Concert Noble

Het Paleis van de markies van Assche is een herenhuis in Italiaanse neorenaissance aan de Wetenschapsstraat 33 te Brussel, tegenover het Frère-Orbansquare. Het werd gebouwd tussen 1856 en 1858 in opdracht van graaf en markies Théodore van der Noot d'Assche. Hij was in zijn tijd een van de rijkste mensen van het land, lid van de Club des Seize. In de gloednieuwe Leopoldwijk had hij een groot en centraal perceel gekocht om er een waar stadspaleis op te trekken. Architect Alphonse Balat moest inspiratie zoeken in het Romeinse Palazzo Farnese. Langs één kant van de tuin kwam een lange gaanderij. Binnenin was het rijkelijk aangekleed, met onder meer een schitterende eretrap. Mogelijk deed Balat hiervoor een beroep op Georges Houtstont. De Franse schilder Charles Chaplin werd ingeschakeld om het salon te decoreren met plafondschilderingen (1862). Voorts was er een monumentale balzaal met boven de toegang een balkon waarop een (klein) kamerorkest kon plaatsnemen. In 1897 verhuurde de markies het pand aan een nieuwe bewoner: de Amerikaanse Envoy Bellamy Storer. De diplomatieke status van het gebouw zou van korte duur zijn, want van 1901 tot 1909 namen prins Albert en prinses Elisabeth er hun intrek. Hun beide zonen, Leopold en Karel, werden er geboren. Albert liet er een bibliotheek installeren met een zware schoorsteen in neo-Vlaamse Renaissancestijl. Hij vertrok er toen hij tot de troon werd geroepen. Na het vertrek van het prinselijk paar werd het paleis opnieuw de residentie van de American Legation. Larz Anderson en zijn vrouw Isabelle haalden het gebouw uitgebreid aan in hun memoires. Andersons opvolger Theodore Marburg verbleef er ook nog, maar onder de volgende U.S. Minister, Brand Whitlock, verhuisde de Amerikaanse vertegenwoordiging naar even verderop. Zoon Edouard van der Noot ging in het familiepaleis wonen tot 1930. In dat jaar werd het voor de derde keer een Amerikaanse ambassade. In de Tweede Wereldoorlog ging de Duitse gouverneur-generaal Alexander von Falkenhausen er wonen. Hij had als vriendin en 'public relations' de blonde schoonheid Elisabeth Ruspoli, geboren van der Noot d'Assche. Ze werd in 1943 opgepakt en naar Ravensbrück gevoerd. Omdat hij te dicht stond bij het mislukte complot tegen Hitler onderging Von Falkenhausen hetzelfde lot, met opsluiting in Dachau. Na de oorlog kocht de Belgische Staat het gebouw aan. Sedert 1948 is de Raad van State er ondergebracht. Voor deze nieuwe functie liet men twee moderne wandtapijten vervaardigen door P. De Wit (1952): de Waalse Provincies (Rodolphe Strebelle) en de Vlaamse Provincies (Stan Van Vlasselaer).

Het Wilfried Martensgebouw is een gebouw van het Europees Parlement aan de Belliardstraat 80 (kruising met de Trierstraat) in Brussel, vlakbij de Leopoldruimte. Het kantoorgebouw werd in 2016 opgeleverd door BESIX en Jacques Delens. Het gebouw werd genoemd naar de voormalige premier van België en oud-voorzitter van de Europese Volkspartij Wilfried Martens. Het gebouw telt 13 verdiepingen.

De Wetstraat (Frans: Rue de la Loi) is een straat in Brussel, met belangrijke gebouwen van zowel de Belgische regering als de Europese instellingen. Het is een van de drukste invalswegen van Brussel. De straat loopt vanaf het Schumanplein, nabij het Jubelpark, tot aan de Koningsstraat, in het centrum van Brussel. Onder de Wetstraat lopen twee tunnels: de Wettunnel onder het Schumanplein en de Kunst-Wettunnel onder het kruispunt met de R20, de Kleine Ring van Brussel. Aan de kant van het Schumanplein bevindt zich de Europese Wijk van Brussel met onder meer het Berlaymontcomplex, het Justus Lipsiusgebouw, het Europagebouw, het Karel de Grotegebouw, het Lexgebouw en andere kantoorgebouwen van de Europese Unie (The One). Aan de andere kant eindigt de Wetstraat tussen het Warandepark en het gebouw van het Belgische parlement: het Paleis der Natie met de Kamer van volksvertegenwoordigers en de Senaat, evenals het kabinet van de Eerste Minister (op Wetstraat 16).

De Frère-Orbansquare (Frans: Square Frère-Orban) is een plein en park in de Leopoldswijk in Brussel. Het heeft een oppervlakte van 75 are en is genoemd naar de Belgische politicus en premier Walthère Frère-Orban. Aanvankelijk heette het Sint-Jozefplein (Place Saint-Joseph). De square werd ingetekend door architect Tieleman Franciscus Suys bij de ontwikkeling van de Leopoldswijk. Dit was een urbanistiek project van de Société civile pour l’agrandissement et l’embellissement de Bruxelles van Ferdinand de Meeûs, dat tot doel had Brussel uit te breiden tot buiten de oude stadsmuren met een nieuwe wijk voor welgestelde burgers. Het plein werd aangelegd in 1837. Het maakt deel uit van een meetkundig dambordtracé in het verlengde van de dreven van het Warandepark. Twee straten lopen van noord-noord-oost naar zuid-zuid-west langs het plein: langs de westkant de Nijverheidsstraat en langs de oostkant de Wetenschapsstraat. Dwars op de Nijverheidsstraat (en op de Kleine Ring) loopt de Guimardstraat, bekend van het hoofdkwartier van Katholiek Onderwijs Vlaanderen en vroeger van de voetbalbond. Aan de oostelijke kant recht hier tegenover is er een prominente plaats voor de zetel van de Belgische Raad van State, in het voormalige Paleis van de markies van Assche. Ook het voormalige Hôtel Loewenstein, bekend van miljardair Alfred Loewenstein die in volle vlucht uit zijn vliegtuig viel, behoort tot het gebouwencomplex van dit rechtscollege. De zuidzijde wordt ingenomen door de Sint-Jozefkerk, gewijd aan de patroonheilige van België. De statige gebouwen aan weerszijden van de kerk zijn verbonden met de geschiedenis van het plein: in het gebouw links huisde de Société civile pour l’agrandissement et l’embellissement de Bruxelles en het gebouw rechts behoorde aan de drijvende kracht achter de maatschappij, Ferdinand de Meeûs. Op 21 juli 1856 was het plein het toneel van een grote ceremonie ter gelegenheid van het 25-jarig koningschap van Leopold I. Het park is beschermd cultureel erfgoed. Een standbeeld van Walthère Frère-Orban markeert de westelijke ingang en een van Alexandre Gendebien de oostelijke. In het midden ligt het monument voor het Geheim Leger, een verzetsgroep tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit monument is in 1987 overgebracht van de oorspronkelijke locatie op het Gerechtsplein.

De Sint-Jozefkerk is een kerk in de Brusselse Leopoldwijk aan de zuidzijde van de Frère-Orbansquare. Ze is het Belgisch nationaal heiligdom, gewijd aan 's lands patroonheilige Sint-Jozef.

Het Parlementarium (Engels: Parlamentarium) is het bezoekerscentrum van het Europees Parlement te Elsene. Het is gehuisvest in het Willy Brandtgebouw van de Leopoldruimte en is toegankelijk voor het publiek sinds 14 oktober 2011. De bezoeker kan er op een oppervlakte van 6000 m² in alle 24 officiële talen van de Europese Unie kennis maken met de geschiedenis, de werking en de functies van het Europees Parlement. De kosten van het project bedroegen 20 miljoen euro. In de eerste vijf jaar van zijn bestaan trok het parlementaire bezoekerscentrum 1,5 miljoen bezoekers. Het bezoekerscentrum, dat ontworpen werd door het Duitse Atelier Brückner, werd onder meer genomineerd voor de European Museum of the Year Award en de Luigi Micheletti Award. Het kon echter geen van beide nominaties verzilveren.

Het Stefan Zweiggebouw is een gebouw van het Europees Parlement aan de Ardennenstraat en Leopoldruimte in Brussel. Het gebouw heette voordien Atrium, werd gebouwd in 2004 en in 2019 genoemd naar Stefan Zweig. In het gebouw is het Zweig Visitor Centre gevestigd.

Het Luxemburgplein (Frans: Place du Luxembourg) ook wel Place Lux of Plux genoemd is een plein in de Europese wijk van Brussel en ligt voor het grootste gedeelte in de gemeente Brussel en voor een klein deel in de gemeente Elsene. Het plein ligt in het gebied van de oostelijke uitbreiding van Brussel en dankt zijn naam aan de spoorwegverbinding tussen Brussel en Luxemburg. Op het plein bevonden zich hotels waarvan de namen verwezen naar steden gelegen op deze lijn: op n° 4 het Hotel du Cercle Namurois, n° 5 was het Hôtel de la ville de Wavre en op n° 7 bevond zich het Hôtel de Gembloux. In het midden van het plein staat een standbeeld van John Cockerill, een vooraanstaande Brits-Belgische industrieel uit de 19de eeuw. Het is een kopie van het beeld dat staat aan het stadhuis van Seraing. Meteen achter het standbeeld aan de oostzijde van het plein staat de voormalige ingang van het Leopoldstation, nu het ondergrondse station Brussel-Luxemburg, waarvan de ingang naar het oosten werd verplaatst. Het is een geklasseerd gebouw dat nu door het Europees Parlement en de Belgische overheid gebruikt wordt als een gemeenschappelijk informatiecentrum en museum. De gebouwen naast en achter het voormalige stationsgebouw maken deel uit van de Leopoldruimte, het complex van de Brusselse zetel van het Europees Parlement.

Het Monument voor John Cockerill is een beeldengroep op het Luxemburgplein in de Brusselse gemeente Elsene. Het eert sinds 1872 de industrieel John Cockerill en is ontworpen door beeldhouwer Armand Cattier en architect Van Mierlo. Het werk, getuigend van een zeker paternalistisch kapitalisme, toont de eerste realistische arbeiderssculpturen in België.

Het Bertha von Suttnergebouw is een gebouw van het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Europees Comité van de Regio's in de Leopoldruimte in Brussel. In het gebouw bevinden zich kantoren en vergaderzalen voor het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Europees Comité van de Regio's; vroeger werd het gebruikt door het Europees Parlement. Het gebouw werd opgetrokken op gronden die de Brusselse projectontwikkelaar Armand Blaton had verworven op de hoek van de Stoomslepersstraat (Rue du Remorqueur) en de Montoyerstraat. (Rue Montoyer) door Etudes et Investissements Immobiliers, een dochteronderneming van de Groupe Blaton. Het ontwerp van het architectenbureau Henri Montois verkreeg een bouwvergunning in 1989. Het Montoyergebouw, eenvoudigweg genoemd naar de straat waarin de hoofdingang was gelegen, werd in dienst genomen door diensten van het Europees Parlement, maar werd in 1999 overgedragen aan het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Europees Comité van de Regio's, die beiden hun hoofdzetel hadden in het aangrenzende Jacques Delorsgebouw op de hoek van Belliardstraat en Stoomslepersstraat, en behoefte hadden aan zo goed mogelijk aansluitende bijkomende kantoorruimte. Het Montoyergebouw werd tijdens een formele plechtigheid op 8 maart 2006 hernoemd naar de Oostenrijkse vredesactiviste Bertha von Suttner. De datum had een dubbele symboliek. Het was 100 jaar nadat Von Suttner op 10 december 1905 de vijfde Nobelprijs voor de Vrede toegekend had gekregen, en de eerste Nobelprijs voor de Vrede voor een vrouw, en het was op 8 maart tevens de jaarlijkse Internationale Vrouwendag. Direct rechts van de hoofdingang in de Montoyerstraat werd bij de plechtige naamswijziging een gedenkplaat voor Bertha von Suttner onthuld. Het betreft een tegen de muur verankerd kunstwerk van Lilo Schrammel dat twee bladzijden uit een omgekeerd geopend boek met een golvende bladspiegel verbeeldt, met op de bladzijden de tekst "Bertha von Suttner 1843-1914 Praha Wien First Female Nobel Peace Price Erste weibliche Friedens Nobelpreisträgerin Première femme prix Nobel de la paix 1905".

Station Brussel-Luxemburg (Frans: Bruxelles-Luxembourg) is een spoorwegstation langs spoorlijn 161 (Brussel - Namen) in de Brusselse gemeente Elsene (België), aan de rand van de Leopoldwijk, onderdeel van de Europese Wijk. Sinds 1 maart zijn de loketten van dit station enkel in de week geopend tussen 7 en 19.45 uur. Het station is verder een belangrijk busknooppunt. De MIVB-buslijnen 12 en 22 hebben er hun eindpunt, en de lijnen 21, 27, 34, 38, 54, 60, 80, 95 stoppen er (de as Brussel-Luxemburg - Troon).

Het Altiero Spinelligebouw (ASP) is een gebouw van het Europees Parlement in de Leopoldruimte in Brussel. De bouw begon in 1991 en werd afgewerkt in 1997; het gebouw werd geopend in 1998. In ASP bevinden zich de kantoren van de parlementsleden en de beleidsondersteunende afdelingen, en vergaderzalen (met tolkcabines). Er zijn ook een bibliotheek Francisco Lucas Pires, winkels, bankfilialen, restaurants, een cafetaria, een bar en sportfaciliteiten. De audiovisuele diensten van het Parlement zijn er ook gevestigd. Het gebouw werd in 1999 vernoemd naar de Italiaanse politicus Altiero Spinelli. Op het Altiero Spinelligebouw staan vijf hoge torens met elk meer dan 17 verdiepingen. Het gebouw staat aan de westkant van het Paul-Henri Spaakgebouw en is ermee verbonden via de glazen Kostas Karamanlis-brug. Aan de westkant van het gebouw staan het Willy Brandtgebouw en het József Antallgebouw, waarmee het is verbonden via de glazen overdekte cirkelvormige Konrad Adenauer-loopbrug. Ten noorden ligt het Bertha von Suttnergebouw.