Sint-Jozefkerk (Brussel)

De Frère-Orbansquare (Frans: Square Frère-Orban) is een plein en park in de Leopoldswijk in Brussel. Het heeft een oppervlakte van 75 are en is genoemd naar de Belgische politicus en premier Walthère Frère-Orban. Aanvankelijk heette het Sint-Jozefplein (Place Saint-Joseph). De square werd ingetekend door architect Tieleman Franciscus Suys bij de ontwikkeling van de Leopoldswijk. Dit was een urbanistiek project van de Société civile pour l’agrandissement et l’embellissement de Bruxelles van Ferdinand de Meeûs, dat tot doel had Brussel uit te breiden tot buiten de oude stadsmuren met een nieuwe wijk voor welgestelde burgers. Het plein werd aangelegd in 1837. Het maakt deel uit van een meetkundig dambordtracé in het verlengde van de dreven van het Warandepark. Twee straten lopen van noord-noord-oost naar zuid-zuid-west langs het plein: langs de westkant de Nijverheidsstraat en langs de oostkant de Wetenschapsstraat. Dwars op de Nijverheidsstraat (en op de Kleine Ring) loopt de Guimardstraat, bekend van het hoofdkwartier van Katholiek Onderwijs Vlaanderen en vroeger van de voetbalbond. Aan de oostelijke kant recht hier tegenover is er een prominente plaats voor de zetel van de Belgische Raad van State, in het voormalige Paleis van de markies van Assche. Ook het voormalige Hôtel Loewenstein, bekend van miljardair Alfred Loewenstein die in volle vlucht uit zijn vliegtuig viel, behoort tot het gebouwencomplex van dit rechtscollege. De zuidzijde wordt ingenomen door de Sint-Jozefkerk, gewijd aan de patroonheilige van België. De statige gebouwen aan weerszijden van de kerk zijn verbonden met de geschiedenis van het plein: in het gebouw links huisde de Société civile pour l’agrandissement et l’embellissement de Bruxelles en het gebouw rechts behoorde aan de drijvende kracht achter de maatschappij, Ferdinand de Meeûs. Op 21 juli 1856 was het plein het toneel van een grote ceremonie ter gelegenheid van het 25-jarig koningschap van Leopold I. Het park is beschermd cultureel erfgoed. Een standbeeld van Walthère Frère-Orban markeert de westelijke ingang en een van Alexandre Gendebien de oostelijke. In het midden ligt het monument voor het Geheim Leger, een verzetsgroep tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit monument is in 1987 overgebracht van de oorspronkelijke locatie op het Gerechtsplein.

Het Paleis van de markies van Assche is een herenhuis in Italiaanse neorenaissance aan de Wetenschapsstraat 33 te Brussel, tegenover het Frère-Orbansquare. Het werd gebouwd tussen 1856 en 1858 in opdracht van graaf en markies Théodore van der Noot d'Assche. Hij was in zijn tijd een van de rijkste mensen van het land, lid van de Club des Seize. In de gloednieuwe Leopoldwijk had hij een groot en centraal perceel gekocht om er een waar stadspaleis op te trekken. Architect Alphonse Balat moest inspiratie zoeken in het Romeinse Palazzo Farnese. Langs één kant van de tuin kwam een lange gaanderij. Binnenin was het rijkelijk aangekleed, met onder meer een schitterende eretrap. Mogelijk deed Balat hiervoor een beroep op Georges Houtstont. De Franse schilder Charles Chaplin werd ingeschakeld om het salon te decoreren met plafondschilderingen (1862). Voorts was er een monumentale balzaal met boven de toegang een balkon waarop een (klein) kamerorkest kon plaatsnemen. In 1897 verhuurde de markies het pand aan een nieuwe bewoner: de Amerikaanse Envoy Bellamy Storer. De diplomatieke status van het gebouw zou van korte duur zijn, want van 1901 tot 1909 namen prins Albert en prinses Elisabeth er hun intrek. Hun beide zonen, Leopold en Karel, werden er geboren. Albert liet er een bibliotheek installeren met een zware schoorsteen in neo-Vlaamse Renaissancestijl. Hij vertrok er toen hij tot de troon werd geroepen. Na het vertrek van het prinselijk paar werd het paleis opnieuw de residentie van de American Legation. Larz Anderson en zijn vrouw Isabelle haalden het gebouw uitgebreid aan in hun memoires. Andersons opvolger Theodore Marburg verbleef er ook nog, maar onder de volgende U.S. Minister, Brand Whitlock, verhuisde de Amerikaanse vertegenwoordiging naar even verderop. Zoon Edouard van der Noot ging in het familiepaleis wonen tot 1930. In dat jaar werd het voor de derde keer een Amerikaanse ambassade. In de Tweede Wereldoorlog ging de Duitse gouverneur-generaal Alexander von Falkenhausen er wonen. Hij had als vriendin en 'public relations' de blonde schoonheid Elisabeth Ruspoli, geboren van der Noot d'Assche. Ze werd in 1943 opgepakt en naar Ravensbrück gevoerd. Omdat hij te dicht stond bij het mislukte complot tegen Hitler onderging Von Falkenhausen hetzelfde lot, met opsluiting in Dachau. Na de oorlog kocht de Belgische Staat het gebouw aan. Sedert 1948 is de Raad van State er ondergebracht. Voor deze nieuwe functie liet men twee moderne wandtapijten vervaardigen door P. De Wit (1952): de Waalse Provincies (Rodolphe Strebelle) en de Vlaamse Provincies (Stan Van Vlasselaer).

De Kerk van de Belliardstraat was een kerkgebouw aan de Belliardstraat 13 te Brussel. In dit kerkgebouw kwamen vanaf 1851 de anglicanen, met name die van de Low Church, bijeen. Van 1883-1885 werd de huidige Heilige Drievuldigheidskathedraal voor de anglicanen gebouwd. Deze bevindt zich te Elsene. Na de definitieve hereniging met de Observatoriumkerk in 1973 werd het gebouw aan de Belliardstraat het volgende jaar verkocht.

De Concert Noble is een balzaal in de Leopoldswijk in de Belgische stad Brussel. Het gebouw staat aan de Aarlenstraat 82 - 84. De kamers kunnen nog steeds worden gehuurd voor privé-evenementen.

Het Federaal Agentschap van de Schuld is een instelling van openbaar nut van categorie "A" in België, gevestigd op Kunstlaan 30, 1040 Brussel. Het agentschap is verantwoordelijk voor het operationele beheer van de federale staatsschuld. Het agentschap bestaat uit ongeveer veertig medewerkers, waaronder gedetacheerde ambtenaren van de Administratie van de Thesaurie en contractuele werknemers uit de privésector. Het uitvoerend comité, dat verantwoordelijk is voor het beheer van het agentschap, bestaat uit directeuren en wordt voorgezeten door de directeur van de Middle Office. De supervisie over het agentschap ligt bij het strategisch comité, dat bestaat uit de administrateur-generaal van de Thesaurie, een vertegenwoordiger van de minister van Financiën, de Inspecteur van Financiën en de directeurs van het agentschap.

De De Meeûssquare (Frans: Square de Meeûs), ook wel De Meeûsplantsoen genoemd, is een plein en park in de Leopoldswijk in Brussel. Het is genoemd naar Ferdinand Meeûs, de Belgische bankier, gouverneur van de Generale Maatschappij van België, lid van het Belgisch Nationaal Congres en volksvertegenwoordiger. Hij was de stichter en financier van de Leopoldswijk. In het noorden komt de Nijverheidsstraat uit op het plein, in het noordoosten de Wetenschapstraat, in het zuidoosten de Fleurusstraat en in het zuidwesten de Parijsstraat. Het plein wordt van oost naar west halverwege doorkruist door de Luxemburgstraat, die het Luxemburgplein verbindt met de ringweg R20. Het plein kijkt via de Luxemburgstraat uit op de Leopoldruimte. De noordelijke helft van het plein ligt in de gemeente Brussel, de zuidelijke helft in de gemeente Elsene. Op nummer 4 staat een herenhuis in neoclassicistische stijl gebouwd door Hendrik Partoes en beschermd als monument sinds 1993. In het gebouw is een deel van het Stanhope Hotel gevestigd, een vijfsterrenhotel uit de keten Thon Hotels. Ook het park is beschermd erfgoed.

De Wetstraat (Frans: Rue de la Loi) is een straat in Brussel, met belangrijke gebouwen van zowel de Belgische regering als de Europese instellingen. Het is een van de drukste invalswegen van Brussel. De straat loopt vanaf het Schumanplein, nabij het Jubelpark, tot aan de Koningsstraat, in het centrum van Brussel. Onder de Wetstraat lopen twee tunnels: de Wettunnel onder het Schumanplein en de Kunst-Wettunnel onder het kruispunt met de R20, de Kleine Ring van Brussel. Aan de kant van het Schumanplein bevindt zich de Europese Wijk van Brussel met onder meer het Berlaymontcomplex, het Justus Lipsiusgebouw, het Europagebouw, het Karel de Grotegebouw, het Lexgebouw en andere kantoorgebouwen van de Europese Unie (The One). Aan de andere kant eindigt de Wetstraat tussen het Warandepark en het gebouw van het Belgische parlement: het Paleis der Natie met de Kamer van volksvertegenwoordigers en de Senaat, evenals het kabinet van de Eerste Minister (op Wetstraat 16).

Kunst-Wet (Frans: Arts-Loi) is een station van de Brusselse metro, gelegen in het centrum van de stad Brussel. Het bevindt zich onder de kruising van de Wetstraat en de Kunstlaan,

De Kunst-Wettunnel is een stedelijke tunnel voor het autoverkeer gelegen in de Belgische hoofdstad Brussel. De tunnel maakt deel uit van de Kleine Ring en loopt onder het kruispunt met de Wetstraat. De tunnel bevat 2x2 rijstroken en heeft geen middenwand. Er zijn 2 noodnissen aanwezig (1 in elke rijrichting), maar geen noodtelefoons. Aan beide inritten kan de tunnel worden afgesloten door middel van een verkeerslicht. Boven iedere inrit is een elektronisch tekstbord aangebracht waarop maximaal 35 tekens kunnen worden weergegeven. Er is ook verlichting aanwezig in de tunnel, waarvan de intensiteit zich kan aanpassen aan de sterkte van het zonlicht bovengronds. De tunnel wordt op afstand bewaakt door de operatoren van de 24-uurspermanentie MOBIRIS bij de Brusselse wegbeheerder Mobiel Brussel.

De Ambassade van de Verenigde Staten van Amerika in België staat in Brussel. Het complex bestaat uit drie gebouwen en situeert zich rond de Hertogstraat, de Zinnerstraat en de Regentlaan, waar de hoofdzetel is (op nr. 27).

De Leopoldswijk, ook wel Leopoldskwartier (Frans: Quartier Léopold) vormt samen met de Wijk van de Squares de Europese Wijk van de Belgische hoofdstad Brussel. Het gaat om het gebied tussen de Kleine Ring in het westen, het Jubelpark en het Leopoldpark in het oosten, en de Jozef II-laan en de Troonstraat in respectievelijk het noorden en het zuiden. De buurt strekt zich uit over het grondgebied van de gemeentes Brussel-stad, Etterbeek, Elsene en Sint-Joost-ten-Node. Het gros van de in Brussel gevestigde instellingen van de Europese Unie zijn hier gesitueerd. De Leopoldruimte is slechts een deel van de Leopoldswijk, en is het geheel van de parlementsgebouwen.

Het Luxemburgplein (Frans: Place du Luxembourg) ook wel Place Lux of Plux genoemd is een plein in de Europese wijk van Brussel en ligt voor het grootste gedeelte in de gemeente Brussel en voor een klein deel in de gemeente Elsene. Het plein ligt in het gebied van de oostelijke uitbreiding van Brussel en dankt zijn naam aan de spoorwegverbinding tussen Brussel en Luxemburg. Op het plein bevonden zich hotels waarvan de namen verwezen naar steden gelegen op deze lijn: op n° 4 het Hotel du Cercle Namurois, n° 5 was het Hôtel de la ville de Wavre en op n° 7 bevond zich het Hôtel de Gembloux. In het midden van het plein staat een standbeeld van John Cockerill, een vooraanstaande Brits-Belgische industrieel uit de 19de eeuw. Het is een kopie van het beeld dat staat aan het stadhuis van Seraing. Meteen achter het standbeeld aan de oostzijde van het plein staat de voormalige ingang van het Leopoldstation, nu het ondergrondse station Brussel-Luxemburg, waarvan de ingang naar het oosten werd verplaatst. Het is een geklasseerd gebouw dat nu door het Europees Parlement en de Belgische overheid gebruikt wordt als een gemeenschappelijk informatiecentrum en museum. De gebouwen naast en achter het voormalige stationsgebouw maken deel uit van de Leopoldruimte, het complex van de Brusselse zetel van het Europees Parlement.