgerust worden met een lift.

Hohenzollerndamm is een station van de S-Bahn van Berlijn. Het station bevindt zich nabij de gelijknamige straat, op de grens van de Berlijnse stadsdelen Wilmersdorf en Schmargendorf. Station Hohenzollerndamm ligt aan de Ringbahn en werd geopend op 1 november 1910. De Ringbahn, een ringspoorlijn om het Berlijnse stadscentrum die een aantal reeds bestaande kopstations met elkaar moest verbinden, kwam gereed in 1877. De lijn werd gebruikt voor goederenvervoer, maar ook door stadstreinen in reizigersdienst, alles uiteraard nog met stoomtractie. In 1910 opende nabij de Hohenzollerndamm, die de Ringbahn op een viaduct kruist, een nieuwe halte voor de stads- en voorstadstreinen. Aan de Hohenzollerndamm was een uit grijze natuursteen opgetrokken neoromaans stationsgebouw verrezen, naar een ontwerp van Heinrich Thiesing. De stationshal, die inmiddels op de monumentenlijst is opgenomen, geeft toegang tot een overdekt eilandperron met twee sporen, gelegen in een uitgraving. In de jaren '20 begon men vrijwel alle stads- en voorstadslijnen in en om Berlijn te elektrificeren, hetgeen tot de vorming van het S-Bahnnet zou leiden. Op 28 november was de elektrificatie van de zuidring gereed en stopten de eerste elektrische treinen in station Hohenzollerndamm. De Tweede Wereldoorlog doorstond het station ongeschonden. Na de oorlog zou echter het verval intreden, omdat de door de Oost-Duitse spoorwegen (DR) bedreven S-Bahn in West-Berlijn massaal werd geboycot. Het dalende aantal reizigers leidde tot bezuiniging op het onderhoud van stations en sporen, en ook de dienstregeling werd steeds verder uitgedund. Na een staking van het West-Berlijnse S-Bahnpersoneel in 1980 zou een groot aantal trajecten, waaronder de Ringbahn, zelfs helemaal niet meer bediend worden. Station Hohenzollerndamm sloot zijn deuren. In 1989 werd besloten de Ringbahn in West-Berlijn te saneren om heropening mogelijk te maken. Aan het einde van het genoemde jaar viel de Muur, waardoor het project in het nieuw daglicht kwam te staan: ook de doorgaande verbindingen tussen oost en west zouden hersteld worden, zodat er weer een volledige ring zou ontstaan. Op 17 december 1993 kwam de zuidring weer in dienst en werd station Hohenzollerndamm heropend. Tussen 1997 en 2002 werden de laatste ontbrekende delen van de Ringbahn hersteld. Station Hohenzollerndamm wordt tegenwoordig bediend door de lijnen S41 (ring met de klok mee), S42 (tegen de klok in) en S46 (Königs Wusterhausen - Westend).

Bundesplatz is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen aan het gelijknamige plein op de grens van de Berlijnse stadsdelen Wilmersdorf en Friedenau. Het S-Bahnstation ligt aan de Ringbahn en opende op 15 november 1877 onder de naam Wilmersdorf-Friedenau. Het gelijknamige metrostation Bundesplatz kwam in gebruik op 29 januari 1971 en is onderdeel van lijn U9. Beide stations delen twee gemeenschappelijke ingangen aan weerszijden van de Bundesallee.