De Meeûssquare

De Leopoldswijk, ook wel Leopoldskwartier (Frans: Quartier Léopold) vormt samen met de Wijk van de Squares de Europese Wijk van de Belgische hoofdstad Brussel. Het gaat om het gebied tussen de Kleine Ring in het westen, het Jubelpark en het Leopoldpark in het oosten, en de Jozef II-laan en de Troonstraat in respectievelijk het noorden en het zuiden. De buurt strekt zich uit over het grondgebied van de gemeentes Brussel-stad, Etterbeek, Elsene en Sint-Joost-ten-Node. Het gros van de in Brussel gevestigde instellingen van de Europese Unie zijn hier gesitueerd. De Leopoldruimte is slechts een deel van de Leopoldswijk, en is het geheel van de parlementsgebouwen.

De Kerk van de Belliardstraat was een kerkgebouw aan de Belliardstraat 13 te Brussel. In dit kerkgebouw kwamen vanaf 1851 de anglicanen, met name die van de Low Church, bijeen. Van 1883-1885 werd de huidige Heilige Drievuldigheidskathedraal voor de anglicanen gebouwd. Deze bevindt zich te Elsene. Na de definitieve hereniging met de Observatoriumkerk in 1973 werd het gebouw aan de Belliardstraat het volgende jaar verkocht.

Troon (Frans: Trône) is een station van de Brusselse metro gelegen in de stad Brussel.

De Sint-Jozefkerk is een kerk in de Brusselse Leopoldwijk aan de zuidzijde van de Frère-Orbansquare. Ze is het Belgisch nationaal heiligdom, gewijd aan 's lands patroonheilige Sint-Jozef.

Het Luxemburgplein (Frans: Place du Luxembourg) ook wel Place Lux of Plux genoemd is een plein in de Europese wijk van Brussel en ligt voor het grootste gedeelte in de gemeente Brussel en voor een klein deel in de gemeente Elsene. Het plein ligt in het gebied van de oostelijke uitbreiding van Brussel en dankt zijn naam aan de spoorwegverbinding tussen Brussel en Luxemburg. Op het plein bevonden zich hotels waarvan de namen verwezen naar steden gelegen op deze lijn: op n° 4 het Hotel du Cercle Namurois, n° 5 was het Hôtel de la ville de Wavre en op n° 7 bevond zich het Hôtel de Gembloux. In het midden van het plein staat een standbeeld van John Cockerill, een vooraanstaande Brits-Belgische industrieel uit de 19de eeuw. Het is een kopie van het beeld dat staat aan het stadhuis van Seraing. Meteen achter het standbeeld aan de oostzijde van het plein staat de voormalige ingang van het Leopoldstation, nu het ondergrondse station Brussel-Luxemburg, waarvan de ingang naar het oosten werd verplaatst. Het is een geklasseerd gebouw dat nu door het Europees Parlement en de Belgische overheid gebruikt wordt als een gemeenschappelijk informatiecentrum en museum. De gebouwen naast en achter het voormalige stationsgebouw maken deel uit van de Leopoldruimte, het complex van de Brusselse zetel van het Europees Parlement.

Het Monument voor John Cockerill is een beeldengroep op het Luxemburgplein in de Brusselse gemeente Elsene. Het eert sinds 1872 de industrieel John Cockerill en is ontworpen door beeldhouwer Armand Cattier en architect Van Mierlo. Het werk, getuigend van een zeker paternalistisch kapitalisme, toont de eerste realistische arbeiderssculpturen in België.

Het Marnixgebouw is een modernistisch kantoorgebouw in de Belgische hoofdstad Brussel. Het is de hoofdzetel van ING België en de Groupe Bruxelles Lambert. Het gebouw ligt aan de Marnixlaan. Aan de overzijde van het Troonplein ligt het Koninklijk Paleis. Het perceel wordt afgebakend door de Troonstraat, Esplanadestraat en Egmontstraat en ringweg.

De Blauwe Toren was een massieve verdedigingstoren op de tweede stadsmuur van Brussel. Hij lag tussen de Leuvensepoort en de Naamsepoort, iets ten noordwesten van het huidige Academiënpaleis. Net als de Wollendriestoren was het een ronde wachttoren die zich door vorm en afmetingen onderscheidde van het zeventigtal halfronde torens op de tweede omwalling. De grond voor de bouw werd aangekocht in 1369. De bewaking van de Blauwe Toren werd in 1422 toevertrouwd aan de Sint-Pietersnatie.

Het Camille Lemonniermuseum (Frans: Musée Camille Lemonnier) is een museum in Elsene in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het museum is genoemd naar de Franstalige Belgische schrijver Camille Lemonnier die aan nr. 25 in de Meerstraat (rue du Lac) in Elsene woonde en werkte.

De Frère-Orbansquare (Frans: Square Frère-Orban) is een plein en park in de Leopoldswijk in Brussel. Het heeft een oppervlakte van 75 are en is genoemd naar de Belgische politicus en premier Walthère Frère-Orban. Aanvankelijk heette het Sint-Jozefplein (Place Saint-Joseph). De square werd ingetekend door architect Tieleman Franciscus Suys bij de ontwikkeling van de Leopoldswijk. Dit was een urbanistiek project van de Société civile pour l’agrandissement et l’embellissement de Bruxelles van Ferdinand de Meeûs, dat tot doel had Brussel uit te breiden tot buiten de oude stadsmuren met een nieuwe wijk voor welgestelde burgers. Het plein werd aangelegd in 1837. Het maakt deel uit van een meetkundig dambordtracé in het verlengde van de dreven van het Warandepark. Twee straten lopen van noord-noord-oost naar zuid-zuid-west langs het plein: langs de westkant de Nijverheidsstraat en langs de oostkant de Wetenschapsstraat. Dwars op de Nijverheidsstraat (en op de Kleine Ring) loopt de Guimardstraat, bekend van het hoofdkwartier van Katholiek Onderwijs Vlaanderen en vroeger van de voetbalbond. Aan de oostelijke kant recht hier tegenover is er een prominente plaats voor de zetel van de Belgische Raad van State, in het voormalige Paleis van de markies van Assche. Ook het voormalige Hôtel Loewenstein, bekend van miljardair Alfred Loewenstein die in volle vlucht uit zijn vliegtuig viel, behoort tot het gebouwencomplex van dit rechtscollege. De zuidzijde wordt ingenomen door de Sint-Jozefkerk, gewijd aan de patroonheilige van België. De statige gebouwen aan weerszijden van de kerk zijn verbonden met de geschiedenis van het plein: in het gebouw links huisde de Société civile pour l’agrandissement et l’embellissement de Bruxelles en het gebouw rechts behoorde aan de drijvende kracht achter de maatschappij, Ferdinand de Meeûs. Op 21 juli 1856 was het plein het toneel van een grote ceremonie ter gelegenheid van het 25-jarig koningschap van Leopold I. Het park is beschermd cultureel erfgoed. Een standbeeld van Walthère Frère-Orban markeert de westelijke ingang en een van Alexandre Gendebien de oostelijke. In het midden ligt het monument voor het Geheim Leger, een verzetsgroep tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit monument is in 1987 overgebracht van de oorspronkelijke locatie op het Gerechtsplein.

Het Paleis van de markies van Assche is een herenhuis in Italiaanse neorenaissance aan de Wetenschapsstraat 33 te Brussel, tegenover het Frère-Orbansquare. Het werd gebouwd tussen 1856 en 1858 in opdracht van graaf en markies Théodore van der Noot d'Assche. Hij was in zijn tijd een van de rijkste mensen van het land, lid van de Club des Seize. In de gloednieuwe Leopoldwijk had hij een groot en centraal perceel gekocht om er een waar stadspaleis op te trekken. Architect Alphonse Balat moest inspiratie zoeken in het Romeinse Palazzo Farnese. Langs één kant van de tuin kwam een lange gaanderij. Binnenin was het rijkelijk aangekleed, met onder meer een schitterende eretrap. Mogelijk deed Balat hiervoor een beroep op Georges Houtstont. De Franse schilder Charles Chaplin werd ingeschakeld om het salon te decoreren met plafondschilderingen (1862). Voorts was er een monumentale balzaal met boven de toegang een balkon waarop een (klein) kamerorkest kon plaatsnemen. In 1897 verhuurde de markies het pand aan een nieuwe bewoner: de Amerikaanse Envoy Bellamy Storer. De diplomatieke status van het gebouw zou van korte duur zijn, want van 1901 tot 1909 namen prins Albert en prinses Elisabeth er hun intrek. Hun beide zonen, Leopold en Karel, werden er geboren. Albert liet er een bibliotheek installeren met een zware schoorsteen in neo-Vlaamse Renaissancestijl. Hij vertrok er toen hij tot de troon werd geroepen. Na het vertrek van het prinselijk paar werd het paleis opnieuw de residentie van de American Legation. Larz Anderson en zijn vrouw Isabelle haalden het gebouw uitgebreid aan in hun memoires. Andersons opvolger Theodore Marburg verbleef er ook nog, maar onder de volgende U.S. Minister, Brand Whitlock, verhuisde de Amerikaanse vertegenwoordiging naar even verderop. Zoon Edouard van der Noot ging in het familiepaleis wonen tot 1930. In dat jaar werd het voor de derde keer een Amerikaanse ambassade. In de Tweede Wereldoorlog ging de Duitse gouverneur-generaal Alexander von Falkenhausen er wonen. Hij had als vriendin en 'public relations' de blonde schoonheid Elisabeth Ruspoli, geboren van der Noot d'Assche. Ze werd in 1943 opgepakt en naar Ravensbrück gevoerd. Omdat hij te dicht stond bij het mislukte complot tegen Hitler onderging Von Falkenhausen hetzelfde lot, met opsluiting in Dachau. Na de oorlog kocht de Belgische Staat het gebouw aan. Sedert 1948 is de Raad van State er ondergebracht. Voor deze nieuwe functie liet men twee moderne wandtapijten vervaardigen door P. De Wit (1952): de Waalse Provincies (Rodolphe Strebelle) en de Vlaamse Provincies (Stan Van Vlasselaer).

Het Academiënpaleis of Paleis der Academiën (Frans: Palais des Académies) is een bouwwerk in Brussel dat vijf van de zeven koninklijke academiën van België huisvest: Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België Académie royale de médecine de Belgique.