Wilfried Martensgebouw

Het Stefan Zweiggebouw is een gebouw van het Europees Parlement aan de Ardennenstraat en Leopoldruimte in Brussel. Het gebouw heette voordien Atrium, werd gebouwd in 2004 en in 2019 genoemd naar Stefan Zweig. In het gebouw is het Zweig Visitor Centre gevestigd.

Het Bertha von Suttnergebouw is een gebouw van het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Europees Comité van de Regio's in de Leopoldruimte in Brussel. In het gebouw bevinden zich kantoren en vergaderzalen voor het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Europees Comité van de Regio's; vroeger werd het gebruikt door het Europees Parlement. Het gebouw werd opgetrokken op gronden die de Brusselse projectontwikkelaar Armand Blaton had verworven op de hoek van de Stoomslepersstraat (Rue du Remorqueur) en de Montoyerstraat. (Rue Montoyer) door Etudes et Investissements Immobiliers, een dochteronderneming van de Groupe Blaton. Het ontwerp van het architectenbureau Henri Montois verkreeg een bouwvergunning in 1989. Het Montoyergebouw, eenvoudigweg genoemd naar de straat waarin de hoofdingang was gelegen, werd in dienst genomen door diensten van het Europees Parlement, maar werd in 1999 overgedragen aan het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Europees Comité van de Regio's, die beiden hun hoofdzetel hadden in het aangrenzende Jacques Delorsgebouw op de hoek van Belliardstraat en Stoomslepersstraat, en behoefte hadden aan zo goed mogelijk aansluitende bijkomende kantoorruimte. Het Montoyergebouw werd tijdens een formele plechtigheid op 8 maart 2006 hernoemd naar de Oostenrijkse vredesactiviste Bertha von Suttner. De datum had een dubbele symboliek. Het was 100 jaar nadat Von Suttner op 10 december 1905 de vijfde Nobelprijs voor de Vrede toegekend had gekregen, en de eerste Nobelprijs voor de Vrede voor een vrouw, en het was op 8 maart tevens de jaarlijkse Internationale Vrouwendag. Direct rechts van de hoofdingang in de Montoyerstraat werd bij de plechtige naamswijziging een gedenkplaat voor Bertha von Suttner onthuld. Het betreft een tegen de muur verankerd kunstwerk van Lilo Schrammel dat twee bladzijden uit een omgekeerd geopend boek met een golvende bladspiegel verbeeldt, met op de bladzijden de tekst "Bertha von Suttner 1843-1914 Praha Wien First Female Nobel Peace Price Erste weibliche Friedens Nobelpreisträgerin Première femme prix Nobel de la paix 1905".

Het Parlementarium (Engels: Parlamentarium) is het bezoekerscentrum van het Europees Parlement te Elsene. Het is gehuisvest in het Willy Brandtgebouw van de Leopoldruimte en is toegankelijk voor het publiek sinds 14 oktober 2011. De bezoeker kan er op een oppervlakte van 6000 m² in alle 24 officiële talen van de Europese Unie kennis maken met de geschiedenis, de werking en de functies van het Europees Parlement. De kosten van het project bedroegen 20 miljoen euro. In de eerste vijf jaar van zijn bestaan trok het parlementaire bezoekerscentrum 1,5 miljoen bezoekers. Het bezoekerscentrum, dat ontworpen werd door het Duitse Atelier Brückner, werd onder meer genomineerd voor de European Museum of the Year Award en de Luigi Micheletti Award. Het kon echter geen van beide nominaties verzilveren.

De Concert Noble is een balzaal in de Leopoldswijk in de Belgische stad Brussel. Het gebouw staat aan de Aarlenstraat 82 - 84. De kamers kunnen nog steeds worden gehuurd voor privé-evenementen.

Het Van Maerlantgebouw is een gebouw van de Europese Unie aan de Belliardstraat 102 in Brussel. Het gebouw wordt gebruikt door de Europese Commissie, het Europees Comité van de Regio's en het Europees Economisch en Sociaal Comité.

Het Europees Economisch en Sociaal Comité (EESC) is een adviesorgaan dat zijn mening moet geven over alle belangrijke aspecten van nieuwe EU-initiatieven. Het fungeert als spreekbuis voor maatschappelijke belangenorganisaties op economisch en sociaal gebied, zoals werkgevers, vakbonden, milieugroepen en consumentenbonden. Voor veel onderwerpen kan er pas nieuwe regelgeving ontwikkeld worden na raadpleging van het Economisch en Sociaal Comité. Het comité kan ook uit eigen beweging advies uitbrengen. Het Comité is gevestigd in het Jacques Delorsgebouw en het Bertha von Suttnergebouw in Brussel.

Het Jacques Delorsgebouw is een gebouw van het Europees Comité van de Regio's en het Europees Economisch en Sociaal Comité in de Belliardstraat 99 in Brussel. Het gebouw heette vroeger Belliardgebouw maar werd in 2006 vernoemd naar Jacques Delors, Commissievoorzitter tussen 1985 en 1995. Het werd in de jaren 90 gebruikt door diensten van het Europees Parlement (tot het verhuisde naar de Leopoldruimte) en werd in de jaren 2000 gerenoveerd om onderdak te geven aan de Comités, die beide eveneens kantoorruimte benutten in het aangrenzende Bertha von Suttnergebouw.

Het Altiero Spinelligebouw (ASP) is een gebouw van het Europees Parlement in de Leopoldruimte in Brussel. De bouw begon in 1991 en werd afgewerkt in 1997; het gebouw werd geopend in 1998. In ASP bevinden zich de kantoren van de parlementsleden en de beleidsondersteunende afdelingen, en vergaderzalen (met tolkcabines). Er zijn ook een bibliotheek Francisco Lucas Pires, winkels, bankfilialen, restaurants, een cafetaria, een bar en sportfaciliteiten. De audiovisuele diensten van het Parlement zijn er ook gevestigd. Het gebouw werd in 1999 vernoemd naar de Italiaanse politicus Altiero Spinelli. Op het Altiero Spinelligebouw staan vijf hoge torens met elk meer dan 17 verdiepingen. Het gebouw staat aan de westkant van het Paul-Henri Spaakgebouw en is ermee verbonden via de glazen Kostas Karamanlis-brug. Aan de westkant van het gebouw staan het Willy Brandtgebouw en het József Antallgebouw, waarmee het is verbonden via de glazen overdekte cirkelvormige Konrad Adenauer-loopbrug. Ten noorden ligt het Bertha von Suttnergebouw.

Station Brussel-Luxemburg (Frans: Bruxelles-Luxembourg) is een spoorwegstation langs spoorlijn 161 (Brussel - Namen) in de Brusselse gemeente Elsene (België), aan de rand van de Leopoldwijk, onderdeel van de Europese Wijk. Sinds 1 maart zijn de loketten van dit station enkel in de week geopend tussen 7 en 19.45 uur. Het station is verder een belangrijk busknooppunt. De MIVB-buslijnen 12 en 22 hebben er hun eindpunt, en de lijnen 21, 27, 34, 38, 54, 60, 80, 95 stoppen er (de as Brussel-Luxemburg - Troon).

Het Paleis van de markies van Assche is een herenhuis in Italiaanse neorenaissance aan de Wetenschapsstraat 33 te Brussel, tegenover het Frère-Orbansquare. Het werd gebouwd tussen 1856 en 1858 in opdracht van graaf en markies Théodore van der Noot d'Assche. Hij was in zijn tijd een van de rijkste mensen van het land, lid van de Club des Seize. In de gloednieuwe Leopoldwijk had hij een groot en centraal perceel gekocht om er een waar stadspaleis op te trekken. Architect Alphonse Balat moest inspiratie zoeken in het Romeinse Palazzo Farnese. Langs één kant van de tuin kwam een lange gaanderij. Binnenin was het rijkelijk aangekleed, met onder meer een schitterende eretrap. Mogelijk deed Balat hiervoor een beroep op Georges Houtstont. De Franse schilder Charles Chaplin werd ingeschakeld om het salon te decoreren met plafondschilderingen (1862). Voorts was er een monumentale balzaal met boven de toegang een balkon waarop een (klein) kamerorkest kon plaatsnemen. In 1897 verhuurde de markies het pand aan een nieuwe bewoner: de Amerikaanse Envoy Bellamy Storer. De diplomatieke status van het gebouw zou van korte duur zijn, want van 1901 tot 1909 namen prins Albert en prinses Elisabeth er hun intrek. Hun beide zonen, Leopold en Karel, werden er geboren. Albert liet er een bibliotheek installeren met een zware schoorsteen in neo-Vlaamse Renaissancestijl. Hij vertrok er toen hij tot de troon werd geroepen. Na het vertrek van het prinselijk paar werd het paleis opnieuw de residentie van de American Legation. Larz Anderson en zijn vrouw Isabelle haalden het gebouw uitgebreid aan in hun memoires. Andersons opvolger Theodore Marburg verbleef er ook nog, maar onder de volgende U.S. Minister, Brand Whitlock, verhuisde de Amerikaanse vertegenwoordiging naar even verderop. Zoon Edouard van der Noot ging in het familiepaleis wonen tot 1930. In dat jaar werd het voor de derde keer een Amerikaanse ambassade. In de Tweede Wereldoorlog ging de Duitse gouverneur-generaal Alexander von Falkenhausen er wonen. Hij had als vriendin en 'public relations' de blonde schoonheid Elisabeth Ruspoli, geboren van der Noot d'Assche. Ze werd in 1943 opgepakt en naar Ravensbrück gevoerd. Omdat hij te dicht stond bij het mislukte complot tegen Hitler onderging Von Falkenhausen hetzelfde lot, met opsluiting in Dachau. Na de oorlog kocht de Belgische Staat het gebouw aan. Sedert 1948 is de Raad van State er ondergebracht. Voor deze nieuwe functie liet men twee moderne wandtapijten vervaardigen door P. De Wit (1952): de Waalse Provincies (Rodolphe Strebelle) en de Vlaamse Provincies (Stan Van Vlasselaer).

De Leopoldruimte is het geheel van de gebouwen in de Leopoldwijk in Brussel die onderdak bieden aan het Europees Parlement, de wetgevende kamer van de Europese Unie. De locatie ligt tussen het Leopoldpark en het Luxemburgplein en wordt doormidden gesneden door de Wiertzstraat. De totale kantooroppervlakte bedraagt 398.200 m2 en biedt plaats aan 3200 kantoren, 87 vergaderzalen en 50 tolkencabines en de grote parlementaire vergaderzaal. De Leopoldruimte is niet de officiële zetel van het Parlement. Die rol is voorbehouden aan het Louise Weissgebouw in Straatsburg, maar aangezien de meeste andere instellingen van de Europese Unie in Brussel gevestigd zijn, heeft het Parlement hier een tweede hoofdplaats. Hoewel het Parlement zijn hoofdkwartier dus officieel in Straatsburg moet houden, gebeurt het meeste parlementaire werk tegenwoordig in Brussel. Die stad staat daardoor in de internationale media dan ook bekend als de de facto hoofdstad van de Europese Unie.

De Wetstraat (Frans: Rue de la Loi) is een straat in Brussel, met belangrijke gebouwen van zowel de Belgische regering als de Europese instellingen. Het is een van de drukste invalswegen van Brussel. De straat loopt vanaf het Schumanplein, nabij het Jubelpark, tot aan de Koningsstraat, in het centrum van Brussel. Onder de Wetstraat lopen twee tunnels: de Wettunnel onder het Schumanplein en de Kunst-Wettunnel onder het kruispunt met de R20, de Kleine Ring van Brussel. Aan de kant van het Schumanplein bevindt zich de Europese Wijk van Brussel met onder meer het Berlaymontcomplex, het Justus Lipsiusgebouw, het Europagebouw, het Karel de Grotegebouw, het Lexgebouw en andere kantoorgebouwen van de Europese Unie (The One). Aan de andere kant eindigt de Wetstraat tussen het Warandepark en het gebouw van het Belgische parlement: het Paleis der Natie met de Kamer van volksvertegenwoordigers en de Senaat, evenals het kabinet van de Eerste Minister (op Wetstraat 16).