Hoofdkantoor van Booking.com

Het Post CS-gebouw, en soms ook wel het Stationspostgebouw, was een gebouw in Amsterdam op het Oosterdokseiland nabij het Centraal Station. Het was een overgebleven deel van een gesloopt complex van gebouwen waarin het postsorteercentrum was ondergebracht. Het is ontworpen door architectenbureau Merkelbach en Elling en werd in 1968 officieel geopend door prins Claus. Het gebouw was ongeveer 50 meter hoog. Begin 21e eeuw werd een groot deel van het complex gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw op het Oosterdokseiland. In 2009 is het resterende gebouw ook gesloopt. Het gebouwencomplex heeft jarenlang dienstgedaan als postsorteercentrum (voor pakketpost en briefpost) voor het toenmalige staatspostbedrijf PTT. Nadat het gebouw door de PTT in 2004 werd afgedankt werd de niet gesloopte hoogbouw een broedplaats voor culturele evenementen en kunstenaars. Op de bovenste etage was tot 28 juni 2008 het bekende restaurant Club 11 gevestigd, tevens een populaire club. Het Stedelijk Museum had ook een vestiging geopend in een resterend deel van het gebouwencomplex van het Post CS-gebouw tot 1 oktober 2008. Naast het resterende deel van het Post CS-gebouw is sinds april 2008 het Conservatorium van Amsterdam in nieuwbouw gevestigd. Ook het laatste deel van het Post CS-gebouw werd vanaf 2009 gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw, als onderdeel van de ontwikkeling van het Oosterdokseiland. In 2023 werd het hoofdkantoor van Booking.com in gebruik genomen.

Station Amsterdam Oosterdok is een voormalig treinstation aan de Oosterspoorweg, bij het Oosterdok in Amsterdam. Het station werd geopend op 10 juni 1874 en was het vertrekpunt voor de treinen richting Hilversum. Het houten stationsgebouw brandde op 19 december 1879 af. De functie van dit station werd overgenomen door het westelijker gelegen Station Amsterdam Westerdok. Hiertoe werd een verbindingsspoor aangelegd over het middelste Stationseiland waar het Centraal Station in aanbouw was. Station Westerdok werd op zijn beurt gesloten per 15 oktober 1889, toen het Centraal Station werd geopend.

Oosterdokskade 151 is een gebouw aan de Oosterdokskade, Oosterdokseiland, Amsterdam-Centrum. Het pand huisvest het Conservatorium van Amsterdam.

Het Conservatoire de Musique de la Ville de Luxembourg (Nederlands: Conservatorium van de stad Luxemburg, Luxemburgs: Conservatoire vun der Stad Lëtzebuerg) is een conservatorium in Luxemburg-Stad, een van de drie conservatoria in het groothertogdom.

Het Conservatorium van Amsterdam is een onderdeel van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, en is een conservatorium in Amsterdam, met in 2023 circa 1100 muziekstudenten.

ODE's blozers is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum.

Annie M.G. Schmidtstraat is een straat op het Oosterdokseiland in Amsterdam-Centrum. Het Oosterdokseiland werd in de jaren nul van de 21e eeuw opnieuw ingericht. Oude gebouwen en stratenplan verdwenen onder het zand om vervolgens voor jaren te veranderen in een bouwput. Er kwam een nieuw stratenplan van Erick van Egeraat en vervolgens werden vanuit het Station Amsterdam Centraal gebouwen neergezet, die gescheiden werden door relatief smalle straten. Die relatief smalle straatjes moesten een verwijzing zijn naar de nauwe straten in Amsterdam-Centrum, maar dan aan de overzijde van het Oosterdok. Op 1 maart 2006 kregen de nieuwe straten hun naam. Omdat een van de nieuwe gebouwen dat van de Openbare Bibliotheek Amsterdam aan Oosterdokskade 143 is, kreeg dat gebouw drie literators toebedeeld. Aan de westkant kwam er de Willem Frederik Hermansstraat, de oostkant werd de Annie M.G. Schmidtstraat, aan de voorkant kwam nog het Hella Haasseplein. Bedoeld of onbedoeld werd de Annie M.G. Schmidtstraat de straat tussen de bibliotheek (ze schreef verhalen etc.) en het Conservatorium van Amsterdam (Oosterdokskade 151) (ze schreef ook liedteksten). De straat tussen de Oosterdoksstraat en het Hella Haasseplein is circa 110 meter lang en 8 meter breed. Het werd in 2023 wel oneerbiedig omschreven als tochtgat (net als de andere straatjes hier), zonder dat er maar iets te beleven was. Een tegenstelling met de naamgeefster drong zich op. Anderen reageerden daarop dat er juist wel wat te beleven is. Bij bepaalde zonnestand en bepaalde uren komt op de straatklinkers een lijnenspel in het zicht. Bovendien is de zijgevel van het conservatorium, die oplicht wanneer de zon er op schijnt, een waar artistiek kunstwerk. In het verlengde van de straat ligt naar een steiger in het Oosterdok de Annie M.G. Schmidtbrug.

De Oosterdoksdraaibrug is de naam van twee draaibruggen in het centrum van Amsterdam. Beide bruggen verbonden de oostelijke helft van het Oosterdokseiland met de Dijksgracht, al droeg die laatste pas sinds 1957 haar naam.

De Annie M.G. Schmidtbrug (brug 2212) is een loopbrug in Amsterdam-Centrum. De brug verbindt de Oosterdokskade met in dit geval de drijvende steigers waaraan dan, weliswaar op het andere eind, weer het in het Oosterdok drijvende Chinees restaurant Sea Palace ligt. Om de stijging en daling van het water en dus de steiger te kunnen opvangen heeft de brug in de kademuur een scharnierpunt. De donkergrijze stalen brug eindigt met een trappetje op de steiger met als steunpunten wieltjes. De naam van de brug is geïntegreerd in het ontwerp van de brug. Hierdoor ontstond de situatie dat de naam van de brug eerst officieus was en pas na een paar maanden officieel werd. De brug is vernoemd naar schrijfster Annie M.G. Schmidt. De brug ligt in het verlengde van de Annie M.G. Schmidtstraat. Zij schreef ook veel teksten waarbij Harry Bannink muziek schreef. Het is daarom opvallend dat gezien hun samenwerking tussen de Annie M.G. Schmidtbrug/straat en de Harry Banninkbrug/straat, de Willem Frederik Hermansbrug/straat ligt.

Het Hella Haasseplein is een plein in Amsterdam-Centrum. Alhoewel officieel te boek staande als een plein betreft het hier het driehoekige voorplein(tje) van het centrale gebouw van de Openbare Bibliotheek Amsterdam, Oosterdokskade 143. Aan het plein is slechts één gebouw gevestigd, de genoemde bibliotheek, die haar originele adres behield. Het plein draagt de naam van schrijfster Hella Haasse, die een binding heeft met de bibliotheek onder andere door een borstbeeld van haar in het gebouw en een Hella Haassezaal. Bijzonder is dat het plein al in 2014 haar naam kreeg. Normaal wordt bij een dergelijk vernoeming een termijn van ten minste tien jaar in acht genomen. Vanwege de binding tussen bibliotheek en schrijfster werd die termijn terzijde geschoven (ze overleed in 2011).

Maan over Ameland is een artistiek kunstwerk, dat staat op een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Centrum. De kunstenaar Bert de Laaf (Gaspard Albert Jean de Laaf 1932-2014) kreeg in 1969 een opdracht van de gemeente Amsterdam voor een kunstwerk op een te bouwen nieuwe brug 485 over de Oosterdoksdoorgang. Hij liet zich voor het beeld inspireren door een studiereis bekostigd door de Rijksakademie van beeldende kunsten naar het Waddeneiland Ameland. Om te kijken hoe het zou staan, maakte de kunstenaar eerst een model; het uiteindelijke beeld met 22 hoge staander werd in 1971 geplaatst op de zuidkant van de brug. Het stond met beide poten (een voor de schijf en een van de staander) op een heuveltje, hetgeen niet de bedoeling van De Laaf geweest zou zijn. De Laaf had wel contact met de architect van de brug, Sier van Rhijn van de Dienst der Publieke Werken, maar deze zag zich geconfronteerd met een enorme bouwconstructie van 385 meter lang en bijna 24 meter breed die op 4,5 +NAP moest liggen. De verkeerssituatie rond de plek wijzigde in de loop der jaren steeds, zodat het beeld in 2002 verwijderd werd en in opslag werd genomen, totdat de De Ruijterkade opnieuw ingericht zou worden en ook een nieuwe brug zou krijgen. Eenmaal in opslag dreigde het beeld in vergetelheid te raken. De Laaf hield vol bij de gemeente en bij de oplevering van de nieuwe brug 485 in 2012 werd het beeld alsnog teruggeplaatst, maar dan aan de noordzijde van de brug en gemonteerd zoals de kunstenaar het wilde; met bouten op de overspanning. Het staat daar op een druk kruispunt, al is niet al het verkeer zichtbaar. De Ruijterkade gaat hier over in de Piet Heinkade; er is een voetgangerstrap naar de kade van het IJ en op het laagste niveau stroomt verkeer door de IJtunnel. De Laaf zou met het beeld communicatie willen uitbeelden. De schijf moet daarbij gezien worden als klankkast met een oog; de staander is antenne voor ontvangst en zenden. Het gekozen materiaal, roestvast staal, specifiek RVS304, blijft altijd blank en zou moeten meebuigen/trillen in de wind. Het beeld kostte (incl BTW) 89.375 gulden en werd gemaakt door de NV Machinefabriek St. Antonius in Maasbracht en weegt 5500 kilo.

Oosterdokskade 143 te Amsterdam is een gebouw op het Oosterdokseiland in Amsterdam-Centrum. Het gebouw staat ingeklemd tussen die Oosterdokskade, de Willem Frederik Hermansstraat, Oosterdoksstraat en Annie M.G. Schmidtstraat.