Station Brussel-Luxemburg

Het Altiero Spinelligebouw (ASP) is een gebouw van het Europees Parlement in de Leopoldruimte in Brussel. De bouw begon in 1991 en werd afgewerkt in 1997; het gebouw werd geopend in 1998. In ASP bevinden zich de kantoren van de parlementsleden en de beleidsondersteunende afdelingen, en vergaderzalen (met tolkcabines). Er zijn ook een bibliotheek Francisco Lucas Pires, winkels, bankfilialen, restaurants, een cafetaria, een bar en sportfaciliteiten. De audiovisuele diensten van het Parlement zijn er ook gevestigd. Het gebouw werd in 1999 vernoemd naar de Italiaanse politicus Altiero Spinelli. Op het Altiero Spinelligebouw staan vijf hoge torens met elk meer dan 17 verdiepingen. Het gebouw staat aan de westkant van het Paul-Henri Spaakgebouw en is ermee verbonden via de glazen Kostas Karamanlis-brug. Aan de westkant van het gebouw staan het Willy Brandtgebouw en het József Antallgebouw, waarmee het is verbonden via de glazen overdekte cirkelvormige Konrad Adenauer-loopbrug. Ten noorden ligt het Bertha von Suttnergebouw.

Het Parlementarium (Engels: Parlamentarium) is het bezoekerscentrum van het Europees Parlement te Elsene. Het is gehuisvest in het Willy Brandtgebouw van de Leopoldruimte en is toegankelijk voor het publiek sinds 14 oktober 2011. De bezoeker kan er op een oppervlakte van 6000 m² in alle 24 officiële talen van de Europese Unie kennis maken met de geschiedenis, de werking en de functies van het Europees Parlement. De kosten van het project bedroegen 20 miljoen euro. In de eerste vijf jaar van zijn bestaan trok het parlementaire bezoekerscentrum 1,5 miljoen bezoekers. Het bezoekerscentrum, dat ontworpen werd door het Duitse Atelier Brückner, werd onder meer genomineerd voor de European Museum of the Year Award en de Luigi Micheletti Award. Het kon echter geen van beide nominaties verzilveren.

Het Monument voor John Cockerill is een beeldengroep op het Luxemburgplein in de Brusselse gemeente Elsene. Het eert sinds 1872 de industrieel John Cockerill en is ontworpen door beeldhouwer Armand Cattier en architect Van Mierlo. Het werk, getuigend van een zeker paternalistisch kapitalisme, toont de eerste realistische arbeiderssculpturen in België.

Het Luxemburgplein (Frans: Place du Luxembourg) ook wel Place Lux of Plux genoemd is een plein in de Europese wijk van Brussel en ligt voor het grootste gedeelte in de gemeente Brussel en voor een klein deel in de gemeente Elsene. Het plein ligt in het gebied van de oostelijke uitbreiding van Brussel en dankt zijn naam aan de spoorwegverbinding tussen Brussel en Luxemburg. Op het plein bevonden zich hotels waarvan de namen verwezen naar steden gelegen op deze lijn: op n° 4 het Hotel du Cercle Namurois, n° 5 was het Hôtel de la ville de Wavre en op n° 7 bevond zich het Hôtel de Gembloux. In het midden van het plein staat een standbeeld van John Cockerill, een vooraanstaande Brits-Belgische industrieel uit de 19de eeuw. Het is een kopie van het beeld dat staat aan het stadhuis van Seraing. Meteen achter het standbeeld aan de oostzijde van het plein staat de voormalige ingang van het Leopoldstation, nu het ondergrondse station Brussel-Luxemburg, waarvan de ingang naar het oosten werd verplaatst. Het is een geklasseerd gebouw dat nu door het Europees Parlement en de Belgische overheid gebruikt wordt als een gemeenschappelijk informatiecentrum en museum. De gebouwen naast en achter het voormalige stationsgebouw maken deel uit van de Leopoldruimte, het complex van de Brusselse zetel van het Europees Parlement.

De Leopoldruimte is het geheel van de gebouwen in de Leopoldwijk in Brussel die onderdak bieden aan het Europees Parlement, de wetgevende kamer van de Europese Unie. De locatie ligt tussen het Leopoldpark en het Luxemburgplein en wordt doormidden gesneden door de Wiertzstraat. De totale kantooroppervlakte bedraagt 398.200 m2 en biedt plaats aan 3200 kantoren, 87 vergaderzalen en 50 tolkencabines en de grote parlementaire vergaderzaal. De Leopoldruimte is niet de officiële zetel van het Parlement. Die rol is voorbehouden aan het Louise Weissgebouw in Straatsburg, maar aangezien de meeste andere instellingen van de Europese Unie in Brussel gevestigd zijn, heeft het Parlement hier een tweede hoofdplaats. Hoewel het Parlement zijn hoofdkwartier dus officieel in Straatsburg moet houden, gebeurt het meeste parlementaire werk tegenwoordig in Brussel. Die stad staat daardoor in de internationale media dan ook bekend als de de facto hoofdstad van de Europese Unie.

Het Stefan Zweiggebouw is een gebouw van het Europees Parlement aan de Ardennenstraat en Leopoldruimte in Brussel. Het gebouw heette voordien Atrium, werd gebouwd in 2004 en in 2019 genoemd naar Stefan Zweig. In het gebouw is het Zweig Visitor Centre gevestigd.

Het Bertha von Suttnergebouw is een gebouw van het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Europees Comité van de Regio's in de Leopoldruimte in Brussel. In het gebouw bevinden zich kantoren en vergaderzalen voor het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Europees Comité van de Regio's; vroeger werd het gebruikt door het Europees Parlement. Het gebouw werd opgetrokken op gronden die de Brusselse projectontwikkelaar Armand Blaton had verworven op de hoek van de Stoomslepersstraat (Rue du Remorqueur) en de Montoyerstraat. (Rue Montoyer) door Etudes et Investissements Immobiliers, een dochteronderneming van de Groupe Blaton. Het ontwerp van het architectenbureau Henri Montois verkreeg een bouwvergunning in 1989. Het Montoyergebouw, eenvoudigweg genoemd naar de straat waarin de hoofdingang was gelegen, werd in dienst genomen door diensten van het Europees Parlement, maar werd in 1999 overgedragen aan het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Europees Comité van de Regio's, die beiden hun hoofdzetel hadden in het aangrenzende Jacques Delorsgebouw op de hoek van Belliardstraat en Stoomslepersstraat, en behoefte hadden aan zo goed mogelijk aansluitende bijkomende kantoorruimte. Het Montoyergebouw werd tijdens een formele plechtigheid op 8 maart 2006 hernoemd naar de Oostenrijkse vredesactiviste Bertha von Suttner. De datum had een dubbele symboliek. Het was 100 jaar nadat Von Suttner op 10 december 1905 de vijfde Nobelprijs voor de Vrede toegekend had gekregen, en de eerste Nobelprijs voor de Vrede voor een vrouw, en het was op 8 maart tevens de jaarlijkse Internationale Vrouwendag. Direct rechts van de hoofdingang in de Montoyerstraat werd bij de plechtige naamswijziging een gedenkplaat voor Bertha von Suttner onthuld. Het betreft een tegen de muur verankerd kunstwerk van Lilo Schrammel dat twee bladzijden uit een omgekeerd geopend boek met een golvende bladspiegel verbeeldt, met op de bladzijden de tekst "Bertha von Suttner 1843-1914 Praha Wien First Female Nobel Peace Price Erste weibliche Friedens Nobelpreisträgerin Première femme prix Nobel de la paix 1905".

Het Wiertzmuseum is een museum gewijd aan het oeuvre van één kunstenaar; de schilder, beeldhouwer en schrijver Antoine Wiertz (1806-1865). Het Wiertzmuseum in de Vautierstraat in de Brusselse gemeente Elsene, werd als atelier met woning op kosten van de staat gebouwd voor de schilder Antoine Wiertz, die als tegenprestatie zeven monumentale schilderijen zou nalaten. Vrij kort na de dood van de kunstenaar werd het atelier een museum. Henri of Hendrik Conscience woonde vanaf 1868 in het huis, tot aan zijn dood in 1883. Het Wiertzmuseum is een onderdeel van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België te Brussel.

Het Wilfried Martensgebouw is een gebouw van het Europees Parlement aan de Belliardstraat 80 (kruising met de Trierstraat) in Brussel, vlakbij de Leopoldruimte. Het kantoorgebouw werd in 2016 opgeleverd door BESIX en Jacques Delens. Het gebouw werd genoemd naar de voormalige premier van België en oud-voorzitter van de Europese Volkspartij Wilfried Martens. Het gebouw telt 13 verdiepingen.

Het Museum voor Natuurwetenschappen is een museum in Brussel. Het is eigendom van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN), een internationaal befaamd centrum voor wetenschappelijk onderzoek. Het museum heeft uitgebreide collecties. Het ontvangt jaarlijks ongeveer 350.000 bezoekers, waarmee het een van de drukst bezochte musea van België is.

De Heilig Sacramentskerk is een kerkgebouw te Elsene in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De kerk is gelegen aan de Waversesteenweg 205. Het betreft een bakstenen basilicale neogotische kruisbasiliek, uitgevoerd in baksteen. Het bouwwerk heeft geen toren, maar wel is er een vieringtorentje. Kenmerkend zijn het vooruitgeschoven portaal en het roosvenster in de voorgevel. De kerk werd gesticht in 1874 voor de Congregatie van het Allerheiligst Sacrament. In 1883 werd ze enigszins verbouwd en in 1974 werd ze gerestaureerd, evenals in 2011.

De Concert Noble is een balzaal in de Leopoldswijk in de Belgische stad Brussel. Het gebouw staat aan de Aarlenstraat 82 - 84. De kamers kunnen nog steeds worden gehuurd voor privé-evenementen.